Transcript عفونت های مننگوکوکی

‫‪‬‬
‫نایسریا مننژیتیدیس (مننگوکوک)‬
‫‪‬‬
‫‪ 13‬سروتایپ‬
‫‪‬‬
‫شایع ترین مننگوکوک های مهاجم‬
‫◦ ‪ :A‬اپیدمی های بزرگ‬
‫◦ ‪ :B,C‬اپیدمی های محدودتر و موارد تک گیر‬
‫‪‬‬
‫دومین عامل مننژیت باکتریایی‪ :‬مننگوکوک‬
‫◦ شایعترین عامل‪ :‬هموفیلوس آنفلونزا‬
‫‪‬‬
‫تنها مننژیت باکتریایی با قابلیت همه گیری‪ :‬مننژیت مننگوکوکی‬
‫‪‬‬
‫تنها مخزن و ناقل‪ :‬انسان‬
‫‪‬‬
‫انتقال‪ :‬تماس مستقیم با ترشحات نازوفارنکس افراد دچار عفونت (اغلب موارد‪ :‬ناقلین بدون‬
‫عالمت)‬
‫‪‬‬
‫انتقال از طریق تماس غیر مستقیم‪ :‬؟ (حساسیت باکتری به تغیرات محیط)‬
‫‪‬‬
‫قابلیت سرایت‪ :‬تا ‪ 24‬ساعت بعد از شروع آنتی بیوتیک مناسب‬
‫‪‬‬
‫موارد تک گیر‪ :‬در تمام طول سال‬
‫‪‬‬
‫اپیدمی ها‪ :‬حداکثردر زمستان و بهار‬
‫◦ مننژیت ویروس ی در کمترین شیوع‬
‫‪‬‬
‫دوره کمون‬
‫◦ ‪ 2‬تا ‪ 10‬روز‬
‫◦ متوسط ‪ 3‬تا ‪ 4‬روز‬
‫کلونزاسیون و حالت ناقلی‬
‫انتقال‬
‫پنومونی‬
‫تهاجم به جریان خون‬
‫‪%15‬‬
‫مننگوکوکسمی‬
‫برق آسا‬
‫‪%30‬‬
‫مننگوکوکسمی ‪+‬‬
‫مننژیت‬
‫‪%55‬‬
‫مننژیت‬
‫‪‬‬
‫عفونت دستگاه تنفس ی‬
‫◦ سرماخوردگی‬
‫◦ بهبود خودبخودی ظرف چند روز‬
‫‪‬‬
‫مننگوکوکسمی‬
‫◦ تظاهرات متعدد‬
‫‪‬‬
‫مننژیت مننگوکوکی‬
‫◦ شروع سریع‪ ،‬بدون عالیم قبلی‪ ،‬ظرف کمتر از ‪ 24‬ساعت‬
‫◦ به دنبال عفونت دستگاه تنفس فوقانی از ‪1‬تا ‪ 2‬هفته قبل‬
‫‪‬‬
‫مرگ و میر‬
‫◦ با درمان آنتی بیوتیک‪ 5 :‬تا ‪ 15‬درصد‬
‫◦ بدون درمان آنتی بیوتیک‪75:‬درصد‬
‫◦ مننگوکوکسمی> مننژیت‬
‫‪ ‬اعم از تک گیری و همه گیری‬
‫◦ مننگوکوکسمی > مننگوکوکسمی همراه مننژیت‬
‫◦ اهمیت تشخیص و درمان به موقع‬
‫◦ بیشترین موارد مرگ و میر‬
‫‪ ‬کوکان زیر ‪ 2‬سال‬
‫‪ ‬افراد باالی ‪ 50‬سال‬
‫‪‬‬
‫سنین پایین‬
‫◦ بیشترین موارد‪ :‬کمتر از یکسال‬
‫◦ ‪ 50‬درصد موارد زیر ‪ 2‬سال‬
‫◦ نسبت معکوس با آنتی بادی های ضد مننگوکوک (کمترین‪ 6 :‬تا ‪ 24‬ماهگی)‬
‫◦ در همه گیری ها بیشترین ابتال مربوط به نوجوانان و جوانان‬
‫‪‬‬
‫جنس مذکر‬
‫‪‬‬
‫عوامل اقتصادی‪ -‬اجتماعی‬
‫◦ کشورهای درحال توسعه‪A :‬‬
‫◦ کشورهای پیشرفته‪B:‬‬
‫◦ کشورهای پیشرفته و درحال توسعه‪C:‬‬
‫‪‬‬
‫تماس خانگی‬
‫‪‬‬
‫آسیب مخاط دستگاه تنفس (محیط گرم و خشک‪ ،‬عفونت های ویروس ی قبلی‪ ،‬استعمال‬
‫دخانیات)‬
‫‪‬‬
‫زمینه های ایمنی‬
‫◦ کاهش ‪IgG,IgM‬‬
‫◦ نقص ارثی یا اکتسابی کمپلمان (اجزای انتهایی)‬
‫◦ نقص پروپردین‬
‫‪‬‬
‫افزایش سن‪ :‬افزایش مقاومت‬
‫‪‬‬
‫موارد ناقل> موارد بالینی‬
‫‪‬‬
‫ایمنی اختصاص ی سروتایپ‬
‫‪‬‬
‫حالت ناقلی با تولید آنتی بادی و ایمنی همراه است‬
‫‪‬‬
‫ایمنی متقاطع با سایر باکتری ها‬
‫‪‬‬
‫نسبت موارد ناقل به بیمار‪ 1 :‬در ‪ 10000‬تا ‪ 1‬در ‪100‬‬
‫‪‬‬
‫همه گیری ها ارتباطی با حالت ناقلی ندارد‬
‫◦ طی همه گیری تعداد موارد ناقل بصورت ثانویه افزایش می یابد‬
‫‪‬‬
‫بیشترین حالت ناقلی‪ :‬نوجوانان و جوانان‬
‫‪‬‬
‫تماس خانگی‪ :‬افزایش احتمال موارد ناقل‬
‫◦ ‪ Index case‬شیرخوار یا کودک‪ :‬احتمال بیشتر‬
‫‪‬‬
‫استعمال دخانیات‪ :‬افزایش احتمال موارد ناقل‬
‫◦ حتی ‪ passive smoker‬ها‬
‫‪‬‬
‫مورد ثانویه‬
‫◦ موردی که در فاصله زمانی بعد از ‪ 24‬ساعت تا ‪31‬روز پس از تماس با مورد اولیه بروز می‬
‫کند‬
‫◦ ‪ %50‬موارد ثانویه طی ‪ 1‬هفته پس از بروز عالیم در مورد اولیه‬
‫‪‬‬
‫طغیان مننگوکوکی‬
‫◦ بروز ‪ 3‬مورد یا بیشتر در مدت ‪ 3‬ماه یا کمتر در بین افرادی که در یک منطقه مقیم بوده یا با‬
‫یکدیگر ارتباط نزدیک داشتند ولی در تماس نزدیک نبوده اند‬
‫◦ حمله اول بیماری به میزان ‪ 10‬مورد در هر ‪ 100000‬نفر‬
‫◦ سویه های مولد بیماری از نظر مولکولی یکسان هستند‪.‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫آگاهی‬
‫عدم تجمع در همه گیری ها‬
‫واکسیناسیون‬
‫مراقبت از تماس یافتگان‬
‫جداسازی بیماران‬
‫ضدعفونی کردن‬
‫ریشه کنی مننگوکوک از گلوی بیماران‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫واکسن پلی واالن ‪( A,C,Y,W135‬پلی ساکاریدی)‬
‫کپسول پلی ساکاریدی گروه ‪ B‬ایمونوژن نیست!‬
‫واکسن از بروز بیماری مننگوکوکی جلوگیری می کند!‬
‫واکسن از بروز حالت ناقلی و انتقال جلوگیری نمی کند!‬
‫کارکنان حرفه های پزشکی‬
‫حجاج‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫آگاهی‬
‫عدم تجمع در همه گیری ها‬
‫واکسیناسیون‬
‫• مراقبت از تماس یافتگان ‪ :‬واکسن ‪ +‬کموپروفیالکس ی با ریفامپیسین‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫جداسازی بیماران‪ :‬ایزوالسیون تنفس ی تا ‪ 24‬ساعت بعد از شروع درمان‬
‫ضدعفونی کردن‬
‫ریشه کنی مننگوکوک از گلوی بیماران‪ :‬کموپروفیالکس ی با ریفامپیسین‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫تشخیص و درمان زودهنگام‬
‫کشت حلق و نازوفارنکس ارزش تشخیص ی ندارد!‬
......
