Transcript V - Termedia - wydawnictwa medyczne, konferencje, książki

Kontrowersje wokół leczenia
nadczynności przytarczyc
Andrzej Oko
V KONGRES TOP NEPHROLOGICAL TRENDS
Poznań 10 – 11.10.2014
Postacie nadczynności przytarczyc
NP
Definicja i profil biochemiczny
Przyczyna (przyczyny)
Pierwotna
Niecałkowicie regulowana nadprodukcja PTH
skutkująca hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia (Ca)
Gruczolak(i)
Wtórna
Nadprodukcja PTH na skutek przewlekłego
działania nieprawidłowego bodźca
• Podwyższony poziom PTH
• Stężenie Ca niskie lub w granicach normy
PChN
(częsta u pacjentów
poddawanych
dializoterapii)
Trzeciorzędowa
(autonomiczna/
przetrwała)
Półautonomiczne nadmierne wydzielanie PTH
po długotrwałej wtórnej NP skutkujące
hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia
• Stężenie fosforu (P) może być obniżone
Długotrwała PChN
(często po przeszczepieniu
nerki)
Fraser WD. Lancet 2009;374:145–58;
Jamal SA, Miller PD. J Clin Densitom 2013;16:64–8.
PTH, parathormon.
Postacie nadczynności przytarczyc
NP
Definicja i profil biochemiczny
Przyczyna (przyczyny)
Pierwotna
Niecałkowicie regulowana nadprodukcja PTH
skutkująca hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia (Ca)
Gruczolak(i)
Wtórna
Nadprodukcja PTH na skutek przewlekłego
działania nieprawidłowego bodźca
• Podwyższony poziom PTH
• Stężenie Ca niskie lub w granicach normy
PChN
(częsta u pacjentów
poddawanych
dializoterapii)
Trzeciorzędowa
(autonomiczna/
przetrwała)
Półautonomiczne nadmierne wydzielanie PTH
po długotrwałej wtórnej NP skutkujące
hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia
• Stężenie fosforu (P) może być obniżone
Długotrwała PChN
(często po przeszczepieniu
nerki)
Fraser WD. Lancet 2009;374:145–58;
Jamal SA, Miller PD. J Clin Densitom 2013;16:64–8.
PTH, parathormon.
U chorych na PChN często występuje
zwapnienie zarówno wewnętrznej,
jak i środkowej błony tętnic
Błona wewnętrzna
Błona środkowa
Konsekwencje
Nagłe zamknięcie (okluzja)
Sztywność ściany naczyń (nieokluzyjna)
Występowanie
Uogólniona choroba układu sercowonaczyniowego
PChN, cukrzyca, starzenie się
(stwardnienie tętnic typu Mönckeberga)
Czynniki
Lipidy, makrofagi, komórki mięśniówki
gładkiej ściany naczyń, stan zapalny
Elastyna, komórki mięśniówki gładkiej ściany
naczyń
PChN: przewlekła choroba nerek
Proudfoot D. Herz. 2001;26:245-251.
Giachelli CM. J Am Soc Nephrol. 2004;15:2959-2964.
London GM i wsp. Nephrol Dial Transplant. 2003;18:1731-1740.
EVOLVE™ (EValuation Of Cinacalcet HCl
Therapy to Lower CardioVascular Events)
Projekt badania i wyniki dla
pierwszorzędowych punktów
końcowych
Projekt badania EVOLVE
Faza badań
przesiewowych
maksymalnie
30 dni
Faza
dostosowania
dawki
Faza
(wizyty co 2 tyg.)
Faza obserwacji
(wizyty co 8 tyg.)
Placebo + leczenie standardowe (n = 1900)
Populacja badania
• Pacjenci leczeni
hemodializą
Badanie zależne od wystąpienia zdarzeń, kończące
się w momencie, gdy u 1882 uczestników wystąpi
pierwszorzędowe zdarzenie złożone.
• iPTH  300 pg/ml
• Ca  8,4 mg/dl
• Ca x P  45 mg2/dl2
Cynakalcet + leczenie standardowe (n = 1900)
Dzień 1
.
Tydzień 20 Tydzień 52.
.
Rekrutacja = ~1,5 roku
Wszyscy pacjenci, zależnie
od decyzji lekarza, mogli
otrzymywać w razie potrzeby
sterole witaminy D oraz leki
wiążące fosforany.
Okres obserwacji = ~2,5 roku
Pierwszorzędowy punkt końcowy:
Czas do wystąpienia złożonego zdarzenia obejmującego: umieralność, zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie mięśnia sercowego,
niewydolność serca, zdarzenie dotyczące krążenia obwodowego.
Drugorzędowy punkt końcowy:
umieralność z przyczyn sercowo-naczyniowych, udar mózgu, kliniczne złamanie kości, paratyroidektomia, elementy złożonego punktu
końcowego.
Na podstawie: Chertow GM, i wsp. Clin J Am Soc Nephrol. 2007;2:898–905.
Nie osiągnięto pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego* (ITT):
nieistotne (7%) zmniejszenie ryzyka zgonu lub zdarzeń sercowonaczyniowych
Wykres estymaty Kaplana-Meiera czasu do pierwszorzędowego złożonego
punktu końcowego (zgon, zawał mięśnia sercowego, hospitalizacja z powodu
niestabilnej dusznicy bolesnej, niewydolność serca lub zdarzenie dotyczące
krążenia obwodowego) w badaniu EVOLVE
Placebo
Cynakalcet
Odsetek bez zdarzeń
1,0
0,9
0,8
0,7
0,6
0,5
Hazard względny, 0,93 (95% CI: 0,85; 1,02)
Logarytmiczny test rang, p = 0,11
0,4
0,0
0
4
8
12
16
20
1804
1842
1693
1739
28
32
36
40
44
48
52
56
60
996
1051
940
989
650
679
404
399
114
113
Czas (miesiące)
Zagrożeni uczestnicy:
1935
1948
24
1579
1638
1476
1556
1384
1472
1312
1384
1224
1303
1160
1230
1109 1053
1177 1115
* Czas do wystąpienia złożonego zdarzenia obejmującego: umieralność, zawał mięśnia sercowego,
niedokrwienie mięśnia sercowego, niewydolność serca, zdarzenie dotyczące krążenia obwodowego.
Chertow GM, i wsp. N Engl J Med. 2012;367:2482–94.
Nieskorygowane i skorygowane analizy ITT danych z badania
EVOLVE
Model
Ryzyko względne
95% CI
Wartość p
Bez korekty
0,93
od 0,85 do 1,02
0,11*
Korekta
z uwzględnieniem
wieku
0,88
od 0,81 do 0,97
0,007#
Wiele zmiennych
(najlepsze
dopasowanie)
0,88
od 0,79 do 0,97
0,008#
Korekta
z uwzględnieniem
wielu zmiennych
(wszystkie
uwzględnione)
0,88
od 0,80 do 0,98
0,02#
W nieskorygowanej analizie ITT nie osiągnięto pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego.
Nie można stwierdzić formalnej istotności statystycznej; podane wartości p należy uważać za nominalne.
** Zaplanowana korekta maksymalnie 40 cech, w tym wieku (lata) w momencie randomizacji,
wskaźnika masy ciała (BMI, kg/m2), przebytych chorób układu sercowo-naczyniowego.
*
#
Chertow GM, i wsp. N Engl J Med. 2012;367:2482–94.
Wnioski
• W badaniu EVOLVE nie osiągnięto pierwszorzędowego punktu
końcowego na podstawie nieskorygowanej analizy zgodnej
z zamiarem leczenia (ITT), jednak wykazano statystycznie
nieistotne (7%) zmniejszenie ryzyka zgonu lub zdarzeń sercowonaczyniowych w przypadku podawania cynakalcetu pacjentom
leczonym z powodu wtórnej nadczynności przytarczyc.
• Analizy ITT skorygowane względem charakterystyki wyjściowej
sugerują, że leczenie wtórnej nadczynności przytarczyc z użyciem
cynakalcetu może skutkować nominalnie istotnym zmniejszeniem
ryzyka zgonu lub zdarzeń sercowo-naczyniowych*.
* Nie można stwierdzić formalnej istotności statystycznej, ponieważ nie osiągnięto
pierwszorzędowego punktu końcowego.
Wpływ cynakalcetu na występowanie złamań
u pacjentów poddawanych hemodializom:
badanie EVOLVE
Tilman B. Drüeke, w imieniu badaczy badania EVOLVE
Inserm Unit 1088, UFR Médecine/Pharmacie, UPJV, Amiens, Francja
Prezentacja ustna podczas zjazdu ERA-EDTA 2014, który odbył się w dniach od 31 maja do 3 czerwca w
Amsterdamie w Holandii
Abstrakt (MO047) zaprezentowany podczas zjazdu ERA-EDTA 2014, który odbył się w dniach od 31 maja do
3 czerwca w Amsterdamie w Holandii
Ocena i miejsca występowania złamań
• Uwzględniono przypadki złamań zgłoszone przez ośrodki
badawcze.
• Ocenie podlegały wszystkie punkty końcowe.
• Nie wykonywano rutynowego obrazowania radiologicznego.
• Z powyższego powodu uwzględniono jedynie złamania
kliniczne.
• Główne miejsca występowania złamań: przeważnie w obrębie
kości korowej poza stawem biodrowym.
• Złamania w obrębie kręgów: tylko u 1% całkowitej populacji
badania.
Drüeke T.; prezentacja ustna podczas zjazdu ERA-EDTA 2014, który odbył się w dniach od 31 maja do 3 czerwca w Amsterdamie w Holandii
Drüeke T i wsp. ERA-EDTA 2014, 31 maja–3 czerwca, Amsterdam/Holandia; Abstrakt MO047
Łączna częstość
występowania
Łączna częstość występowania złamań według
wieku i metody leczenia (analiza ITT)
0,20
0,18
0,16
0,14
0,12
0,10
0,08
0,06
0,04
0,02
0,00
Pacjenci w wieku < 65 lat
Cynakalcet
Placebo
Hazard względny: 0,95
[95% CI: 0,77–1,18], p = 0,66)
0
10
20
30
40
50
60
Łączna częstość
występowania
Miesiące badania
0,20
0,18
0,16
0,14
0,12
0,10
0,08
0,06
0,04
0,02
0,00
Pacjenci w wieku ≥ 65 lat
Hazard względny: 0,84
[95% CI: 0,61–1,15], p = 0,28)
Miesiące badania
0
10
20
30
40
Drüeke T.; prezentacja ustna podczas zjazdu ERA-EDTA 2014, który odbył się w dniach od 31 maja do 3 czerwca w Amsterdamie w Holandii
Drüeke T i wsp. ERA-EDTA 2014, 31 maja–3 czerwca, Amsterdam/Holandia; Abstrakt MO047
50
60
Częstość występowania złamań klinicznych według
miejsca złamania, wieku i grupy terapeutycznej
Częstość występowania złamań wśród 100
pacjentów na rok
12
Cinacalcet
Placebo
p = 0,007
8.6
10
8
6.0
4.9
6
3.6
3.8 3.8
4
1.9
2
1.8
1.7
1.1
0.5 0.6
0
Wszystkie
miejsca
Miejsca w obrębie kości korowej
poza stawem biodrowym
Pacjenci w wieku < 65 lat
Staw
biodrowy
Wszystkie
miejsca
Miejsca w obrębie kości korowej
poza stawem biodrowym
Pacjenci w wieku ≥ 65 lat
Drüeke T.; prezentacja ustna podczas zjazdu ERA-EDTA 2014, który odbył się w dniach od 31 maja do 3 czerwca w Amsterdamie w Holandii
Drüeke T i wsp. ERA-EDTA 2014, 31 maja–3 czerwca, Amsterdam/Holandia; Abstrakt MO047
Staw
biodrowy
Postacie nadczynności przytarczyc
NP
Definicja i profil biochemiczny
Przyczyna (przyczyny)
Pierwotna
Niecałkowicie regulowana nadprodukcja PTH
skutkująca hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia (Ca)
Gruczolak(i)
Wtórna
Nadprodukcja PTH na skutek przewlekłego
działania nieprawidłowego bodźca
• Podwyższony poziom PTH
• Stężenie Ca niskie lub w granicach normy
PChN
(częsta u pacjentów
poddawanych
dializoterapii)
Trzeciorzędowa
(autonomiczna/
przetrwała)
Półautonomiczne nadmierne wydzielanie PTH
po długotrwałej wtórnej NP skutkujące
hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia
• Stężenie fosforu (P) może być obniżone
Długotrwała PChN
(często po przeszczepieniu
nerki)
Fraser WD. Lancet 2009;374:145–58;
Jamal SA, Miller PD. J Clin Densitom 2013;16:64–8.
PTH, parathormon.
Skuteczność leczenia cynakalcetem w
pierwotnej nadczynności przytarczyc i raku
przytarczyc
Mimpara® jest jedynym kalcymimetykiem wskazanym w leczeniu
pierwotnej nadczynności przytarczyc i raka przytarczyc
• “Mimpara® jest wskazana do stosowania w celu redukcji
hiperkalcemii u pacjentów z pierwotną nadczynnością
przytarczyc (PNP), u których ze względu na stężenie wapnia
w surowicy krwi (według odpowiednich wytycznych
dotyczących leczenia) wskazana byłaby paratyreoidektomia
(operacja usunięcia przytarczyc), ale u których wykonanie
takiego zabiegu jest klinicznie niewłaściwe lub jest
przeciwwskazane.”
• “Mimpara® jest wskazana do stosowania w celu redukcji
hiperkalcemii u pacjentów z rakiem przytarczyc.”
Mimpara® ChPL 2010
Uzgodnione wytyczne wykonywania resekcji
przytarczyc*
Parametr
Wytyczne 2002
Wytyczne 2008
Stężenie wapnia w surowicy
powyżej górnej granicy normy†
1,0 mg/dl
(0,25 mmol/l)
1,0 mg/dl
(0,25 mmol/l)
Dobowa zbiórka moczu na wapń
> 400 mg/dobę
(10 mmol/dobę)
Nie uwzględniono
Klirens kreatyniny
Redukcja o 30%
Redukcja do < 60 ml/min
Gęstość mineralna kości
T-score < -2,5
w dowolnej
lokalizacji
T-score < -2,5 w dowolnej
lokalizacji i/lub
wcześniejsze złamanie
Wiek (lata)
< 50
< 50
Resekcja przytarczyc jest zalecana u pacjentów spełniających przynajmniej jedno z
powyższych kryteriów.
†Granice
normy dla stężenia wapnia w surowicy: 8,4–10,3 mg/dl ( 2,1–2,6 mmol/l)
* Bilezikian JP i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:335-339.
Program kliniczny leku Mimpara® w pierwotnej
nadczynności przytarczyc
Program badań II fazy
Badania kliniczne z placebo
Badanie ustalające dawkę w PNP
(980125)
50 do 100 mg/dobę
(n = 40)
1-roczne badanie
z korekcją dawki w
PNP (990120)3
2 x 30 - 50 mg/dobę
(n = 78)
21 dni
2 x 30 - 50 mg/dobę
(n = 22)
Badanie w PNP
z dawkowaniem
2 razy/dobę (990160)
2 x 65 mg/dobę
(n = 10)
1. Silverberg SJ i wsp. J Clin Endocrin Metab. 2007;92:3803-3808.
2. Marcocci C i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:2766-2772.
3. Peacock M i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2005;90:135-141.
4. Peacock M i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:4860-7
Badania kliniczne z otwartą
próbą
Rak przytarczyc/oporna* PNP:
otwarte badanie z korekcją dawki
(20000204)1,2
2 x 30 mg/dobę - 90 mg/dobę
(n = 46)
*Oporna PNP została zdefiniowana jako PNP utrzymująca się pomimo resekcji
przytarczyc lub w przypadkach, w których resekcja przytarczyc jest
przeciwwskazana
4-letnie otwarte badanie
przedłużone w PNP (20000159)4
1 x 30 mg/dobę, 2 x 30 mg/dobę,
2 x 50 mg/dobę lub 2 x 60 mg/dobę
(n = 45)
Pod koniec okresu dostosowania dawki u większości pacjentów
stężenie wapnia w surowicy było dobrze kontrolowane
Spadek stężenia wapnia w surowicy
o ≥ 1 mg/dl (0,25 mmol/l) od stężenia początkowego
15/17
(88%)
80
100
Zakres:
67–83%
60
40
20
0
Koniec okresu
dostosowania
dawki
Faza
podtrzymująca
(tygodnie ≤ 80*)
Odsetek pacjentów (%)
Odsetek pacjentów (%)
100
Stężenie wapnia w surowicy
≤ 10,3 mg/dl (2,6 mmol/l)
80
60
9/17
(53%)
40
20
0
*Wyłączono tygodnie badania 88.-136. ponieważ n ≤ 2
Zaadaptowano z: Marcocci C i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:2766-2772.
Koniec okresu
dostosowania
dawki
Mimpara® zmniejszała stężenie wapnia w surowicy u pacjentów z
pierwotną nadczynnością przytarczyc w ciągu 5 lat badania
11,5
Placebo (n = 24)
Cynakalcet (n = 21)
3,00
Wapń w surowicy (mg/dl)
Średnia ± SE
10,5
2,75
10,0
2,50
9,5
Zakres normy: 8,4 – 10,3 mg/dl
9,0
8,5
Podwójnie ślepa próba:
cynakalcet vs placebo
0
n = 24
n = 21
2,00
Otwarta próba: cynakalcet
1
2
24
21
41
3
Rok badania
37
4
34
Peacock M i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:4860-7.
Proszę zwrócić uwagę, że osie wykresu nie rozpoczynają się od wartości zerowej.
2,25
5
25
25
Wapń w surowicy (mmol/l)
11,0
Mimpara® zmniejszyła stężenie iPTH po 2 i 4 godzinach od podania w
stosunku do stężenia przed podaniem pod koniec okresu korekcji dawki
70
p < 0,001
600
60
n = 15
40
400
30
300
20
200
10
100
0
Przed podaniem
2 godziny po podaniu
Zaadaptowano z: Marcocci C i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:2766-2772.
4 godziny po podaniu
0
iPTH (pg/ml)
iPTH (pmol/l)
500
n = 15
50
160
140
120
100
80
Placebo (n = 24)
14
12
10
Cynakalcet (n = 21)
Średnia ± SE
8
6
60
Zakres normy: 10-65 pg/ml
40
20
4
Podwójnie ślepa próba:
cynakalcet vs placebo
2
0
Otwarta próba: cynakalcet
0
1
2
n = 24
n = 21
24
21
40
3
4
5
36
32
24
Rok badania
Peacock M i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:4860-7.
23
PTH w surowicy (pmol/l)
PTH w surowicy (pg/ml)
Mimpara® zmniejszała stężenie PTH w surowicy u pacjentów z
pierwotną nadczynnością przytarczyc w ciągu 5 lat badania
Zmiana Z-score dla BMD całej kości udowej
Mimpara® utrzymuje stabilną gęstość masy kostnej w
ciągu 5 lat badania
0,5
0,4
0,3
0,2
0,1
0
-0,1
-0,2
-0,3
-0,4
-0,5
Placebo (n = 24)
Cynakalcet (n = 21)
Średnia ± SE
Podwójnie ślepa
próba:
cynakalcet vs placebo
Otwarta próba: cynakalcet
Rok badania
0
1
2
3
4
5
n = 24
n = 21
24
20
20
18
19
16
17
15
16
11
Proszę zwrócić uwagę, że osie wykresu nie rozpoczynają się od wartości zerowej.
Peacock M i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:4860-7.
Mimpara® była dobrze tolerowana w ciągu 5 lat badania
AE w trakcie 1-rocznego
kontrolowanego badania z placebo
Placebo
(n = 24)
Cynakalcet
(n = 21)
Bóle głowy
38%
10%
Bóle stawów
25%
14%
Bóle mięśniowe
25%
24%
Mdłości
17%
29%
AE w trakcie 5-letniego badania
przedłużonego
Cynakalcet
(n = 45)
Bóle stawów
-
38%
Bóle mięśniowe
-
27%
Biegunka
-
22%
Zakażenia górnych dróg oddechowych
-
20%
Mdłości
-
20%
Peacock M i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:4860-7.
Pacjenci zgłaszali poprawę w zakresie większości parametrów HRQOL w
końcu okresu korekcji dawki w stosunku do początku badania
Poprawa
70
Odsetek pacjentów (%)
60
64
n = 17
57
Bez zmian
57
50
62
Pogorszenie
50
50
50
46
43
40
36
9
36
36
30
30
22
20
22 22
15
14
15
14
14
8
10
0
0
Sprawność Odczuwa- Ograniczenia
fizyczna
nie bólu aktywności z
przyczyn
fizycznych
Marcocci C i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:2766-2772.
Ogólna
ocena
zdrowia
Funkcje
socjalne
Witalność Ograniczenia
Zdrowie
aktywności z emocjonalne
przyczyn
emocjonalnych
Mimpara® zmniejsza stężenie wapnia u pacjentów z
rakiem przytarczyc
14
12
10
8
20
% zmiana Ca w surowicy w stosunku
do wartości początkowej
Ca w surowicy (mg/dl)
16
Wartość początkowa
Koniec okresu korekcji dawki
Wszyscy
n=
29
10
0
-10
-20
-30
-40
Pacjenci z odpowiedzią
18
n=
<13,3
13,3-14,3
>14,3 Ogółem
Stężenie początkowe Ca w surowicy
(mg/dl)
10
Silverberg J i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2007;92:3803-3808.
Proszę zwrócić uwagę, że osie wykresu nie rozpoczynają się od wartości zerowej.
9
10
29
Mimpara® zmniejsza stężenie iPTH po 2 i 4 godzinach po podaniu w
porównaniu ze stężeniem przed podaniem dawki na początku badania i
pod koniec okresu korekcji dawki
16
PTH w surowicy
Ca w surowicy
15
800
14
13
700
12
600
11
10
500
9
400
n=
Początkowo
Przed 2 godz. po 4 godz. po
podaniem podaniu
podaniu
29 PTH/
28
29
28Ca
Koniec okresu korekcji dawki
Przed 2 godz. po 4 godz. po
podaniem podaniu
podaniu
19
Silverberg J i wsp. J Clin Endocrinol Metab. 2007;92:3803-3808.
Proszę zwrócić uwagę, że osie wykresu nie rozpoczynają się od wartości zerowej.
19
18 PTH/
19 Ca
8
Ca w surowicy (mg/dl)
PTH w surowicy (pg/ml)
900
Podsumowanie: Mimpara® w PNP i raku
przytarczyc
• Mimpara® znamiennie zmniejszyła stężenie Ca u pacjentów z PHPT
i rakiem przytarczyc, u których resekcja jest przeciwwskazana lub u
których resekcji nie można wykonać z innych przyczyn.
• 74–92% pacjentów z PHPT (leczonych przez 5 lat) uzyskało stężenie Ca w
surowicy w granicach normy (8,4–10,3 mg/dl).
• Mimpara® znamiennie zmniejszała stężenie PTH u pacjentów z PHPT w
okresie 5 lat badania.
• Mimpara® wpływa na jakość życia zapewniając znamienną poprawę
parametrów fizycznych i psychicznych.
• Mimpara® była dobrze tolerowana przez 5 lat, przy czym najczęstszymi
zdarzeniami niepożądanymi były bóle mięśniowe i stawowe.
• Stężenie markerów kościotworzenia było na stałym poziomie lub nie
uległo poprawie i nie stwierdzono dalszego zmniejszenia gęstości
mineralnej kości przez 5 lat obserwacji.
Postacie nadczynności przytarczyc
NP
Definicja i profil biochemiczny
Przyczyna (przyczyny)
Pierwotna
Niecałkowicie regulowana nadprodukcja PTH
skutkująca hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia (Ca)
Gruczolak(i)
Wtórna
Nadprodukcja PTH na skutek przewlekłego
działania nieprawidłowego bodźca
• Podwyższony poziom PTH
• Stężenie Ca niskie lub w granicach normy
PChN
(częsta u pacjentów
poddawanych
dializoterapii)
Trzeciorzędowa
(autonomiczna/
przetrwała)
Półautonomiczne nadmierne wydzielanie PTH
po długotrwałej wtórnej NP skutkujące
hiperkalcemią
• Podwyższony poziom PTH
• Podwyższone stężenie wapnia
• Stężenie fosforu (P) może być obniżone
Długotrwała PChN
(często po przeszczepieniu
nerki)
Fraser WD. Lancet 2009;374:145–58;
Jamal SA, Miller PD. J Clin Densitom 2013;16:64–8.
PTH, parathormon.
Autonomiczna nadczynność przytarczyc
u pacjentów po przeszczepieniu nerki (PPN)
– ocena zastosowania cynakalcetu*
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki.
Autonomiczna NP prowadzi do
hiperkalcemii
PTH
Kość
resorpcja
Kość
FGF23
Przytarczyce
Wchłanianie
zwrotne P
Wchłanianie zwrotne Ca
Przeszczepiona nerka
1,25-dihydroksywitamina D3
Hiperkalcemia
Wchłanianie Ca
Wchłanianie P
Brown E i wsp. Nature 1993;366:575–80;
Brown EM, MacLeod RJ. Physiol Rev 2001;8:239–97;
Messa P i wsp. Kidney Int 1998;54:1704–13;
Quarles LD. Exp Cell Res 2012;318:1040–8;
Rodriguez M i wsp. Am J Physiol Renal Physiol 2005;288:F253–64.
Jelito
Hiperkalcemia u pacjentów PPN może
trwać latami
Skorygowane stężenie Ca w surowicy (mg/dl)
Pacjenci PPN z hiperkalcemią i normokalcemią
Grupa z hiperkalcemią
Grupa z normokalcemią
12,5
12,0
11,5
11,0
n = 16
10,5
10,0
n = 18
9,5
9,0
8,5
0
0
1
3
6
9
12 15 18 21 24 27 30 33 36 39 42 45 48
Miesiące po przeszczepieniu nerki
Nakamura M i wsp. Ther Apher Dial 2013;17:551–6.
12 miesięcy po przeszczepieniu w grupie pacjentów definiowano
hiperkalcemię jako skorygowane stężenie Ca w surowicy
≥ 11,0 mg/dl, a normokalcemię jako skorygowane stężenie Ca
w surowicy < 11,0 mg/dl.
Następstwa kliniczne związane
z autonomiczną NP i hiperkalcemią
Wysokie ryzyko złamań i chorób układu sercowo-naczyniowego u pacjentów PPN
PTH
FGF23
Hiperkalcemia
Uwalnianie z kości
Ucieczka PO4 przez
nerki
Prawa
tętnica
wieńcowa
Lewa tętnica
wieńcowa
Tętnica
międzykomoro
wa przednia
Hipofosfatemia
Zaburzenie równowagi
Dysfunkcja komórek
tworzenia i resorpcji
Oporność na insulinę
kości
Spadek BMD
Złamania
NODAT
Nefrokalcynoza
Kardiomiopatia
Dysfunkcja śródbłonka
Wapnienie naczyń
Dysfunkcja nerki
przeszczepionej
Choroby układu
sercowo-naczyniowego
ŚMIERTELNOŚĆ
Evenepoel P Semin Nephrol 2013;33:191–203;
Torregrosa JV, Barros X Nefrologia 2013;33:751–7.
BMD, gęstość mineralna kości;
NODAT, cukrzyca potransplantacyjna (ang. new-onset diabetes mellitus after
transplantation)
Badania przesiewowe i rozpoznanie
choroby kości u pacjentów PPN
•
Wytyczne praktyki klinicznej KDIGO zalecają, aby u pacjentów PPN monitorować stężenie
Ca i P w surowicy co tydzień do czasu normalizacji1
Wytyczne KDIGO dotyczące monitorowania powyżej 8 tygodni po przeszczepieniu nerki1,2
Stadiu
m PChN
Zakres eGFR
(ml/min/1,73 m2)
Oznaczenie
PTH (pg/ml)
Oznaczenie
ALP (U/l)
Oznaczenie
Ca i P (mg/dl)
1T
> 90
Co 12 miesięcy
Nie zalecane
Co 6–12 miesięcy
2T
60–90
Co 12 miesięcy
Nie zalecane
Co 6–12 miesięcy
3T
30–59
Co 12 miesięcy
Co 12 miesięcy
Co 6–12 miesięcy
4T
15–29
Co 6–12 miesięcy
Co 12 miesięcy
Co 3–6 miesięcy
5T
< 15
Co 3–6 miesięcy
Co 12 miesięcy
Co 1–3 miesiące
•
•
BMD można oceniać metodą DEXA, ale parametr ten może mieć ograniczoną wartość2,3
Biopsja kości stanowi „złoty standard” rozpoznawania i klasyfikacji
choroby kości u pacjentów PPN2,3
1. KDIGO. Am J Transplant 2009;9:S1–157;
2. Alshayeb HM i wsp. Am J Kidney Dis 2013;61:310–25;
ALP, fosfataza zasadowa;
3. Evenepoel P Semin Nephrol 2013;33:191–203.
DEXA, absorpcjometria podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego.
Sugerowane leczenie hiperkalcemii z powodu
autonomicznej NP u pacjentów PPN
• Wyczekiwanie i obserwacja
– Monitorowanie stężenia PTH i Ca w surowicy aż do normalizacji lub
wystąpienia istotnej hiperkalcemii (> 11 mg/dl), która utrzymuje się > 1 roku
lub
daje objawy
• Usunięcie przytarczyc
– Najlepsza metoda wyrównania hiperkalcemii w porównaniu z lekami
kalcymimetycznymi
– Wiąże się z ryzykiem ostrej/przewlekłej hipokalcemiii, jak również przetrwania
lub nawrotu NP
• Leki kalcymimetyczne
– W kilku badaniach stosowano leki kalcymimetyczne w celu leczenia
hiperkalcemii spowodowanej autonomiczną NP u pacjentów z czynnym
przeszczepem nerki
• Leki kalcymimetyczne nie posiadają wskazania do stosowania w leczeniu hiperkalcemii
spowodowanej autonomiczną NP u pacjentów PPN
Torregrosa JV, Barros X Nefrologia 2013;33:751–7.
W kilku niewielkich badaniach oceniano stosowanie
cynakalcetu* u pacjentów PPN z NP/hiperkalcemią
Pacjenci,
N
Czas trwania
badania
Kruse, 20051
14
Serra, 20052
Pierwszy autor, rok
Zmiana względem wartości wyjściowych na
końcu badania
Ca, %
iPTH, %
P, %
3 miesiące
-12,5
-46,9
+9,9
11
10 tygodni
-9,9
-23,0
+20,9
Apostolou, 20063
7
3–18 miesięcy
-15,5
-57,1
+3,7
Leca, 20064
10
6 miesięcy
-12,7
-54,1
NW
Srinivas, 20065
10
3–18 miesięcy
-14,7
-41,2
+13,8
Szwarc, 20066
9
6 miesięcy
-11,3
-21,6
0
Bergua, 20077
13
6 miesięcy
-12,0
-31,8
+14,3
El-Amm, 20078
18
6 miesięcy
-7,8
-41,8
+12,9
Serra, 20079
12
26 tygodni
-10,0
-21,1
+27
Bergua, 200810
9
12 miesięcy
-14,4
-30,5
+6
Gómez Marqués, 200911
48
12 miesięcy
-8,9
-46,3
+12,9
Copley 201012
41
≥ 3 miesiące
-6,8
-21,8
+10,0
Paschoalin, 201213
23
60 miesięcy
-6,8
-8,9
+11,8
1. Kruse AE i wsp. Nephrol Dial Transplant 2005;20:1311–4; 2. Serra AL i wsp. Nephrol Dial Transplant 2005;20:1315–9; 3. Apostolou
*Cynakalcet nie jest wskazany
T i wsp. Transplant Proc 2006;38:3514–6; 4. Leca N i wsp. Am J Transplant 2006;6:2391–5;
do
stosowania
u
pacjentów
po przeszczepieniu nerki.
5. SrinivasTR i wsp. Clin J Am Soc Nephrol 2006;1:323–6; 6. Szwarc I i wsp. Transplantation 2006;82:675–80;
NW, nie wykonywano.
7. Bergua C i wsp. Transplant Proc 2007;39:2254–5; 8. El-Amm JM i wsp. Transplantation 2007;83:546–9;
9. Serra AL i wsp. Nephrol Dial Transplant 2007;22:577–83; 10. Bergua C i wsp. Transplantation 2008;86:413–7;
11. Gómez Marqués G i wsp. Transplant Proc 2009;41:2139–43; 12. Copley JB i wsp. Transplant Proc 2010;42:2503–8; 13. Paschoalin
RP i wsp. Transplant Proc 2012;44:2588–9.
120
N = 12
Stosowanie cynakalcetu
110
100
*
90
*
iPTH, zmiana względem wartości wyjściowej (%)
Stężenie iPTH u pacjentów z autonomiczną NP
zmniejszało się w odpowiedzi na zastosowanie
cynakalcetu†
**
**
80
**
***
**
**
***
70
60
*p < 0,05, **p < 0,01, ***p < 0,001
0
0
2
4
6
8
10
14
18
22
26
Tygodnie stosowania cynakalcetu
†Cynakalcet
Serra AL i wsp. Nephrol Dial Transplant 2007;22:577–83.
nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po
przeszczepieniu nerki.
30
Spadek stężenia wapnia w surowicy w odpowiedzi na
zastosowanie cynakalcetu* u pacjentów PPN
z autonomiczną NP
Retrospektywne badanie dotyczące cynakalcetu
Średnia dawka cynakalcetu
Ca w surowicy
60
11,0
10,8
10,6
10,4
10,2
10,0
9,8
50
40
30
20
9,6
9,4
10
N = 23
0
0
0
3
6
12
18
24
30
36
42
48
54
60
Czas stosowania cynakalcetu (miesiące)
Paschoalin RP i wsp. Transplant Proc 2012;44:2588–9.
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po
przeszczepieniu nerki.
Średnia dawka
cynakalcetu (mg/d)
Ca (mg/dl)
11,2
Czynność przeszczepu pozostawała stabilna u
pacjentów PPN, którzy otrzymywali cynakalcet*
N= 9
nieistotne
Średni ± SD eGFR (ml/min/1,73 m2)
60
50
40
30
0
0
1
2
3
4
5
6
Czas od włączenia (miesiące)
Szwarc I i wsp. Transplantation 2006;82:675–80.
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po
przeszczepieniu nerki.
SD, odchylenie standardowe.
Badanie fazy III:
Zastosowanie cynakalcetu w leczeniu
autonomicznej NP u pacjentów PPN
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki.
Badanie fazy III: Zastosowanie cynakalcetu*
u pacjentów PPN z autonomiczną NP – plan badania
•
•
•
Pacjenci po przeszczepieniu
nerki dokonanym ≥ 9 tygodni
przed fazą przesiewową
(≤ 24 miesiące przed podaniem
pierwszej dawki leku badanego)
Średnia z 2 oznaczeń: Ca
w surowicy > 10,5 mg/dl
i iPTH > 100 pg/ml (N = 114)
Pierwszorzędowy punkt końcowy
–
•
R
A
N
D
O
M 1:1
I
Z
A
C
J
A†
Cynakalcet, dawkowanie
sekwencyjne począwszy od
30 mg
(n = 57)
Odpowiednie placebo
(n = 57)
Uzyskanie średniego skorygowanego całkowitego stężenia wapnia w surowicy < 10,2 mg/dl
(2,55 mmol/l) w okresie oceny skuteczności (EAP)‡
Drugorzędowe punkty końcowe
–
Zmiana (bezwzględna i %) wartości BMD i średniego skorygowanego całkowitego stężenia Ca, iPTH i P
w surowicy oraz eGFR względem wartości wyjściowych podczas EAP‡ lub w 52. tygodniu**
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki;
†Stratyfikacja w zależności od stężenia Ca: niskie ≤ 11,2 mg/dl (2,80 mmol/l),
wysokie > 11,2 mg/dl [2,80 mmol/l];
‡Pomiędzy 21. a 26. tygodniem dla Ca, iPTH i P;
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
**W 52. tygodniu dla BMD.
Dane demograficzne i charakterystyka
pacjentów
Cynakalcet*
(n = 57)
Placebo
(n = 57)
Łącznie
(N = 114)
53,0 (10,7)
51,7 (9,9)
52,3 (10,3)
Mężczyźni
31 (54,4)
32 (56,1)
63 (55,3)
Kobiety
26 (45,6)
25 (43,9)
51 (44,7)
47 (82,5)
46 (80,7)
93 (81,6)
Czarna
5 (8,8)
4 (7,0)
9 (7,9)
Inna
5 (8,7)
7 (12,3)
12 (10,5)
Skurczowe, mmHg
133,9 (18,4)
129,9 (14,0)
131,9 (16,4)
Rozkurczowe, mmHg
77,4 (10,4)
77,7 (9,3)
77,5 (9,8)
Czas dializoterapii, średnia (SD), miesiące
62,0 (44,2)
62,7 (35,8)
62,4 (40,1)
Czas od ostatniego przeszczepienia nerki,
średnia (SD), miesiące
7,8 (5,6)
6,5 (3,0)
7,2 (4,5)
Liczba pacjentów, którzy otrzymali
cynakalcet, n (%)
36 (63,2)
35 (61,4)
71 (62,3)
Wiek, średnia (SD)
Płeć, n (%)
Rasa, n (%)
Biała
Ciśnienie tętnicze krwi, średnia (SD)
Ogółem 114 pacjentów przydzielono losowo do grup otrzymujących cynakalcet (N = 57) lub placebo (N = 57); 104 pacjentów (91,2%)
ukończyło badanie, a 10 (8,8%) wycofało się z niego, w tym 5 otrzymujących cynakalcet.
Średni (SD) wiek wszystkich pacjentów włączonych do badania wynosił 52,3 (10,3) roku; 55,3% pacjentów było mężczyznami,
a 81,6% należało do rasy białej. Średni (SD) czas dializoterapii wynosił 62,4 (40,1) miesiąca, a czas od ostatniego przeszczepienia
nerki – 7,2 (4,5) miesiąca. Powyższe wartości były podobne w obu grupach.
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po
przeszczepieniu nerki.
Średnie (SD) wartości parametrów laboratoryjnych na
początku badania, w tygodniu 26.
i 52. oraz po eliminacji leku po leczeniu (tydzień 56.)
Cynakalcet*
Placebo
Wartość
wyjściowa
Tydzień
26.
Tydzień 52
.
Tydzień
56.†
Wartość
wyjściow
a
Tydzień
26.
Tydzień 5
2.
Tydzień
56.†
Albumina (mg/dl)
4,02
(0,29)
3,97 (0,39)
4,01
(0,31)
3,97
(0,31)
4,08
(0,28)
4,01
(0,35)
4,05
(0,26)
4,00
(0,36)
Skorygowane całkowite
stężenie wapnia (mg/dl)
11,28
(0,41)
9,79 (0,76)
9,57
(0,71)
11,04
(0,69)
11,31
(0,50)
11,19
(0,55)
11,09
(0,53)
11,01
(0,63)
iPTH (pg/ml)
327,7
(262,6)
189,3
(86,0)
169,0
(83,5)
234,2
(119,0)
307,5
(180,5)
292,0
(214,1)
304,8
(368,8)
276,7
(243,9)
P (mg/dl)
2,66
(0,54)
3,20 (0,57)
3,29
(0,53)
2,87
(0,54)
2,48
(0,52)
2,60
(0,46)
2,66
(0,44)
2,71
(0,47)
26,243
(23,981)
21,248
(13,695)
17,059
(10,490)
---
23,907
(14,078)
22,357
(14,955)
20,216
(22,346)
---
25(OH)D (ng/ml)
18,49
(8,92)
23,34
(8,97)
22,96
(9,59)
---
20,48
(10,54)
21,60
(9,87)
22,67
(8,95)
---
eGFR (ml/min/1,73 m2)
57,00
(17,31)
55,87
(17,05)
55,80
(17,94)
---
54,68
(14,79)
53,89
(15,18)
54,17
(15,24)
---
FGF23 (pg/ml)
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki;
†Faza obserwacji po zakończeniu leczenia; pacjenci nie otrzymywali leku badanego
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
od tygodnia 53. do 56.
Skorygowane całkowite
stężenie wapnia w surowicy (mg/dl)
Spadek stężenia wapnia w surowicy w odpowiedzi na
zastosowanie cynakalcetu* u pacjentów PPN z autonomiczną
nadczynnością przytarczyc
Odsetek pacjentów, u których osiągnięto pierwszorzędowy punkt końcowy:†
78,9% w grupie cynakalcetu wobec 3,5% w grupie placebo (p < 0,001)
12,0
Placebo
N = 114
11,6
Cynakalcet
11,2
10,8
10,4
10,0
9,6
9,2
0
Dostosowanie dawki
Skuteczność
0 1 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26
Leczenie podtrzymujące
PTFU
34
42
52
56
51
52
52
53
51
51
52
51
Tydzień
Placebo
Cynakalcet
57 54 55 54 53 54 53 56 54 55 52 54 52 52 54
57 52 57 55 55 55 51 55 51 52 48 53 53 50 53
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki.
†Średnie skorygowane całkowite stężenie wapnia w surowicy < 10,2 mg/dl.
PTFU, faza obserwacji po zakończeniu leczenia.
Stężenie fosforu w surowicy w odpowiedzi na zastosowanie
cynakalcetu* u pacjentów PCHN z autonomiczną nadczynnością
przytarczyc
Średnia (SE) procentowa zmiana względem wartości wyjściowych w EAP: 0,52 (0,07) mg/dl
w grupie cynakalcetu wobec 0,07 (0,06) mg/dl w grupie placebo
(nominalna istotna różnica, p < 0,001†)
Fosfor w surowicy (mg/dl)
3,6
Placebo
Cynakalcet
3,4
N = 114
3,2
3,0
2,8
2,6
2,4
2,2
0
Dostosowanie dawki
Skuteczność
0 1 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26
Leczenie podtrzymujące
PTFU
34
42
52
56
51
52
52
53
52
51
52
51
Tydzień
Placebo
Cynakalcet
56 54 56 54 53 55 53 56 54 55 53 54 52 52 54
56 52 57 55 55 55 51 55 52 52 49 54 53 51 53
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki.
†Nominalna istotna różnica – nie osiągnięto drugorzędowego punktu końcowego.
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
Stężenie iPTH w odpowiedzi na zastosowanie cynakalcetu*
u pacjentów PCHN z autonomiczną nadczynnością przytarczyc
Średnia (SE) zmiana względem wartości wyjściowych iPTH w EAP: -127,9 (33,7) pg/ml w grupie
cynakalcetu wobec -10,6 (14,1) pg/ml w grupie placebo (nominalna istotna różnica, p < 0,002†)
380
Placebo
Cynakalcet
N = 114
iPTH (pg/ml)
340
300
260
220
180
140
0
Dostosowanie dawki
Skuteczność
0 1 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26
Leczenie podtrzymujące
PTFU
34
42
52
56
50
52
52
51
49
49
52
49
Tydzień
Placebo
Cynakalcet
57 54 51 54 53 54 55 53 52 55 50 52 51 50 48
57 51 56 53 55 54 51 54 50 52 48 54 52 50 52
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki.
†Nominalna istotna różnica – nie osiągnięto drugorzędowego punktu końcowego.
eGFR w odpowiedzi na zastosowanie cynakalcetu* u pacjentów
PCHN z autonomiczną nadczynnością przytarczyc
Dla zmiany względem wartości wyjściowych w tygodniu 52. uzyskano nominalną wartość p†
równą 0,842 dla różnicy -0,40 ml/min/1,73 m2 (95% CI: -4,37; 3,57) od początku badania do
tygodnia 52. pomiędzy obiema grupami.
eGFR (ml/min/1,73 m2)
70
Placebo
Cynakalcet
N = 114
65
60
55
50
45
Dostosowanie dawki
Skuteczność
Leczenie podtrzymujące
PTFU
0
0 1 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26
34
42
52
56
50
52
52
53
52
51
45
45
Tydzień
Placebo
Cynakalcet
57
57
56
55
54
53
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po przeszczepieniu nerki.
†Nominalna istotna różnica – nie osiągnięto drugorzędowego punktu końcowego.
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
BMD u pacjentów PPN z autonomiczną NP
otrzymujących cynakalcet*
BMD w szyjce kości udowej, g/cm2
Cynakalcet
Placebo
n
Średnia (SE)
n
Średnia (SE)
Wartość wyjściowa
56
0,74 (0,02)
57
0,73 (0,02)
Tydzień 52.
52
0,75 (0,02)
49
0,73 (0,02)
zmiana %
52
2,16 (1,07)
49
0,73 (0,63)
• BMD, średnia (SE) procentowa zmiana względem wartości wyjściowych
w tygodniu 52.:
2,16% (1,07) w grupie cynakalcetu i 0,73% (0,63) w grupie placebo
• Nie osiągnięto głównego drugorzędowego punktu końcowego
Średnia (LS) różnica pomiędzy grupami (95% CI): 1,41 (-1,10, –3,93),
p = 0,266
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po
przeszczepieniu nerki.
LS, metoda najmniejszych kwadratów (least square).
Wyniki dotyczące bezpieczeństwa
Cynakalcet*
n (%)
Placebo
n (%)
Pacjenci, którzy przerwali przyjmowanie leku
badanego
z powodu AE
2 (3,5%)
2 (3,5%)
Najczęściej zgłaszane AE występujące podczas
leczenia–biegunka
9 (15,8%)
3 (5,3%)
•
•
•
U jednego z pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej cynakalcet
doszło do AE zakończonego zgonem z powodu przerzutowego raka gruczołowego
płuc (na podstawie wywiadu badacz stwierdził, że nie zachodził uzasadniony związek
pomiędzy stosowaniem leku badanego a zdarzeniem)
U jednego z pacjentów otrzymujących cynakalcet doszło do złamania kości stopy,
podczas gdy u 2 pacjentów w grupie placebo wystąpiło złamanie szyjki kości udowej
i złamanie kręgu
Profil AE był podobny do obserwowanego we wcześniejszych badaniach
dotyczących cynakalcetu
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911
*Cynakalcet nie jest wskazany do stosowania u pacjentów po
przeszczepieniu nerki.
Podsumowanie i wnioski
•
Cynakalcet nie posiada wskazania do stosowania w leczeniu hiperkalcemii u pacjentów PPN
z przetrwałą NP
•
W badaniu wykazano, że cynakalcet efektywnie wyrównuje stężenia wapnia i fosforu
w surowicy u biorców przeszczepu nerki z przetrwałą NP
–
Osiągnięto pierwszorzędowy punkt końcowy badania PRT – u 78,9% pacjentów z hiperkalcemią
i przetrwałą NP otrzymujących cynakalcet wobec 3,5% otrzymujących placebo uzyskano skorygowane
całkowite stężenie wapnia w surowicy < 10,2 mg/dl
–
Uzyskaniu docelowego stężenia wapnia towarzyszył wzrost stężenia fosforu i spadek stężenia PTH bez
konieczności maksymalnego zwiększania z czasem dawki cynakalcetu
•
Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy grupami w odniesieniu do
drugorzędowego punktu końcowego – zmiany procentowej BMD
•
Stosowanie cynakalcetu nie wpływało na czynność nerki przeszczepionej
•
Nie zaobserwowano nieoczekiwanych AE, a profil AE był podobny do obserwowanego we
wcześniejszych badaniach dotyczących cynakalcetu
Evenepoel P i wsp. Am J Transplant 2014;doi: 10.1111/ajt.12911