Transcript اسلاید - دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

‫دکتر مسعود انتظاری اصل‬
‫دانشیار دانشگاه علوم پزشکی اردبیل‬
‫احیاء قلبی – ریوی‬
‫(‪)CPR‬‬
‫‪CPR‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫برای اولین بار در ‪ 1960‬توسط سافار و کوون هون‬
‫شرح داده شد‬
‫مراحل اولیه به عنوان مراقبت حیاتی اولیه (‪)BLS‬‬
‫مراقبت حیاتی پیشرفته قلبی عروقی بالغین‬
‫(‪)ACLS‬‬
‫مراقبت حیاتی پیشرفته اطفال (‪)PALS‬‬
‫اولین همایش تنظیم راهنمای جهانی ‪ CPR‬در‬
‫سال ‪2000‬‬
‫به روز شدن مرتب راهنماها و الگوریتم ها‬
ABCD
A → Air way 
B → Breathing 
C → Circulation 
D → Defibrillation 
‫راه هوایی‬
‫‪ ← A ‬نشانه ارزیابی و بازنگهداشتن راه هوایی‬
‫با مانور ‪Head tilt – chin lift‬‬
‫‪ ‬انجام مانور ‪ Jaw thrust‬در بیماران مشکوک به‬
‫ضایعه مهره گردنی‬
‫‪ ‬وسایل مورد نیاز ← ایروی بینی یا دهانی‬
Head tilt – chin lift
Head tilt – jaw thrust
‫تنفس‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪ ← B‬نشانه ارزیابی و کمک تنفسی در صورت‬
‫لزوم‬
‫شامل مشاهده تنفس طبیعی و مناسب‬
‫در صورت تنفس غیر مؤثر ویا ‪، gasp‬‬
‫ونتیالسیون توسط تنفس دهان به دهان طی ‪1‬‬
‫ثانیه همراه با اتساع قابل مشاهده قفسه‬
‫سینه‬
‫اجتناب از تنفس سریع و با فشار باال‬
‫(هیپرونتیالسیون)‬
‫لزوم برقراری تهویه دقیقه ای طبیعی‬
‫جریان خون‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪ ← C‬نشان دهنده گردش خون‬
‫عدم لزوم صرف وقت بیش از ‪ 10‬ثانیه برای ارزیابی نبض‬
‫(اغلب نبض کاروتید )‬
‫ماساژ سریع قفسه سینه در صورت فقدان نبض یا عالیم‬
‫حیاتی‬
‫قرار دادن کف دست بطور طولی در نیمه تحتانی استرنوم‬
‫بین دو نیپل‬
‫فشردن استرنوم ‪ 3/75‬تا ‪ 5‬سانتی متر با تعداد ‪100‬‬
‫ماساژ در دقیقه‬
‫الگوی ‪ 30‬ماساژ و ‪ 2‬تنفس ( ‪1‬سیکل ‪ )CPR‬بدون توجه به‬
‫وجود یک یا دو احیاگر تا برقراری راه هوایی مناسب‬
‫ادامه فشردن ‪ Chest‬با تعداد ‪ 100‬در دقیقه و تهویه با‬
‫تعداد ‪ 8-10‬در دقیقه بدون وقفه بین هر کدام‬
‫دفیبریالسیون‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪ ← D‬نشانه دفیبریالسیون الکتریکی‬
‫آماده بودن دفیبریالتور خارجی اتوماتیک (‪) AED‬‬
‫باالی سر بیمار‬
‫در ایست قلبی بدون حضور احیاگر باید ‪5‬‬
‫سیکل ‪ CPR‬قبل از کنترل ریتم و استفاده از‬
‫دفیبریالتور انجام شود‬
‫قرارگیری یک پد در راست فوقانی لبه استرنوم‬
‫زیر کالویکل و دیگری در چپ نیپل با مرکزیت‬
‫خط میدآگزیالری‬
‫انرژی دفیبریالسیون‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫میزان انرژی وابسته به نوع استفاده از دفیبریالتور‬
‫دارد‬
‫وجود دو نوع موج اصلی ← منوفازیک و بی فازیک‬
‫موفق بودن انرژی دو سویه (بی فازیک) در درمان‬
‫‪ VT‬و‪VF‬‬
‫نیاز به انرژی کمتر در امواج دوسویه (‪ 120-200‬ژول‬
‫در بی فازیک نسبت به ‪ 360‬ژول در مونوفازیک)‬
‫تخریب کمتر میوکارد در درمان دیس ریتمی با‬
‫امواج بی فازیک‬
‫زمان دفیبریالسیون‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫حیاتی بودن زمان صرف شده تا انجام‬
‫دفیبریالسیون حیاتی‬
‫مخصوصا در ‪ VT/VF‬بزرگساالن‬
‫کاهش میزان بقا بعداز ایست قلبی ‪ VF‬به‬
‫میزان ‪ 10-7‬در صد با افزایش هر دقیقه از زمان‬
‫احیاء‬
‫کاهش این میزان به ‪ 3-4‬درصد در صورت انجام‬
‫ماساژ مناسب قلبی‬
‫الگوریتم های احیاء‬
‫‪ .1‬ایست قلبی بدون نبض‬
‫‪ .2‬برادی کاردی عالمت دار‬
‫‪ .3‬تاکی کاردی عالمت دار‬
‫ایست قلبی بدون نبض‬
‫‪.1‬‬
‫‪.2‬‬
‫‪.3‬‬
‫‪.4‬‬
‫‪VF‬‬
‫‪ VT‬سریع‬
‫فعالیت الکتریکی بدون نبض(‪) PEA‬‬
‫آسیستول‬
‫ایست قلبی بدون نبض‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫اهداف اصلی‪ :‬فشرده شدن مؤثر ‪ Chest‬و‬
‫دفیبریالسیون سریع در صورت وجود ‪ VT‬یا ‪VF‬‬
‫تجویز دارو در درجه دوم اهمیت قرار دارد‬
‫بعد از شروع ‪ CPR‬و دفیبریالسیون احیاگر ‪،‬‬
‫برقراری راه وریدی مناسب ‪ ،‬تثبیت راه هوایی‬
‫و آغاز درمان دارویی در حال ادامه ماساژ قلبی‬
‫و تهویه بیمار‬
‫کفایت یک کاتتر محیطی بزرگ در عملیات ‪CPR‬‬
‫داروها‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫تجویز محیطی داروها به صورت بولوس و تجویز‬
‫‪ 20ml‬مایع به دنبال آن‬
‫تجویز داخل تراشه ای داروهای اصلی (اپی‬
‫نفرین ‪،‬لیدوکائین‪ ،‬وازوپرسین‪ ،‬آتروپین‪،‬‬
‫نالوکسان) درصورت مهیا نبودن راه وریدی‬
‫دوز داخل تراشه ای ‪ 2-2/5‬برابر دوز وریدی‬
‫رقیق کردن داروها با ‪ 5-10ml‬آب مقطر یا سالین‬
‫قبل از ورود به تراشه‬
‫اداره راه هوایی‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫تهویه با ماسک و بگ و تهویه از طریق یک راه هوایی‬
‫پیشرفته (لوله تراشه ‪ Combitube ،‬یا ماسک حنجره‬
‫ای راه هوایی ‪)LMA‬‬
‫ارزیابی دوباره وضعیت تهویه بعداز برقراری راه هوایی‬
‫مناسب‬
‫اتساع قرینه ‪ Chest‬و سمع صداهای ریوی‬
‫کنترل وضعیت قرارگیری مناسب لوله تراشه‬
‫قابل قبول ترین تست برای اندازه گیری ‪ Co2‬انتهای‬
‫بازدمی ← کاپنوگرافی‬
‫تست های جایگزین ‪ :‬کاغذهای ‪( PH‬تغییر رنگ)‬
‫‪،‬وسیله تشخیص مری(‪)EDD‬‬
‫‪VT - VF‬‬
‫‪ ‬عدم مشاهده نبض ← قرار دادن پدهای‬
‫دفیبریالتور روی سینه ودر صورت تشخیص ‪VF‬‬
‫یا ‪ VT‬لزوم انجام شوک‬
‫‪ ‬شروع سریع ‪ CPR‬بعداز شوک دادن و ادامه‬
‫برای ‪ 5‬دوره یا حداقل ‪ 2‬دقیقه‬
‫‪ ‬ارزیابی دوباره ریتم قلبی و در صورت ادامه ‪VT‬‬
‫یا ‪← VF‬در حین انجام عملیات احیاء شارژ‬
‫دفیبریالتور در سطح انرژی مناسب( ‪ 360‬ژول‬
‫برای منوفازیک یا ‪ 120-200‬ژول برای بی‬
‫فازیک)‬
‫داروها در ‪VT - VF‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫استفاده از وازوپرسور در صورت باقی ماندن ‪ VT‬یا‬
‫‪ VF‬بعد از یک یا دو مجموعه ‪CPR – defibrillation‬‬
‫استفاده از اپی نفرین ‪ 1mg IV‬هر ‪ 3-5‬دقیقه‬
‫جایگزین کردن یک دوز وازوپرسین (‪ 40‬واحد ‪)IV‬‬
‫برای دوز اول یا دوم اپی نفرین‬
‫به حداقل رساندن وقفه در فشارهای روی ‪Chest‬‬
‫با مصرف به موقع داروها‬
‫دادن داروهای آنتی دیس ریتمیک در صورت عدم‬
‫پاسخ به مراحل باال‬
‫دو داروی یشنهادی ← آمیودارون و لیدوکائین‬
‫آسیستول و فعالیت الکتریکی بدون نبض‬
‫(‪)PEA‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫آسیستول ریتم آگونال بوده و ‪ PEA‬در اثر یک عامل‬
‫قابل برگشت و قابل درمان بوجود می آید‬
‫داشتن روش درمانی مشابه‬
‫عدم مفید بودن دفیبریالسیون‬
‫انجام فوری ‪ ، CPR‬شناسایی عوامل قابل‬
‫برگشت‪ ،‬تثبیت راه هوایی پیشرفته‬
‫امکان تجویز وازوپرسور بعد از شروع ‪( CPR‬اپی‬
‫نفرین ‪ (1mg IV‬هر ‪3‬الی ‪ 5‬دقیقه و جایگزینی دوز‬
‫اول یا دوم اپی نفرین با یک دوز وازوپرسین (‪40‬‬
‫واحد ‪)IV‬‬
‫ادامه‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫استفاده از آتروپین ‪ 1mg IV‬در بیماران با آسیستول‬
‫یا ‪ PEA‬آهسته‬
‫چک ریتم قلبی بعد از ‪ 5‬دوره ‪ CPR‬یا ‪ 2‬دقیقه‬
‫ریتم قلبی منظم ← چک کردن نبض بیمار‬
‫عدم لمس نبض بیمار ← ادامه ‪CPR‬‬
‫در صورت لمس نبض ← تشخیص ریتم و درمان‬
‫مطابق با ریتم‬
‫به علت بقای کم و بهبود ضعیف در سیستم‬
‫عصبی بیماران آسیستول نیاز به توجه بیشتر به‬
‫مدت زمان و تالش صرف شده برای احیائ این‬
‫بیماران‬
Asystole
‫علل فعالیت الکتریکی بدون نبض قلبی‬
‫پنج ‪H‬‬
‫هیپوولمی‬
‫هیپوکسی‬
‫هیدروژن (اسیدوز)‬
‫هیپرکالمی ‪ /‬هیپوگلیسمی ‪/‬‬
‫هیپوکالمی‬
‫هیپوترمی‬
‫پنج ‪T‬‬
‫قرص(‪ / ) Tablets‬توکسین‬
‫تامپوناد‬
‫پنوموتوراکس فشارنده‬
‫ترومبوز (کورونری یا ریوی)‬
‫تروما ‪ /‬هیپوولمی‬
‫برادی کاردی‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫ضربان قلب کمتر از ‪ 60‬تا در دقیقه‬
‫عدم نیاز به درمان در بیماران بدون عالمت‬
‫مداخالت دارویی و استفاده از پیس الکتریکی بر‬
‫اساس عالئم و نشانه های پرفیوژن ناکافی‬
‫در شروع درمان توجه به حمایت راههای هوایی ‪،‬‬
‫تنفس و گردش خون‬
‫دریافت اکسیژن و مانیتورینگ ریتم قلبی و ‪ BP‬و‬
‫پالس اکسیمتری‬
‫دیگر اقدامات درمانی ‪ Pace :‬خارجی ‪ ،‬آتروپین‪،‬‬
‫اپی نفرین یا دوپامین‬
‫تاکی کاردی با نبض‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫درمان با کاردیوورژن همزمان (‪)Synchronized‬‬
‫اهمیت تعیین وجود کمپلکس ‪ QRS‬باریک یا‬
‫پهن (‪) >0.12 sec‬در ‪ ECG‬در بیماران با ثبات با‬
‫ضربان بطنی سریع‬
‫استفاده از داروهای آنتی آریتمیک یا بلوک‬
‫کننده گره ‪AV‬‬
‫انجام مشاوره در بیماران با تاکی کاردی‬
‫عالمت دار‬
Narrow complex tachycardia
‫تاکیکاردی با کمپلکس باریک‬
‫‪ ‬داروهای مسدود کننده گره ‪ AV‬در صورت‬
‫تاکیکاردی نامنظم با کمپلکس باریک و با ریتم‬
‫زمینه ای فیبریالسیون دهلیزی‬
‫‪ ‬انجام مانور واگ یا تجویز آدنوزین و یا هر دو در‬
‫صورت تاکیکاردی منظم با کمپلکس باریک‬
‫‪ ‬در ریتم زمینه ای فلوتر دهلیزی یا تاکیکاردی‬
‫جانکشنال امکان عدم اصالح ریتم قلبی وجود‬
‫دارد‬
‫درمان دارویی در ‪ACLS‬‬
‫‪ ‬اپی نفرین ‪:‬‬
‫ باعث دیس ریتمی و افزایش نیاز میوکارد به‬‫اکسیژن با افزایش ضربان برون ده قلبی می‬
‫شود‬
‫ با دوز باال باعث برگشت خودبخودی جریان‬‫خون‬
‫ عدم اثبات افزایش میزان ترخیص بیماران پس‬‫از ایست قلبی از بیمارستان‬
‫وازوپرسین‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫وازوکنستریکتور محیطی غیرآدرنرژیک‬
‫افزایش فشار دیاستولیک ودر نتیجه افزایش فشار‬
‫پرفیوژن کرونرها و حفظ جریان خون به میوکارد‬
‫تجویز فقط یکبار طی جریان احیاء‬
‫میزان پذیرش و ترخیص بیمارستانی باالتر در بیماران‬
‫با آسیستول دریافت کننده وازوپرسین در مقابل اپی‬
‫نفرین‬
‫عدم تفاوت در بقای بیماران با وضعیت عصبی سالم‬
‫با دو دارو‬
‫توصیه به استفاده از وازوپرسین به جای اپی نفرین‬
‫در بیماران با ایست قلبی (عدم اثبات تفاوت)‬
‫آمیودارون‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫داروی ضد دیس ریتمی‬
‫طوالنی کردن زمان رپوالریزاسیون و رفراکتوری در گره سینوسی‬
‫و میوکارد دهلیز و بطن و گره ‪ AV‬و سیستم ارتباطی هیس‬
‫پورکنژ‬
‫بدتر کردن تورساد دپوینت یا ایجاد دیس ریتمی‬
‫تداخل با داروهای بیهوشی و ایجاد بلوک قلبی ‪ ،‬وازودیالتاسیون‬
‫شدید‪ ،‬سرکوب میوکارد و افت شدید فشار‬
‫افزایش اثرات ضدانعقادی خوراکی ‪ ،‬فنی توئین ‪ ،‬دیگوکسین و‬
‫دیلتیازم‬
‫بهبود بقای بیماران ایست قلبی ‪ AF/VT‬در مقایسه با لیدوکائین و‬
‫پالسبو‬
‫دوز توصیه شده ‪ 300mg VF/VT‬وریدی و دوز اضافی ‪ 150 mg‬دیگر‬
‫در بیماران با ‪ VF/VT‬پایدار‬
‫مراقبت حیاتی پیشرفته اطفال‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫یکسان بودن اصول اصلی احیا در بزرگساالن و‬
‫اطفال‬
‫علت اصلی ایست قلبی اطفال ← هیپوکسی‬
‫و اختالالت تنفسی‬
‫نقش مهم اداره راه هوایی و تنفسی در احیای‬
‫اطفال‬
‫عامل ایست قلبی ناشی از ‪ VF/VT‬ثانویه به‬
‫ایسکمی میوکارد بوده مهم ترین اقدام درمانی‬
‫دفیبریالسیون می باشد‬
‫‪ ‬راه هوایی ‪:‬‬
‫ روش انتخابی باز کردن راه هوایی ←‬‫‪Head tilt – chin lift‬‬
‫ داشتن سر بزرگ نسبت به بدن و زبان و اپی‬‫گلوت بزرگتر نسبت به دهان و حنجره‬
‫ مفید بودن الرنگوسکوپ با تیغه مستقیم در‬‫اطفال کوچکتر نسبت به تیغه منحنی‬
‫‪ ‬گردش خون ‪:‬‬
‫ لمس نبض از طریق کاروتید یا شریان فمورال در‬‫اطفال و بزرگساالن و شریان براکیال یا فمورال در‬
‫شیرخواران‬
‫‪ ‬ماساژ خارجی قفسه سینه ‪:‬‬
‫ در اطفال قرار دادن نرمه یک یا دودست در نیمه‬‫تحتانی استرنوم بین دو نیپل در حالی که انگشتان بر‬
‫روی دنده ها نباشند در باالی گزیفوئید‬
‫ در شیرخواران فشردن قفسه سینه از طریق دو‬‫انگشت یا روش حلقه دور قفسه سینه و فشردن با‬
‫شست‬
‫ دو انگشت از یک دست در نیمه تحتانی استرنوم‬‫به اندازه یک انگشت زیر خط بین پستانها و باالی‬
‫گزیفوئید‬
‫ فشردن نیم تا ثلث قطر قدامی خلفی قفسه سینه‬‫به تعداد ‪ 100‬در دقیقه در اطفال‬
‫‪ -‬در روش دو احیاگر ‪ 30 : 2‬و در روش یک احیاگر ‪15:2‬‬
‫‪ ‬دفیبریالسیون ‪:‬‬
‫ در بیماران با ریتم های بدون نبض (‪) VT/VF‬‬‫ شروع با انرژی ‪ 2J/Kg‬بدون توجه به مونویا بی‬‫فازیک بودن‬
‫ ادامه با ‪4 J/Kg‬‬‫ استفاده از دفیبریالتور استاندارد خارجی به عنوان‬‫جایگزین‬
‫‪ ‬داروها ‪:‬‬
‫ دوز بر اساس وزن بیماریا وزن ایده آل بیمار بر‬‫اساس قد‬
‫‪ -‬داشتن ترالی دارویی مجزا بر اساس وزن بیمار‬
‫مقایسه احیاء بین بزرگساالن و اطفال و شیرخواران‬
‫اداره راه هوایی‬
‫بزرگساالن اگر تروما اطفال( ‪ 1‬ساله تا‬
‫باشد‬
‫بلوغ)‬
‫شیرخواران (زیر یک‬
‫سال)‬
‫کنترل تنفس‬
‫تنفس مناسب طی‬
‫‪ 10‬ثانیه‬
‫ریت تنفسی احیا‬
‫‪ 10-12‬تنفس در دقیقه ‪ 10-12‬تنفس در دقیقه ‪ 10-12‬تنفس در دقیقه‬
‫تنفس مناسب طی‬
‫‪ 10‬ثانیه‬
‫کاروتید یا فمورال‬
‫چک پالس‬
‫کاروتید یا فمورال‬
‫روش فشردن ‪Chest‬‬
‫‪ 3/75cm‬تا ‪5‬‬
‫اجازه حدود ‪ 1/2‬یا ‪ 1/3‬عمق‬
‫‪chest‬‬
‫بازگشت به‪chest‬‬
‫تنفس مناسب طی‬
‫‪ 10‬ثانیه‬
‫براکیال یا فمورال‬
‫حدود‪ 1/2‬یا ‪ 1/3‬عمق‬
‫‪chest‬‬
‫ریت فشردن ‪Chest‬‬
‫‪ 100‬ماساژ در دقیقه‬
‫‪ 100‬ماساژ در دقیقه‬
‫‪ 100‬ماساژ در دقیقه‬
‫نسبت ماساژ به‬
‫ونتیلیشن‬
‫‪30 :2‬‬
‫‪30 :2‬‬
‫‪( 30 :2‬یک احیاگر)‬
‫‪( 15 :2‬دو احیاگر)‬
‫دفیبریالتور اتوماتیک توصیه به استفاده از‬
‫پد بزرگساالن‬
‫خارجی‬
‫توصیه به استفاده از‬
‫دوز اطفال‬
‫توصیه نمی شود‬
‫یاری خواستن برای‬
‫توالی با یک احیاگر‬
‫و ایست قلبی غیر یافتن دفیبریالتور‬
‫منتظره‬
‫خارجی‬
‫انجام ‪CPR‬‬
‫اول ‪CPR‬‬
‫اول ‪CPR‬‬
‫بعد از ‪ 5‬سیکل یا ‪2‬‬
‫بعد از ‪ 5‬سیکل یا ‪2‬‬
‫دقیقه درخواست کمک دقیقه درخواست کمک‬
‫مراقبت های پس از احیاء‬
‫‪ ‬بستری‪:‬‬
‫‪ o‬بیمار بعد از احیاء موفق و برگشت گردش خون‬
‫خودبخودی و ریتم با ثبات قلبی در واحد مراقبت های‬
‫ویژه برای درمان های بیشتر و پایش دقیق‬
‫همودینامیک‬
‫‪ o‬استفاده از وازوپرسورها و اینوتروپها بعد از احیاء‬
‫‪ o‬گاهی لزوم ورید مرکزی و کاتتر شریانی برای تسهیل‬
‫مونیتورینگ مداوم همودینامیک‬
‫‪ ‬هیپوترمی خفیف ‪:‬‬
‫نورولوژیکی در بیماران ایست‬
‫‪ ‬برای تسهیل بهبود‬
‫ِ‬
‫قلبی پس از ‪ VF/VT‬خارج بیمارستانی در ‪ 24‬ساعت‬
‫اول و در صورت وجود کما حفظ درجه حرارت ‪32-34‬‬
‫برای ‪ 12-24‬ساعت‬
‫‪ ‬سطح گلوکز‪:‬‬
‫‪ ‬پیش آگهی ضعیف بیماران با هیپرگلیسمی بعد از‬
‫احیاء‬
‫‪ ‬لزوم پایش سطح گلوکز بعد از احیاء‬
‫‪ ‬نورموکاپنه‪:‬‬
‫‪ o‬ایجاد افزایش فشار راه هوایی ‪ ،‬پیپ(‪ )peep‬داخلی ‪،‬‬
‫افزایش فشار داخل ‪ Chest‬و افزایش فشار داخل‬
‫مغزی طی احیا با هیپرونتیالسیون ایاتروژنیک‬
‫‪ o‬نتایج عصبی بدترهیپرونتیالسیون در بیماران با‬
‫صدمات مغزی‬
‫‪ o‬توصیه به ادامه تهویه تا رسیدن به سطح نورموکاپنیک‬
Pulsless electerical activity
Wide complex tachycardia