Transcript พี่ไม่เข้าใจหนูหรอก พี่ไม่ได้เป็นแบบหนูนี่ ลองพี่เป็นโรคเอดส์สิ…

เพราะชีวติ …คือชีวติ …
แต่ละวันที่ผา่ นไป…วันแล้ว…วันเล่า…
หลายร้อยเรื่ องราว เหมือนบทละครชีวิต
ที่นอ้ ยคนนักจะมีโอกาสได้ฟัง ได้รับรู้
หลายครั้งที่คนฟังน้ าตาคลอ …
หลายครั้งนิ่งเงียบ … พูดไม่ออก
และมีหลายครั้ง … ที่สภาพจิตใจไม่พร้อมจะฟัง…
“พี่ไม่เข้าใจหนูหรอก พี่ไม่ได้เป็ นแบบหนูนี่
ลองพี่เป็ นโรคเอดส์สิ…”
“ถ้าหนูเป็ นโรคมะเร็ ง หนูคงบอกใครๆได้ แล้วคงกอด
หนู ปลอบใจ ช่วยเช็ดน้ าตา
แต่..หนูเป็ นเอดส์ หนูจะบอกใครได้ล่ะ
ถ้าหนูบอก ถึงเค้าจะสงสารหนู
แต่ใครจะมากอด ใครจะมาดูแล
แล้ว…คงไม่อยากให้อยูบ่ า้ นเดียวกับเค้า”
“มันเป็ นไปได้อย่างไง สามีหนูเป็ นคนดีมาก
รับผิดชอบครอบครัว ขยันทางาน
ตอนนี้ เค้าทางานอยูก่ รุ งเทพ กลับมาบ้านทุกเดือน
เอาเงินมาให้ไม่เคยขาด ใครๆก็บอกว่า หนูโชคดีมีสามีดี มี
ลูกเรี ยนเก่ง แล้วหนูเป็ นโรคเอดส์ได้อย่างไงละ….”
“ตอนเมียผมเริ่ มตั้งท้อง ผมแอบมีกิ๊ก
พอเมียผมคลอดลูกผมจึงสารภาพว่าผมแอบมีคนอื่น เค้าจะได้
เข้าใจผมไง
แต่…เค้าไม่เข้าใจผม เค้าหมางเมิน แล้วให้ผมไปตรวจเลือดหา
เชื้อเอดส์
ไม่น่าเชื่อเลย … หมอบอกว่าผลตรวจผมมีโอกาสเป็ นโรคเอดส์
สูงมาก ….
พี่รู้มยั๊ เมื่อคืนนี้ ผมคิดหาวิธีฆ่าตัวตายสารพัดวิธี ทั้งคิดขับรถไป
ชนรถคันอื่น กระโดดตึก กระโดดแม่น้ า สุ ดท้ายผมไม่ได้ทา
ผมเป็ นโรคเอดส์จริ งๆใช่มยั๊ พี่…”
“หนูเคยคิดเหมือนกันว่า ซักวันหนูอาจติดโรคเอดส์
ก็ผวั หนูมนั ไม่เคยพอ หนูเป็ นเมียคนที่สามของเค้า
แต่เค้าก็ยงั มีคนอื่นอยูเ่ รื่ อยๆทั้งนักศึกษา นักร้อง…
แล้วหนูจะทาอย่างไงดีกบั ลูกในท้อง เอาออกดีไม๊…
หนูคงเลี้ยงไม่ไหวหรอก แค่ตวั เองก็ไม่แข็งแรงอยูแ่ ล้ว
มาเป็ นโรคเอดส์อีก…”
“ผมเป็ นแผลที่กน้ หมอบอกว่าเป็ นเริ ม…ต้องตรวจเลือด
หาโรคเอดส์
ผมไม่อยากบอกพี่เลย… ผมไม่เคยบอกใครเลยนะ
ก็ไอ้เพื่อนผมนะสิ มันปล้ าผมตอนผมเมาเมื่อปี ที่แล้ว ผม
ไม่อยากตรวจเลย…
ผมกลัวติดเอดส์จริ งๆ…”
“ป้ าอยากปรึ กษาคุณพยาบาลค่ะ กลุม้ ใจมาหลายวันแล้ว ไม่รู้จะ
ปรึ กษาใคร คือมีลุงอายุ 67 มาชอบป้ าเค้าบอกว่าเหงา อยากมี
เพื่อนอยูด่ ว้ ยกันยามแก่เฒ่า เค้ามาทาดีกบั ป้ าทุกอย่างมาช่วยทางาน
ที่ร้าน กว่าจะเลิกกลับบ้านก็เกือบเที่ยงคืน ป้ าบอกไม่ตอ้ งช่วยเค้าก็
ไม่ยอมมาได้ทุกวัน จนเมื่อวานป้ าบอกว่า แกจะไปไหนก็ไปเถอะ
อย่ามายุง่ กับชั้นเลย ลุงถามว่าเค้าทาอะไรผิดเหรอถึงมาไล่กนั
เฮ้อ…ป้ าไม่กล้าบอกลุงว่าป้ าเป็ นโรคเอดส์ ถ้าเข้าใจก็ดีไป แต่
ถ้าไม่เข้าใจแล้วไปพูดต่อล่ะ ป้ ากลัวว่าความลับที่เก็บมานานจะรู้
ทัว่ หมู่บา้ นก็คราวนี้แหละ แต่ถา้ ป้ าไม่บอก ป้ าก็กลัวลุงติดโรค
แต่ถา้ ให้ใช้ถุงยาง ลุงก็คงสงสัยว่าอายุปูนนี้จะใช้ทาไม เฮ้อ….”
“คุณพยาบาลจาผมได้หรื อเปล่า วันนี้ผมอยากมาปรึ กษา
คุณพยาบาลว่าครั้งหน้าถ้าผมพาภรรยามาด้วย คุณพยาบาล
ช่วยบอกเค้าว่าผมตรวจเลือดไม่พบเชื้อเอดส์แล้วได้หรื อ
เปล่า ทุกวันนี้เค้าห่างเหิ นกับผมเหลือเกิน ผมไม่
ต้องการอะไรมาก…อยากแค่อยากให้เรากลับมาเป็ น
ครอบครัวเหมือนเดิม พูดคุยเหมือนเดิมไม่รังเกียจผมอย่าง
ทุกวันนี้”
ตกลงผลเลือดหนูเป็ นอย่างไงแน่
ถ้าพูดเหมือนโรงพยาบาลเก่า
หนูด่าพยาบาลมาแล้ว…
หลากหลายความรู้สึก
หลากหลายความทุกข์
วันแล้ว วันเล่า
จากเช้า จรดเย็น
จากวัน เป็ นเดือน เป็ นปี
อาจารย์ สอนว่ าการเป็ นพยาบาลให้ คาปรึกษาต้ อง…
อ่อนโยน
ฝึ กรับฟัง
มีทกั ษะในการสื่ อสาร
เมตตากรุ ณา
เอาใจใส่ ใจเรา
………
แต่…ในความเป็ นจริ งของความเป็ นคน
จิตใจของคนที่รับฟังแต่ความทุกข์
ทุกข์
แล้วก็ทุกข์
สารพัด สารพัน ปัญหา
มีบา้ งที่คล้อยตาม มีบา้ งที่คิดขัดแย้ง
บางเรื่ องราว ก็คิดว่าเป็ นเรื่ องของเราเอง จนน้ าตาตกใน
บางวัน เรื่ องราวของเราเอง ก็ทุกข์เกินกว่าจะรับฟัง
เรื่ องราวของคนไข้ แต่…เราก็ตอ้ งฟัง…
มีเหตุผลอะไร…ให้ทางานต่อได้
ไม่ใช่นางฟ้ า
ไม่ใช่คนดีเลิศเลอ
ไม่ใช่…
ไม่ใช่…
แต่…
อิ่มใจ
สุ ขใจ
ได้ช่วยคนให้พน้ จากความุกข์
ตอนนี้ ผมมีชีวติ อยูเ่ พื่อลูก ขอบคุณสาหรับการ
ดูแลที่ให้ ถ้าไม่มีหมอป่ านนี้ ลูกเมียผมคงลาบาก
มาก ... ขอบคุณครับ
การงานภาระหน้าที่ท้ งั หลาย
เหน็ดเหนื่อยร่ างกาย…ขอนาร่ วมในบูชา
ความสุ ขใจทั้งหลายที่ได้รับมา
จากพระบิดาร่ วมในบูชาพระองค์