NAJCZĘSTSZE ZDARZENIA

Rana to uszkodzenie tkanek organizmu połączone z przerwaniem ciągłości skóry, krwawieniem i znacznym bólem.

Ze względu na rodzaj uszkadzającego rany dzielimy na: czynnika

Rana cięta – zadana ostrymi przedmiotami – nożem, żyletką, szkłem, blachą. Ma gładkie i równe brzegi, jest niezbyt głęboka, ma jednolitą powierzchnie urazu, tkankę okoliczną niezmienioną i towarzyszy jej silny krwotok.

Rana kłuta – zadana przez ostro zakończone przedmioty – gwóźdź, drut. Głęboka, o niewielkiej średnicy i równych brzegach, gładkiej powierzchni i tkankach okolicznych niezmienionych. Pozornie mało krwawi, lecz może swą głębokością sięgać jam ciała lub narządów wewnętrznych.

Rana szarpana – spowodowana jest rozciągnięciem i napięciem tkanek ponad ich fizjologiczną wytrzymałość. Brzegi rany są postrzępione i poszarpane.

Krwawienie niezbyt obfite.

i Rana miażdżona – spowodowana płasko tempo działającymi siłami (upadek, uderzenie, nieregularnie kopnięcie).

Brzegi postrzępione, rany są zasinione, okoliczne tkanki stłuczone, zmiażdżone, ulegające obrzękowi. Krwawienie skąpe, duża bolesność, odrętwienie bólowe zmiażdżonych tkanek.

Rana kąsana – kombinacja rany kłutej i szarpanej, Rana rąbana – kombinacja rany ciętej i miażdżonej.

Cel pierwszej pomocy:  ochrona rany przed zakażeniem,  zmniejszenie lub opanowanie krwotoku,  ochrona rany przed dodatkowymi urazami,  poprawa psychicznego stanu ofiary.

Pierwsza pomoc:  odsłonić zranione miejsce, obejrzeć ranę i ustalić jej rodzaj,  oczyścić ranę i jej okolice za pomocą wody i gazy,

Pierwsza pomoc:  zdezynfekować powierzchnię rany woda utlenioną i zabezpieczyć ranę, przykrywając jej powierzchnię jałową gazą,

Pierwsza pomoc:  odkazić powierzchnię skóry w okolicy rany jodyną, gencjaną lub fioletem goryczkowym (barwniki antyseptyczne),

Pierwsza pomoc:  założyć opatrunek tak by nie był zbyt luźny i nie spadł, a zarazem zbytnio nie uciskał i nie tamował fizjologicznego krążenia.

Nie wolno:  powierzchni rany dezynfekować barwnikami antyseptycznymi (jodyna, gencjana, fiolet goryczkowy-roztwory spirytusowe),

Nie wolno:  kłaść na powierzchnię rany ligniny lub waty (przyklejają się do powierzchni rany),

Nie wolno:  usuwać z rany tkwiących w niej zbyt głęboko ciał obcych krwotok).

(można spowodować duży

Krwotok to następstwo otwarcia światła naczynia na skutek urazu bądź zranienia.

Wyróżniamy:  Krwotok tętniczy – z rany wydobywa się krew dobrze utleniona, jasnoczerwona, o cyklicznie zmiennym zsynchronizowanym z pracą serca.

ciśnieniu,

Wyróżniamy:  o Krwotok żylny – z rany wydobywa się krew dużej zawartości CO2, koloru ciemnoczerwonego, równomiernym, leniwym strumieniem,

Wyróżniamy:  Krwotok włosowaty – krew sączy się z wielu drobnych naczyń tętniczo-żylnych.

Pierwsza pomoc: Głównym celem pierwszej pomocy jest zatrzymanie krwotoku zewnętrznego, najlepiej przy pomocy opatrunku uciskowego, który zatrzymuje każde krwawienie, zabezpiecza ranę przed infekcją i eliminuje opaskę uciskową, a więc niebezpieczeństwo zbyt silnego jej zaciśnięcia.

Schemat opatrunku:  rana,  gaza jałowa,  gazik, wałeczek bandaża  wata,  bandaż lub chusta trójkątna.

Opaskę uciskową stosuje się przy amputacjach urazowych lub katastrofach masowych, a także gdy po założeniu opatrunku uciskowego krwotok nie ustaje.

Po założeniu opaski uciskowej należy dołączyć kartkę informacyjną z czasem jej założenia. Maksymalny czas zaciśnięcia opaski wynosi 1.5 – 2 godz.

Bardzo często spotykanym jeszcze stereotypem postępowania w przypadku krwawienia z nosa jest odgięcie głowy do tyłu i zatkanie nosa, by krew nie wypływała.

Taki zabieg powoduje jednak tworzenie się skrzepu w jamie nosowej, który blokuje drogi oddechowe, a poza tym grozi zadławieniem się własną krwią, która nie mając ujścia ścieka po tylnej ścianie gardła.

Pierwsza pomoc:  pochylamy głowę do przodu,  opieramy czoło na dłoniach,

Pierwsza pomoc:  kładziemy zimne okłady bezpośrednio na nos oraz na szyję (w miejscu przebiegu dużych naczyń),

Pierwsza pomoc:  zaciskamy skrzydełka nosa,  wzywamy pogotowie jeśli krwotok trwa długo i nie słabnie.

Najczęściej spotykanym przypadkiem jest zachłyśnięcie, czyli dostanie się ciała obcego do tchawicy. Ma to miejsce bardzo często podczas rozmowy przy jedzeniu.

Od razu wyzwala się naturalny odruch obronny organizmu w postaci kaszlu.

Poszkodowany nie może złapać oddechu i wpada w panikę. Jeśli pomoc nie zostanie udzielona bardzo szybko, w efekcie braku tlenu następuje bezdech.

Pierwsza pomoc: Jednym ze sposobów radzenia sobie w takiej sytuacji jest uderzanie płaską dłonią w plecy pacjenta między łopatkami.

Pierwsza pomoc: Trzeba wykonywania pamiętać, manewru, żeby głowa w czasie pacjenta znajdowała się niżej niż jego tułów.

Najważniejsze, aby ujście dróg oddechowych było skierowane w dół.

Gdy zabiegi te nie pomogą, pozostaje jeszcze wykonanie tzw. CHWYTU HEIMLICHA.

Jeśli pacjent jest przytomny ratownik staje za nim i obejmuje go oburącz za brzuch tak, aby dłonie zetknęły się na brzuchu powyżej pępka. Nagłym ruchem przyciska go mocno do siebie.

W ten sposób ciało obce zostaje "wyciśnięte" z tchawicy w skutek zwiększenia się tłoczni brzusznej działającej następnie na klatkę piersiową.

Jeśli pacjent leży, (ale jest przytomny!), ratownik klęka przed nim układając obie dłonie na nadbrzuszu ponad pępkiem.

Następnie gwałtownym, lecz płynnym ruchem wciska brzuch.

Manewru Heimlicha nie wolno stosować:  u kobiet ciężarnych,  u małych dzieci,  u nieprzytomnych oraz u bardzo otyłych.

Padaczka – jest to występujące napadowo schorzenie mózgowe. Wyróżniamy wiele rodzajów różniących i się stopni czasowymi napadów.

nasilenia ciężkością i epilepsji, odstępami

Objawy padaczki:  nagła utrata przytomności,  sinica,  usztywnienie kończyn i mięśni tułowia,

Objawy padaczki:  silne drgawki całego ciała,  piana na ustach,  mimowolne oddawania moczu.

Napad epilepsji trwa kilka minut i ustaje samoistnie. Po nim chory zapada w sen, nie odzyskując przytomności.

Pierwsza pomoc:  chorego zabezpieczamy przed urazami, podkładając coś miękkiego pod głowę,  rozluźniamy ubranie,

Pierwsza pomoc:  zapewniamy spokój i bezpieczeństwo,  zapewniamy pomoc lekarską lub wzywamy Pogotowie.

Nie wolno krępować siłą drgawek, ani wkładać choremu do ust żadnych przedmiotów (dowiedziono, że nie pomaga to w ochronie języka przed urazami).

Omdlenie przytomności – to (nie krótkotrwała dłużej niż utrata minutę) spowodowana niedostatecznym dopływem krwi do mózgu lub niewystarczającym jej utlenieniem.

Objawy:  skóra, błony śluzowe, wargi blade,  krople potu na skórze,  „mroczki przed oczami”,

Objawy:  szum w uszach,  tętno słabe, powolne,  oddech płytki, rzadki,

Objawy:  poszkodowany, mdlejąc, upada tam gdzie stał,  po oprzytomnieniu poszkodowany pamięta co się wydarzyło.

Pierwsza pomoc: Chorego układamy na wznak, tak aby głowa była poniżej tułowia i nóg (najlepiej jest unieść nogi do góry, zwiększając dopływ krwi do mózgu).

Pierwsza pomoc: Rozpinamy uciskające części garderoby (pasek, kołnierzyk), jeśli posiadamy możemy podsunąć choremu do powąchania silne substancje zapachowe (amoniak).

Pierwsza pomoc: W razie ustania oddechu stosujemy sztuczne oddychanie aż do przybycia lekarza.

Bezwzględnie wzywamy Pogotowie, doszło do pełnej utraty przytomności.

jeśli

Pierwsza pomoc: Po odzyskaniu przez chorego przytomności podajemy gorącą kawę lub mocną herbatę i zapewniamy kontakt z najbliższymi.

Utrata przytomności – to stan dużo cięższy niż omdlenie, w którym człowiek nie reaguje na bodźce środowiska zewnętrznego natomiast na bodźce wewnętrzne reakcja jest osłabiona lub całkowicie zniesiona. Przy utracie przytomności mówimy o stanie zagrożenia życia.

Przyczyny:  urazy głowy,  niedostatek tlenu w mózgu,  zaburzenia przemiany materii,

Przyczyny:  zatrucia,  napady skurczowe pochodzenia mózgowego (padaczka),  działanie prądu elektrycznego,

Przyczyny:  udar mózgu,  nadmierne ochłodzenie,  utonięcie,  działanie wysokiej temperatury.

Objawy:  bladość skóry i spojówek,  oddech płytki,  tętno słabe,  wiotkość mięśni,

Objawy:  brak reakcji na bodźce zewnętrzne (nieprzytomny nie reaguje na pytania, głośne wołanie, na uszczypnięcie),  może wystąpić krążenia.

bezdech i zatrzymanie

Pierwsza pomoc: Głównym celem postępowania ratownika jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania organizmu przytomności.

i bezpieczny powrót do

Pierwsza pomoc: Przede wszystkim poszkodowanego wynosimy z miejsca zagrożenia i zapewniamy spokój i bezpieczeństwo.

Pierwsza pomoc: Kontrolujemy oddech, przy braku oddechu badany czy jest zachowane krążenie. Przy braku oddechu prowadzimy sztuczną wentylację płuc, przy zatrzymaniu krążenia pełną reanimację.

Pierwsza pomoc: Gdy poszkodowany oddycha układamy go w pozycji bocznej ustalonej w celu zapewnienia drożności górnych dróg oddechowych,

Pierwsza pomoc: eliminacji zbędnych ucisków mechanicznych oraz umożliwienia biernego odpływu nagromadzonej w jamie ustnej zawartości (wymiociny, krew).

Pierwsza pomoc: Dzięki temu unikniemy zachłyśnięcia się rannego i jego przekręceniu na brzuch lub plecy.

Nieprzytomnego obserwujemy i średnio cały co kontrolujemy jego czynności życiowe.

czas minutę

Pierwsza pomoc: Zawsze przy utracie przytomności należy bezwzględnie wezwać Pogotowie Ratunkowe!!!.

Astma – to schorzenie polegające na trudnościach w oddychaniu. W zależności od rodzaju choroby, astma może mieć postać nagłego ataku jak również długotrwałych problemów w swobodnym oddychaniu. Czas trwania ataku może być dość krótki (kilka minut), albo trwać kilka dni.

Przyczyny:  czynniki psychiczne,  chroniczne schorzenia dróg oddechowych,  alergia.

Objawy:  duszności,  głęboki oddech.

Pierwsza pomoc: Ratujący powinien usadzić osobę z atakiem na krześle przodem do oparcia, ponieważ ułożenie rąk na oparciu uruchamia mięśnie wspomagające oddychanie.

Pierwsza pomoc: Następnie należy poluźnić ubranie pacjenta (rozpiąć koszulę, krawat pod szyją) i otworzyć okno (jeśli znajduje się w pomieszczeniu).

Pierwsza pomoc: Ważne jest zapewnienie jak najwięcej wolnej przestrzeni i niedopuszczanie gapiów, ponieważ całkowitego osoba z spokoju własnym oddechu.

atakiem i potrzebuje koncentracji na

Pierwsza pomoc: Jeśli poszkodowany posiada przepisany przez lekarza aerozol na astmę możemy (pomimo zasady nie podawania żadnych leków w pierwszej pomocy przedmedycznej) pomóc go zażyć.

Pierwsza pomoc: Jeśli atak nie ustępuje przed dłuższy czas lub nasila się koniecznie wzywamy Pogotowie Ratunkowe.

Złamanie to uszkodzenie kości połączone z przerwaniem jej ciągłości.

Wyróżniamy:  złamanie zamknięte – bez uszkodzenie skóry,  złamanie otwarte – z uszkodzeniem skóry.

Objawy:  bolesność – ból pojawia się zaraz po urazie, trwa i nasila się przy próbach ruchu oraz ucisku miejsca urazu,

Objawy:  obrzęk – zniekształcenie okolicy urazu będące wynikiem wewnętrznego krwotoku pourazowego,

Objawy:  patologiczna, czyli nienormalna ruchomość odcinka w nieruchomego inaczej, normalnych albo warunkach poruszającego się

Objawy:  całkowicie lub częściowo ograniczona zdolność do czynnego poruszania się oraz obciążenia uszkodzonej kości.

Pierwsza pomoc: Najważniejsze w udzielaniu pierwszej pomocy jest unieruchomienie uszkodzonego odcinka kości, przy czym ranny nie powinien się poruszać.

Pierwsza pomoc: W celu oszczędzenia bólu rannemu i zyskania na czasie sprzęt pierwszej pomocy przynosimy rozbieramy go do poszkodowanego i nie

Pierwsza pomoc: dokonując prowizorycznego unieruchomienia przy pomocy kija, laski, parasola, deski, szalika, koca itp.

Pierwsza pomoc: Aby osłabić narastanie obrzęku, kończynę należy ułożyć powyżej poziomu serca, ponadto stale kontrolujemy barwę temperaturę skóry uszkodzonego odcinka, i ruchomość palców, czucie.

Pierwsza pomoc: W przypadku uszkodzenia kości długich unieruchamiamy dwa sąsiadujące stawy, a w razie uszkodzenia stawu obie sąsiadujące kości.

Nie wolno:  poruszać uszkodzonym odcinkiem w celu stwierdzenia tarcia odłamów, kierunku czy zakresu ruchów patologicznych,  poprawiać nieatanomicznego uszkodzonego odcinka.

ustawienia

Skręcenie to naciągnięcie lub naderwanie aparatu wiązadłowo - torebkowego stawu.

Skręcenie jest mniej groźną formą niż zwichnięcie, ponieważ nie zostaje rozerwana torebka stawowa i dzięki elastyczności wiązadeł zostają przywrócone normalne stosunki anatomiczne stawu.

Przy silniejszym skręceniu może jednak dojść do rozluźnienia więzadeł lub ich naderwania.

Skręcenie stawu powoduje najczęściej krwawienie wewnątrz stawu, obrzęk, dużą bolesność i ograniczenie ruchów kończyny.

Pierwsza pomoc: Przy skręceniu stawu postępujemy podobnie jak przy złamaniu. Kończynę unieruchamiamy poprzez obłożenie jej odpowiednimi przedmiotami(zwiniętymi kocami, częściami garderoby, poduszkami).

Nie wolno poruszać stawem ani próbować go nastawić.

Zwichnięcie to trwała zmiana położenia powierzchni stawowych, której towarzyszy najczęściej całkowite lub częściowe zerwanie więzadeł stawowych, pęknięcie torebki stawowej oraz krwawienie do jamy stawowej.

Objawy:  duża bolesność,  stale powiększający się obrzęk,

Objawy:  ustawienie kończyny typowe dla danego stawu, ale zastopowane w jednej pozycji,  ruchomość niemożliwa.

stawu ograniczona lub

Pierwsza pomoc: W przypadku zwichnięć udzielając pierwszej pomocy należy założyć opatrunek, używając płynów ściągających obrzęk jak np. płyn Burowa, Altacet, rumianek.

Pierwsza pomoc: Można też użyć kompresu z zimnej wody, lodu lub wody z octem, które również hamują powstawanie obrzęków. W celu wykluczenia złamania należy zapewnić pomoc lekarską lub wezwać Pogotowie.

Oparzenia powstają na skutek działania promieni cieplnych, światła słonecznego, zetknięcia się z gorącą parą, płynem lub przedmiotem, bezpośredniego kontaktu z ogniem.

Jeżeli uwzględnimy rozległość wyróżniamy:  oparzenie lekkie – zajmują 1-2% powierzchni ciała,  oparzenie ciężkie – zajmują w przypadku dzieci i osób starszych 10%, dorosłych 15%.

u

Ponadto oparzenia dzielimy na:  termiczne,  chemiczne,  elektryczne.

Stopnie oparzenia: I° - oparzenie obejmuje wierzchnią warstwę skóry naskórek.

Objawia się to zaczerwienieniem, lekkim powierzchni skóry oraz bólem, obrzękiem

Stopnie oparzenia: II° - oparzenie obejmuje naskórek oraz zewnętrzne warstwy skóry właściwej. Objawy, to zaczerwienienie, pęcherze z płynem surowiczym oraz ból,

Stopnie oparzenia: III° - oparzenie obejmuje naskórek, skórę właściwą oraz niekiedy tkanki znajdujące się głębiej. Objawy, to sucha, prawie biała skóra (czasem wręcz zwęglona), brak czucia z powodu zniszczenia zakończeń nerwowych.

Pierwsza pomoc: Iº - ochładzamy oparzoną powierzchnię zimną i czystą wodą, lub kostkami lodu przez około 15-30 min.,

Pierwsza pomoc: IIº - oparzoną powierzchnię ochładzamy powyżej 30 min., pęcherze i rany przykrywamy jałową gazą i opatrujemy,

Aby zapobiec wystąpieniu wstrząsu podajemy duże ilości płynów do picia, najlepiej lekko posoloną wodę, gdy poparzeniu uległy ręce należy jak najszybciej zdjąć obrączki i pierścionki, ponieważ dochodzi do obrzęku.

Nie wolno: zdejmować z ciała zwęglonych materiałów, smarować oparzonej powierzchni tłuszczami, kurzym białkiem, jodyną, gencjaną lub innymi roztworami spirytusowymi.

Powierzchnia poparzeń u dorosłego:

Powierzchnia poparzeń u dziecka:

Powierzchnia poparzeń - "Reguła 9": Polega ona na podziale całego ciała na odpowiednie części stanowiące 9% całkowitej powierzchni.

Powierzchnia poparzeń - "Reguła 9": Na przykład GŁOWA = 9%, RĘKA = 9%, TUŁÓW = 18% (gdyż klatka piersiowa to 9% i brzuch to 9%). U dorosłych 1% stanowi krocze (narządy płciowe).

Powierzchnia poparzeń - "Reguła 9": W przypadku dzieci rozliczenie procentowe jest bardzo podobne, z tym, że jedna noga stanowi 14%, a głowa aż 18%.

Oparzenia prądem elektryczne stanowią około czyli 5% oparzeń.

porażenia wszystkich

Prąd może spowodować:  urazy cieplne, oparzenie i zwęglenie w miejscu wniknięcia do ciała,  omdlenie w wyniku „znieczulenia” mózgu, elektrycznego

Prąd może spowodować:  zatrzymanie oddechu z powodu porażenia przepony,  zatrzymanie krążenia w wyniku zastopowania akcji serca lub jego migotania.

Pierwsza pomoc: Pierwszą rzeczą jaką należy zrobić jest usunięcie źródła prądu i zabezpieczenie samego siebie przed porażeniem (poprzez użycie np. kija od szczotki by odsunąć kabel).

Pierwsza pomoc: Jak najszybciej należy sprawdzić funkcje życiowe rannego. Przepływający przez ciało prąd elektryczny może doprowadzić do zaburzeń czynności serca i oddechu!

Pierwsza pomoc: Jeśli tak się stało ratownik przeprowadza sztuczne oddychanie (zatrzymanie oddechu) i zewnętrzny masaż serca (zatrzymanie pracy serca).

Pierwsza pomoc: Gdy funkcje życiowe są w normie ratujący ogranicza się do założenia jałowych opatrunków na rany i ułożenia chorego w pozycji bocznej ustalonej.

Każdą osobę, niewielkiego która porażenia konsultacji lekarskiej wezwać Pogotowie.

lub doznała należy nawet poddać bezwzględnie

Odmrożenie tkanek to miejscowe szczególnie uszkodzenie narażonych na działanie zimna (np. uszy, nos, palce rąk itp.).

Wskutek działania niskiej temperatury dopływ krwi do tkanek jest ograniczony lub zupełnie uniemożliwiony, co prowadzi do poważnych uszkodzeń.

Wyróżnia się trzy stopnie odmrożenia:  Iº - bladość skóry i brak czucia, po rozgrzaniu sinoczerwone zabarwienie skóry,

Wyróżnia się trzy stopnie odmrożenia:  IIº - pojawiają się pęcherze wypełnione mętną cieczą, łatwo pękające i ropiejące,

Wyróżnia się trzy stopnie odmrożenia:  IIIº - obumarcie skóry i warstw głębszych tkanki, sinoczerwone owrzodzenie, powstają tzw. wały demarkacyjne i brak czucia.

Pierwsza pomoc: Postępowanie ratownika polega na przywróceniu krążenia w odmrożonej części ciała za pomocą masażu lub rozcierania miękką tkaniną aż do zaczerwienienia skóry (tylko Iº).

Pierwsza pomoc: Szybkie ogrzanie stosuje się wykonując kąpiel wodną w temperaturze 25-30ºC aż do powrotu czucia i normalnej temperatury.

Pierwsza pomoc: Do picia podajemy ciepłe najlepiej lekko słodzone napoje (herbata, kawa).

Po osuszeniu okolic odmrażania zakładamy jałowe opatrunki.

Pierwsza pomoc: W cięższych przypadkach rannego staramy się ciepło ubrać lub okryć, zapewniamy mu spokój i bezpieczeństwo, wzywamy lekarza lub Pogotowie ratunkowe.

Przechłodzenie wyziębienie czyli całego hipotermia organizmu, to które doprowadza do spadku temperatury poniżej normalnych wartości.

Pierwsza pomoc: Przede wszystkim trzeba zabezpieczyć pacjenta przed dalszym wyziębieniem.

Pierwsza pomoc: Należy przenieść go do chłodnego pomieszczenia, zdjąć mokre ubranie, owinąć tułów w suche koce i stopniowo rozgrzewać od środka ciepłymi, słodkimi napojami.

Pierwsza pomoc: W żadnym przypadku nie wolno nagrzewać pacjenta z zewnątrz.

Pierwsza pomoc: Ratownicy niejednokrotnie stwierdzili, że zgon następuje wówczas, gdy silnie przemarzniętego turystę po uratowaniu przenosi się do ciepłego schroniska i tam ogrzewa.

Nie wolno dopuścić aby pacjent się poruszał, nie zezwala się na masowanie kończyn i podawanie alkoholu.

Udar słoneczny – jest to gwałtowne podwyższenie temperatury ciała w wyniku bezpośredniego działania promieni słonecznych na nie osłoniętą głowę i kark.

Objawy:  osłabienie,  wymioty,  zawroty głowy,

Objawy:  tętno szybkie, dobrze wyczuwalne,  ostatecznie utrata przytomności.

Pierwsza pomoc: Udzielając pierwszej pomocy umieszcza się poszkodowanego w zacienionym i odosobnionym miejscu, zapewnia dostęp świeżego powietrza i stosuje zimne okłady na głowę.

Pierwsza pomoc: Choremu podje się zimne napoje do picia.

W razie utraty przytomności lub braku oddechu, stosuje się sztuczne oddychanie i bezwzględnie należy wezwać Pogotowie.

Wstrząs – jest odpowiedzią na bodziec przekraczający ustrojową odporność biologiczną i fizyczną organizmu.

To stan zagrożenia życia, który może rozwinąć się w przebiegu ciężkiej choroby lub poważnego urazu.

Ogólnie jego istotą są zaburzenia krążenia i czynności serca, w efekcie czego dochodzi do niedotlenienia.

Wyróżniamy:  Wstrząs anafilaktyczny (uogólniona reakcja alergiczna),  Wstrząs septyczny (zakażeniowy),  Wstrząs hipowolemiczny (utrata krwi),

Wyróżniamy:  Wstrząs oligowolemiczny (utrata płynów np.

obfite biegunki, torsje),  Wstrząs kardiogenny (sercowo-pochodny),

Wyróżniamy:  Wstrząs neurogenny kręgosłupa),  Wstrząs termiczny temperatur), (obrażenia (działanie mózgu, wysokich

Wyróżniamy:  Wstrząs bólowy.

Objawy wstrząsu:  blada (szara) skóra,  niepokój,  zimny pot,

Objawy wstrząsu:  szybkie i słabo wyczuwalne tętno,  szybki i spłycony oddech,

Objawy wstrząsu:  apatia,  zamroczenie,  utrata przytomności.

Pierwsza pomoc: Pierwszą czynnością ratownika jest usunięcie przyczyny wywołującej szok (unieruchomienie złamania, zatamowanie krwotoku),

Pierwsza pomoc: a następnie odpowiednie postępowanie z poszkodowanym w zależności od objawów klinicznych.

Pierwsza pomoc: W celu zapewnienia dopływu większej ilości tlenu do mózgu stosujemy tzw. pozycję przeciwwstrząsową, polegającą na uniesieniu nóg poszkodowanego na wysokość około 30 40 cm.

Pierwsza pomoc: Należy pamiętać, aby tej pozycji nie stosować osobom, u których doszło do: zaburzeń czynności serca (np. zawał), urazów kręgosłupa lub głowy, duszności!

Pierwsza pomoc: Na pierwszym miejscu w przeciwdziałaniu wstrząsowi (oprócz odpowiedniej pozycji) jest zapewnienie komfortu termicznego.

Pierwsza pomoc: Najlepszy w tym celu jest tzw. koc ratunkowy (folia NRC).

Pierwsza pomoc: Jest niezwykle powodzeniem poręczny, mieści się do gdyż z apteczki samochodowej i stanowi jej niezbędne wyposażenie.

Pierwsza pomoc: Aby ochronić poszkodowanego przed zimnem okrywa się go srebrną stroną folii do ciała,

Pierwsza pomoc: a żeby chronić go przed gorącem - złotą stroną folii do ciała.

Pierwsza pomoc: Kolejną rzeczą, o jakiej nie wolno zapominać jest opieka psychiczna nad poszkodowanym.

Pierwsza pomoc: Stres, który zawsze towarzyszy pacjentowi we wstrząsie, nasilając się pogarsza jego stan.

Pierwsza pomoc: Dlatego tak ważna jest rozmowa z rannym, uspokajanie go i zapewnianie, że jest bezpieczny, przybędzie.

a fachowa pomoc zaraz

Pierwsza pomoc: Pacjent w czasie wstrząsu jest przerażony i niespokojny, dlatego trzeba go w miarę możliwości uspokoić zaistniałym zamieszaniem.

i chronić przed

Pierwsza pomoc: Dla pewności należy systematycznie sprawdzać podstawowe funkcje życiowe.

Pierwsza pomoc: Surowo zabrania się palenia i spożywania czegokolwiek.

Pierwsza pomoc: Nie wolno również przewozić chorego będącego we wstrząsie. To trzeba pozostawić kwalifikowanym służbom. Niezbędne jest wezwanie Pogotowia Ratunkowego.

Trucizna – to każda substancja szkodliwa dla organizmu ludzkiego.

Trucizny mogą wniknąć do organizmu różnymi drogami, ale bez względu na to jak substancja zostanie zażyta, prowadzi zawsze do uszkodzeń całego organizmu poprzez rozniesienie się w układzie krwionośnym.

Wyróżnia się cztery podstawowe drogi przenikania substancji chemicznych:  przez drogi oddechowe (gazy, pary),  przez przewód pokarmowy (np.: alkohol, leki),

Wyróżnia się cztery podstawowe drogi przenikania substancji chemicznych:  bezpośrednio przez (zastrzyki, ukąszenia), układ  przez skórę (trucizny kontaktowe), krążenia

Wyróżnia się cztery podstawowe drogi przenikania substancji chemicznych:  wieloma drogami (środki ochrony roślin, cyjanowodór, rozpuszczalniki).

Przyczyny zatruć:  pomyłka (przechowywanie trucizn butelkach po winie, lemoniadzie itp.), w  nieświadomość (nie odczytanie napisu na etykiecie-dzieci),

Przyczyny zatruć:  lekkomyślność (uruchamianie samochodu w zamkniętym garażu),  nadużycie (nadmierne spożycie alkoholu),

Przyczyny zatruć:  zamach samobójczy (przedawkowanie leków).

Objawy:  mdłości, wymioty,  biegunka,  bóle brzucha,

Objawy:  bóle głowy,  zaburzenia świadomości,  zaburzenia oddechu,

Objawy:  wstrząs,  zmiany częstotliwości tętna,  zmiany psychiczne.

Podstawowe zagrożenia człowieka przy zatruciach: dla życia  utrata przytomności i wynikającymi z niej powikłaniami (zachłyśnięcie, zaduszenie),

Podstawowe zagrożenia człowieka przy zatruciach: dla życia  zatrzymanie oddechu i krążenia,  wstrząs.

Pierwsza pomoc: Postępowanie wszystkim zagrażającego ratownika na polega usunięciu przede czynnika

Pierwsza pomoc: (wyniesienie zagazowanego, z zakręcając pomieszczenia źródło zatrzymując pracę silnika w garażu), gazu,

Pierwsza pomoc: ostrzeżenie innych osób (przy wypadkach komunikacyjnych, gdzie np. z przewróconej cysterny ulatnia się gaz), oraz bezwzględne wezwanie Pogotowia Ratunkowego.

Pierwsza pomoc: Dalsza pomoc polega na zorientowaniu się w zagrożeniu podstawowych czynności człowieka, a więc sprawdzeniu oddechu.

Pierwsza pomoc: Jeśli oddech jest zachowany kładziemy nieprzytomnego w pozycji bocznej ustalonej, gdy nie ma oddechu prowadzimy sztuczna wentylację płuc.

Pierwsza pomoc: Należy, również przeciwdziałać wstrząsowi.

Jeśli osoba zatruta ma trudności z oddychaniem, pomagamy jej usiąść by ułatwić oddychanie.

Pierwsza pomoc: Gdy substancje trujące dostają się przez skórę staramy się je spłukać wodą.

Pierwsza pomoc: Jeśli trucizna oddechowe to wniknęła pierwszym przez drogi sposobem postępowania jest podanie choremu duże ilości wody

Pierwsza pomoc: (najlepiej z solą), aby groźna substancja uległa rozcieńczeniu.

Pierwsza pomoc: Drugim sposobem jest wywołanie wymiotów, jednak są pewne przeciwwskazania.

Pierwsza pomoc: Jednym z nich jest zażycie przez chorego stężonej zasady lub kwasu, płynu do mycia naczyń (gdyż wytworzona przez niego piana mogłaby udusić poszkodowanego),

Pierwsza pomoc: produktów naftowych rozpuszczalnik) itp.

(np.

benzyna, Drugim przeciwskazaniem jest brak przytomności u chorego.

Wzywając pomoc należy podać :  wiek chorego,  rodzaj trucizny,  dawka trucizny,  czas połknięcia trucizny,  inne objawy.

Pierwsza pomoc: Pacjenta, należy otoczyć troskliwą opieką i cały czas kontrolować funkcje życiowe.

Pierwsza pomoc: Do zadań zabezpieczenie ratownika przedmiotów należy też mogących służyć do ustalenia rodzaju trucizny (opakowania po środkach chemicznych, po lekach, jak również wymiociny).

Najczęstsze objawy użądleń to:  silny ból,  obrzęk,  swędzenie.

Jeśli doszło do licznych użądleń lub użądlenia w język i krtań pojawiają się objawy niebezpieczne dla życia a więc:

 wstrząs,  utrata przytomności,  drgawki.

Pierwsza pomoc: Postępowanie polega przede wszystkim na usunięciu żądła, najlepiej przy pomocy pincety, a następnie na ochładzaniu miejsca użądlenia (najlepiej przy pomocy lodu).

Pierwsza pomoc: Jeśli chory został użądlony w język lub gardło podajemy zimną wodę do picia. W razie objawów przypadkach wstrząsu lub wzywamy w cięższych Pogotowie Ratunkowe.

Ugryzienia przez psy są bardzo niebezpieczne, ponieważ pies może być zarażony wścieklizną (równie groźne są ugryzienia prze koty, lisy, szczury, sarny, nietoperze itp.).

Pierwsza pomoc: Postępowanie przy udzielaniu pierwszej pomocy polega na założeniu opatrunku, zapewnieniu wykluczenia pomocy lekarskiej możliwości w celu zarażenia wścieklizną

Pierwsza pomoc: oraz skontrolowaniu czy pies, który ugryzł rannego był zaszczepiony i posiada świadectwo od weterynarza.

Wyróżniamy:  utonięcie – jest to śmierć na skutek zalania górnych dróg oddechowych,

Pierwsza pomoc: Widząc tonącego należy podać mu lub rzucić deskę, sznur, koło ratunkowe, głośno nawołując do wytrwania.

Pierwsza pomoc: Ratowanie tonącego wymaga dużego wysiłku i odpowiednich umiejętności pływackich i ratowniczych.

Pierwsza pomoc: Jeśli jesteśmy słabymi pływakami ograniczmy się do wezwania pomocy.

Pierwsza pomoc: Po wydobyciu tonącego staramy się oczyścić jamę ustną z ciał obcych i sprawdzić oddech i krążenie.

Pierwsza pomoc: Jeśli chory nie oddycha i nie wyczuwamy tętna przeprowadzamy reanimację aż do przybycia lekarza. Niezbędne jest wezwanie Pogotowia Ratunkowego.

KONIEC