Transcript finansowanie z nadwyżki bilansowej

Źródła finansowania działalności
gospodarczej,
w tym w szczególności
spółdzielni socjalnych
Projekt współfinansowany ze środków
Programu Operacyjnego Fundusz Inicjatyw
Obywatelskich.
Podstawową barierą na drodze rozwoju
i umacniania pozycji rynkowej spółdzielni
socjalnych są ograniczenia kapitałowe.
Szczególnie młode przedsiębiorstwa mają
ogromne problemy z pozyskaniem
kapitału.
PODZIAŁ FORM FINANSOWANIA
1. Finansowanie wewnętrzne i zewnętrzne
2. Kapitał własny i kapitał obcy
3. Kapitał długoterminowy i krótkoterminowy
• FINANSOWANIE WEWNĘTRZNE
1. FINANSOWANIE Z NADWYŻKI BILANSOWEJ
Często nazywane jest samofinansowaniem,
a jego efektywność zależy od ogólnej
efektywności przedsiębiorstwa. Nadwyżka
zatrzymana w przedsiębiorstwie może zostać
wykorzystana do finansowania działalności,
jednocześnie nie pociągając za sobą kosztów
i zmiany obowiązujących stosunków
własnościowych.
• Jednocześnie zwiększa to dostępność przedsiębiorstwa
do rynku kredytowego, gdyż wykazanie zysków
pozytywnie wpływa na wiarygodność kredytową firmy.
Oczywiście uwaga ta nie dotyczy sytuacji, w której
przedsiębiorstwa księgowo maksymalizuje koszty celem
obniżenia wielkości zobowiązań podatkowych. Taka
strategia pozwala co prawda na zmniejszenie płatności
z tytułu podatków, ale z reguły wywiera również silny,
negatywny wpływ na oceną zdolności kredytowej
przedsiębiorstwa. Bank może w takim przypadku uznać,
że nie będzie ono w stanie spłacić zobowiązań w
terminie.
• Art. 75 ustawy prawo spółdzielcze
• Zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek
dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe
wynikające z odrębnych przepisów
ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową.
• Art. 10 ustawy o spółdzielniach socjalnych
• 1. Nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie
uchwały walnego zgromadzenia i jest przeznaczana na:
1) zwiększenie funduszu zasobowego – nie mniej niż 40%;
2) cele, o których mowa w art. 2 ust. 2 i 3 – nie mniej niż
40%;
3) fundusz inwestycyjny.
2. Nadwyżka bilansowa nie może podlegać podziałowi
pomiędzy członków spółdzielni socjalnej, w szczególności
nie może być przeznaczona na zwiększenie funduszu
udziałowego, jak również nie może być przeznaczona na
oprocentowanie udziałów.
FUNDUSZ UDZIAŁOWY
• To fundusz tworzony z wpłat zadeklarowanych
przez członków spółdzielni.
• Odzwierciedla część majątku spółdzielni.
Podlega zwrotowi w chwili wystąpienia
członka ze spółdzielni lub jej rozwiązania; Jest,
obok funduszu zasobowego, podstawowym
źródłem finansowania majątku spółdzielni.
• Powstaje z :
• * wpłat udziałów członkowskich,
• * odpisów na udziały członkowskie z podziału
nadwyżki bilansowej,
• * innych źródeł określonych w odrębnych
przepisach,
• Wykorzystuje się go na :
• *wycofane udziały przez członków spółdzielni, *
pokrycie straty bilansowej jeżeli wartość funduszu
zasobowego jest niewystarczająca
FUNDUSZ ZASOBOWY
• fundusz spółdzielni, który powstaje z wpłat
wpisowych dokonanych przez członków
spółdzielni i z części zysku części nadwyżki
bilansowej. Nie podlega podziałowi między
członków, a w chwili likwidacji spółdzielni jest
przeznaczony na cele spółdzielni lub społeczne
(stąd dawna nazwa — fundusz społeczny).
• Powstaje z :
* wpłat wpisowego,
* części nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego),
darowizn, spadków,
* zapisów dokonanych na rzecz spółdzielni
* innych źródeł określonych w odrębnych przepisach.
W razie wystąpienia w spółdzielni strat fundusze
spółdzielcze są pokrywane w pierwszej kolejności z
funduszu zasobowego, w przypadku jego
niewystarczalności również z funduszu udziałowego.
• ODPISY AMORTYZACYJNE
• Znaczenie odpisów amortyzacyjnych zależy od wielkości majątku
trwałego przedsiębiorstwa, struktury jego wieku oraz sposobu
prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli wielkości stosowanych
stawek amortyzacyjnych. Stanowią one dla przedsiębiorstwa koszt
księgowy, choć jednocześnie nie są wydatkiem. W ten sposób
pomniejszają one podstawę opodatkowania i wpływają na niższe
płatności z tytułu podatków. W połączeniu z brakiem budżetowania
(zaplanowania wpływów, a przynajmniej niezbędnych wydatków,
które firma będzie musiała ponieść w dającej się przewidzieć
przyszłości), może to spowodować mylne wrażenie, że w
przedsiębiorstwie pozostały dodatkowe pieniądze.
• FINANSOWANIE ZEWNĘTRZNE
1. Kredyty Bankowe
Kredyty są najczęściej stosowanym przez MSP
zewnętrznym źródłem finansowania. Służą
zarówno finansowaniu potrzeb rozwojowych
(kredyty inwestycyjne) jak i działalności bieżącej
(kredyty obrotowe). Podstawowym kosztem
kredytu są odsetki, będące pewnym procentem
od pożyczonej sumy płaconym bankowi przez
kredytobiorcę.
Oprócz tego banki pobierają dodatkowe prowizje
i opłaty takie jak prowizja przygotowawcza czy
prowizja od niewykorzystanego salda kredytu.
Odsetki są zwykle płacone okresowo
(miesięcznie, kwartalnie), niekiedy mogą być
pobrane z góry za cały okres kredytowania w
formie dyskonta, czasem mogą być płacone
jednorazowo na koniec okresu kredytowania.
• Kredyty inwestycyjne.
• Są to kredyty udzielane firmom na zrealizowanie
konkretnego przedsięwzięcia inwestycyjnego.
Może to być zbudowanie fabryki, nowa linia
produkcyjna, ale także pojedyncza maszyna,
urządzenie czy pojazd mechaniczny Przedmiotem
kredytowania może być każdy środek zaliczany do
majątku trwałego przedsiębiorstwa. Kredyty te są
zwykle udzielane na okres powyżej roku, jednak
nie dłuższy od okresu amortyzacji kredytowanego
środka trwałego
• W przypadku inwestycji, której okres realizacji
jest rozłożony w czasie (np. budowa nowego
zakładu) kredyt może być wypłacany
transzami, a bank może chcieć monitorować
przebieg inwestycji i uzależniać wypłacenie
kolejnej transzy od właściwego spożytkowania
poprzedniej.
• Banki w zależności od wielkości realizowanego
przedsięwzięcia mogą wymagać od firmy
różnych dokumentów takich jak: biznes plan,
rachunek efektywności inwestycji, prognozy
finansowe na okres kredytowania, a także
stosowne opinie techniczne rzeczoznawców.
• Zabezpieczeniem spłaty kredytu może być
hipoteka, zastaw rejestrowy lub przewłaszczenie
majątku będącego przedmiotem kredytowania
wraz z cesją stosownych polis ubezpieczeniowych
na rzecz banku. W przypadku gdy środki te są
nietypowe lub z innych przyczyn trudno
zbywalne, albo uznane zostanie ryzyko inwestycji
za wysokie bank zwykle będzie wymagał
dodatkowego zabezpieczenia rzeczowego,
poręczenia lub gwarancji.
• Kredyty obrotowe.
• Kredyty obrotowe są przeznaczone do
finansowania bieżącej działalności
przedsiębiorstwa (składników majątku
obrotowego). Są najczęściej kredytami
krótkoterminowymi i mogą występować pod
kilkoma postaciami.
• Kredyt nieodnawialny wypłacany
jednorazowo.
• Cała kwota kredytu jest przelewana na
rachunek bieżący kredytobiorcy, spłata może
następować w ratach lub jednorazowo na
koniec okresu kredytowania.
• Linia kredytowa.
• Kwota kredytu jest stawiana na określony czas do
dyspozycji kredytobiorcy, który może z niej
skorzystać w kwotach i terminach dla niego
dogodnych. Bank pobiera zazwyczaj w tym
przypadku oprócz standardowej prowizji
przygotowawczej także prowizję od
niewykorzystanego salda kredytu, jako
wynagrodzenie za utrzymywanie środków "w
pogotowiu" - prowizja ta wynosi zwykle 0,2-1 %
miesięcznie.
• Linia kredytowa odnawialna.
• Podobnie jak w przypadku zwykłej linii kredytowej,
firma może korzystać ze środków w dogodnych dla
siebie kwotach i terminach z tym, że może wielokrotnie
w okresie trwania umowy spłacać i ponownie zaciągać
kredyt do określonego umową limitu zadłużenia. Z
punktu widzenia przedsiębiorstwa jest to bardzo
wygodna forma kredytowania, pozwala bowiem
zaoszczędzić na odsetkach, umożliwiając korzystanie z
kredytu wtedy gdy jest to uzasadnione (np.
sezonowością sprzedaży), firma nie płaci zatem odsetek
od środków, które w danej chwili nie są jej potrzebne.
• Kredyt w rachunku bieżącym.
• Kredyt ten jest udzielany firmom
posiadającym od pewnego czasu
(przynajmniej kilka miesięcy) rachunek bieżący
w banku, z pewnymi stabilnymi wpływami.
Bank może wtedy umożliwić takiej firmie
przekraczanie stanu rachunku do określonego
salda debetowego. Kredyt jest automatycznie
spłacany z wpływów na rachunek bieżący.
• Zabezpieczeniem spłaty jest najczęściej
pełnomocnictwo dla banku do dysponowania
rachunkiem firmy (z możliwością zablokowania
możliwości wypłat włącznie). Kredyt w
rachunku bieżącym jest dla firmy doskonałą
rezerwą środków pieniężnych na
nieprzewidziane wydatki, eliminuje
konieczność utrzymywania wolnych środków
na rachunku bieżącym.
• Banki stawiają firmom starającym się o kredyt dwa
podstawowe wymagania: posiadania zdolności
kredytowej rozumianej jako zdolność firmy do spłaty
kredytu i odsetek w określonych umową kredytową
kwotach i terminach, oraz przedstawienia
odpowiedniego zabezpieczenia spłaty kredytu. W celu
weryfikacji zdolności kredytowej potencjalnego klienta
bank musi zdobyć szereg informacji na jego temat.
Oprócz tego banki wymagają przedstawienia
zaświadczeń o terminowym regulowaniu zobowiązań z
tytułu podatków i ubezpieczeń społecznych, a także w
przypadku posiadania kredytów w innych bankach
opinii o terminowości spłat.
• 2. Leasing.
• leasing w porównaniu do kredytu jest zwykle
droższą(choć nic jest to regułą), ale za to łatwiej
dostępną formą finansowania przedsięwzięć
rozwojowych. Istnieją dwa podstawowe rodzaje
leasingu: leasing operacyjny będący umową
podobną do dzierżawy (leasingobiorca nic zalicza
przedmiotu do swoich środków trwałych), oraz
leasing finansowy w swej istocie zbliżony do
kredytu.
• Wyższa cena leasingu wynika z faktu, że większość
działających u nas firm leasingowych refinansuje się w
bankach komercyjnych sprzedając im wierzytelności z
tytułu umów leasingu. Opłata leasingowa zawiera
zatem zysk zarówno banku jak i firmy leasingowej.
Większa dostępność wynika z łagodniejszych procedur
oceny klienta stosowanych przez firmy leasingowe, co
w dużej mierze jest związane z tym, że leasingowany
przedmiot przez cały czas trwania umowy jest
własnością firmy leasingowej, która może go w
przypadku zaniechania spłat leasingobiorcy odebrać.
• 3. Franchising (Franczyza).
• Franchising nie jest formą finansowania w ścisłym
tego słowa znaczeniu. Wspominamy o nim w tym
miejscu dlatego, że może on w znacznym stopniu
ułatwić rozpoczęcie własnej działalności
gospodarczej, a także ograniczyć początkowe
koszty związane z inwestycjami, bieżącym
finansowaniem działalności i marketingiem, a co
za tym idzie zapotrzebowanie na zewnętrzne
źródła finansowania.
• Franchising jest długoterminową umową udzielenia biorcy przez
dawcę pozwolenia na używanie jego firmy tzn. nazwy, znaków
towarowych, nazw handlowych, związanych z prowadzeniem
działalności technologii i systemów dystrybucji, oraz udzielenie
wszelkiej niezbędnej pomocy w tym zakresie. Dawcami są
najczęściej duże, znane na rynku firmy, często są to
międzynarodowe korporacje. Biorcami są natomiast prywatne firmy
lub osoby dopiero rozpoczynające działalność gospodarczą. W
systemie franchisingu działają firmy takie jak: Mc Donalds, Pizza I
lut, Burger King, Benetton, Bata, Coca-Cola, Pepsi-Cola, Rema 1000,
Ford i wiele innych międzynarodowych korporacji, a z firm polskich
min: Orbis, Karen Notebook, Gabriel. Wynagrodzeniem dla dawcy, a
kosztem dla biorcy są opłaty licencyjne i opłaty w formie stałych
kwot miesięcznych lub określonego procentu od obrotów płacone
na rzecz dawcy.
Wynagrodzeniem dla dawcy, a kosztem dla
biorcy są opłaty licencyjne i opłaty w formie
stałych kwot miesięcznych lub określonego
procentu od obrotów płacone na rzecz
dawcy.
Korzyści z franchisingu w kontekście finansowym to przede wszystkim:
- możliwość uzyskania pomocy finansowej w formie pożyczki lub udziału
franchisodawcy w kosztach inwestycji;
- możliwość dzierżawy sprzętu przez biorcę (nabywanego przez dawcę);
- dostarczanie przez dawcę elementów wyposażenia lokalu;
- finansowanie przez dawcę majątku obrotowego (opóźnione terminy płatności);
- ograniczenie kosztów: marketingu (promocji i reklamy), szkoleń pracowników itp.:
- biorca korzysta z renomy i "siły" dawcy co poprawia jego wiarygodność kredytową
w bankach, oraz pozycję w negocjacjach handlowych z kontrahentami;
- wysokie prawdopodobieństwo sukcesu rynkowego i przewidywalność dochodów;
- zwiększony poziom bezpieczeństwa (korzystanie z "opieki" silnego partnera).
Wadami franchisingu są:
- ograniczenie samodzielności przedsiębiorcy i jego podporządkowanie
firmie dawcy;
- "nierówne siły" dawca ma zawsze silniejszą pozycję przetargową od biorcy
i może mu narzucać warunki umowy;
- wysokie koszty początkowe (opłaty licencyjne 10-6O tyś. USD);
- ograniczone możliwości ekspansji i rozwoju;
- znaczne opłaty na rzecz dawcy zmniejszające zyskowność działalności.
Franchising jest zatem formą odpowiednią dla przedsiębiorców niw
mających wizji stworzenia wielkiej firmy, chcących poprzestać na małym i
przynoszącym przyzwoite dochody przedsiębiorstwie, ceniących
bezpieczeństwo bardziej niż niezależność i w niewielkim stopniu
skłonnych do ponoszenia ryzyka.
Dziękuję za uwagę!