Transcript Pobierz
Popyt na pracę Poziom płacy realnej (w) Pokazuje poziom zatrudnienia, który przedsiębiorstwa wybierają przez zrównanie płacy realnej z krańcowym produktem pracy (ang. Labour demand) w LD N Zatrudnienie (N) Podaż pracy Podaż pracy (LF) W zasób pracy; liczba osób zarejestrowanych jako chętne do w podjęcia pracy. Krzywa skłonności do podjęcia pracy (AJ) AJ N2 LF N1 N Równowaga na rynku pracy Nierównowaga na rynku pracy Przywracanie równowagi Bezrobocie keynesowskie wynikające z niedostatku popytu pojawia się wtedy, kiedy faktyczna produkcja jest mniejsza od potencjalnej Bezrobocie klasyczne oznacza rodzaj bezrobocia które wynika z rozmyślnego utrzymywania płac powyżej płacy równowagi Współzależności między rynkami Współzależność między rynkami w gospodarce Krzywa podaży globalnej AS ilustruje rozmiary produkcji oferowanej przez wszystkie firmy przy każdym poziomie cen. Krzywa popytu globalnego AD ilustruje sumę planowanych wydatków na dobra i usługi gospodarstw domowych i przedsiębiorstw przy każdym poziomie dochodu. Rynek pracy w dwusektorowym modelu gospodarki W skali makro, funkcja podaży pracy powstaje przez dodanie do siebie wszystkich indywidualnych funkcji podaży. Ponieważ poziom płacy realnej także reaguje na wielkość podaży, czyli w=g(L), (gdzie g(L)-funkcja podaży pracy), mamy zatem: w=W/P=g(L); W wartościach nominalnych: W=Pg(L) Krzywa podaży pracy AJ zwana jest krzywą skłonności do pracy i oznacza liczbę osób, które faktycznie podjęły pracę przy każdym poziomie płacy realnej. Krzywa LD- popyt: W=P*f(L) Krzywa AJ- podaż: W=P*g(L) Krzywa LD- popyt: W=P*f(L) Krzywa AJ- podaż: W=P*g(L) Warunek równowagi na rynku pracy: f(L)=g(L) (w wartościach realnych) Lub P*f(L)=P*g(L) (w wartościach nominalnych Równowaga na 3 rynkach Stan równowagi na 3 rynkach- Makroekonomiczna funkcja produkcji Definicja Funkcja produkcji obrazuje zależność między poziomem produkcji a czynnikami produkcji, czyli: pracą (L), kapitałem (K) i technologią (A) Pokazuje maksymalną wielkość jaką można osiągnąć przy danej ilości pracy, kapitału i technologii. Można ją przedstawić za pomocą następującej formuły: Y = F (L, K, A) Dla uwidocznienia roli technologii, funkcję produkcji zapisuje się w postaci: Y = A * f (K, L) Zapis ten oznacza że produkcja, kapitał i siła robocza wzrastają w jednakowym tempie. y = A * f(k) gdzie: y - wielkość produkcji na jednego zatrudnionego (y = Y/L), A – miara poziomu techniki w każdym punkcie czasowym k – ilość kapitału rzeczowego na jednego zatrudnionego (k = K/L) Makroekonomiczna funkcja produkcji y = Y/L y Marginalny produkt pracy zmniejsza się wraz ze wzrostem zatrudnienia co powoduje, że krzywa staje się coraz mniej stroma w miarę wzrostu zatrudnienia k = K/L Czynniki wpływające na wzrost produkcji: Podstawowym czynnikiem wpływającym na wzrost produkcji jest ilość zużywanego kapitału dzięki inwestycjom Wzrost wielkości kapitału stanowi różnicę między inwestycjami (Ib) a inwestycjami restytucyjnymi (Ir)czyli In = Ib- Ir Inne czynniki wpływające na wzrost produkcji Liczba zatrudnionych Wydajność zasobów (czyli wielkość dodatkowej produkcji uzyskanej wskutek zwiększenia nakładu pracy lub kapitału o jednostkę) Najważniejszym źródłem wzrostu wydajności jest postęp techniczny Postęp techniczny y y1 y k Funkcja produkcji po uwzględnieniu postępu technicznego Zmiany stanów równowagi na 3 rynkach Zmiany stanów równowagi na 3 rynkach- ekspansywna polityka fiskalna Zmiany stanów równowagi na 3 rynkach- restrykcyjna polityka pieniężna Zmiany stanów równowagi na 3 rynkachpolityka mieszana