Transcript دانلود
تاژکداران روده ای و حفره ای انسان تقریبا تمام گونه های مهره داران می توانند به عنوان میزبان تاژکداران روده ای و حفره ای عمل نمایند و یک میزبان ممکن است چندین گونه را تحمل کند. در این تک یاخته ها و به منظور مقاومت در برابر حرکت پریستالتیک روده ،اندامهای ویژه ای همچون صفحه مکنده ،اکزوستیل و غشاء مواج به وجود آمده است. در بسیاری از گونه ها انتقال انگل از میزبانی به میزبان دیگر به طور مشخص توسط تروفوزوئیت های با حدت کم انتقال می یابد. انسان میزبان 7گونه ،شامل 5گونه ی روده ای و 2گونه ی ساکن در حفرات است. 5 گونه غیر بیماریزا و با انتشار جهانی عبارتند از : )1( کیلوماستیکس مسنیلی در روده )2( انتروموناس هومینیس در روده )3( رتورتاموناس اینتستینالیس در روده )4( تریکوموناس هومینیس در روده )5(تریکوموناس تناکس در دهان گونه های بیماریزا عبارتند از : )6( ژیارد یاالمبلیا )7( تریکو موناس واژینالیس ژیاردیا المبلیا نام بیماری :ژیاردیازیس ،المبلیازیس تروفوزوئیت با تقارن دو طرفه ،گالبی شکل ،در قسمت قدامی پهن و گرد و در انتهای خلفی نوک تیز است. سطح پشتی انگل محدب بوده و یک صفحه ی مکنده ی بیض ی شکل و مقعر 3/4 ،سطح پهن شکمی را اشغال می کند تروفوزوئیت دارای: 2هسته با کاریوزوم مرکزی بزرگ 2 ،اگزونم 2 بلفاروپالست 2 جسم عمیقا رنگ پذیر موسوم به اجسام پارابازال 4 زوج تاژک. کیست بیض ی شکل و جداره ی صاف و کامال مشخص ی دارد محتوی 4ـ 2 هسته و دارای بسیاری از ساختمانهای موجود در تروفوزوئیت است. انگل تاژکدار در دئودنوم و قسمت باالی ژژنوم و گاهی در مجاری صفراوی و کیسه صفرا زندگی می کند. تاژک های شالق مانند انگل ،تروفوزوئیت را به سرعت و به صورت جهنده یا مواج به جلو می برند. صفحه مکنده ،تروفوزوئیت را قادر می سازد تا در برابر حرکات پریستالتیک معمول روده مقاومت کند. این شکل انگل به ندرت و فقط در مدفوع آبکی دیده می شود. غذا از محتویات روده جذب شده ولی انکل می تواند مواد غذایی خود را از سلول های اپی تلیال و به کمک صفحه مکنده نیز به دست آورد. غذای پرکربوهیدرات ،کاهش اسید معده و آکلریدری ،و کمبود سطح ایمونوگلبولین سبب افزایش تکثیر انگل می شوند. در ایران آلودگی به ژیاردیا در تهران 6/1د رصد ،در روستاهای جنوبی 28/6درصد ،در شهرهای شمالی حدود 33/6درصد ،روستاهای تبریز19/2 درصد و در مشهد 15/8درصد است. تکثیر به طریق میتوز و در طی مرحله کیستی شدن روی میدهد و پس از آن و در مرحله خروج از کیست انگل تبدیل به تروفوزوئیت های دختر جدا از هم می شود. محیط قلیایی که با عدم حظور اسید معدی تشدید می یابد و رژیم غذایی سرشار از کربوهیدرات برای تکثیر انگل مطلوب است. در محیط مرطوب ،کیست ها ممکن است ماهها در خارج از بدن انسان زنده بمانند. انسان میزبان طبیعی ژیاردیاالمبلیا است و گونه های بسیار مشابهی از ژیاردیا در حیوانات مختلف دیده شده است. انتقال انگل از طریق آلودگی غذا و آب توسط فاضالب ،مگسها و یا افراد شاغل در بخشهای غذایی و به صورت دستی ـ دهانی صورت می گیرد. عفونت در کودکان به ویژه گروه سنی 10ـ 6سال ،شایع تر از بالغین است. تعداد زیادی کیست به طور متناوب با مدفوع دفع می شود ولی به جز در مدفوع اسهالی ،تعداد نسبتا کمی تروفوزوئیت با مدفوع دفع می گردد. کیست پس از خورده شدن به وسیله میزبان جدید بدون تأثیرپذیری از شیره معدی در دئودنوم باز می شود. در افراد داوطلب و به طریق تجربی خوراندن منظم 100کیست یا بیشتر منجر به عفونت می شود. 25 ـ 10کیست 1/3افراد را مبتال می کند ولی یک کیست به تنهایی قادر به ایجاد عفونت نیست. دوره ی نهفته ی بیماری از 15ـ 6روز متغیر است و عفونتها معموال تا 41 روز ادامه می یابند. آلودگی با ژیاردیا ممکن است برای سالها ادامه یابد و فرد به صورت حامل بدون عالمت درآید. تعداد زیادی تروفوزوئیت در مواد آسپیره شده از روده کوچک ،در بیوپس ی بیماران عالمت دار و نیز در دئودنوم و قسمت پروگزیمال ژژنوم و چسبیده به مخاط روده دیده شده است. واکنشهای با واسطه ی سلول های ماست احتماال به التهاب و ادم موجود در مخاط و المیناپروپریا کمک می کنند. در هر حال ضایعات عمده عبارتند از : تخریب ساختمان پرزهای طبیعی همراه با کوتاه شدن پرزها و کانونهای التهابی در کریپت ها و المیناپروپریا شبیه به آنچه که در دیگر انواع نشانگان سوء جذب دیده می شود. اگرچه گاهی انگل در سلولهای مخاطی مشاهده می شود اما تهاجم به مخاط به ندرت صورت گرفته و برای ایجاد بیماری ضروری نیست. بیماران مبتال به اسهال ژیادیایی ممکن است اسهال چرب ،اختالل در جذب کاروتن ،اسید فولیک و ویتامین B12داشته باشند. دی ساکاریدازها و سایر آنزیمهای مخاطی نیز ممکن است به شدت کاهش یابند و مصرف نمکهای صفراوی توسط ژیاردیا ممکن است مانع از فعالیت طبیعی لیپاز پانگراس شود وجه افتراق مهم مدفوع ژیاردیایی از اسهال باکتریایی ،عدم وجود خون و افزایش گلبول های سفید پلی مورفونوکلئر در مدفوع است. در اغلب افراد آلوده نشانه های بیماری سرانجام بدون درمان فروکش می کنند. حتی اگر دفع کیست همچنان ادامه داشته باشد ،وجود lgMاول و کمی بعد آنتی بادی های lgGبر علیه آنتی ژن های خام انگل در سرم افراد آلوده قابل نشان دادن است ،ولی وجود این آنتی بادی ها لزوما بر روند دفع کیست تأثیر ندارد. آنتی بادی های ترشحی lgAتصور می شود نقش مهمی در ایمنی مخاطی داشته باشند. تشخیص تشخیص معموال بر اساس یافتن کیست در مدفوع قوام دار و تروفوزوئیت و کیست در مدفوع اسهالی صورت می گیرد. ظاهر کامال مشخص ژیاردیا المبلیا در سرم فیزیولوژی و گسترشهای یددار و نیز در گسترشهای رنگ آمیزی شده ،آن را از سایر تک یاخته های روده ای قابل تفکیک می سازد. برای مشاهده تروفوزوئیت ،نمونه ی مدفوع باید بدون تأخیر و قبل از تغییر ماهیت ،مورد آزمایش قرار کیرد. آزمایش محتویات دئودنوم برای دیدن ترووزوئیت ،درصد باالتری از موارد مثبت را نسبت به آزمایش مدفوع نشان می دهد. The diagnosis of human intestinal protozoa depends on microscopic detection of the various parasite stages in feces, duodenal fluid, or small intestine biopsy specimens. Antigen detection tests have been developed as alternatives using direct fluorescent antibody (DFA), enzyme immunoassay (EIA), and rapid, dipstick-like tests. Antibody detection espicialy IgM with 1/800 has 63% sensitivity and 93% specificity. Fresh or preserved stool samples are the appropriate specimen for antigen detection testing with most kits. Some commercial EIA tests are available in the microplate format for the detection of Giardia antigen in fresh or frozen stool samples and also in stool specimens preserved in formalin, MIF, or SAF fixatives. PCR is one of the sensitive and specific methods to detect Giardiasis Concentrated or PVA samples are not suitable for testing with EIA kits. EIA kit sensitivity rates were recently reported as ranging from 94-100% while specificity rates were all 100% . Rapid immunochromatographic assays are available for the combined antigen detection of either Cryptosporidium and Giardia or Cryptosporidium, Giardia, and E. histolytica. کیناکرین هیدروکلراید به مدت 7ـ 5روز درمان آن است. مترونیدازول به اندازه کیناکرین موثر است.