Transcript Oprac. Monika Zbrońska - ZSO nr 1 w Krasnymstawie

KLUCZ DO SUKCESU W
PRACY Z UCZNIEM
ZDOLNYM
Monika Zbrońska
Zespół Szkół Nr 1
w Krasnymstawie

„Uzdolnioną młodzież należy otoczyć
szczególną opieką, ponieważ są to
wyjątkowe jednostki, o olbrzymim
potencjale merytorycznej wiedzy, pasji i
zdolności, których zmarnować NIE
WOLNO!!!”

Można ją porównać do
„diamentów,” które
należy szlifować, aby
świeciły pełnym
blaskiem. Jednak
należy używać do tego
specjalnych narzędzi
dydaktycznych i
merytorycznych oraz
oddawać ją w ręce
prawdziwych
nauczycieli, którzy
swoją pracę traktują
jak powołanie i misję.
Chyba tak naprawdę nie ma jednej
uniwersalnej recepty na osiągnięcie
sukcesu. Każdy uczeń jest unikalny i jedyny
w swoim rodzaju. Poznając go i rozwijając
jego pasję możemy uzyskać wymagany
klucz do sukcesu.

Aby wyłowić ucznia zdolnego trzeba
najpierw zdać sobie z tego kim tak
naprawdę jest uczeń zdolny?
Uczeń zdolny, czyli
kto?
Uczniowie zdolni to
niewątpliwie
uczniowie
dociekliwi, twórczy,
podejmujący
różnorodne
zadania oraz
posiadający wiele
własnych
pomysłów.
Charakteryzują ich:
 Wysokie osiągnięcia w
nauce
 Wysoki poziom zdolności
ogólnych (inteligencja)
 Wysoki poziom zdolności
specjalnych ( uzdolnień)
 Silna motywacja do
zajmowania się
interesującą ich
dziedziną wiedzy;
 Wytrwałość w dążeniach;
 Samodzielność;
 Poczucie własnej
wartości;
Niektórzy utalentowani młodzi ludzie nie
ukrywają swojej wysokiej inteligencji.
Czasem jednak zdarza się, że uczeń skrywa
swoje talenty głęboko pod pancerzem,
wstydząc się swojej pasji i wiedzy przed
rówieśnikami.
 Dlatego też bardzo ważna jest
odpowiednia diagnoza ucznia.

Jak rozpoznać
geniusza?




Największą rolę ma
tu do spełnienia
nauczyciel,
ponieważ posiada:
wiedzę
pedagogiczną;
możliwość częstego,
bezpośredniego
kontaktu z uczniem;
możliwość
współpracy z
rodzicami;
doświadczenie i
intuicję.
Ze swojego doświadczenia mogę
powiedzieć, że im wcześniej odkryjemy
talent tym lepiej go rozwiniemy. Moja
przygoda rozpoczęła się dość wcześnie,
gdyż miałam możliwość pracy z uczniem
już w 6 klasie.
Dzięki temu miałam możliwość:
 obserwacji aktywności ucznia podczas
lekcji,
 analizy wypowiedzi ustnych oraz prac
pisemnych,
 obserwacji wyników testów i sprawdzianów
wiedzy,
 obserwacji rozwoju jego zainteresowania
językiem angielskim.
Krótka historia
współpracy z uczniem
 Na
początku odpowiedni uczeń
spotkał się z odpowiednim
nauczycielem 
 Nauczyciel
powoli odkrywał ucznia…
…i jego talent
 Starał się stworzyć miłą atmosferę na lekcji
sprzyjającą uczeniu się, w której uczeń
będzie czuł się doceniany i szanowany.


Uczeń coraz bardziej poznawał nauczyciela
i jego pasję (język angielski) i stopniowo
coraz bardziej pochłaniała go nauka
języka.
Dzięki chłonności umysłu dziecka
nauczyciel powoli zarażał ucznia chęcią
poznawania języka.
 Stopniowo poznając jego możliwości, coraz
lepiej go motywował i ustawiał we
właściwym kierunku.


Uczeń widząc zapał, zaangażowanie a
także serce i pasję nauczyciela coraz
bardziej interesował się przedmiotem i
chętniej wykonywał zadania o coraz to
wyższym stopniu trudności.

Zapał nauczyciela przerodził się w zapał
ucznia, dla którego typowe zadania na
lekcjach zaczęły stawać się niezmiernie
proste i nie stanowiły już dla niego
większego wyzwania.

Ambitny i kreatywny nauczyciel nie chciał
zmniejszyć zapału ucznia dlatego też
postanowił dalej pomagać mu w rozwoju,
stosując indywidualizację pracy na lekcji.

Jednakże nawet indywidualizacja
nauczania nie była w stanie pomóc
zrealizować uczniowi marzenia stania się
laureatem konkursu organizowanego przez
Lubelskiego Kuratora Oświaty.

Wysoki stopień trudności zadań sprawił, że
nauczyciel poświęcił swój czas i opracował
indywidualny program nauczania ucznia
zdolnego i prowadził indywidualny tok
nauczania spotykając się z uczniem
dodatkowo dwa razy w tygodniu.

Program okazał się strzałem w dziesiątkę
Dzięki indywidualnemu programowi i tokowi
nauczania uczeń mógł się lepiej i szybciej
rozwijać.
 Pracował i uczył się w indywidualnym
tempie i zgodnie z własnymi potrzebami i
zainteresowaniami.
 Przejawiał własną inicjatywę i uzyskiwał
wiedzę o wyższym poziomie trudności.




Nauczyciel zaś miał
możliwość obserwacji
rozwoju uzdolnień ucznia.
Wspierał ucznia, czuwał
nad jego rozwojem, stawiał
wyraźne cele nauczania,
mógł dokonać właściwej
organizacji pracy, dzięki
czemu uczeń czerpał
korzyści z uczenia się.
Nie tylko uczeń ale i
nauczyciel stale się rozwijał
i doskonalił, stosując w
pracy z uczniem metody
aktywizujące sprzyjające
samodzielnemu rozwojowi.
Uczeń i nauczyciel podjęli świetną
współpracę, wymieniając poglądy.
 Stawiali czoła nowym wyzwaniom i
uczestniczyli w licznych konkursach
szczebla szkolnego i pozaszkolnego.
 Uczeń osiągał coraz to większe sukcesy
stając się laureatem konkursów szkolnych,
powiatowych, a nawet ogólnopolskich.

Indywidualny program i tok nauczania
pozwolił uczniowi stać się finalistą konkursu.
 Kontynuacja indywidualnej pracy dała
spodziewane efekty.







Długotrwała praca,
Samodyscyplina,
Zaangażowanie,
Poświęcenie czasu,
Wiele wyrzeczeń,
Sukcesy i porażki;
Pozwoliły uzyskać satysfakcję ucznia i
nauczyciela 

Ciężka, systematyczna i dobrze
ukierunkowana praca duetu ucznia i
nauczyciela pozwoliła im wspólnie
osiągnąć zamierzony sukces.

Jednakże idąc w myśl słów Harmera:
‘Niezależnie od tego jak dobry jest
nauczyciel, uczniowie nigdy nie nauczą się
języka – ani czegokolwiek innego – jeżeli
nie będą starali uczyć się nie tylko w klasie
szkolnej, ale także poza nią. Język jest zbyt
skomplikowany, aby uczniowie mogli się w
klasie nauczyć wszystkiego, czego
potrzebują.’ (Harmer, 2001:335)
Klucz do sukcesu
Ważnym elementem
sukcesu jest spotkanie
„odpowiedniego
ucznia z odpowiednim
nauczycielem”
 Wczesna współpraca
 Tworzenie właściwej
atmosfery pracy
 Pokazanie uczniowi
swojego
zaangażowania i pasji
do nauczanego
przedmiotu.

Szukanie nowych
rozwiązań tj.
indywidualizacja
pracy na lekcji czy
też tworzenie
indywidualnego
programu
nauczania
 Prowadzenie
indywidualnego
toku nauczania.

Ważna jest znajomość
każdego ucznia, jego
potrzeb i zainteresowań.
Pozwala to na
organizowanie takich zajęć
szkolnych, w których uczeń
ma możliwość realizacji
własnych celów i
zapewnione poczucie
sukcesu.
 Praca z uczniem zdolnym
wymaga zwiększonego
wysiłku, gdyż uczniowie
zdolni są bardzo
wymagający i potrafią
dostrzec najmniejszy
przejaw nieprzygotowania.




Nauczyciel musi być dla
uczniów autorytetem
szanującym uczniowskie
wybory i decyzje.
Umiejętnie stawiać cele,
proponować sposoby ich
osiągania.
Powinien potrafić
zainteresować ucznia
nauczaną dziedziną, stale
się doskonalić oraz
pogłębiać zdobytą
wiedzę.
Mieć pasję i
zaangażowanie w
przekazywaniu wiedzy.

Traktować ucznia jako partnera, asystenta, a nie
tego, od którego wymaga się tylko sukcesu.
Powinien zawsze chcieć, aby uczeń odczuwał, że
pracuje dla własnej przyjemności.

Osiągnięciu sukcesu
niewątpliwie sprzyja
tworzenie
wewnątrzszkolnych
konkursów i kierowanie
uczniów na wszelkie
zewnętrzne konkursy
dające uczniowi
możliwość
skonfrontowania swojej
wiedzy i sprawdzenia
się.

Jednakże ważnym elementem w pracy z uczniem
zdolnym jest mobilizacja do dalszego wysiłku oraz
uświadamianie, że porażka nie oznacza
przegranej, a chęć odnoszenia sukcesów jest
silniejsza od chwilowych niepowodzeń.

Kluczową sprawą okazuje się być również
szkoła ucznia i jej tradycje.

Ogromne znaczenie w rozwoju kompetencji
językowych ucznia ma wyposażenie szkoły
i dostęp do najnowocześniejszych pomocy
dydaktycznych takich jak:

Odpowiednio wyposażone pracownie
językowe

Dostęp do nowoczesnej technologii
informacyjno-komunikacyjnej
Podsumowując nauczyciel powinien
posiadać umiejętność przyznania się do
niewiedzy lub błędu, co czyni go w oczach
ucznia prawdziwym człowiekiem.
 Posiadać umiejętności organizacyjne w
odniesieniu do pracy własnej i
wychowanków.
 Być naturalnym, życzliwym człowiekiem,
mieć pogodę ducha oraz poczucie humoru.
 Oraz niestety gotowość poświęcenia
uczniom części życia prywatnego 

Dziękuję za uwagę