Transcript Test Sekwencji Częstotliwości

dr n. med. Anna Geremek - Samsonowicz
WSPÓŁCZESNE
METODY REHABILITACJI
NARZĄDU SŁUCHU
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu
Klinika Rehabilitacji
Rehabilitacja medyczna
kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby
niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie,
które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej
lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej
lub psychicznej, a także zdolności do pracy
oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym.
Model rehabilitacji
 powszechność – każdy ma prawo do rehabilitacji, niezależnie od
rozpoznania, wieku i rokowania
 wczesność (zapoczątkowania) – powinna być rozpoczęta jak najwcześniej
 kompleksowość – działanie prowadzone przez zespół specjalistów
kierowane na wszystkie sfery pacjenta (fizyczne, psychiczne, duchowe,
zachowania społeczne itd.) przy użyciu wielu terapii i technik
 ciągłość – rehabilitacja jest procesem ciągłym, rozpoczęty proces
rehabilitacji jest kontynuowany do końca
Rehabilitacja osoby z wadą słuchu
Zjawisko nazywane rehabilitacją pacjenta z „wadą słuchu”
to program kompleksowych działań diagnostycznych,
wychowawczych i terapeutycznych, które zmierzają do stworzenia
pacjentowi z wadą słuchu optymalnych warunków rozwoju i osiągania
efektów w miarę jego możliwości, zaś rodzinie pacjenta stworzenie
warunków do zrozumienia sytuacji, w jakiej znalazł się pacjent
i jego najbliżsi, i do jej akceptacji oraz do poradzenia sobie
ze wszystkimi trudnościami.
Rola słuchu
Słuch jest dla człowieka bardzo ważnym narządem zmysłu.
Dzięki niemu możemy uzyskać informacje o zagrażającym
niebezpieczeństwie, o wydarzeniach dziejących się wokół nas
– zarówno tych w pobliżu, jak i pewnej odległości.
Rola słuchu
Prawidłowe słyszenie jest warunkiem opanowania mowy.
Słuch zapewnia nam orientacje, służy osobistemu bezpieczeństwu,
a także ma duże znaczenie w zdobywaniu i rozwoju wielu sprawności.
Zaburzenie słuchu wpływa nie tylko na mowę, lecz na cały rozwój
człowieka. Wady słuchu są więc zaburzeniami, które utrudniają
odbiór mowy otoczenia, a w skrajnych przypadkach
– wręcz go uniemożliwiają.
Wychowanie słuchowe
Wychowanie słuchowe dziecka z uszkodzonym słuchem musi być
rozumiane jako proces gwarantujący wykorzystanie istniejącej
możliwości słyszenia na co dzień, od rana do wieczora oraz w sposób
optymalny dla przyswojenia sprawności
niezbędnych do porozumienia się
z wykorzystaniem mowy dźwiękowej.
Dzieci zdobywają te umiejętności najlepiej we wczesnym dzieciństwie
w sytuacjach życia codziennego.
Proces terapeutyczny to proces
diagnostyczno-leczniczo-rehabilitacyjny
Wzmocnienie resztek słuchowych
– usprawnianie słuchu fizjologicznego
Wychowanie słuchowe
– usprawnianie słuchu funkcjonalnego
Założenia programu rehabilitacji
 Istnieje konieczność stymulowania percepcji dźwięków
poprzez proces wychowania słuchowego.
 Podniesienia percepcji słuchowej mowy wpływa korzystnie
na ekspresję słowną i rozwój języka.
Zasady wychowania słuchowego
 optymalne wzmocnienie dźwięku
 unisensoryczny charakter wychowania słuchowego
 częste momenty uwagi słuchowej
 włączenie wszystkich uczestników terapii
 wywołanie i wzmacnianie motywacji do słuchania
 postępowanie całościowe
 wiodąca rola mowy
Rehabilitacja
– charakter interdyscyplinarny
Współczesną rehabilitację
cechuje
podejście interdyscyplinarne
Rehabilitacja
– interdyscyplinarny zespół specjalistów
W skład zespołu rehabilitacyjnego wchodzą specjaliści z zakresu:
medycyny, surdologopedii, surdopedagogiki, psychologii, fizjoterapii,
specjaliści od integracji sensorycznej.
Rehabilitacja
– interdyscyplinarny zespół specjalistów
Dopiero współpraca całego zespołu umożliwia
osiągnięcie założonego celu rehabilitacji
Zespół tworzy program rehabilitacji.
Do form pracy w zależności od wieku pacjenta należą
 Diagnostyka psychologiczna
 Terapie psychologiczna pacjenta
 Indywidualna surdologopedyczna
terapia słuchu i mowy
 Terapia psychologiczna rodziny
 Terapie słuchu
– indywidualnie i grupowo
 Diagnostyka pedagogiczna
 Zajęcia ruchowe
 Terapie pedagogiczna
 Logorytmika
 Reedukacja
 Fizjoterapia
 Diagnostyka logopedyczna
 Ew. nauka fonogestów /języka
migowego
Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego
 Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego CAPD – (Central
Auditory Processing Disorders) według definicji ASHA (2005) to
trudności w przetwarzaniu informacji słuchowej na poziomie
centralnego układu nerwowego (przy prawidłowej budowie i pracy
części obwodowej). Są to procesy będące podstawą takich
umiejętności jak: lokalizacja i lateralizacja dźwięków, różnicowanie
dźwięków, rozpoznawanie wzorców dźwiękowych, analiza
czasowych aspektów sygnału dźwiękowego oraz integracja
czasowa dźwięków.
Epidemiologia
 Szacuje się, że centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego występują
• 2–3% dzieci (Chermak, Musiek ).
•
2–3% populacji dzieci w wieku szkolnym, 2 razy częściej u chłopców,
20–30% populacji dzieci z dysleksją rozwojową,
10–20 % osób w wieku powyżej 65 lat.( Senderski)
Objawy
problemy z rozumieniem mowy;
• brak reakcji na polecenia słowne;
• trudności podczas wykonywania prac
wymagających skupienia uwagi;
• trudności szkolne wynikające z braku koncentracji uwagi
na lekcjach;
Objawy
 • tzw. „wyłącznie się”;
 • problemy z rozumieniem złożonych poleceń;
 • mylenie podobnie brzmiących słów;
 • problemy z kończeniem podjętych czynności.
Konsultacja audiologiczno-foniatryczna
lekarz przeprowadza wywiad z rodzicem opiekunem,
badanie otolaryngologiczne
audiometrii tonalnej,
audiometrię słowną,
impedancyjnej,
rejestrację otoemisji akustycznych
badanie potencjałów wywołanych z pnia mózgu
Testy wyższych funkcji słuchowych
 TSC – Test Sekwencji Częstotliwości (FPT – Frequency Pattern Test) – test
obejmuje 40 sekwencji dźwięków. Każda sekwencja składa się z trzech tonów z
których jeden różni się częstotliwością od pozostałych (ton wysoki– 1122 Hz, ton
niski – 880 Hz). Podczas badania zadaniem pacjenta jest podawanie kolejności
dźwięków dla każdej usłyszanej sekwencji;
 TRC- Test Rozdzielnouszny Cyfrowy (DDT – Dichotic Digit Test) – test polegający
na powtarzaniu cyfr podawanych obuusznie. Podczas badania pacjent słyszy
jednocześnie dwie pary cyfr, inne podawane do ucha prawego i inne do lewego.
Zadanie wykonywane jest 3-krotnie. Pierwsza część polega na powtarzaniu
usłyszanych liczb z obu uszu. Kolejne dwie części to ukierunkowanie uwagi na
jedno z uszu, gdzie pacjent ma powtarzać usłyszane liczby najpierw z ucha
prawego a następnie lewego.
Testy wyższych funkcji słuchowych
TWP – Test Wykrywania Przerw (GDT – Gap Detection Test) – test
polegający na prezentacji 30 krótkich szumów z ukrytymi w ich
obrębie przerwami o długości od 1 do 50 ms. Zadaniem osoby
badanej jest naciśnięcie przycisku w momencie wykrycia przerwy;
TRC- Test Rozdzielnouszny Cyfrowy (DDT – Dichotic Digit Test) – test
polegający na powtarzaniu cyfr podawanych obuusznie. Podczas
badania pacjent słyszy jednocześnie dwie pary cyfr, inne podawane
do ucha prawego i inne do lewego. Zadanie wykonywane jest 3krotnie. Pierwsza część polega na powtarzaniu usłyszanych liczb z obu
uszu. Kolejne dwie części to ukierunkowanie uwagi na jedno z uszu,
gdzie pacjent ma powtarzać usłyszane liczby najpierw z ucha prawego
a następnie lewego.
 •
Testy wyższych funkcji słuchowych
Adaptacyjny test rozumienia mowy w szumie (aSPN – Adaptive
Speech In Noise) – test polegający na powtarzaniu usłyszanych słów
na tle szumu;
TRS – Test Rozdzielnousznego Słyszenia – test polegający na
powtarzaniu słów podawanych obu usznie. Podczas badania pacjent
słyszy jednocześnie 6 wyrazów, 3 podawane do ucha prawego i inne 3
do lewego. Zadanie wykonywane jest 3-krotnie. Pierwsza część
polega na powtarzaniu usłyszanych wyrazów z obu uszu. Kolejne dwie
części to ukierunkowanie uwagi jedno z uszu, gdzie pacjent ma
powtarzać usłyszane wyrazy najpierw z ucha prawego a następnie
lewego.
Testy wykonywane przez terapeutów
Test uwagi i lateralizacji słuchowej – obejmujący badanie uwagi
słuchowej zewnętrznej i wewnętrznej, umiejętność lokalizacji i
dyskryminacji dźwięków oraz lateralizację słuchową (opr. A. Tomatis);
Profil lateralizacji funkcjonalnej – obejmujący próby określające
lateralizację: oka, ucha, ręki i nogi (opr. Z.M. Kurkowski)
 Rehabilitacja dzieci przy pomocy metody Tomatisa odbywa się w
Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu od 1998 roku
Podsumowanie
 Opracowany
schemat
postępowania
diagnostycznego,
kwalifikujący na terapię dla pacjentów z zaburzeniami koncentracji
uwagi słuchowej oraz centralnymi zaburzeniami przetwarzania
słuchowego obejmuje interdyscyplinarną diagnozę prowadzoną
przez
różnych
specjalistów
umożliwiającą
podjęcie
wielowymiarowej terapii, która w efekcie umożliwi rozwój
naturalnej komunikacji w codziennym życiu, edukację w szkołach
powszechnych lub klasach integracyjnych, jak też aktywność
zawodową.
INSTYTUTU FIZJOLOGII I PATOLOGII SŁUCHU
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ