Transcript Analiza pionowa

Analiza
ekonomiczno –
finansowa
Zajęcia 2 – Analiza bilansu
Analiza sprawozdania
finansowego
• Analiza sprawozdań finansowych to transformacja informacji
rachunkowych w bardziej przydatne informacje, na podstawie
których inwestorzy mogą podejmować decyzje inwestycyjne.
• Użytkownikami sprawozdań finansowych są:
a) użytkownicy wewnętrzni – mogą wziąć udział w
strategicznym zarządzaniu przedsiębiorstwem;
b) użytkownicy zewnętrzni – osoby, którzy nie są bezpośrednio
powiązani z zarządzaniem spółką.
Analiza sprawozdania
finansowego
• Zazwyczaj analiza sprawozdań finansowych bez
kontekstu, nie jest wystarczająca dla oceny wyników
spółki i jej pozycji. Wyniki analiz powinny być
porównywane z benchmarkami np.:
a) Normy wewnątrzfirmowe - normy, które zostały
skonfigurowane przez beneficjenta na podstawie
własnych osiągnięć z działalności i własnych oczekiwań;
b) Normy międzyfirmowe - porównanie z innymi
konkurentami z sektora / przemysłu;
c) Standardy branżowe - na podstawie statystyk
branżowych, porównanie wyników z wartościami
średnimi w branży.
P. Gut, Kreatywna księgowość a fałszowanie sprawozdań
finansowych, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2006.
Analiza bilansu
• Analiza pozioma;
• Analiza pionowa;
• Analiza struktury kapitałowo-majątkowej.
Analiza pozioma
• Analiza pozioma opiera się na dynamice sumy bilansowej oraz
poszczególnych pozycji aktywów i pasywów.
• Analiza dynamiki wartości pozycji bilansowych może
obejmować:
1. absolutną zmianę stanu (bezwzględną), liczoną zgodnie ze
wzorem 1.1;
2. tempo zmian (przyrost względny) - wzór 1.2;
3. indeks dynamiki (tempo wzrostu) - wzór 1.3.
Analiza pozioma – zmiany
absolutne
• Wzór 1.1:
xt  xt  xt 1
• Zmiany absolutne wyrażone są w tych samych jednostkach
miary, co badane zjawisko. Informują o ile jednostek zwiększył
się (zmiana dodatnia) lub zmniejszył się (zmiana ujemna) stan
danej pozycji.
Analiza pozioma – tempo
zmian
• Wzór 1.2:
xt  xt 1
wt 
 100
xt 1
• Tempo zmian informuje o ile procent stan danej pozycji jest
wyższy lub niższy od poziomu w okresie przyjętym za
podstawę porównania.
Analiza pozioma – indeks
dynamiki
• Wzór 1.3:
xt
1 0 0
xt 1
• Indeks dynamiki informuje, jaki procent poziomu zjawiska z
okresu podstawowego stanowi poziom zjawiska z okresu
analizowanego. Wartość indeksu większy od 100% świadczy o
wzroście, mniejszy od 100% o spadku poziomu zjawiska w
analizowanym okresie.
it 
Analiza pozioma – przykład
Rok
Aktywa ogółem (w mln zł)
1
150
2
165
• Absolutna zmiana = 165 - 150 = 15 (mln zł)
• Tempo zmian = [(165 - 150)/150]x 100 = 10 (%)
• Indeks dynamiki = (165/150) x 100 = 110 (%)
Analiza pionowa
• Analiza pionowa dotyczy badania struktury aktywów i
pasywów oraz wewnętrznej struktury wybranych pozycji
bilansowych. Jest udziałem procentowym w badanej całości.
• Analiza pionowa aktywów dostarcza informacji o sposobie
zaangażowania kapitałów spółki.
• Natomiast analiza pionowa pasywów informuje o źródle
pochodzenia kapitałów przedsiębiorstwa.
Analiza pionowa – aktywa
• Aktywa trwałe / Aktywa ogółem * 100%;
• Aktywa obrotowe / Aktywa ogółem * 100%
Są to podstawowe wskaźniki analizy pionowej aktywów.
Dobór pozostałych wskaźników zależy od charakterystyki
branży / spółki.
Analiza pionowa – aktywa
• Wysoki udział aktywów trwałych w aktywach ogółem
występuje w branżach zaliczanych do kapitałochłonnych np.
energetyka, budownictwo, górnictwo itp.;
• Przewaga aktywów trwałych w przedsiębiorstwie wpływa na
zmniejszenie
elastyczności
na
zmiany
koniunktury
gospodarczej, zwiększa koszty stałe utrzymania infrastruktury
oraz wartość aktywów w większym stopniu zależy od wahań
cen rynkowych;
• Strukturę pionową aktywów trwałych i obrotowych można
poszerzyć o strukturę wewnętrzną ich elementów.
Analiza pionowa – pasywa
• Kapitał własny / Pasywa ogółem *100%;
• Zobowiązania długoterminowe / Pasywa ogółem *100%;
• Kapitał własny / Zobowiązania ogółem.
Są to podstawowe wskaźniki analizy pionowej pasywów. Dobór
pozostałych wskaźników zależy od charakterystyki branży /
spółki.
Analiza pionowa – pasywa
• W literaturze nie występuje optymalny poziom udziału
kapitałów własnych w pasywach ogółem. Przyjmuje się, że
kapitały własne stanowić powinny min. 1/3 pasywów ogółem;
• Poziom taki jest niewystarczający jeżeli spółka ma niski
wskaźnik gotówki operacyjnej oraz rentowność. Z kolei zbyt
wysoki poziom świadczy o niewykorzystaniu dźwigni
finansowej;
• Stosunek kapitałów własnych do zobowiązań ogółem
powinien być co najmniej większy od jedności.
Analiza struktury kapitałowomajątkowej
• Analiza struktury kapitałowo-majątkowej dotyczy powiązań
pomiędzy poszczególnymi pozycjami aktywów i pasywów w
bilansie;
• W tym aspekcie można dokonać obliczeń kilku wskaźników.
Wskaźnik 1:
Wskaźnik pokrycia aktywów trwałych kapitałem własnym:
• Kapitał własny / Aktywa trwałe * 100%
Jeżeli wartość wskaźnika wynosi 100%, oznacza to, że aktywa
trwałe są w pełni finansowane kapitałem własnym, gdyż majątek
ten jest długookresowo powiązany z przedsiębiorstwem tzn.
wykazuje niskie tempo zamiany na gotówkę, stąd powinien być
finansowany bardziej stabilnym kapitałem.
Jest to tzw. „złota reguła bilansowa”.
W wielu jednostkach gospodarczych nie jest spełniona ta
reguła, szczególnie w firmach powiększających swe inwestycje i
korzystających z kredytów. W takim wypadku wartość tego
wskaźnika jest niższa niż 100%.
Aktywa stałe/Kapitał stały
• Aktywa stałe = Aktywa trwałe + Należności z tytułu dostaw i
usług powyżej 12 miesięcy;
• Kapitał stały = Kapitał własny + Zobowiązania długoterminowe
+ Rezerwy długoterminowe + Zobowiązania z tytułu dostaw i
usług powyżej 12 miesięcy.
Wskaźnik 2
Wskaźnik pokrycia aktywów trwałych kapitałem stałym:
• Kapitał stały / Aktywa trwałe * 100%;
Jeżeli wartość wskaźnika wynosi 100% lub więcej, oznacza to, że
spełniona jest tzw. srebrna reguła bilansowa.
W regule ważny jest udział kapitału własnego w kapitale stałym.
Im jest on wyższy, tym przedsiębiorstwo dysponuje większą
swobodą i niezależnością finansową.
Przyjmuje się, że przynajmniej 2/3 aktywów trwałych powinno
być finansowane kapitałem własnym, ale wynik należy odnieść
do średniej wielkości dla danej branży.
Wskaźnik 3
Wskaźnik pokrycia aktywów obrotowych zobowiązaniami
krótkoterminowymi:
• Zobowiązania krótkoterminowe / Aktywa obrotowe * 100%
Zgodnie ze srebrną regułą bilansową kapitał krótkoterminowy
powinien nie w pełni pokrywać aktywa obrotowe, ponieważ
owe składniki są związane z przedsiębiorstwem na krótki okres.
Jeżeli wskaźnik 2 jest większy od 100% (kapitał obrotowy netto
jest dodatni) to wskaźnik ten przyjmuje wartość poniżej 100%.
Kapitał obrotowy netto
Kapitał obrotowy netto czy też kapitał pracujący (ang. working
capital) – pokazuje jaka część majątku spółki pokryta jest
kapitałami stałymi na długo związanymi ze spółką (podejście
kapitałowe):
• Kapitał stały – majątek trwały;
Kapitał obrotowy netto są to aktywa bieżące pomniejszone o
zobowiązania bieżące (podejście majątkowe):
• Aktywa bieżące – zobowiązania bieżące.
Strategia konserwatywna a agresywna.
Kapitał obrotowy netto 2
• Jest to tzw. płynna rezerwa – świadczy o płynności finansowej
przedsiębiorstwa. Mówiąc inaczej jest to część aktywów
bieżących, która nie została pokryta pasywami bieżącymi i
może być wykorzystywana dla zaspokajania bieżących
zobowiązań spółki.
• Kapitał obrotowy netto może być:
a) Dodatni;
b) Zerowy;
c) Ujemny.
Wskaźnik 4
Udział kapitału obrotowego netto w finansowaniu aktywów
ogółem:
• Kapitał obrotowy netto / Aktywa ogółem * 100%
Wskaźnik ten ilustruje, jaką część aktywów ogółem stanowi
kapitał obrotowy netto. Im większy jest jego udział (dodatni) tym
w przedsiębiorstwie występuje większe zabezpieczenie płynności.
Jednak kapitał obrotowy netto służy do finansowania aktywów
bieżących.
Wskaźnik 5
Udział kapitału obrotowego netto w finansowaniu aktywów
obrotowych przedsiębiorstwa:
• Kapitał obrotowy netto / Aktywa obrotowe * 100%
Wskaźnik ten może przyjmować wartości dodatnie jak i ujemne,
jego wartość zawsze jest większa lub równa niż wskaźnika 4.
Wskaźnik pokazuje relację kapitału obrotowego netto
zaangażowanego w działalność operacyjną przedsiębiorstwa.
Jeżeli kapitał obrotowy netto jest dodatni wskaźnik pokazuje ile
procent aktywów obrotowych finansowanych jest ze źródeł
krótko- i długoterminowych.
Ocena wartości przedsiębiorstwa
• Ocena wartości przedsiębiorstwa może wynikać z wielu
przesłanek m.in.: jego sprzedaży, dokapitalizowania, fuzja z
inną firmą czy w bieżącej działalności, choćby po to aby
wiedzieć, co zmieniło się w zakresie jej wartości, w minionych
latach czy miesiącach.
• Dobrze nadają się do tego metody majątkowe, wyliczane w
oparciu o dane bilansowe. Służą do krótkookresowej oceny
zagrożenia firmy bankructwem i oszacowania skutków tego
bankructwa.
Formuła Wilcoxa – wartość
likwidacyjna przedsiębiorstwa
• Metoda
likwidacyjna
określająca
wartość
majątku
przedsiębiorstwa według sumy środków pieniężnych jakie
można uzyskać w wyniku przyspieszonej sprzedaży
poszczególnych jego części na rynku.
Wartość likwidacyjna przedsiębiorstwa = Gotówka + Łatwe do
upłynnienia papiery wartościowe + 0,7 * (Należności + Zapasy)
+ 0,5 * Pozostałe aktywa – Zobowiązania.