Transcript icu4

‫به نام خدا‬
‫‪ ICU‬جلسه چهارم‬
‫قوانین طالئی‬
‫برای کمک به افتراق عدم تعادل ساده از مرکب از دو قانون طالئی‬
‫استفاده می شود‬
‫• قانون طالئی اول‬
‫• در صورت وجود یک بیماری ساده تنفسی تغییر در ‪ paco2‬به میزان‬
‫‪10‬میلیمتر جیوه منجر به تغییر در ‪ph‬به میزان ‪ 0/08‬خواهد شد‪.‬‬
‫برای استفاده از این قانون باید به به مقدار ‪ph‬و‪ pco2‬توجه کرده و‬
‫اختالف ‪pco2‬را با میزان متوسط آن یعنی ‪ 40‬محاسبه کرده و سپس‬
‫‪ ph‬مورد انتظار را محاسبه و با ‪ph‬گزارش شده در آزمایش مقایسه می‬
‫کنیم‪.‬اگر مقدار محاسبه شده با گزارش شده مساوی بودند ‪،‬فقط یک‬
‫بیماری تنفسی وجود دارد و اگر اختالف قابل مالحظه بود یک بیماری‬
‫‪ph=7.30‬‬
‫متابولیک هم وجود دارد مثال‪pco2=52:‬‬
‫‪10:0/08=12 : x 52-40=12 hco3=18‬‬
‫بنابر این ‪ x=0.096‬تقریبا مساوی با یک دهم که آنرا از ‪ ph‬نرمال کم‬
‫کرده و ‪ ph‬مورد انتظار را بدست می آوریم که مساوی ‪ 7/3‬می شود‬
‫یعنی برابر با آنچه گزارش شده پس تنها یک بیماری تنفسی وجود‬
‫دارد‪(.‬اسیدوز تنفسی)‬
‫• مثال دوم‪: ph=7.26, pco2=50 , hco3=18 50-40=10 x:‬‬
‫‪ 10:0/08= 10‬بنابر این ‪:‬‬
‫‪ ph‬محاسبه شده ‪ 7/32‬با ‪ph‬‬
‫‪7/4- 0/08‬‬
‫• ‪x=0.08‬‬
‫گزارش شده=‪ 7/26‬تفاوت قابل توجهی دارد پس دو نوع اسیدوز تنفسی‬
‫و متابولیک ‪،‬تواما وجود دارد‪.‬‬
‫• قانون طالئی دوم‬
‫در صورت وجود اسیدوز متابولیک میتوان کمبود باز را محاسبه کرد‬
‫• تغییر در ‪ ph‬به میزان ‪ 0/15‬منجر به تغییر در باز (محاسبه شده)به‬
‫میزان ‪ meq/l10‬خواهد شد‪.‬در مثال باال اختالف ‪ ph‬محاسبه شده و‬
‫گزارش شده ‪ 0/06‬است ‪0/06/x= 0/15 /10‬‬
‫بنابر این ‪= x‬کمبود باز یعنی ‪meq 4‬‬
‫قانون طالئی سوم‬
‫در صورت وجود کمبود باز جهت محاسبه دوز بیکربنات به طریق زیر‬
‫عمل می شود‪ /4 :‬کاهش باز ×وزن بدن=دوز بیکربنات مورد نیاز‬
‫نصف این مقدار را به صورت بلوس و بقیه را بصورت انفوزیون آهسته با‬
‫کنترل ‪ ABG‬تزریق می کنند‪.‬‬
‫هیپوکسی و هیپوکسمی‬
‫• هیپوکسمی کاهش اکسیژن خون شریانی است و زمانی که این کاهش در‬
‫سطح سلولی باعث کاهش اکسیژناسیون بافت شود‪،‬هیپوکسی رخ می دهد‪.‬‬
‫• عالئم هیپوکسی‪ -1:‬تغییر در وضعیت ذهنی مانند بیخوابی و بیقراری تیرگی‬
‫شعور و کما ‪ -2‬دیس پنه ‪،‬سیانوز از عالئم دیر رس است‪ -3 .‬افزایش فشار‬
‫خون ‪ -4‬تغییر در ضربان قلب ‪،‬تاکیکاردی و آریتمی ‪ -5‬سردی انتهاها‬
‫• عالئم هیپوکسی مزمن (در ‪) COPD,CHF‬‬
‫خستگی‪،‬خواب آلودگی‪،‬بی تفاوتی‪،‬بی توجهیفتاخیر در رفلکسها‬
‫انواع هیپوکسمی‬
‫هایپوکسی هیپوکسمیک‪:‬به هر دلیلی که درصداکسیژن هوای دمی کاهش یابد‬
‫مثال صعود به ارتفاعات‬
‫هیپوکسی رکودی ‪ Stagnatic.h‬به دنبال رکود جریان خون بوجود می آید‬
‫مثال در بیماریهائی مثل آترواسکلروز‪،‬ترومبوز‪،‬ایست قلبی‬
‫اینک قلبی نوع هیپوکسی با استفاده از داروهای محرک قلبی ‪،‬مایعات‬
‫و احیای قلبی ریوی درمان می شود‪.‬‬
‫هیپوکسی آنمیک‪ :‬مشکل کمبود هموگلوبین است در نتیجه ظرفیت‬
‫حمل اکسیژن کاهش یافته ‪.‬مثل انمی‪،‬مسمومیت با منواکسید‬
‫کربن‪،‬مت هموگلوبینمی‪.‬درمان آن تجویز اکسیژن با فشار باال و‬
‫ترانسفیوژن خون است‬
‫هایپوکسی سمی‪ :‬بعلت مسمومیت سلولی اتفاق می افتد و اشکال در‬
‫انتقال اکسیژن به داخل سلولهاست ‪.‬شایعترین علت آن مسمومیت با‬
‫سیانور و اورمی است‪.‬تیوسولفات سدیم و دیالیز درمان آن است‪.‬‬
‫هایپوکسی ناشی از افزایش نیاز‪ :‬به دنبال بیماریهائی که باعث افزایش‬
‫نیاز متابولیک بدن می شود ‪،‬بوجود می آید‪.‬شایعترین علت آن‬
‫سوختگی شدید و تیروتوکسیکوز و درمان آن رفع علت اولیه است‪.‬‬
‫اکسیژن تراپی‬
‫• در اکسیژن تراپی گاز اکسیژن را با فشاری بیشتر از فشار اتمسفر‬
‫به بیمار می دهیم هدف بر طرف کردن هیپوکسی و نهایتا کاهش بار‬
‫کار قلب و ریه است‪ .‬اکسیژن نوعی داروست بنابر این اگر به موقع‬
‫و به نحو صحیح تجویز شود مفید خواهد بود‪.‬‬
‫عوارض اکسیژن تراپی‬
‫• هیپوونتیالسیون ناشی از تجویز اکسیژن در بیمارانی که دچار‬
‫اختالل مزمن ریوی مانند‪ COPD‬هستند‪،‬حساسیت مراکز تنفسی‬
‫آنها به افزایش ‪ co2‬از بین رفته و تحریک مراکز تنفسی آنها به‬
‫علت هیپوکسی است‪.‬در این افراد تجویز اکسیژن با غلظت زیاد‬
‫باعث رفع هیپوکسی می شود و تحریک مراکز تنفسی از بین رفته‬
‫و بیمار دچار کاهش تهویه و احتباس ‪ co2‬و آپنه می شود‪.‬‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫مسمومیت با اکسیژن‬
‫اکسیژن با غلظت بیش از ‪ 60-50‬درصد در مدت بیش از ‪ 24‬ساعت‬
‫خطر مسمومیت را افزایش می دهد‪ .‬این وضعیت می تواند منجر به‬
‫نارسائی تنفسی و مرگ شود‪.‬نشانه های اولیه مسمومیت با اکسیژن‬
‫شامل التهاب خفیف تراشه و برونش همراه احساس درد در پشت‬
‫استرنوم ‪،‬احتقان بینی و درد در هنگام دم و سرفه است که تدریجا سرفه‬
‫ها شدیدتر و درد پشت جناغ بیشتر و تنگی نفس ایجاد می شود‪.‬و در‬
‫نهایت باعث تخریب غشاء تنفسی و کاهش تولید سورفکتانت ‪،‬آتلکتازی‬
‫پیشرونده ‪،‬ادم غیر قلبی و فیبروز ریه می شود‪.‬‬
‫صدمات چشمی‬
‫صدمات شبکیه در بالغینی که در معرض اکسیژن صد در صد بوده اند‬
‫رخ می دهد‪ .‬بیمارانی که مشکالت زمینه شبکیه داشته اندمستعد‬
‫ترند‪.‬اشک ریزش ‪،‬ادم‪،‬اختالالت بینائی‪،‬اتفاق می افتد‪.‬‬
‫• در نوزادان نارس اکسیژن زیاد سبب انقباض عروق خونی نارس‬
‫شبکیه ‪،‬آسیب به سلولهای اندوتلیال ‪،‬دکلمان رتین و کوری می شود‬
‫که اصطالحا فیبروپالزی پشت شبکیه نامیده می شود‪.‬بنابر این در‬
‫نوزادان ‪po2‬باید ‪ mmhg 6‬حفظ شود‬
‫• آتلکتازی جذبی‬
‫• احتماال به دلیل خارج کردن نیتروژن از الوئولها توسط اکسیژن‬
‫ایجاد می شود‪.‬نیتروژن در حالت طبیعی حجم باقیمانده را در ریه ها‬
‫تشکیل می دهد وچون جذب نیتروژن از غشاء آلوئولی خیلی کم‬
‫است باعث باز ماندن آلوئولها می شود‪.‬زمانی که به علت تجویز‬
‫زیاد اکسیژن ‪،‬این گاز جایگزین نیتروژن می شود‪،‬حجم باقیمانده‬
‫کاهش یافته و آلوئولها کالپس می شود‪.‬‬
‫روشهای تجویز اکسیژن‬
‫• ابزارهای الزم برای اکسیژن درمانی به دو گروه تقسیم می شود‪.‬‬
‫‪ -1‬سیستمهای با جریان کم اکسیژن‪low flow system‬‬
‫در این سیستمها بیمار هوای اتاق را همراه با اکسیژن تنفس می کند‪.‬برای استفاده از‬
‫این نوع ‪،‬بیمار باید حجم جاری طبیعی و الگوی تنفسی منظم داشته باشد‪.‬این‬
‫سیستمها شامل موارد زیر هستند‪:‬‬
‫الف) کانوالی بینی ‪ nasal canula‬متداولترین وسیله مورد استفاده است که بوسیله‬
‫آن ‪ 1-6‬لیتر دردقیقه ‪ fio2‬به میزان ‪ %24-44‬ایجاد می کند‪.‬مزایا‪ :‬راحتی‬
‫استفاده و تحرک بیشتر بیمار ‪،‬عدم قطع اکسیژن حین فعالیتهائی مانند سرفه و غذا‬
‫خوردن و صحبت کردن‪.‬معایب‪:‬غلظت اکسیژن داده شده را نمی توان به خوبی‬
‫کنترل کرد و بستگی به حجم جاری بیمار و ریت تنفسی وی دارد‪.‬میزان اکسیژن‬
‫داده شده نباید از ‪ 6‬لیتر تجاوز کند چون باعث تحریک ‪،‬خستگی و آزردگی مخاط‬
‫بینی می شود و مقدار زیادی از بینی و دهان هدر می رود‬
‫• ماسک ساده صورت‪simple mask‬‬
‫برای دادن غلظتهای پائین تا متوسط اکسیژن استفاده می شود و می توان با‬
‫‪ %40-60 fio2‬ایجاد کرد‪.‬مزایا‪:‬‬
‫دادن ‪ 6-10‬لیتر اکسیژن‬
‫تجویز‪ fio2‬بیشتر‪.‬معایب‪:‬غالبا توسط بیمار تحمل نمی شودو موقع‬
‫فعالیتهائی نظیر خوردن ‪،‬صحبت کردن و سرفه باید قطع شود‪.‬‬
‫ماسک ذخیره کننده اکسیژن‬
‫مانند ماسک ساده صورت است که یک کیسه ذخیره کننده اکسیژن داردو‬
‫دو نوعند‪ .‬با استنشاق مجدد تجویز اکسیژن ‪ 6-10‬لیتر در دقیقه ‪fio2‬‬
‫‪ %60-80‬وبدون استنشاق مجدد ‪ 6- 15‬لیتر در دقیقه ‪-100 fio2‬‬
‫‪ %95‬ایجاد می کند‪.‬‬
‫چادرصورت‪ : face tent‬می توان با دادن ‪ 4-8‬لیتر اکسیژن میزان ‪fio2‬‬
‫‪%40‬فراهم کرد‪.‬مزیت مهم آن اینست که می توان رطوبت زیادی به‬
‫بیمار دادو لی عیب آن اینست که ‪ fio2‬زیادی فراهم نمی شود‪.‬‬
‫چادر اکسیژن ‪ : oxygen tent‬بیشتر دراطفال استفاده می شود‪.‬‬
‫ماسک ساده‬
‫ماسک با رزرور‬
‫چادر صورت‬
‫چادر اکسیژن‬
‫• سیستمهای با جریان زیاد اکسیژن‪high flow system‬‬
‫معموال درصد اکسیژن و ‪ fio2‬مشخصی و ثابتی ایجاد می کنند که با تغییر‬
‫در الگوی تنفسی بیمار ‪،‬تغییری در آن ایجاد نمی شود‪.‬شایعترین وسیله‬
‫ماسک ونچوری است که جهت تجویز اکسیژن با جریان باال استفاده می‬
‫شود‪.‬و قابل اعتماد ترین و دقیق ترین روش برای تجویز اکسیژن بخصوص‬
‫در بیماران ‪ copd‬است‪.‬این ماسک میزان ثابتی از اکسیژن را با حجم ثابتی‬
‫از هوا مخلوط کرده و به ریه ها می فرستد‪.‬‬
‫راههای هوائی مصنوعی‬
‫راههای هوائی مصنوعی به منظور حفظ و کنترل راه هوائی ‪،‬مورد استفاده‬
‫قرار می گیرند و موارداستفاده از آنها به شرح زیر است‪:‬‬
‫‪ -1‬انسداد نسبی یا کامل راه هوائی فوقانی‬
‫‪ -2‬پیشگیری از آسپیراسیون زمانی که رفلکسهای حفاظتی راههای هوائی‬
‫فوقانی ‪،‬کارائی مناسب را نداشته باشند‪.‬‬
‫• ‪ -3‬تسهیل در خروج ترشحات‬
‫• ‪ -4‬فراهم کردن یک سیستم بسته جهت تهویه مکانیکی‪.‬‬
‫• به طور کلی راههای هوائی مصنوعی به سه دسته عمده – راههای هوائی حلقی‬
‫– داخل لوله تراشه – و لوله تراکئوستومی تقسیم می شوند‪.‬‬
‫راههای هوائی حلقی‪faryngeal air way‬‬
‫جهت حفظ کوتاه مدت راه هوائی استفاده می شوند و مانع افتادن زبان به ته حلق می‬
‫شوند‪.‬از اطراف و داخل این راهها به داخل ریه ها هوا راه پیدا می کند و می‬
‫توان از طریق آنها ساکشن کرد دو نوع حلقی و بینوی دارند‪.‬‬
‫الف)راه هوائی دهانی حلقی‪:‬از لبها تا حلق امتداد داردو زبان را از قسمت خلفی‬
‫حلق کنار می کشد ‪.‬زمانی استفاده می شود که بیمار دچار کاهش سطح هوشیاری‬
‫و به دنبال آن کاهش تون عضالت راه هوائی فوقانی و انسداد شده باشد‪.‬در ضمن‬
‫برای جلوگیری از گاز گرفتن و انسداد لوله تراشه هم استفاده می شود‪.‬در بیماران‬
‫هوشیار منع استفاده دارد‪.‬چون باعث رفلکس ‪، gag‬استفراغ و آسپیراسیون‬
‫شود‪.‬در صدمات فک و جراحی دهان منع مصرف دارد‪.‬‬
‫• مزایا‪:‬به راحتی گذاشته می شود‪ .‬معایب‪:‬به راحتی جابجا شده منجربه‬
‫رفلکس ‪ gag‬شده و در صورتیکه سایز درست انتخاب نشود منجر به‬
‫انسداد راه هوائی شده و در بیمار هوشیار تحمل نمی شود‪.‬‬
‫ب)راه هوائی بینی حلقی‪:‬لوله شیپوری شکلی است که از سوراخ بینی وارد‬
‫شده تا قسمت خلفی حلق امتداد می یابد ‪.‬به آن ترومپت بینی هم می‬
‫گویند‪.‬زمانی که کاهش سطح هوشیاری منجربه ازبین رفتن تون عضالنی‬
‫راه هوائی فوقانی و انسداد شده باشد و همچنین جراحی صورت و فک و‬
‫ترومای حفره دهان ‪،‬کلید شدن دندانها در حین تشنج و وجود بخیه در دهان‬
‫‪،‬استفاده می شود‪.‬در صورت انسداد بینی و اختالالت انعقادی استفاده نمی‬
‫شود‪ .‬مزایا‪ :‬به راحتی گذاشته می شود ‪،‬در بیماران هوشیار بهتر تحمل می‬
‫شودو می توان از طریق آن ساکشن کرد‪ .‬معایب‪ :‬می تواند منجر به آسیب‬
‫بینی و خونریزی شود ‪،‬به راحتی خم می گردد و انسداد پیدا می کند و می‬
‫تواند موجب زخم فشاری در مخاط بینی شود‪.‬‬
‫• لوله داخل تراشه ‪endotracheal tube‬‬
‫لوله های قابل انعطاف که آنها را از طریق دهان یا بینی وارد تراشه می‬
‫کنند‪.‬سایزهای مختلفی دارد که در واقع قطر داخلی لوله بر حسب میلیمتر‬
‫استوبرای زنها ‪ 7-7/5‬و برای مردان ‪ 8-8/5‬مناسب است ‪.‬در موارد اورژانسی‬
‫‪ 8‬برای هردو استفاده می شود‪ .‬برای بالغین در انتها یک کاف دارد که در‬
‫صورت باد کردن در تراشه فیکس شده و مانع درآمدن اتفاقی و آسپیراسیون می‬
‫شود‪.‬فشار وارده از کاف به داخل تراشه نباید از ‪ 15-20‬میلیمتر جیوه بیشتر‬
‫شود‪.‬بیشتر از ‪ 25‬منجر به اختالل در گردش خون تراشه شده و بیش از ‪ 50‬در‬
‫عرض ‪ 15‬دقیقه می تواند سبب ایسکمی تراشه و بعد از ‪ 48‬ساعت نکروز آن‬
‫شود‪.‬گذاشتن لوله باید توسط یک فرد ماهر و با کمک الرنگوسکوپ انجام شود‪.‬‬
‫الف)لوله های تراشه دهانی‪:‬در مواقع اورژانسی گذاشتن آنها راحتتر است‪،‬قطر‬
‫بیشتری دارند و راحت تر ساکشن می شوندحتمال مسدود شدن کمتر است‪.‬آسیب‬
‫به بینی نمی زنند و سینوزیت ایجاد نمی کنند‪.‬در عوض توسط بیمار راحت تحمل‬
‫نمی شوند‪،‬ممکن است موجب رفلکس ‪ gag‬شوند ‪،‬باید همراه آن از ‪air way‬‬
‫استفاده شود‪،‬فیکس کردن آن مشکل تر است‪،‬بهداشت دهان و صحبت کردن مختل‬
‫می شود و در صدمات دهان و لثه نمی توان استفاده کرد‬
‫• ب)لوله تراشه داخل بینی‪:‬فیکس راحت تر‪،‬خارج شدن اتفاقی کمتر‪،‬تحمل‬
‫در بیمار هوشیار بهتر‪ ،‬بیمار بلع دارد و بهتر بهداشت دهان رعایت می‬
‫شود ولی در مواردی مثل سینوزیت‪،‬انحراف بینی‪،‬نشت‪ csf‬نمی توان‬
‫استفاده کرد‪،‬ممکن است باعث نکروز سپتوم بینی شود‪،‬به دلیل طول زیاد‬
‫و قطر کم احتمال مسدود شدن با موکوس زیاد است و ساکشن کردن آن‬
‫سخت تر است و گذاشتن آنها مهارت زیادی الزم دارد‪.‬‬
‫اندیکاسیون گذاشتن لوله تراشه‪:‬‬
‫• شایعترین مورد نارسائی تنفسی‬
‫• خارج کردن ترشحات در آنها که خود قادر به انجام آن نیستند‬
‫• پیشگیری از آسپیراسیون در آنها که هوشیاری ندارند‬
‫• زمانی که نیاز به تجویز اکسیژن با غلظت بیشتر از ‪ %60‬نیاز‬
‫باشد(تهویه مکانیکی)‬
‫• بیهوشی استنشاقی‬
‫• احیای تنفسی‬
‫لوله تراشه بینی‬
‫تراکئوستومی‬
‫• ایجاد یک راه هوائی انتخابی برای درمان بیمارانی که نیاز طوالنی‬
‫مدت به تهویه مکانیکی دارند‪ 7-10 .‬روز بعد از اینتوباسیون بهتر‬
‫است درصورت نیاز به ادامه تهویه مکانیکی ‪،‬بیمار تراکئوستومی‬
‫شود‪.‬از ناحیه بین دومین یا چهارمین حلقه تراشه در گردن وارد‬
‫تراشه می شود‪.‬‬
‫• موارد استفاده‬
‫تخلیه ترشحات حجیم از راههای هوائی‬
‫کاهش فضای مرده تنفسی و مقاومت راههای هوائی‬
‫پیشگیری از آسپیراسیون ترشحات دهان و معده به راه هوائی‬
‫انسداد راه هوائی به طوریکه نتوان از لوله تراشه استفاده کرد‬
‫نیاز به تهویه دراز مدت‬
‫اختالالت دائمی راههای هوائی فوقانی مثل؟‪.......‬‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫امتیاز‪:‬مقاومت کمتری در راه هوائی ایجاد می کنند و بهتر تحمل می شوند‪.‬‬
‫اجازه تغذیه از راه دهان داده می شود‪.‬‬
‫کنترل بهداشت دهان راحت تر است‪.‬‬
‫از صدمات ثانویه حنجره کاسته و بهتر فیکس می شوند‪.‬‬
‫خطر اکستوبه شدن اتفاقی کمتر است‪.‬‬
‫انتقال بیمار راحت تر است‬
‫عوارض‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫•‬
‫انسداد مجرای لوله تراکئوستومی توسط دیواره تراشه‬
‫انسداد توسط ترشحات‬
‫خونریزی از محل انسزیون‬
‫آمفیزم زیر جلدی‬
‫کم باد شدن یا پارگی کاف‬
‫ایجاد فیستول تراشه و ازوفاژ‬
‫عفونت‬
‫انسداد سر لوله تراکئوستومی به دلیل فتق کاف‬
‫اکستوب شدن اتفاقی‬