Transcript PERİTON DİYALİZİ Mİ? - Nefroloji Bilim Dalı

HEMODİYALİZ Mİ?
PERİTON DİYALİZİ Mİ?
Dr. Kenan ATEŞ
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi
Nefroloji Bilim Dalı
Değişik ülkelerde PD kullanım oranları
100
31
20
14
12
Avrupa
37
40
5,5
13
Türkiye
Japonya
Avustralya
Kanada
Yeni
Zelanda
0
Meksika
%
56
60
ABD
80
80
SDBY
DİYALİZ KARARI
BİLGİLENDİRME
Özel kontrendikasyonlar
Özel yararlar
Sosyo-ekonomik nedenler
Hasta tercihi
Hekim tercihi
HEMODİYALİZ
PERİTON DİYALİZİ
Periton diyalizi için kontrendikasyonlar
MUTLAK KONTRENDİKASYONLAR
KISMİ KONTRENDİKASYONLAR
Aktif inflamatuvar barsak hastalıkları
Akut iskemik barsak hastalığı
Akut divertikülit
Karın içi abseler
Kolostomi (?)
3. trimestr gebelik
Karın içi yapışıklıklar
Herniler
Semptomatik KOAH
Malnütrisyon
Şiddetli hipertrigliseridemi
Aktif depresyon
Psikoz
Düşük entelektüel düzey
Evsizlik
1 ay içinde renal Tx
Kötü hijyenik alışkanlıklar
Demans
Uyumsuzluk
Periton diyalizi tercih edilecek hastalar
ÖNCELİKLE PD DÜŞÜNÜLEN HASTALAR
PD İÇİN UYGUN HASTALAR
Dolaşım dengesizliği
Vasküler giriş yeri sorunu
Transfüzyon zorluğu
Kanama diyatezi
Kalp-damar hastalıkları
Diyabetes mellitus (?)
HIV pozitifliği
Hepatit
Kontrolü güç anemi
0-5 yaş grubu
HD merkezine uzaklık
Hastanın yoğun isteği
Serbest kalma isteği
Aktif yaşam biçimi
Sürekli seyahat zorunluluğu
İğne korkusu
Serbest diyet istemi
Mendelssohn DC, et al. AJKD 2001;37:22-29
Hasta tercihi
Yaşam kalitesi
verileri
Morbidite
verileri
Sağkalım
verileri
Rehabilitasyon
verileri
Hastaya
maliyet
Sosyal
kurumlara
maliyet
5
Kuruma
ödeme
Hekime ödeme
Önemlilik
Amerikan nefrologları diyaliz
modalite seçimini nasıl yapıyorlar?
240 nefroloğun katıldığı anket
4,5
4
3,5
3
2,5
2
1,5
1
0,5
0
Sonuçları iyileştirmek için optimal
diyaliz tipi dağılımı ne olmalıdır?
Yaşam süresi ve kalitesi
12%
33%
HD
PD
55%
Ev HD
Mendelssohn DC, et al. AJKD 2001;37:22-29
Maliyet-etkinlik
16%
40%
44%
HD
Ev HD
PD
Amerikan nefrologlarının diyaliz
modalite tercihi
271 nefroloğun katıldığı anket
3
2,5
2
PD
1,5
1
0,5
0
HD
-0,5
Thamer M, et al. AJKD 2000;36:1155-65
Yalnız
Uyumlu
EF >25
RRF +
Obez
Diyabet
51-65
yaş
Erkek
-1
Diyaliz tipi seçimi ile ilişkili faktörler
CHOICE Study: 1038 olgu
Co-morbidite
Yaşlılarda
22,2
Zencilerde
100%
80%
30,8
25,4
60%
39
Obezlerde
52
29,8
Diyabetiklerde
0%
HD
Hafif
HD
Hipoalbüminemiklerde
40%
20%
Hipertansiflerde
Orta derecede
p<0.001
PD
Şiddetli
Çalışanlarda
PD
Erken başvuranlarda
Miskulin DC, et al. AJKD 2002;39:324-36
Diyaliz tedavi seçiminde hasta tercihi
ve kontrendikasyonlar
Diyalize yeni başlayan 1.347 hasta
100
Kontrendikasyon
250
80
60
Hasta sayısı
200
52
41
27
19
60
%
150
40
100
20
50
0
40
48
59
73
81
18-40 40-55 55-65 65-70 70+
0
Medikal
PD
Sosyal
HD
HD
PD
Jager KJ, et al. AJKD 2004;43:891-9
İki diyaliz için kontrendikasyonu
olmayan hastalarda diyaliz tercihi
2,5
2
1,5
HD
1
0,5
0
PD
-0,5
Jager KJ, et al. AJKD 2004;43:891-9
Düşük
eğitim
İşsiz
Yalnızlık
Pre-diyaliz
bakım
Yüksek
albümin
Yüksek
comorbidite
Diyabet
Kadın
-1
Co-morbidite ve değişikliklerinin
sağkalım üzerine etkisi
1039 hasta, 5 yıllık izlem
p<0.0001
3,14
p=0.001
2,02
1
1
*
0,64
*
0,39
0,5
3
Eş zamanlı hastalık indeksi
Miskulin DC, et al. AJKD 2003;41:149-61
2'den 1'e
2
1'den 0'a
0
0
0-1
1,39
1,5
Değişiklik yok
1
1
*
1,68
1'den 2'ye
2
2
2'den 3'e
3
Mortalite riski
Mortalite riski
4
2,5
*p<0.05
Periton diyalizinin potansiyel
avantajları
1. Tedavinin sürekli doğası nedeniyle biyokimyasal değerler ve
volüm dengesi sabit seyreder. Bu nedenle, volüme bağlı
hipertansiyon daha iyi kontrol edilir.
2. Hastaya daha serbest bir diyet ve sıvı alım olanağı sunar.
3. Merkeze bağlı olmadığından hastaya daha aktif ve kaliteli
bir yaşam olanağı sunar.
4. Rezidüel renal fonksiyon daha iyi korunur.
5. Aneminin kontrolü daha kolaydır.
6. Orta ve büyük molekül ağırlıklı üremik toksinlere bağlı
komplikasyonlar daha az görülür.
DOĞRU MU?
Periton diyalizinin potansiyel
dezavantajları
1. Peritonit atakları ve biyo-uyumsuz diyaliz solüsyonunun
periton zarında yol açtığı fonksiyonel ve yapısal değişiklikler
nedeniyle, teknik kullanım süresi düşüktür.
2. Özellikle peritoneal protein kaybı nedeniyle malnütrisyon
sıklığı yüksektir.
3. Her hastada diyaliz yeterlilik hedeflerine ulaşmak mümkün
olmayabilir.
4. Diyalizattan sürekli glukoz emilimi nedeniyle, hiperlipidemi
ve obezite sıklığı yüksektir.
5. Reflü özofajit ve konstipasyon gibi gastrointestinal
komplikasyonların sıklığı yüksektir.
DOĞRU MU?
İKİ DİYALİZ YÖNTEMİNİ EN İYİ KARŞILAŞTIRMA YOLU
SAĞKALIM ANALİZİDİR !!!
Seçim kriterlerinin farklılığı
Hasta dağılımının dengesizliği
Örnek hacminin değişkenliği
İnsidan veya prevalan olguların analizi
İzlem sürelerinin farklılığı
Analiz yöntemlerinin farklılığı
Multivaryant analizlerin eksik veya yanlış kullanılması
Sağkalımı etkileyebilecek tüm değişkenlerin dikkate alınmaması
Eşlik eden değişkenlerin uygun şekilde derecelendirilememesi
Rezidüel renal fonksiyonun sıklıkla dikkate alınmaması
Tedaviye uyum derecelerinin farklı olabilmesi
Hasta sağkalımı ile ilgili çalışmalar
PD ÜSTÜN
HD ÜSTÜN
FARK YOK
Burton, 1987
Bloembergen, 1995 Maiorca, 1991
Serkes, 1990
Disney, 1995
Gentil, 1991
Nelson, 1992
Locatelli, 1995
Held, 1994
Fenton, 1997
Marcelli, 1996
Piccoli, 1995
Schaubel, 1998
Foley, 1998
Lee, 1996
Collins, 1999*
Vonesh, 1999
Collins, 1999**
Avram, 2001
van Biesen, 2000
* Kısa dönemde
** Uzun dönemde
PD için relatif mortalite riskib
USRDS verileri (1987-89)
170.700 hasta – 42.372 ölüm
2
1,5
p<0.001
p<0.001
1,38
1,19
p<0.01
1,11
1,05
Non-DM
<55 yaş
1
0,5
0
Tüm olgular
DM
Bloembergen WE, et al. JASN 1995;6:177-83
USRDS verileri
Vonesh EF, Moran J. JASN 1999;10:354-65
USRDS verileri
Vonesh EF, Moran J.
JASN 1999;10:354-65
USRDS verileri
Vonesh EF, Moran J.
JASN 1999;10:354-65
USRDS verileri
Vonesh EF, Moran J.
JASN 1999;10:354-65
Hemodiyaliz ve periton diyalizi
hastalarında mortalite riskleri
300
1,5
1
0,5
0
200
3
6
9 12 15 18 21 24
Zaman (ay)
2
DM
100
0
3
6
9
12 15 18 21 24
Zaman (ay)
HD
PD
Collins AJ, et al. AJKD 1999;34:1065-74
Relatif risk
Ölüm/1000 tedavi yılı
400
Non-DM
Relatif risk
USA Medicare verileri (1994-96)
99.048 HD ve 18.110 PD hastası
2
1,5
1
0,5
0
3
6
9 12 15 18 21 24
Zaman (ay)
1,6
PD için relatif risk
*
1,21
1,2
*
*
1,03
0,86 0,88
*
*
0,72
0,8
*
0,87 0,87
*
0,61
0,4
0
DM - <55
DM - >55
Collins AJ, et al. AJKD 1999;34:1065-74
NonDM - <55 NonDM - >55
Erkek
Kadın
2
DM
1,5
1
0,82
0,46
0,5
0
HD için relatif mortalite riski
HD için relatif mortalite riski
USA Medicare verileri
65 yaşından büyük hastalar
2
Non-DM
1,5
1,17
1
0,66
0,5
0
6 ay
48 ay
Collins AJ, et al. Semin Dial 2002;15:98-102
6 ay
48 ay
2
*
1,59
1,5
1
1,02
0,5
0
İlk 2 yıl
2 yıldan
sonra
Foley RN, et al. JASN 1998;9:267-76
2 yıldan sonraki mortalite riski
PD için relatif mortalite riski
433 hasta – 41 ay izlem
10
8
6,87
6,25
6
4
2
0
Modalite
değişikliği
PD'ye geçiş
5
742 HD hastası
480 PD hastası
4 yıllık
izlem
Düzeltilmemiş
HD için relatif mortalite riski
NECOSAD
4
*
3
2,96
**
2,17
2
1,23
0,87
1
0
3-12 ay
Termorshuizen F, et al. JASN 2003;14:2851-60
12-24 ay 24-36 ay 36-48 ay
*p<0.01, **p<0.05
BAZAL ÖZELLİKLER
HD
PD
P
62.3 ± 13.9
52.1 ± 14.7
0.0001
Diyabet
% 22.6
% 18.1
0.05
KVH
% 39.5
% 24.6
0.0001
% 48.9 - 11.2
% 33.5 - 6.9
0.0001
GFR
3.4 ± 2.8
4.1 ± 2.7
0.0001
Hemoglobin
10.7 ± 1.4
11.9 ± 1.6
0.0001
Yaş
Co-morbidite
Termorshuizen F, et al. JASN 2003;14:2851-60
Diğer faktörler için düzeltilmiş
mortalite riski
HD için relatif mortalite riski
2,5
2
1,5
1,32
1,06
1
*
0,55
0,5
*
0,42
0
3-12 ay
*p<0.01
12-24 ay
Termorshuizen F, et al. JASN 2003;14:2851-60
24-36 ay
36-48 ay
Uzun süreli mortalite riski
HD için relatif mortalite riski
1
0,8
0,6
p<0.001
0,56
p<0.05
0,71
0,72
Non-DM
<60 yaş
p<0.001
0,44
0,4
0,2
0
Tüm olgular
537 HD ve 422 PD
12 yıllık izlem
DM
Avram MM, et al. AJKD 2001;37:S77-80
Hemodiyaliz ve periton diyalizinde
ölüm nedenleri
25
20
15
%
HD
PD
10
Tedaviyi red
Malignite
Malnütrisyon
van Dijk PCW, et al. NDT 2001;16:1120-9
İnfeksiyon
SVO
Kardiyak
arrest
KKY
0
MI
5
Sağkalım çalışmalarının özeti
1. İlk 2 yıl içinde hemodiyalize eşdeğer veya daha iyi sağ
kalım oranları sağlamakla beraber, 2 yıldan sonra PD
hastalarında mortalite riski HD hastalarından yüksektir.
2. Hemodiyaliz ile karşılaştırıldığında, periton diyalizinde
mortalite riski diyabetiklerde diyabetik olmayanlardan,
yaşlılarda gençlerden ve kadınlarda erkeklerden daha
yüksektir.
3. Özellikle 65 yaşın üzerinde diyabetik kadınlar mortalite
riski en yüksek grubu oluşturmaktadır.
Hemodiyaliz ile periton diyalizinin
teknik başarı oranları
ERA-EDTA verileri (6 Avrupa ülkesi)
1980-99 arası diyalize başlayan 57.371 hasta
120
100
100
96
80
93
89
76
HD
PD
60
49
40
22
20
0
0
2
van Dijk PCW, et al. NDT 2001;16:1120-9
5
10
Teknik sağkalım
250 hasta
Teknik sağkalım (%)
100
95
94
80
64
53
60
40
20
0
2 yıl
Jager KJ, et al. Net J Med 2001;58:163-73
3 yıl
HD
PD
Periton diyalizinde düşük teknik
başarının nedenleri
Sık veya şiddetli
peritonit atakları
DÜŞÜK
TEKNİK BAŞARI
Sık peritonit atakları ve diyalizatın
biyo-uyumsuz özellikleri nedeniyle
peritonda fonksiyonel ve yapısal
değişikliklerin gelişmesi
Yetersiz ultrafiltrasyon
Yetersiz solüt atılımı
RRF’nun kaybı
Volüm ve kan basıncı kontrolü
PD’nin sürekli doğası
sabit bir volüm dengesi sağlar
VOLÜM DAHA İYİ
KONTROL EDİLİR
PD
HD
27
27
Sistolik KB
125 ± 5
155 ± 5
<0.0001
Diyastolik KB
78 ± 3
93 ± 3
=0.0001
HT sıklığı
% 41
% 81
<0.01
SVH
% 52
% 93
<0.001
Aritmi
%4
% 33
<0.05
Sayı
P
Canziani ME, et al. Artif Organs 1995;19:241-4
Periton diyalizi hastalarında sıvı dengesi
GÜNÜMÜZDE
Periton diyalizinde yeterli volüm dengesi sağlamak daha güçtür
Periton diyalizi hastaları daha hipervolemiktir
Rottembourg. Kidney Int, 1993
Amann, et al. Kidney Int, 1996
Lameire, et al. Kidney Int, 1996
Coles. Perit Dial Int, 1997
Plum et al. NDT, 2001
NİÇİN?
Kuru ağırlığın belirlenmesindeki güçlükler
Sıvı dengesinin değerlendirilmesindeki güçlükler
Hasta uyumsuzluğu
Yüksek peritoneal geçirgenlik
Mükemmel bir ozmotik ajanın bulunmayışı
Hipertonik diyalizat kullanımındaki tereddütler
Zamanla peritonun UF kapasitesinin azalması
Rezidüel renal fonksiyonun kaybı
Periton diyalizinde uzun süreli durum
YETERSİZ DİYALİZ RİSKİ
RRF
0
1
2
3
4
ULTRAFİLTRASYON
UF
YETERSİZ UF RİSKİ
5
Periton diyalizi hastalarında uzun
süreli kan basıncı kontrolü
Kan basıncı değişikliğinin en önemli belirleyicisi RRF düzeyi
Menon MK, et al. NDT 2001;16:2207-13
51 PD hastası
201 HD hastası
160
Antihipertansif kullanımı
(%)
Uzun süreli PD hastalarında hipervolemi
ve sol ventrikül hipertrofisi
HD hastalarından daha sıktır
140
p<0.001
80
70
60
50
40
30
20
10
0
HD
PD
120
60
40
20
SKB
DKB
35
ANP (pmol/L)
HD
PD
80
0
p<0.01
40
100
30
25
20
15
10
5
Enia G, et al. NDT 2001;16:1459-64
0
HD
PD
HD
PD
P
SA volüm (ml)
36.7 ± 17.0
49.1 ± 22.0
<0.001
EF (%)
58.9 ± 9.6
55.6 ± 9.2
<0.05
133 ± 39
157 ± 37
<0.01
62
86
<0.01
SVKİ (gr/m2)
SVH (%)
Sol ventrikül kitle indeksinin
bağımsız belirleyicileri
Enia G, et al. NDT 2001;16:1459-64
Beta
P
ANP
0.39
0.0001
Sistolik KB
0.23
0.0001
Yaş
0.18
0.0009
Diyaliz tipi
0.15
0.004
Cinsiyet
-0.15
0.005
Fosfor
0.13
0.02
S-CAPD
L-CAPD
HD
Sayı
15
16
20
Yaş
51.9 ± 11.8
53.1 ± 8.1
51.3 ± 10.9
Süre
28 ± 12
77 ± 13
162 ± 52
SKB
140 ± 119
159 ± 13
127 ± 19
<0.01
DKB
78 ± 15
90 ± 10
72 ± 11
<0.01
60.0
93.9
25.0
<0.05
Hct
29.5 ± 4.1
28.4 ± 5.8
28.9 ± 2.9
AD
Albümin
3.9 ± 0.3
3.7 ± 0.2
3.8 ± 0.4
AD
Kolesterol
206 ± 43
232 ± 52
164 ± 36
<0.01
Trigliserid
223 ± 122
201 ± 94
121 ± 58
<0.01
AH ilaç
Takeda K, et al. AJKD 1998;32:482-7
P
AD
Sol ventrkül kitle indeksi
200
p<0.05
160
120
80
40
0
Kontrol
S-CAPD
Takeda K, et al. AJKD 1998;32:482-7
L-CAPD
HD
PD
HD
40
41
137/86
130/81
AD
0
0
30
<0.05
1
4
3
AD
2
16
0
<0.05
3
20
3
<0.05
5.45 ± 0.63
4.72 ± 0.34
<0.05
10
0
<0.05
Sayı
SKB/DKB
P
Antihipertansif ilaç
Kolesterol
Statin
Covic A, et al. Perit Dial Int 2004;24:365-72
Arteriyel sertlik ve vazomotor
fonksiyon
40
10
Augmentation index (%)
p<0.05
PWV (m/sn)
8
6
4
2
30
20
10
0
-10
-20
0
PD
PD
HD
Tx
EH
Covic A, et al. Perit Dial Int 2004;24:365-72
Bazal AI
HD
SAL AI
Tx
EH
NTG AI
Kötü volüm kontrolü değişmez bir
bulgu değildir
HD
PD
50
34
Sistolik KB
115 ± 23
122 ± 17
AD
Diyastolik KB
74 ± 14
76 ±12
AD
Kardiyotorasik oran
46 ± 4
46 ± 5
AD
Sol atrial indeks
22 ± 3
20 ± 2
AD
119 ± 35
113 ± 37
AD
63 ± 8
63 ± 7
AD
Sayı
SVKİ
Ejeksiyon fraksiyonu
Günal Aİ, et al. Perit Dial Int 2003;23:563-7
P
34 hasta
PD
HD
0
6
12
18
24
80
160
70
60
120
50
(%) 40
80
30
20
40
10
0
HD
SKB
PD
DKB
Sezer S, et al. Adv Perit Dial 2000;16:177-81b
0
SVH
HD
PD
Sist disf
Diast disf
Son dönem böbrek yetmezliği
ve dislipidemi
KBY
DİSLİPİDEMİ
PD
Peritoneal glukoz
emilimi
HD
Peritoneal protein
kaybı
Heparin ile
LPL’ın tüketilmesi
Diyaliz tipi ve hiperlipidemi
564 HD ve 168 PD hastası
280
240
*p<0.001
*
PD HASTALARINDA
ATEROJENİK LİPİD PROFİLİ
HD’DEN SIKTIR
*
200
*
160
120
80
*
40
0
TK
TG
LDL
HD
HDL
PD
Lp(a) ApoAIV
Kronenberg F, et al. Kidney Int 2003;63:S113-6
Sniderman et al. Atherosclerosis 1987
Hörkkö et al. Ann Med 1994
Siamopoulos et al. PDI 1995
Kronenberg et al. JASN 1995
Attman et al. Kidney Int 1999
Sezer et al. Adv Perit Dial 2000
Özdemir et al. Artif Organs 2001
Avram et al. AJKD 2002
Diyaliz tipinin rezidüel renal
fonksiyona etkisi
102 PD ve 39 HD hastası
6
GFR (ml/min)
5
4
PD
HD
3
2
1
p<0.01
0
0
6
12
18
24
Zaman (ay)
Misra M, et al. Kidney Int 2001;59:754-63
30
36
42
48
Diyaliz tipinin rezidüel renal
fonksiyona etkisi
10
GFR (ml/dk)
8
PD
HD-PS
HD-Cup
6
4
2
p<0.05
0
0
6
12
Zaman (ay)
Lang SM, et al. Perit Dial Int 2001;21:52-7
24
Malnütrisyon
Peritoneal protein
kaybı
MALNÜTRİSYON
PD’de daha sık
Sık değil
Cianciaruso, 1995 Markcmann, 1988
Maiorca, 1996
Jager, 2001
İştahsızlık
Goldwasser, 2002
Glukoz emilimi
Karın içi basınç artışı
Periton diyalizinde anemi daha kolay
kontrol edilir
Orta ve büyük molekül ağırlıklı
inhibitörlerin daha etkin klirensi
RRF’un daha uzun süre korunması ile
endojen EPO yapımının devam etmesi
Eritrosit yaşam süresinin uzaması
Kan kayıplarının azalması
ANEMİNİN
DAHA KOLAY
KONTROLÜ
Diyaliz hastalarında EPO kullanımı
ve Hb düzeyleri
USA Medicare verileri
100
80000
p<0.0001
p<0.0001
Aylık EPO dozu
EPO kullanılan hasta yüzdesi
121.970 HD ve 7.129 PD hastası
80
60
40
60000
40000
20000
20
0
0
HD
PD
Snyder JJ, et al. JASN 2004;15:174-9
HD
PD
EPO alan hastalarda
Hb düzeyleri benzer
Hemodiyaliz ve periton diyalizi
hastalarında eritropoetin gereksinimi
14
160
12
140
EPO dozu (U/kg/hafta)
Hb düzeyi (gr/dl)
SC EPO uygulanan ve yeterli diyaliz olan
69 HD ve 63 PD hastası
10
8
6
4
2
0
HD
PD
Coronel F, et al. J Nephrol 2003;16:697-702
p=0.001
120
100
80
60
40
20
0
HD
PD
34 hasta
PD
HD
0
10
8
6
4
2
HD
18
12000
p=0.01
12
0
12
EPO dozu (U/hafta)
Hemoglobin (gr/dl)
14
6
PD
Sezer S, et al. Adv Perit Dial 2000;16:177-81
24
p=0.001
10000
8000
6000
4000
2000
0
HD
PD
p<0.01
10000
6000
4000
2000
0
HD
0,6
PD
p<0.01
Tedavi maliyeti
8000
Transfüzyon (U/ay)
EPO dozu (U/hafta)
Diyaliz hastalarında eritropoetin ve
kan transfüzyonlarının maliyeti
700000
600000
500000
400000
300000
200000
100000
0
HD
0,5
PD
0,4
0,3
Transfüzyon
0,2
EPO
Toplam
0,1
0
HD
PD
Page DE, House A. Adv Perit Dial 1998;14:87-9
Diyaliz tipi ve kemik hastalığı
60
50
48
44
Alüminyum yüklenmesi riski
daha azdır
40
30
20
Hiperfosfateminin kontrolü
daha kolaydır
13
16
10
Kemik mineral dansitesi
daha yüksektir
0
Yüksek
döngülü
Adinamik
HD
PD
Pei Y, et al. Kidney Int 1992;41:1374-82
Coburn. Kidney Int 1993
Pasadakis et al. Adv Perit Dial 1995
Montenegro et al. Clin Nephrol 1998
Hampson et al. Nephron 2002
Yaşam kalitesi
Sorun yok
HD / PD
Hafif sorun Fazla sorun
HD / PD
HD / PD
P
Mobilite
50 / 42
49 / 56
1/2
AD
Öz bakım
71 / 74
24 / 16
5 / 10
AD
Olağan aktivite
36 / 14
50 / 63
14 / 23
<0.01
Ağrı
30 / 39
64 / 53
6/8
AD
Anksiyete
52 / 48
42 / 46
6/6
AD
Sağlık durumu
34 / 31
51 / 55
15 /14
AD
QoL SKORU
HD
60.4 ± 18.0
PD
61.2 ± 18.9
Wasserfallen JB, et al. NDT 2004;19:1594-99
p>0.05
HD ve PD hastalarında yaşam
kalitesinin zamanla değişimi
84 HD ve 55 PD hastası
SF-36
50
Mental yaşam kalitesi
Fiziksel yaşam kalitesi
44
42
40
38
36
34
48
46
44
42
40
6
18
12
HD
PD
Merkus MP, et al. Kidney Int 1999;56:720-8
6
18
12
HD
PD
SONUÇLAR
1. Periton diyalizinde teknik sağkalımın düşük olması dışında,
bir diyaliz yönteminin diğerine açık bir üstünlüğü yoktur.
2. Bir diyaliz yöntemi için özel bir engeli olmayan hastalar
her iki yönteme de adaydırlar.
3. Diyaliz tipi seçimi, hasta bazında özel yarar-olası zarar
dengesi gözetilerek, hastanın katılımı ile yapılmalıdır.
4. Sağkalım verileri, 65 yaşın üzerinde diyabetik kadınlarda
periton diyalizinin artmış ölüm riski taşıdığını göstermektedir.
5. Periton diyalizinin RRF’un korunması, aneminin kontrolü
üzerine olan olumlu etkileri nedeniyle, diyalize yeni başlayan
hastalarda periton diyalizinin tercih edilmesi mantıklı olabilir.
Sağkalım verileri periton diyalizinin erken dönem avantajını
desteklemektedir.