Transcript Zasady zabezpieczenia miejsca wypadku

1. Zachowaj spokój, zatrzymaj się, pomyśl, działaj
2. Oceniaj ryzyko
3. Oceń czy podejście do poszkodowanego jest bezpieczne
4. Jeżeli jest to konieczne wezwij służby profesjonalne, odpowiednie do zaistniałego
zagrożenia
5. Czekaj i nie zbliżaj się do miejsca zdarzenia, jeżeli jest to niebezpieczne
6. Nawiąż kontakt wzrokowy i słowny
7. Zapewnij sobie dodatkową pomoc
8. Oceń, czy poszkodowany po zdarzeniu nadal znajduje się w niebezpieczeństwie. Jeżeli
istnieje zagrożenie, należy natychmiast ewakuować poszkodowanego, nie narażając nigdy
życia i zdrowia ratowników
9. Należy zapobiec dalszym urazom również i innych osób
10. Po przybyciu służb profesjonalnych należy współpracować i podporządkowywać się
poleceniom kierującego działaniami ratowniczymi
11. Ratownik powinien mieć świadomość własnych ograniczeń i natychmiast opuścić miejsce
zdarzenia, gdy stanie się ono niebezpieczne lub gdy straci kontrolę nad sytuacją
12. Należy używać środków ostrożności w postaci: rękawiczek gumowych, maseczek i chust
twarzowych, okularów ochronnych
Z
abezpieczenie miejsca wypadku ma na celu ochronę zarówno
poszkodowanego, ratownika, jak i osób trzecich (gapiów, innych uczestników
ruchu drogowego, itp.).
Pierwszą czynnością lub etapem postępowania na miejscu wypadku jest ocena
zdarzenia. Oceniając sytuację, należy zadbać najpierw i przede wszystkim o własne
bezpieczeństwo, a następnie o bezpieczeństwo poszkodowanego i osób postronnych.
Istotnym elementem wstępnego postępowania jest ustalenie, czy istnieje czynnik
powodujący zdarzenie lub katastrofę, a więc stwierdzenie, co się stało.
Najważniejsze
zasady
postępowania
podczas zdarzeń
szczególnych:
1. Wypadki komunikacyjne
a) zatrzymanie własnego pojazdu:
- bezpieczne zatrzymanie (ewentualne oświetlenie własnymi światłami miejsca
wypadku)
- włączenie świateł awaryjnych
-zaciągnięcie hamulca ręcznego
b) zabezpieczenie miejsca wypadku:
- ustawienie trójkątów najlepiej z obu stron, w odległości stwarzającej możliwość
dostrzeżenia zagrożenia przez innych uczestników ruchu drogowego
- wyłączenie stacyjki, wyjęcie kluczyków
- włączenie świateł awaryjnych
-zaciągnięcie hamulca ręcznego
c) postępowanie z poszkodowanym:
- rozpięcie lub rozcięcie pasów
- badanie
- postępowanie w zależności od potrzeb
- zwrócić uwagę na potencjalne niebezpieczeństwo uruchomienia poduszki
powietrznej zagrażające ratownikowi
Wypadki komunikacyjne c.d.
d) poszkodowanych nie wyjmujemy z pojazdów z wyjątkiem sytuacji,
kiedy istnieje jakiekolwiek zagrożenie na miejscu zdarzenia, np:
- samochód grozi zapaleniem lub już się pali, (silnik gasimy przy lekko
uchylonej masce, zużywamy całą gaśnicę)
- samochód jest niestabilny lub występują inne zagrożenia
- poszkodowanego trzeba resuscytować
-gdy poszkodowany jest we wstrząsie
e) każdy poszkodowany w wypadku komunikacyjnym jest traktowany
jako osoba z potencjalnie uszkodzonym kręgosłupem na odcinku szyjnym
Schemat zabezpieczenia miejsca wypadku
2. Wypadki na wodzie i pod wodą
- nie narażać, życia i zdrowia ratowników
- zapewnić profesjonalną pomoc: Pogotowie Ratunkowe, PSP, WOPR
-zapobiegać dalszym ofiarom: nie wpuszczać świadków zdarzenia do wody, na lód,
itp.
3. Wypadki elektryczne
- odłączyć dopływ prądu
- zapewnić profesjonalną pomoc: Pogotowie Ratunkowe, Pogotowie Energetyczne
tel: 991, PSP
- nie dotykać poszkodowanego przed przyjazdem służb profesjonalnych lub
odłączeniem napięcia
-w przypadku awarii linii wysokiego napięcia nie podchodzić do miejsca zdarzenia
4.Wypadki z udziałem materiałów łatwopalnych (pożary)
- zabezpieczyć ewakuację poszkodowanych
- zapewnić pomoc służb profesjonalnych: PSP, OSP
- w miarę możliwości zlikwidować ogniska otwartego ognia
- nie narażać zdrowia i życia ratowników poprzez kierowanie ich w bezpośrednie
miejsce zdarzenia
5. Wypadki z udziałem materiałów niebezpiecznych
- większość wypadków z udziałem materiałów niebezpiecznych związana jest z ich
transportem
- pojazdy przewożące materiały niebezpieczne są oznakowane
- zapewnić pomoc służb profesjonalnych: PSP
- przeprowadzić rozpoznanie (w miarę możliwości odczytać oznaczenie przewożonego
materiału niebezpiecznego – tabliczka informująca)
- odgrodzić terenu
- nie dopuszczać postronnych
6. Wypadki kolejowe
- dokonujemy ogólnej rozpoznania co do położenia i rozmiarów katastrofy
- powiadamiamy służby ratownicze i przystępujemy do pomocy przedmedycznej
- jeśli istnieje taka konieczność ewakuujemy poszkodowanych
- gdy w wypadku występuje udział transportu materiałów niebezpiecznych postępujemy jak
w przypadku zdarzeń z materiałami niebezpiecznymi
7. Wypadki z udziałem gazu
- bezwzględnie zapewnić pomoc służb profesjonalnych: Pogotowie Gazowe tel: 992, PSP- 998
- unikać kontaktu z oparami
- ewakuować poszkodowanych
-przewietrzyć pomieszczenie
8. Zdarzenia w budynkach i zamkniętych przestrzeniach
a) należy dokładnie ocenić miejsce zdarzenia przed wejściem do niego
- czy konstrukcje są trwałe
- czy nie mają śladów uszkodzeń
- czy jest prawdopodobieństwo substancji toksycznych
- czy jest prawdopodobieństwo obniżonej wartości tlenu lub podwyższone stężenie innych gazów
- czy teren jest oświetlony
- czy nie ma ognia, dymu lub innych oparów
b) wezwij służby profesjonalne
c) nigdy nie wchodź do budowli sam, zawsze powiadom inne osoby o wejściu do
budynków
d) nigdy nie wchodź do studni, kominów, szamba i innych studzienek, ze względu na
możliwą obecność trujących gazów
Sposoby
postępowania
z osobą
przytomną
i nieprzytomną
Wstępna ocena stanu poszkodowanego ma na celu szybkie (w ciągu
kilkunastu lub kilkudziesięciu sekund) rozpoznanie zagrożeń dotyczących życia
i zdrowia. W ramach wstępnej oceny ratownik zajmuje się następującymi
elementami:
· wrażenie ogólne,
· mechanizm urazu,
· stan świadomości,
· konieczność zastosowania stabilizacji kręgosłupa szyjnego,
· czynności życiowe, a w szczególności: drożność dróg oddechowych
i oddychanie,
· doznane obrażenia określone poprzez szybkie badanie fizykalne (urazowe).
Zgodnie z najnowszymi wytycznymi ERC (European Resuscitation Council) stany
zagrażające życiu to przede wszystkim niedrożność dróg oddechowych, zaburzenia oddychania
oraz krwotoki. Wymagają one natychmiastowego działania. Stwierdzenie stanu nieprzytomności
oraz braku prawidłowego oddechu wymaga natychmiastowego rozpoczęcia resuscytacji krążeniowo
– oddechowej.
Ocena stanu świadomości
Ocena świadomości - nazywana też oceną przytomności - odbywa się na
podstawie reakcji poszkodowanego na dwa bodźce:
· dotyk – potrząsamy lekko za ramiona,
· słuch – mówimy do osoby, pytając np.: „Czy Pan/i mnie słyszy?”,” Proszę otworzyć oczy!”.
W reakcji osoba może:
· zacząć rozmawiać w sposób logiczny,
· zareagować werbalnie, ale bez kontaktu słowno – logicznego,
· zareagować ruchowo bez kontaktu werbalnego,
· nie reagować.
Ocena stanu świadomości u poszkodowanego
Jeśli osoba poszkodowana jest przytomna, rozmawia lub krzyczy, to
jest to równoznaczne z tym, że oddycha. Jeśli natomiast jest nieprzytomna,
przystępujemy do oceny drożności dróg oddechowych. Po pierwsze sprawdzamy
zawartość jamy ustnej. Możliwe, że jakieś ciało obce powoduje duszenie się.
Podczas udrażniania dróg oddechowych u nieprzytomnego nie usuwamy protez
zębowych, jeżeli tkwią stabilnie na swoim miejscu. Jeśli zaś protezy nie
utrzymują stałej pozycji, możemy je usunąć. W przypadku stwierdzenia obecności
ciała obcego – usuwamy je.
POSTĘPOWANIE Z OSOBĄ PRZYTOMNĄ
Jeżeli poszkodowany jest przytomny, to w trakcie udzielania pomocy należy
stosować zasady postępowania z przytomnym poszkodowanym. Przede wszystkim należy:
· po podejściu przedstawić się,
· mówić spokojnym głosem,
· uprzedzać jakie czynności będą wykonywane,
· kładąc delikatnie rękę na ramię, nawiązać kontakt dotykowy,
· zapewnić poczucie bezpieczeństwa (poinformować, że Pogotowie Ratunkowe
jest w drodze i do tego czasu nie pozostanie sam/a),
· nie komentować obrażeń,
· nie krytykować zachowania poszkodowanego,
· zapytać czy kogoś powiadomić o zdarzeniu.
Stosując powyższe zasady należy cały czas rozmawiać z poszkodowanym. Gdy
utrzymujemy kontakt słowny, wówczas mamy pewność, że osoba oddycha. Jednocześnie
możemy uzyskać cenne z punktu widzenia akcji ratunkowej informacje takie, jak: okoliczności
zdarzenia, przebyte lub przewlekłe choroby, na które cierpi poszkodowany, jakie stosuje leki
i czy ma je przy sobie, kiedy jadł ostatni posiłek. Ważne jest, aby informacje te uzyskać jak
najszybciej z uwagi na możliwość pogorszenia się stanu osoby w trakcie udzielania pierwszej
pomocy.
POSTĘPOWANIE Z OSOBĄ NIEPRZYTOMNĄ
Osoba nieprzytomna jest wiotka. Powoduje to, że język, który również jest wiotki, w
pozycji leżenia na wznak będzie opadał na tylną ścianę gardła i powodował duszenie się osoby
poszkodowanej. Po stwierdzeniu braku ciała obcego w jamie ustnej lub jego usunięciu,
udrażniamy drogi oddechowe poprzez odchylenie głowy ku tyłowi. W tej pozycji język nie będzie
się już zapadał na tylną ścianę gardła i możliwy będzie przepływ powietrza.
Po udrożnieniu dróg oddechowych przystępujemy do oceny oddechu.
W tym celu pochylamy się naszym uchem i policzkiem nad twarzą
osoby poszkodowanej, patrząc w kierunku jaj klatki piersiowej.
Po udrożnieniu dróg oddechowych przystępujemy do oceny oddechu.
Ocena oddechu opiera się na wykorzystaniu trzech zmysłów:
· słuchu – staramy się usłyszeć przepływające powietrze,
· czucia – próbujemy wyczuć na naszym policzku przepływ powietrza,
· wzroku – obserwujemy ruch klatki piersiowej (można uwidocznić bardziej ten ruch
poprzez położenie ręki na klatce piersiowej).
Po udrożnieniu dróg oddechowych przystępujemy do oceny oddechu. W tym celu pochylamy
się naszym uchem i policzkiem nad twarzą osoby poszkodowanej, patrząc w kierunku klatki
piersiowej. Ocena oddechu opiera się na wykorzystaniu trzech zmysłów:
· słuchu – staramy się usłyszeć przepływające powietrze,
· czucia – próbujemy wyczuć na naszym policzku przepływ powietrza,
· wzroku – obserwujemy ruch klatki piersiowej (można uwidocznić bardziej ten
ruch poprzez położenie ręki na klatce piersiowej).
SPRAWDZENIE ODDECHU TRWA 10 SEKUND
Ocena wydolności oddechowej
Osoby dorosłe w ciągu minuty wykonują od 12 do 20
oddechów. W ciągu tych dziesięciu sekund powinniśmy zatem wyczuć od
2 do 4 prawidłowych oddechów. Jeśli jest ich mniej lub więcej, świadczy
to o ciężkim stanie osoby poszkodowanej.
Kiedy sprawdzone zostały czynności życiowe i wezwano już na miejsce
pomoc medyczną a osoba oddycha, można przystąpić do ustalenia obrażeń doznanych
przez ofiarę. W tym celu wykonuje się tzw. badanie fizykalne (urazowe). Polega ono
na sprawdzeniu wszystkich części ciała w kolejności:
· głowa, twarz,
· szyja,
· barki,
· obojczyki,
· mostek,
· klatka piersiowa (żebra),
· brzuch,
· miednica,
· kończyny dolne,
· kończyny górne.
W czasie badania szuka się deformacji części ciała, otwartych ran, obrzęków,
wrażliwości (tkliwości), „chrupania” pod palcami, objawów krwotoków
wewnętrznych (twardy „deskowaty” brzuch). Warto także w trakcie badania zwrócić
uwagę na bransoletki, łańcuszki czy tzw. nieśmiertelniki, ponieważ osoby cierpiące na
niektóre choroby mogą mieć na nich wygrawerowane informacje dotyczące tych
chorób, np. cukrzyca, padaczka itp.
Należy pamiętać, że priorytetem zawsze są krwotoki zewnętrzne, które
w większości przypadków będą widoczne już w fazie wrażenia ogólnego.
Należy pamiętać o tym, aby poszkodowanego nie uderzać po
twarzy (może to spowodować pogłębienie się urazów), nie wolno polewać go
wodą (woda może dostać się do ust poszkodowanego i nastąpi
zachłyśnięcie, co w rezultacie może doprowadzić do zatrzymania
oddechu i akcji serca), osobie poszkodowanej nie wolno podawać nic do
jedzenia i picia.