Transcript ادامه

‫بسم هللا الرحمن الرحيم‬
‫داروهاي مورد استفاده در ریکاوری و ‪CPR‬‬
‫نادري پور‬
‫كارشناس ارشد پرستاري‬
‫راههاي تجويز دارو‬
‫‪ ‬وريدي‬
‫‪ ‬برونشيال ‪ :‬آدرنالين‪،‬آتروپين‪،‬ليدوكايين و نالوكسان‬
‫‪ ‬داخل درشت ني در اطفال زير ‪ 6‬سال‬
‫آدرنالين‬
‫‪‬‬
‫گشاد کننده برونشها‪ ،‬آگونيست ‪α‬و‪ в‬آدرنرﮊيک ‪ ،‬محرک قلبی‪،‬‬
‫افزاينده ‪BP‬‬
‫‪‬‬
‫اين دارو به صورت ‪ 1CC=1MG=1000μg‬و زماني كه‬
‫با ‪ 10cc‬نرما ل سالين رقيق شود به صورت ‪ 1:10000‬در‬
‫می آيد‬
‫مکانیسم اثر دارو‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫تحريک گيرندهای ‪ β‬در عروق کرونر ومغز ‪ :‬افزايش پرفيوﮊن عروق‬
‫مغز وکرونر درجريان ‪CPR‬‬
‫افزايش فعاليت خودكاري قلب‪ :‬تحريک انقباضات خودبه خودی در جريان‬
‫آسيستول يا برادی کاردی‬
‫تبد يل ‪ ( FineVF‬که به شوک خوب پاسخ نميدهد ) به ‪ : CorseVF‬زمينه‬
‫را برای پاسخ ريتم قلب به شوک فراهم می کند‪ .‬مکا نيسم احتمالاً‬
‫افزايش جريان خون کرونر است‪.‬‬
‫اثر اينوتروپيک مثبت‪ :‬باتحريک گيرنده های ‪ β‬قلب باعث افزايش قدرت‬
‫انقباضی وايجاد انقباضات مکانيکی درجدارالکترومکانيکال قلب ميشود‪.‬‬
‫تحريک گيرندهای ‪ α‬درعروق محيطی و افزايش مقاومت عروق سيستميك‬
‫‪:‬افزايش فشار خون سيستميک‬
‫انديكاسيون ها‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫آسيستول‬
‫فعاليت الكتريكي بدون نبض‬
‫تاکيکاردی بدون نبض‬
‫فيبريالسيون بطني‬
‫براديكاردي عالمت دار‬
‫برونكواسپاسم‬
‫حمله حاد آسمی‬
‫احتقان مخاطی وواکنشهای افزايش حساسيت‬
‫دوزاژ دارو‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫در بالغین ‪1mg‬از محلول ‪( 1:10000‬رقيق شده) وريدی که هر ‪-5‬‬
‫‪3‬دقيقه تا اصالح ریتم قلبی و یا برگشت نبض وجریان خون‬
‫مناسب قابل تکرار است‪.‬‬
‫در کودکان‪ 0/01mg/kg :‬از محلول ‪( 1:10000‬رقيق شده) هر ‪3-5‬‬
‫دقيقه تا سه نوبتتكرار شود‬
‫درصورت عدم پاسخ‪:‬‬
‫‪ 0/1 mg/kg‬از محلول ‪( 1:1000‬رقيق نشده)‬
‫در آنافيالکسی‪:‬‬
‫دربا لغين ‪ 3/0 -5/0mg :‬از محلول ‪ 1:1000‬زير جلدی هر ‪-15‬‬
‫‪10‬دقيقه تجويز ميشود ‪ .‬يا ‪1/0-5/0mg‬از محلول ‪1:10000‬از راه‬
‫وريدی هر ‪10 -5‬دقيقه تجويز می گردد‪.‬‬
‫درکودکان‪:‬در صورت نياز‪ 01/0 /mg/kg‬از محلول ‪1:10000‬از راه‬
‫وريدی هر ‪10-15‬دقيقه تجويز ميشود‬
‫نکات حین تزریق‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫برای آنکه دارو در حين ‪ CPR‬سريعتر از عروق محيطی به عروق مرکزی‬
‫وقلب برسد ‪ 20-30cc‬سرم از همان رگ انفوزيون شود وعضو بال تر از قلب‬
‫قرار گيرد‪.‬‬
‫آدرنالين همراه داروهای قليايی مثل بيکر بنات سد يم مصرف نمیشود زيرا‬
‫باعث افزايش اکسيد اسيون دارو و کاهش اثر آن می شود‬
‫تزريق مکرر در يک ناحيه باعث نکروز می شود ‪.‬‬
‫بيماران در يافت کننده آدر نالين بايد به دقت تحت مانيتورينگ قلبی باشند و‬
‫ترالی احياﺀ آماده باشد ‪.‬‬
‫در آغاز تجويز ادرنالين عروق کليوی منقبض و برون ده ادراری کم می شود‬
‫عوارض‪:‬‬
‫‪ ‬تشديد ايسكمي‬
‫‪ ‬ضربانهاي نابجا‬
‫‪ ‬ايسكمي وسردي انتهاها‬
‫وازوپرسین‬
‫‪ ‬آنتی دیورتیک‬
‫‪ ‬منقبض کننده عروقی ( در دوزهای باال)‬
‫‪ ‬بصورت ‪20‬واحد در ‪ 1‬میلی لیتر موجود است‬
‫‪ ‬دارو با سرم قندی یا نرمال سالین با غلظت‬
‫‪1‬واحد در ‪ 1‬سی سی سرم تهیه میشود‪.‬‬
‫اندیکاسیون و میزان تزریق‬
‫‪ ‬در صورت عدم پاسخ فیبریالسیون بطنی و‬
‫آسیستول به آدرنالین‬
‫‪ ‬از وازوپرسین به میزان ‪ 40‬واحد و فقط یک‬
‫دوز بجای دوز اول و یا دوم آدرنالین میتوان‬
‫استفاده نمود‪.‬‬
‫‪‬‬
‫هنوز هیچ دارویی جای آدرنالین را در احیاء قلبی _ ریوی پر‬
‫نکرده و تحقیقات بیشتری در خصوص استفاده ازوازوپرسین‬
‫باید صورت بگیرد‬
‫آتروپين‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫سو لفات آ ترو پين از دسته داروهای انتی کو لينرﮊيک است‬
‫باعث افزا يش سرعت هدا يت داخل بطنی ‪ ،‬افزايش سرعت هدا يت گره‬
‫‪ A.V‬وافزايش تعداد ايمپا لسهای صادره از گره ‪ S.A‬به دليل اثرات وا گو‬
‫ليتيک قوی خود می شود‪.‬‬
‫‪ ‬انديكاسيون‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫درمان براديكاردي عالمت دار‬
‫آسيستول‬
‫بلوكهاي تيپ يك و دو موبيتز عالمت دار‬
‫داروي کمکی در درمان عالمتی اختاللت گوارشی مثل اولسر پپتيک‬
‫و‪ ....‬پيش از عمل جراحی به منظور سا پرس ترشح بزاق‪ ،‬تعريق‬
‫وترشحات مجرای تنفسی‬
‫مسموميت با سموم ارگا نو فسفره‬
‫دوزاژ دارو‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫در آسیستول وفعالیت الکتریکی بدون نبض‪:‬‬
‫‪ 1mg‬هر ´‪ 3-5‬تا حداکثر ‪3mg‬‬
‫در برادیکاردی و بلوک ‪ A.V‬عالمت دار ‪:‬‬
‫‪0/01mg/kg‬هر ‪ 3-5‬دقيقه‬
‫حداكثر‪ 4:‬نوبت يا ‪( 0/04mg/kg‬يا ‪ 3‬ميلی گرم)‬
‫حداقل ‪ 6/0 mg :‬در بالغين‬
‫عوارض‪:‬‬
‫‪ ‬تشديد ايسكمي‬
‫‪ ‬تشديد براديكاردي‬
‫‪ ‬عالئم آنتي كولينرژيك شامل‪:‬‬
‫سر درد‪ -‬آتا کسی – سر گيجه‪ -‬تهييج‪ -‬هيپر تا نسيون ‪ -‬ميد رياز‪-‬‬
‫تاری ديد‪ -‬خشکی دهان‪ -‬احتباس ادرار‬
‫نکات لزم‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫نکته اول‪ :‬دوز کمتر از ‪ 0/5mg‬آتروپين در بالغين با تحريک‬
‫هسته عصب واگ در بصل النخاع باعث تشديد براديکاردی دوز‬
‫بالتر از ‪ 3mg‬با عث بلوک واگ می شود ‪.‬‬
‫نکته دوم‪ :‬تزريق آ ترو پين در حضور ‪ V.F‬باعث تبد يل‬
‫‪ CoarseV.F‬به ‪ FineV.F‬و ضعيف شدن پا سخ به‬
‫الکتروشوک ميشود‪.‬‬
‫ليدوكائين‬
‫‪ ‬از سال ‪ 1950‬بعنوان ضد آريتمي‬
‫‪ ‬كاهش هدايت پذيري و تحريك پذيري در ميوكارد‬
‫‪ ‬سركوب فعاليت خودكاري در سيستم پوركينژ و عضله‬
‫بطني‬
‫‪ ‬ارجح ترين دارو در درمان ديس ريتمي هاي بطني‬
‫پايدار‬
‫دوزاژ دارو‬
‫‪ 1mg/kg ‬در صورت عدم تاثير پس از ‪ 10‬دقيقه‬
‫‪ 0/5 mg/kg‬و تكرار آن در صورت عدم پاسخ تا‬
‫حداكثر ‪3mg/kg‬‬
‫‪( Infusion:25-50 mic/kg/min ‬حداقل ‪ 24‬ساعت)‬
‫‪Infusio:1-4mg/min ‬‬
‫طرز تهيه سرم لیدوکائین‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫ويالهای ‪ 4 %‬هر سی سی حاوی ‪ 40‬ميلی گرم است‬
‫ويالهای ‪ 2 %‬هر سی سی حاوی ‪ 20‬ميلی گرم است‬
‫ويالهای ‪ 1 %‬هر سی سی حاوی ‪ 10‬ميلی گرم است‬
‫در ماکروست‪ 450 :‬سرم قندی‪ 50 +‬سی سی ليدوکائين‪ 1(%2‬گرم‬
‫يا ‪ 1000‬ميليگرم ليدوکائين )‬
‫در ميکروست‪ 10:‬سی سی ليدوکائين ‪ 200( %2‬ميليگرم ليدوکائين )‬
‫‪ 50 +‬سی سی سرم قندی‬
‫مراقبتهای تزریق دارو‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪)1‬تنها لیدوکایین فاقد ماده نگهدارنده یا ادر نالین که دارای برچسب وریدی باشد باید تجویز گردد‪.‬‬
‫‪)2‬انفوزیون داخل وریدی به محض اینکه ریتم پایه قلبی بیمار تثبیت شود یا عالئم مسمو میت‬
‫ظاهرشودقطع شود‬
‫‪)3‬بیمار ً‬
‫حتما تحت ما نیتورینگ باشد‬
‫‪)4‬در صورت عالئم تضعیف بیش ازحد قلب( ‪ PR‬طوال نی و ‪ QRS‬پهن) قطع شود‬
‫‪)5‬دوز حمله ای ‪ Boluse‬به صورت رقیق نشده و مستقیم وریدی تزریق شود‪.‬‬
‫‪ )6‬کنترل وضعیت ‪ CNS‬بیمار ( سر گیجه ‪ ،‬اختال ال ت بینای ی ‪ ،‬تشنج) ‪.‬‬
‫‪ )7‬بهتر است برای تزریق عضال نی از عضله دلتو یید استفاده شود ‪.‬‬
‫‪ )8‬برای درمان هیپو تانسیون دادن مایعات داخل ورید و داروهای وازوپر سور‬
‫عوارض‪:‬‬
‫‪ ‬عوارض نورولوژيك‪ (:‬تغيير سطح هوشياري ‪ ،‬تشنج‪ ،‬بی قراری‪،‬وز‬
‫وز گوش‪ ،‬تاری ديد‪ ،‬تهوع و استفراغ ‪ ،‬انقبا ضات ظريف عضالنی)‬
‫‪ ‬تشديد بلوكهاي قلبي‬
‫‪ ‬دپرسيون ميوكارد و كاهش فشار خون‬
‫‪ ‬مهم ترین‪ :‬دپر سيون ميو کارد و انبساط عروق محيطی‬
‫که به هيپوتانسيون و براديکاردی منجرمی شود‬
‫مسموميت و درمان‬
‫مسموميت با ليدوکايين شايع است ‪.‬‬
‫برای درمان مسموميت خوراکی تجويز شارکول توصيه ميشود ‪.‬‬
‫بيشتر تشنجات ناشی از تزريق وريدی از بين ميرود و درمان عمدتا"‬
‫عبارت است از‪ Q2‬تراپی و در صورت ادامه‬
‫تشنج ديازپام يا تيو پنتال لزم است‪.‬‬
‫پروكائين آميد‬
‫‪ ‬از ‪ 1951‬شناخته شد‬
‫‪ ‬كاهش فعاليت خودكاري سلولهاي قلبي‬
‫‪ ‬كاهش هدايت داخل بطني (سيستم هيس – پوركينژ)‬
‫‪ ‬در ديس ريتمي هاي بطني وفوق بطني ‪:‬‬
‫‪ ‬در فيبريالسيون دهليزي‪ ،‬تاكيكاردي و فالتر بطني‬
‫‪ ‬در تاكيكاردي با كمپلكس‪ QRS‬پهن غير قابل تشخيص‬
‫دوزاژ دارو‬
‫‪ 100 ‬ميلي گرم در عرض ‪ 5‬دقيقه تزريق شود‪:‬‬
‫‪ ‬خاتمه ديس ريتمي‪ :‬شروع انفوزيون وريدي‬
‫‪ ‬افت شديد فشار خون وپهن شدن كمپلكس ‪ : QRS‬قطع دارو‬
‫‪ ‬عدم پاسخ به دارو‪ :‬تكرار دوزاژ دارو هر ‪ 5‬دقيقه تا حداكثر ‪1 gr‬‬
‫‪‬‬
‫‪Infusion:1-2 mg/min‬‬
‫عوارض‬
‫‪ ‬افت شديد فشار خون‬
‫‪ ‬بلوك گره دهليزي – بطني و ايست قلبي‬
‫‪ ‬تشديد آريتمي در حضور هيپوكالمي‬
‫موارد منع مصرف‬
‫‪ ‬کنترل سريع آ ريتمی های بطنی در خالل ‪،Acute MI‬‬
‫جراحی قلب وکاتتريزاسيون قلبی و مواردی که ناشی ازمسمو ميت با‬
‫ديژيتال باشد‬
‫‪ ‬حساسيت مفرط به بيحس کنند های موضعی آ ميدی‬
‫‪ ‬براديکا ردی کاردی درمان نشده‬
‫‪ ‬انواع بلوکهای قلبی‪ -‬سينو سی دهليز ی و دهليزی بطنی و داخل بطنی‬
‫آميودارون‬
‫‪ ‬از سال ‪ 1970‬شناخته شد‬
‫‪ ‬افزايش پتانسيل عمل‬
‫‪ ‬كاهش هدايت پذيري‬
‫‪ ‬افزايش تحريك ناپذيري‬
‫‪ ‬انديكاسيون‪:‬‬
‫‪ ‬در ديس ريتمي هاي بطني وفوق بطني‬
‫دوزاژ دارو‬
‫‪ ‬دوز بلوس ‪ 150mg :‬در عرض ده دقيقه‬
‫انفوزيون وريدي ‪ 1mg/min :‬به مدت ‪ 6‬ساعت و‬
‫سپس‪ ./5 mg/min‬به مدت ‪ 18‬ساعت‬
‫عوارض‪:‬‬
‫افت فشار خون‬
‫كاهش قدرت انقباضي قلب‬
‫نيمه عمر دار طولني است ( دوهفته تا سه ماه )‬
‫منيزيم سولفات‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫گشادي شريان كرونرو افزايش جريان خون كرونر‬
‫كاهش آسيب ميوكاردو افزايش اكسيژناسيون ميوكارد‬
‫تثبيت غشاء سلول و اثر مطلوب روي متابوليسم ميوكارد‬
‫كاهش سايز ناحیه انفاركته ‪ .‬حفاظت ميوكارد از نكروزه شدن در مقابل‬
‫كاته كول آمين ها‬
‫گشادي شريان سيستميك و تاثير مثبت روي هموستاز پتاسيم و كاهش آزاد‬
‫شدن كاته كول آمين ها‬
‫كاهش افترلود ‪ .‬كاهش ميزان بروز نارسايي ‪LV‬‬
‫كاهش آريتمي هاي بطني و فوق بطني‬
‫كاهش بلوكهاي ‪ AV‬و ‪BBB‬‬
‫اشکال دارويی‬
‫به صورت محلول و در ويالهاي با‪ 50‬سي سي با غلظت هاي‬
‫زیر موجود است‪:‬‬
‫‪ 1 %50‬سي سي ‪ 2‬ميلي مول یا ‪ 5/0‬گرم‬
‫‪ 1 %20‬سي سي ‪ 8/0‬ميلي مول یا ‪ 2/0‬گرم‬
‫‪ 1 %10‬سي سي ‪ 4/0‬ميلي مول یا ‪ 1/0‬گرم‬
‫موارد استعمال‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫درمان تاکیکاردی بطنی چند شکلی یا چند کانونی‬
‫درمان تاکیکاردی بطنی مقاوم به درمان‬
‫كنترانديكاسيون‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫بلوكهاي قلبي‪ .‬هيپوتانسيون ‪ .‬شوك ‪ .‬نارسايي كليه‪.‬‬
‫ادم حاد ريه و نارسايي احتقاني شديد قلب‬
‫تزریق یکباره منیزیم‬
‫‪ 1-2 ‬گرم معادل ‪ 4-8‬ميلي مول منيزيم در ‪ 100‬سی سی سرم‬
‫قندي ‪ %5‬يا نرمال سالين طي ‪ 10‬تا ‪ 15‬دقيقه‬
‫‪ ‬منيزيم ‪%50‬‬
‫‪ ‬منيزيم ‪%20‬‬
‫‪ ‬منيزيم ‪%10‬‬
‫‪ 4‬سي سي‬
‫‪ 10‬سي سي‬
‫‪ 20‬سي سي‬
‫انفوزيون سولفات منیزیم‬
‫‪ 8 ‬برابر مقدار بلوس دارو يعني ‪ 16‬گرم منیزیم معادل‬
‫‪ 64‬ميلی مول در ‪ 500‬سي سي نرمال سالين يا قندي ‪%5‬‬
‫طي ‪ 24‬ساعت انفوزیون شود‬
‫( ‪ 100-500‬میلی گرم در ساعت)‬
‫‪ 32‬سي سي‬
‫‪ ‬منيزيم ‪%50‬‬
‫‪ 80‬سي سي‬
‫‪ ‬منيزيم ‪%20‬‬
‫‪ 160‬سي سي‬
‫‪ ‬منيزيم ‪%10‬‬
‫مراقبتهای حین تزریق منیزیم‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫كنترل بازده ادراري و در صورت كمتر از ‪ 100‬سي سي در ساعت‬
‫بود قطع شود‬
‫كنترل رفلكسهاي تاندوني عميق (پاتالر) و در صورت نبود آن دارو‬
‫قطع شود‬
‫كنترل فشار خون و جلوگيري از افت آن‬
‫جلوگيري ازانفوزيون سريع چون موجب هيپوتانسيون و بلوك و ارست‬
‫ميشود‬
‫در دسترس بودن كلسيم گلوكونات به عنوان آنتي دوت منيزيم‬
‫بيكربنات سديم‬
‫‪ ‬انديكاسيون‪:‬‬
‫‪ - ‬ايست غير شاهد‬
‫‪ -2 ‬وجود اسيدوز متابوليك زمينه اي‬
‫‪ -3 ‬وجود هيپركالمي‬
‫‪ -4 ‬به دنبال اينتوباسيون‪ ،‬ماساژ ‪،‬دفيبريالتورودارو‬
‫در‪ CPR‬اطفال در اولويت قرار دارد‪.‬‬
‫‪‬‬
‫‪8 .4% 1cc= 1mEq‬‬
‫‪I.V Injection 7.5% 1cc=0.9mEq‬‬
‫به دنبال ارست قلبی و متا بوليسم بی هوازی ناشی از هيپو کسی ‪،‬اسيدوز متا‬
‫بوليک ايجاد می شود ولی استفاده روتين ازبيکربنات توصيه نمی شود زيرا به دليل‬
‫عدم کفايت تهو يه باعث افزايش دی اکسید کربن می شود که این امر تشديد‬
‫اسيدوز را بدنبال دارد و قدر ت انقباضی ميو کارد کاهش می يابد‪ .‬ضمنا مصرف‬
‫بيش از حد بيکربنات باعث الکالوز شده که باز هم باعث عدم موفقيت احیاء می‬
‫شود ‪.‬‬
‫دوزاژ بیکربنات‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫با لغين‪:‬در ابتدا‪ 1mEq/kg،‬از محلول ‪ 0/07/5‬يا ‪08/0 /4‬از راه و ريدی درمدت‬
‫‪ 1-2‬دقيقه تزريق می شود‬
‫سپس‪ 0/5mEq/kg‬هر‪ 10‬دقيقه بسته به مقاديرگازهای خونی شريانی درمدت ‪1-2‬‬
‫تجويز می گردد (محلول ‪ %4/8‬حاوی ‪50Emq/50ml‬است‪).‬‬
‫کودکان ‪ 5/0 -1 mEq /kg :‬از محلول‪04/0 /2‬از راه وريدی هر ‪ 10‬دقيقه‬
‫بسته به مقادير گازهای خون شريانی درمدت ‪ 1-2‬دقيقه تجويز میشود‪.‬‬
‫دوزاژدارو‬
‫‪ 1meq/kg ‬و پس از ‪ 10‬دقيقه نصف آن تكرار ميشود‬
‫‪ ‬برحسب نتايج ‪ ABG‬با استفاده از فرمول محاسبه ميشود‪:‬‬
‫‪X= (N - P) * W * ./3‬‬
‫‪ = X‬بيكربنات مورد نياز‬
‫‪ = N‬بيكربنات نرمال كه ‪ 18‬در نظر گرفته ميشود‬
‫‪ = P‬بيكربنات بيمار‬
‫‪ = W‬وزن بيمار‬
‫‪ = ./3‬ضريب ثابت فرمول‬
‫عوارض‬
‫‪ ‬آلكالوز شديد‬
‫‪ ‬هيپوكالمي‬
‫‪ ‬هيپرناترمي‬
‫‪ ‬اختالل در آزاد سازي اكسيژن در سطح بافتي‬
‫‪ ‬خونريزي مغزي‬
‫دوپامين‬
‫‪ ‬اثر درماني دارو وابسته به دوزاژ آن‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫است‪:‬‬
‫‪ : 1-2 mic/kg/min‬تحريك گيرنده هاي دوپامينرژيك ‪،‬‬
‫افزايش جريان خون كليه ها و دستگاه گوارش‬
‫‪ : 2-5 mic/kg/min‬تحريك گيرنده هاي بتا آدرنرژيك ‪،‬‬
‫افزايش فشار خون و ضربان قلب‬
‫بيشتر از ‪ :5mic/kg/min‬تحريك گيرنده هاي آلفا آدرنرژيك‬
‫عروق ‪ ،‬تنگي عروق سيستميك وافزايش فشار خون وضربان‬
‫قلب‬
‫انديكاسيون‬
‫‪ ‬افت شديد فشار خون كه ناشي از هيپو ولومي نباشد‬
‫‪ ‬حفظ عملكرد كليه ها و سيستم گوارشي در هيپوتانسيون‬
‫‪‬‬
‫عوارض‪:‬‬
‫‪ ‬تاكيكاردي و تشديد ايسكمي‬
‫‪ ‬ديس ريتمي‬
‫‪ ‬اختالل در پرفوزيون اندامهاي انتهايي‬
‫‪ ‬تهوع واستفراغ‬
‫مراقبتهای حين مصرف ‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫نا سازگاريها‪ :‬بيکر بنات سديم ‪ -‬آمينوفيلين‪ -‬آمپی سيلين‪ -‬پنی‬
‫سيلين ‪G‬‬
‫قبل از شروع درمان با دوپامين ‪ ،‬بايد هيپوولمی اصالح شود‬
‫رقيق کردن دارو بايد بالفاصله قبل از تجويز انجام شود و‬
‫محلول تا‪ 24hr‬پايدارمی ماند‬
‫دبوتامين (دبوتركس)‬
‫‪ ‬محرك گيرنده هاي بتاي قلبي ‪:‬‬
‫‪ ‬افزايش قدرت انقباضي قلب و تاكيكاردي‬
‫‪ ‬گشادي عروق محيطي و كاهش افتر لود‬
‫‪‬‬
‫انديكاسيون‪:‬‬
‫‪ ‬افت فشار خون‬
‫‪ ‬نارسليي بطن چپ و ادم ريه‬
‫دوزاژ دارو‬
‫‪‬‬
‫‪ 2-20 mic/kg/min‬با توجه به پاسخ به دارو‬
‫حد اکثر تا ‪40µg/kg/min‬‬
‫‪‬‬
‫فرمول تنظيم قطرات براي دوپامين ودبوتامين‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫مقدار داروي اضافه شده به سرم‪X=mic*w*6 /‬‬
‫‪ = X‬قطره ميكروست در دقيقه‬
‫‪ = mic‬ميزان داروي تجويز شده بر حسب ميكروگرم در دقيقه‬
‫‪ = W‬وزن بيمار‬
‫‪ = 6‬عدد ثابت فرمول‬
‫‪‬‬
‫مراقبتها‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫هيپوولمی بايد پيش از شروع درمان جبران شود‪.‬‬
‫در صورتيکه هيپوتانسيون شديد نبا شد از دوبو تامين استفاده می کنيم‪.‬‬
‫دبوتامين دارای عمل انتخابی روی قلب است و روی عروق کليه اثر کمتری دارد‪.‬‬
‫از آنجايی که دبوتامين هدايت ‪AV‬را افزايش می دهد به بيما ران با ‪ AF‬به منظور‬
‫پيشگيری از ‪ VT‬قبل از شروع اين دا رو ديژيتا ل ميدهند‪.‬‬
‫ازمحلول دکستروز ‪05/0‬و کلريد سديم ‪-09/0‬رينگر ل کتاک و رينگر برای رقيق کردن‬
‫استفاده می شود‪.‬‬
‫غلظت محلول انفوزيون دوبوتامين نبايد بيش از ‪ 5mg/ml‬باشد‪.‬‬
‫محلو لهای حاوی دبو تامين به سبب اکسيدا سيون تغيير رنگ می دهند که موردی ندارد‬
‫هنگا م تجويز دارو از وريد بزگ محيطی استفاده کنيد‬
‫جهت جلو گيری از بروز قلبيت در دفعات مختلف محل تزريق وريدی را جا به جا کنيد‪.‬‬
‫به بيمار آموزش دهيد درد قفسه سينه را فورا گزارش کند‬
‫‪ EKG‬و‪ BP‬به طور مرتب چک شود‪.‬‬
‫‪ I/O‬تازمانی که برونده ادراری افزايش می يابد چک شود‪.‬‬
‫عوارض‬
‫‪ ‬تاكيكاردي‬
‫‪ ‬ايسكمي ميوكارد‬
‫‪ ‬ديس ريتمي‬
‫‪ ‬سردرد وتهوع و استفراغ‬
‫نيتروگليسرين‬
‫نیاز به اکسیژن عضله میوکارد‪ ،‬پیش بار و پس بار قلب را کاهش می دهد‬
‫این اعمال را با اتساع شریانهای کرونری و اتساع عروق محیطی انجام می دهد‬
‫دوزاژ ومراقبتها‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫جهت انفوزیون دارو ابتدا ان را در ‪ 100‬میلی لیتراز محلول دکستروز ‪%5‬درصد یا کلرید‬
‫سدیم ‪ %9/0‬رقیق نما یید و داروی دیگری را به ان اضا فه نکنید‬
‫دوز اولیه ‪ 5-10mcg/min‬انفوزیون وریدی و سپس تحت کنترل فشارخون هر ‪3-5‬‬
‫دقیقه ‪5mcg/min‬اضافه میشود تا حداک ثر ‪200mcg/min‬‬
‫روش محاسبه و فرمول تنظیم قطرات‪:‬‬
‫‪ 5 mg‬از دارو در ‪ 100‬سی سی سرم میکروست رقیق نموده و با فرمول زیر قطره در‬
‫دقیقه بدست می اید‪:‬‬
‫‪GTT=mic x 1/2‬‬
‫عوارض‬
‫‪ ‬سر درد‪ ،‬تاری دید‪،‬ضعف و سرگیجه‪ ،‬هیپوتانسیون وضعیتی‪-‬تاکی کاردی‬
‫تهوع و استفراغ‪ ،‬درد شکم‪ ،‬خشکی دهان ‪ ،‬تعریق ؛ تپش قلب و گر‬
‫گرفتگی‬
‫‪ ‬شا یعترین ‪ :‬سردرد ‪ ،‬سر گیجه‬
‫‪ ‬مهم ترین ‪ :‬اریتمی‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫موارد منع مصرف‪:‬‬
‫در افزایش فشار داخل جمجمه ‪ ،‬فشار سیستولیک کمتر از ‪ 90‬و در مصرف ویاگرا در ‪24‬‬
‫ساعت گذشته نباید استفاده شود‬
‫خسته نباشيد‬