Transcript SURDOPEDAGOGIKA- prezentacja p. Lucyny

Rada szkoleniowa
Zespół
Szkół Specjalnych
Krosno Odrzańskie
Praca z dzieckiem
z wadą słuchu
Lucyna Biłgorajska
Beata Pluta
Plan prezentacji:





Definicja pojęcia surdopedagogika
Etiologia wad słuchu
Rys historyczny
Niektóre metody porozumiewania się
z osobą niesłyszącą
Praktyczne wskazówki dla nauczycieli dzieci
z wadą słuchu
Definicja pojęcia surdopedagogika
Surdopedagogika jest działem pedagogiki
specjalnej, zajmującym się teorią i praktyką
kształcenia osób z wadą słuchu, a więc osób
niesłyszących (głuchych) i słabo słyszących
(niedosłyszących, z resztkami słuchu).
Klasyfikacja
Surdopedagogika stosuje różne klasyfikacje osób
z wadą słuchu, zależnie od kryterium:
1.
2.
3.
4.
5.
Ze względu na czas wystąpienia wady
Ze względu na stopień uszkodzenia
Ze względu na dodatkowe (sprzężone) uszkodzenia
Ze względu na miejsce uszkodzenia
Ze względu na czas występowania przyczyny powodującej
wadę słuchu
Etiologia wad słuchu:
Wadę wrodzoną mogą powodować czynniki
genetyczne (wada dziedziczna) lub te, które
zadziałają na dziecko w okresie życia
płodowego bądź w czasie porodu.
Rys historyczny
Hieronim Cardano (1501-1576)-pierwszy teoretyk kształcenia głuchych
Jan Konrad Amman (1692r.)-pierwsza znacząca publikacja
Samuel Heinicke zakłada w 1778r. szkołę dla głuchych w Lipsku (początek
metody tzw. niemieckiej (ustnej)
Ks. Karol de L’Epee zakłada w Paryżu szkołę dla głuchych, w której nauczał
tzw.metodą francuską (migową)
W Polsce: ksiądz Jakub Falkowski w 1817r. w Warszawie zakłada
Warszawski Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych (na Placu Trzech
Krzyży). Następnie założono szkoły we Lwowie i Poznaniu.
Niektóre metody porozumiewania się
z osobą niesłyszącą






Metoda migowa
Daktylografia
Fonogesty
Mowa kombinowana
Metoda totalnej komunikacji
Metoda ustna
Implanty ślimakowe
Wszczep ślimakowy jest rodzajem elektronicznej
protezy słuchowej, która zastępuje uszkodzony
narząd odbiorczy. Zadaniem wszczepu jest odbiór
dźwięków z otoczenia i poprzez stymulację
akustyczno – elektryczną dostarczenie ich do
ośrodków słuchowych w centralnym układzie
nerwowym, gdzie są odbierane jako wrażenia
słuchowe.
Praktyczne wskazówki
dla nauczycieli
- otaczamy dziecko życzliwością i opieką,
- dbamy o to, by dziecko siedziało w pierwszej
ławce i widziało twarz mówiącego nauczyciela,
- mówimy do dziecka powoli i wyraźnie, patrzymy
dziecku w twarz,
- sprawdzamy, czy dziecko wie, czy ma napisane,
co jest zadane na następną lekcję,
- dbamy o korzystną atmosferę w klasie, właściwy
stosunek koleżanek i kolegów do dziecka
- współpracujemy z rodzicami dziecka,
- nie traktujemy dziecka z niedosłuchem zbyt
pobłażliwie, motywujemy je do działania,
- dbamy by dziecko wykonywało ćwiczenia
oddechowe, fonacyjne i artykulacyjne,
rozwijające słownictwo, poprawność
gramatyczną i umiejętność budowania zdań, by
brało udział w specjalistycznej terapii,
zwracamy uwagę na głos uczniów niesłyszących
i nie pozwalamy im zbyt głośno mówić,
szczególnie w czasie mutacji,
- umieszczamy na różnych przedmiotach
napisy/etykiety/ w celu ułatwienia dziecku
kojarzenie znaków graficznych z odpowiednimi
desygnatami.
-
Bibliografia:









„Pedagogika specjalna” (red.) W. Dykcik, wyd. VIII, UAM Poznań 2009
„Listy do rodziców dzieci z wadą słuchu” M. Góralówna, ZG PZG, WSiP Warszawa 1991
„Fonogesty jako narzędzie formowania języka dzieci z uszkodzonym słuchem” K. Krakowiak
UMCS Lublin 1995
„Rady i wskazówki dla rodziców i wychowawców dzieci z uszkodzonym słuchem” S.
Schmid-Giovannini, PKA Warszawa 1995
„Pedagogika specjalna” O. Lipkowski, wyd. V, PWN Warszawa, 1981
„Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami mowy i słuchu” G. Gunia, Impuls Kraków 2010
„Podniesienie efektywności kształcenia uczniów” MEN 2011
„Szkoła specjalna” nr 4/2006
„Logopedia” I. Styczek, PWN 1979
………
Dziękuję za uwagę