Transcript RAZEM W NASZEJ SZKOLE Kiedy nazywamy danego człowieka osobą niepełnosprawną? Wówczas gdy stwierdza się u danego człowieka obniżoną sprawność funkcjonalna (sensoryczna, fizyczna i/lub psychiczna), która trwale lub okresowo.

RAZEM W NASZEJ SZKOLE
Kiedy nazywamy danego człowieka osobą
niepełnosprawną?
Wówczas gdy stwierdza się u
danego człowieka obniżoną
sprawność funkcjonalna
(sensoryczna, fizyczna i/lub
psychiczna), która trwale lub
okresowo utrudnia, ogranicza lub
uniemożliwia życie codzienne,
naukę, pracę oraz pełnienie ról
właściwych dla płci i wieku zgodnie
z normami prawnymi i zwyczajowymi
Biorąc za kryterium podziału rodzaj niesprawności,
wyróżniamy:
1.
2.
3.
Osoby z niepełnosprawnością
sensoryczną – niewidomi
i słabowidzący, głusi
i słabosłyszący.
Osoby z niepełnosprawnością
narządu ruchu.
Osoby z niepełnosprawnością
intelektualną.
Osoby niepełnosprawne fizycznie
Dziecięce
porażenie mózgowe
Mózgowe porażenie dziecięce jest zespołem
trwałych, lecz nie niezmiennych, różnorodnych
zaburzeń napięcia mięśni, czynności ruchowych i
postawy wywołanych uszkodzeniem mózgu lub
nieprawidłowościami w jego rozwoju nabytymi przed
urodzeniem, w okresie okołoporodowym lub wkrótce
po urodzeniu.
OBJAWY WSPÓŁISTNIEJĄCE
 napady padaczkowe
 zaburzenie słuchowe
 zaburzenia mowy
 zaburzenia widzenie
 upośledzenie umysłowe
 zaburzenia zachowania na podłożu uszkodzeń motorycznych i psychicznych
Osoby niepełnosprawne intelektualnie
Upośledzenie umysłowe to zahamowanie lub
upośledzenie rozwoju psychicznego, wrodzone albo
bardzo wcześnie nabyte prowadzące często do
zaburzeń w funkcjonowaniu społecznym.
Niepełnosprawność intelektualna to inna nazwa
upośledzenia umysłowego. Jest to stan – nie choroba.
Wyróżnia się następujące stopnie niepełnosprawności
intelektualnej:
•Lekki,
•Umiarkowany,
•Znaczny,
•Głęboki.
Zespół Downa
Osoba urodzona z zespołem
Downa ma nadmierną ilość
materiału genetycznego,
wyposażona jest w dodatkowy
chromosom 21. Wada ta wiąże
się z upośledzeniem
umysłowym.
Z prowadzonych badań wynika, że na 600 - 700 urodzeń jedno dziecko rodzi się
zespołem Downa. Tuż po urodzeniu dziecka, lekarz pediatra szybko rozpoznaje cechy
charakteryzujące tę wadę, do których należą:
- skośnie ustawione oczka
- krótki grzbiet nosa
- małe i nisko położone małżowiny uszu
- krótkie dłonie i stopy
- wiotkość mięśni całego ciała (m.in. powodująca specyficzny chód)
Miej oczy i uszy,
serce i duszę
szeroko otwarte!
Niewidomi –
dostrzegaj ich!
Czym dla
człowieka jest
wzrok.....
Osoby pełnosprawne funkcjonują głównie na bazie wzroku.Zmysł
ten bowiem odgrywa dominującą rolę w życiu człowieka
widzącego. Ponad 80% informacji z otoczenia jest odbieranych za
pośrednictwem wzroku. Pozostałe zmysły pełnią rolę drugorzędną
w życiu człowieka, np. słuch ma tylko 11% swego udziału w
zdobywaniu informacji, a inne zmysły w granicach 1% do 3,5%.
Główną więc metodą funkcjonowania człowieka w obecnym
świecie są sposoby wzrokowe.
Jednak możliwe jest również egzystowanie bez zmysłu wzroku.
Możliwe jest osiągnięcie tych samych celów, co za pomocą
wzroku, poprzez posługiwanie się tzw. technikami alternatywnymi
lub bezwzrokowymi. Są to:
 techniki wzrokowe -słuchowo- dotykowo
 techniki dotykowo-słuchowo-wzrokowe
 techniki dotykowo-słuchowe lub techniki bezwzrokowe
Rodzaje niepełnosprawności
wzroku:
niewidomi od urodzenia
lub przed piątym rokiem
życia
ociemniali
niewidomi i ociemniali z
dodatkowymi kalectwami
niewidomi i ociemniali z
upośledzeniem
umysłowym
szczątkowo widzący
słabo widzący
Sposoby komunikowania się
osób niewidomych
i niedowidzących
Przyrządy wspomagające komunikowanie się
osób niewidomych
 książki mówione na kasetach magnetofonowych
 syntezatory mowy
 notatniki mówiące
 monitory brajlowskie drukarki brajlowski
 mówiące słowniki
Brajl – dotykowe pismo osób niewidomych
Pismo brajla opiera się na umiejętności wykorzystywania dotyku.
Dotyk nie uwrażliwia się samoczynnie, ale wymaga ciągłego
udoskonalenia poprzez ćwiczenie.
Opiera się na zasadzie sześciopunktu. Tworzą go wypukłe punkty o
wysokości niewiększej niż 0,5 mm i średnicy ok. 1 mm, ułożone w
kształt prostokąta w dwóch pionowych kolumnach, po trzy punkty w
każdej. Jest to tzw. punkt podstawowy mieszczący się pod opuszką
palca. Punktom zostały przyporządkowane numery: po lewej stronie
z góry w dół punkty:1, 2, 3 po prawej stronie z góry w dół: 4, 5, 6. W
ramach sześciopunktu można utworzyć 63 kombinacje znaków.
Twórca pisma – Ludwik Braille – wykorzystał swój wynalazek do
zapisu literowego, algebraicznego, nutowego.
Sławni niewidomi
• Homer
• Ludwik III z Prowansji, Bolesław III
z Czech, Jan Żiżka - wodzowie, przywódcy polityczni)
• Didemus z Aleksandrii – filozof, teolog
• Than Husejn – minister w rządzie egipskim
• Michał Kaziów – pisarz
• Kakehashi Takeshi – pianista
• Andrea Bocelli, SteveWonder - piosenkarze
Osoby głuche i słabosłyszące
Podział zaburzeń słuchu według Międzynarodowego
Biura Audiofonologicznego
Stopień
Norma
-20-20 dB
Lekki ubytek słuchu
20-40 dB
Umiarkowany ubytek
słuchu
40-70 dB
Znaczny ubytek słuchu
70-90 dB
Głęboki ubytek słuchu
powyżej 90 dB
Metody porozumiewania się osób z wadą słuchu:
 metoda ustna, jako metoda matczyno-słowna,
polegająca na oddziaływaniu na dziecko wszystkimi
kanałami przekazu informacji,
 metoda audytywno-werbalna
przez dziecko resztek słuchu,
z
wykorzystaniem
 metoda migowa - pojęcia zostały przetransponowane
w znaki migowe,
 metoda
daktylograficzna
każdej
literze
alfabetu odpowiada odpowiedni znak ułożenia ręki,
 metoda fonogestów jako uzupełnienie mowy
oralnej, odczytywanej z ust poprzez wprowadzenie
gestów rąk wspomagających przekaz artykulacyjny,
 metoda kombinowana, wykorzystująca dwa lub
więcej środków przekazu (na przykład graficzny,
dźwiękowy, mimiczny, palcowy, migowy),
 metoda totalnej komunikacji, podobna do
kombinowanej, jednak wprowadzana jest w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Komunikacja
• Problemy komunikacyjne osób niesłyszących nie zawsze
są bezpośrednio związane z poziomem ubytku słuchu.
• Nie wszystkie osoby głuche czy niedosłyszące posługują
się językiem migowym.
Wynika to z drogi edukacyjnej, jaką dla każdego z nich
wybrali rodzice.
Głuchy czy niesłyszący
Osoby całkowicie pozbawione słuchu traktują
swoją głuchotę jako element identyfikacji
kulturowej, a nie jako rodzaj niepełnosprawności.
Nie uważają się więc za osoby niepełnosprawne.
Autyzm
Czym jest
autyzm?
Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, a więc uszkodzeniem
różnych struktur mózgu (nie jest chorobą psychiczną!!!), które
najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako
rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje
pracy mózgu.
Autyzm ma wpływ na rozwój mózgu w sferach rozumowania,
kontaktów socjalnych i porozumiewania się. Dzieci i dorośli z
autyzmem najczęściej mają kłopoty z komunikacją w grupie i
wspólnych czynnościach. Zaburzenia utrudniają im porozumienie z
innymi i stosunek do świata zewnętrznego.
Cechy charakteryzujące osoby
autystyczne :
 mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia,
porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupiania uwagi
 dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem
przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha
 nadwrażliwość na dotyk lub brak reakcji na ból, wzrok, słuch, dotyk, ból, węch,
smak mogą być mniej lub bardziej upośledzone
 brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności,
nie wymyśla zabaw
 nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu,
uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub
autoagresję
W naszej szkole funkcjonują oddziały integracyjne, w
których wraz z dziećmi pełnosprawnymi uczą się dzieci z
niepełnosprawnością intelektualną, dzieci słabosłyszące,
słabowidzące, autystyczne, z Zespołem Dwona czy Zespołem
Aspergera oraz dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym.
W każdej klasie integracyjnej pracuje nauczyciel specjalista,
posiadający wykształcenie kierunkowe:
• Oligofrenopedagog,
• Tyflopedagog,
• Surdopedagog.
Oligofrenopedagogika – pedagogika osób z
niepełnosprawnością intelektualna
Tyflopedagogika – pedagogika osób niewidomych i
słabowidzących
Surdopedagogika – pedagogika osób głuchuch i
słabosłyszących