Transcript عصا یا Cane کراچ یا عصای زیر بغل و عصای آرنجی واکرها
Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
عصا یا Cane
کراچ یا عصای زیر بغل و عصای آرنجی
واکرها
Slide 5
عصای استاندارد
offset cane
Multiple leg cane
Walk cane
Slide 6
فقط به منظور حفظ تعادل استفاده می شود نه به جهت تحمل وزن
برای آتاکسیا Vertigo ،یا کاهش visual Acuity
جنس این عصا چوبی (سبک وزن و ارزان)
آلومینیوم (سبک و با طول قابل تنظیم ،قیمت باال)
Slide 7
آلومینیوم با طول قابل تنظیم
امکان تحمل وزن یک دستی را به طور
نسبی فراهم می کند
برای استئوآرتریت متوسط زانو و هیپ
استفاده می شود
Slide 8
برای استئوآرتریت شدید هیپ یا زانو استفاده می شود
مزایا:
الف) نسبت به عصای offsetامکان تحمل وزن بیشتری فراهم
می آورد
ب) حتی وقتیکه نگهداشته نشده باشد به طور مستقیم می ایستد
معایب:
الف) هر چهار پایه باید در تماس با زمین باشد
ب) سطح پایه عصا را می توان برای سرعتهای گوناگون راه رفتن تنظیم کرد ،هرچه سرعت راه
رفتن بیشتر باشد سطح پایه عصا کوچکتر و برعکس .همچنین این عصا نیاز به تحمل وزن
بیشتری دارد.
Slide 9
برای ضعف شدید پا استفاده می شود (بعد
از سکته مغزی )Hemiparestesis
نسبت به ( Quad caneامکان تحمل
وزن بیشتری فراهم می آورد
تنها با یک دست استفاده می شود (برعکس
واکر استاندارد)
Slide 10
کراچ زیر بغل Auxiliary
کراچ ساعدی یا آرنجی Non auxiliray
Slide 11
این کراچ ها امکان انتقال 4تا 50درصد وزن بدن بیمار را فراهم می آورند .به این کراچ ها عصاهای ساعدی
یا بازو یا ارتزهای بازویی نیز می گویند .این عصاها نیاز به کنترل خوب بدن دارند .بیمار باید به مهارتهای
حرکتی خوب خود اعتماد داشته باشد.
Lofstrand crutches/Canadian crutches
رایج ترین کراچ Non auxiliaryمی باشد
مفید ترین جایگزین عصا
بیشتر اوقات به صورت دو طرفه استفاده می شود
از لوله آلومینیومی ساخته شده است
دارای بار دستی پدگذاری شده است
دارای کاف ساعدی می باشد
انتهای باز کاف در سمت خار ساعد قرار گرفته تا امکان خم شدن آرنج بدون اینکه کراچ بیافتد فراهم
شود .قسمت پروگزیمال کراچ 20درجه خم شده تا فیت راحت و باثباتی را فراهم آورد.
Slide 12
کراچ ها دارای دو نقطه تماس با بدن هستند و ثبات بیشتری نسبت به عصاها ایجاد
می کنند .کراچ زیر بغل نوعی ارتز است که ساپورت را از زیر بغل تا سطح زمین ایجاد
می کند .کراچ های چوبی و آلومینیومی هر دو قابل تنظیم می باشند .کراچ
(Extensionیعنی نوعی که طول آن قابل تغییر است) نسبت به کراچهای
Regularبه دلیل قطعه چوبی اضافی سنگین تر هستند .کراچ های زیر بغل
استاندارد دارای دو تا Uprightبا یک قطعه که زیر بازو قرار می گیرد و یک بار برای
گرفتن دستها می باشد .مزیت اصلی کراچ زیر بغل این است که امکان انتقال %80وزن
بدن را فراهم می کند .کراچ های زیر بغل نسبت به کراچ های دیگر مثل ساعدی،
ساپورت بهتری برای بدن فراهم می کنند و بیماران می توانند با تکیه بر قسمت شانه
ای آن دستها را آزاد کنند .با این وجود باید امکان فشرده شدن شبکه عصبی زیر بغل
در اثر استفاده از این نوع کراچ را به بیمار هشدار داد .این کراچ ها برای اعمال وزن
بدن روی آنها طراحی نشده اند .بیمار باید از اعمال کل وزن بدن به آن خودداری کند.
Slide 13
نوک کراچ ها:
نوک کراچ ها از جنس الستیک بوده و به پای کراچ متصل می شود.
نوک های کراچ باید حداقل 5/1اینچ ( ) 75/3cmقطر داشته باشد
یک نوک ارتجاعی که میخ فلزی دارد برای راه رفتن روی یخ مناسب بوده و شوک را جذب می کند
اما ممکن است خیلی برای فرد راحت نباشد.
کراچ های بدون نوک الستیکی یا نوک های الستیکی نغیر ارتجاعی می تواند خطرناک باشد.
Hand grip
از الستیک اسفنجی ساخته می شود
براساس نیاز فرد می توان شکل آن را تغییر داد
فشار را از روی دستها کاهش می دهد
ایمنی را افزایش می دهد (از سرخوردن جلوگیری می کند)
Slide 14
Axillary pads
از الستیک اسفنجی ساخته شده است
از فشار بیش از اندازه و غیر ضروری روی منطقه زیر بغل جلوگیری می کند
Triceps band
از فلز یا چرم سفت ساخته شده و به بخش فوقانی کراچ متصل می شود
به فرد در نگهداشتن آرنج به حالت اکستانسیون در طول تحمل وزن کمک می
کند
بسیار برای افرادیکه ضعف عضله ترای سپس دارند مفید است
Wrist strap
هم از چرم و هم از پالستیک ساخته می شود
به بیمار در حفظ hand gripکمک می کند
بسیار برای بیمارانیکه ضعف اکستانسور مچ دست دارند مفیداست.
Slide 15
عصا:
وقتی عصا به طور عمودی نگهداشته شده ،بلندترین نقطه عصا باید در سطح چین مچ یا
تروکانتر بزرگ ران قرار گیرد.
واکر:
بیشتر بیماران ترجیح می دهند واکری داشته باشند که قابل تنظیم باشد طوریکه دسته واکر
وقتیکه بیمار مستقیم ایستاده و آرنج 15درجه خم شده است در سطح استیلوئید اولنا قرار
گیرد.
کراچ ساعدی:
بیمار باید بایستد و قطعه دستی کراچ طوری تنظیم شود که آرنج در 15تا 30درجه فلکشن
قرار گیرد ،کراچ باید 5تا 10سانتیمتر خارج و 15سانتیمتر جلو پا قرار گیرد .کاف باید روی
ً
ن
یک سوم پروگزیمال ساعد قرار گیرد ،تقریبا 5/2تا 4سانتیمتر زیر اوله کرانو قرار گیرد.
Slide 16
کراچ بازویی:
ً
کاف فوقانی باید با یک سوم فوقانی بازو تماس پیدا کند ،تقریبا 5cmزیر چین قدامی
حفره زیر بغل و کاف پایین تر باید 1تا 4 cmزیر برجستگی اوله کرانون قرار گیرد تا از
هرگونه تماس استخوانی جلوگیری شود.
در عصای آرنجی دو طرف مدرج قسمت آرنج نیز قابل تنظیم بوده و در این نوع عصاها
حلقه آرنجی می تواند در فواصل 5تا 5/12سانتیمتری زیر آرنج تغییر طول داشته باشد،
ولی در عصای آرنجی یک طرف مدرج امکان تغییر محل حلقه آرنجی در روش ساخت پیش
بینی نشده است .قسمت تحتانی هر دو نوع عصا قابل تنظیم بوده و این نوع عصا در
اندازه های متوسط و بزرگ استاندارد شده است .در نوع متوسط و بزرگ قسمت
می باشد .پایه و تنه با مکانیسم
تحتانی دارای سوراخهای متعدد به فواصل معینی
تلسکوپی در یکدیگر حرکت کرده و بدین ترتیب طول عصا قابل تنظیم است .حال جهت
تعیین طول عصای آرنجی برای بیمار در حالت خوابیده به پشت یا ایستاده به ترتیب زیر
عمل می شود:
Slide 17
کراچ زیر بغل:
آرنج باید در 30درجه فلکشن قرار گیرد .اگر بیمار به طور پشت سرهم گام برمی دارد بهتر است
انگشت) زیر حفره زیر بغل تا نقطه
فلکشن آرنج کم شود .طول کراچ از نقطه 4تا 5سانتیمتر (ً 2
5سانتیمتر خارج و 15سانتیمتر جلو پا یا 20-15سانت مستقیما خارج پا ادامه دارد .روش دیگر
اندازه گیری طول کراچ این است که طول کراچ باید 40سانتیمتر کمتر از قد فرد یا %77قد فرد
باشد.
در وضعیت خوابیده کراچ باید از چین زیر بغل تا نقطعه ای 15 -10سانتیمتر خارج پاشنه
آناتومیک قرار گگیرد .در وضعیت نشسته بیمار می تواند دستها را تا سطح شانه از دو طرف باز
کند ،فاصله نوک انگشت میانی تا برجستگی اوله کرانون سمت دیگر طول کراچ می شود.
قطعه دستی کراچ باید 15تا 30درجه فلکشن آرنج را فراهم کند .روش تعیین محل قطعه دستی
به این صورت است که فاصله ًبین این قطعه تا پایین قطعه زیر بغل برابر باشد با فاصله اوله
کرانون تا انگشت شستی که کامال اکستند شده است .اگر کراچ دارای صفحه ساعد است باید
طوری قرار گیرد که بیمار حداکثر راحتی را احساس کرده و وقتیکه ساعد روی این صفحه قرار
می گیرد زاویه بین ساعد که روی این صفحه قرار گرفته و بازو 90درجه خم شود.
Slide 18
روش راه رفتن دو نقطه (نوسانی) با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن دو عصا به طور مناسب زیر بغل در دو طرف به فاصله 20
سانتیمتر از پاها قرار داده می شود .عصاها را متناسب با توانایی و تعادل بیمار
یکی یکی یا هر دو را همزمان با هم (جهت حفظ تعادل) به طرف جلو به اندازه
مناسب خود قرار می دهید ،با اعمال نیرو به دستگیره ها و یک جهش مناسب
هر دو پا را دوبرابر فاصله قرار دادن عصاها به طرف جلو انتقال می دهد
(نوسانی یا پاندولی) .هر دو پا همزمان از زمین جدا شده و همزمان با زمین تماس
ً
پیدا می کند .مجددا عصاها را یکی یکی یا هر دو را باهم در مرحله شروع به راه
رفتن مجدد (مجاور بدن) قرار می دهد.
این روش راه رفتن مخصوص بیمارانی است که از بریس های دوطرفه بلند
استفاده می کنند (فلج اطفال -پاراپلژی) .الزم به توضیح است که این روی راه
رفتن سرعت حرکت بیشتر به بیمار می دهد (عبور از عرض خیابان).
Slide 19
روش راه رفتن سه نقطه ای (متناوب) با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن بیمار از دو عصای زیر بغل یا آرنجی استفاده می کند.
همزمان هر دو عصا را باندازه معینی به طرف جلو قرار داده (یک نقطه
اتکاء) و آنگاه یکی یکی اندام تحتانی راست و چپ و یا چپ و راست را در
خط مستقیم بین دو عصا قرار می دهد .این روش راه رفتن مخصوص
بیمارانی است که دارای ضایعاتی نظیر قطع نخاع ،بریس کوتاه ،ضعف
عضالت مختلف اندامهای تحتانی ،شکستگی های اندام تحتانی یک طرفه
یا دو طرفه باشند .در این روش راه رفتن سعی می شود کمتر از نیمی از وزن
بدن به پایی که با زمین تماس دارد اعمال شود و نیمی دیگر از طریق اندام
ً
فوقانی به عصا اعمال شود .همین عمل راه رفتن نیز مکررا تکرار می شود.
Slide 20
روش راه رفتن چهار نقطه با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن عصاها یکی بعد از دیگری به اندازه مناسب به طرف
جلو در یک امتداد قرار داده و آنگاه به طور متناوب یک پا جلوتر از پای دیگر
قرار می گیرد به طوریکه پاها در یک خط نباشند.
از این روش راه رفتن کلیه بیمارانی که دو عصا برای آنها تجویز شده است
می توانند استفاده کنند .مزیت این روش راه رفتن مصرف حداقل انرژی و
در نتیجه خستگی کمتر بوده و در اثر تمرین زیاد و تمرکز فکر می توانند با
سرعت خوبی حرکت نمایند.
Slide 21
روش راه رفتن چهار نقطه ای منظم
این روش راه رفتن مانند روش راه رفتن چهار نقطه ای است با این تفاوت
که ابتدا یکی از عصاها را به طرف جلو به اندازه مناسب قرار داده و آنگاه
پای مخالف همین عصا را در امتدا عصا گذارده و سپس عصای دیگر را به
اندازه همان عصای اول به طرف جلو آورده و باالخره پای مخالف عصای
مرحله دوم را نیز در امتداد عصاها و پای قبلی قرار داده می شود.
Slide 22
روش راه رفتن برای قطع عضوهای اندام تحتانی با عصای زیر بغل و آرنجی
در قطع عضو اندام تحتانی در هر سطحی که باشد (زیر زانو و باالی زانو) یکی از سطوح
اتکاء بدن کاهش می یابد ،بنابراین برای حفظ تعادل بدن در مثلث لگن و ستون فقرات
از یک یا دو عصا باید استفاده نمود .در روزهای اولیه قطع عضو اندام تحتانی که بیمار
اجزاه بلند شدن را می یابد استفاده از دو عصای زیر بغل اجباری است .در ماههای بعد
در صورت توانایی بیمار (سن و جنس) عصاهای آرنجی تجویز می گردد .ولی توصیه می
شود تا حد امکان فرد بدون پایلون راه نرود تا پای مصنوعی دائم خود را بکار گیرد و در
صورت توانایی و مسلط شدن به راه رفتن می توانمد کمتر از یک یا دو عصا استفاده
نماید.
استفاده از دو عصا (آرنجی و یا زیر بغل) در راه رفتن برای افرادیکه دارای قطع عضو
اندام تحتانی می باشند اجباری است.
Slide 23
ً
ابتدا دو عصا متناوبا باندازه الزم به طرف جلو قرار داده سپس پا را به
روش نوسانی یا متناوب به جلو انتقال دهید.
Slide 24
در مراکز ارتوپدی فنی بعد از مراحل آخر پرو چندین روز به بیمار آموزش راه
رفتن درون پارالل و سپس آموزش با یک یا دو عصا مطابق روشهای نوسانی
سه نقطه و چهار نقطه داده می شود.
هنگامیکه بیمار بدون پای مصنوعی با عصا راه می رود ،باقیمانده عضو قطع
ً
شده باید کامال در وضعیت عمود بر زمین قرار گیرد تا عدم تعادل در عضالت
نگهدارنده عضو قطع شده ایجاد نگردد.
Slide 25
این نوع عصا در مواردی بکار می رود که ضایعات اندام فوقانی و ستون
فقرات حداقل بوده و ضایعات اندام تحتانی روی ستون فقرات اثرات
محسوس نداشته باشد و بنا به نیاز بیمار روشهای راه رفتن ذکر شده (دو
نقطه ،سه نقطه و چهار نقطه) با عصای های زیر بغل در این گونه عصاها
هم مورد استفاده قرار می گیرند .ولی تجربه نشان داده است که برای
شکستگی های اندام تحتانی ،قطع عضو اندام تحتانی ،ضایعات مفاصل
تحتانی (پیچ خوردگی پا ،مچ و زانو ،التهاب پرده مفاصل و پارگی لیگامانهای
مفصلی) فلج کودکان و ضایعات عصبی عضالنی گروهی از عضالت اندام
تحتانی عصاهای آرنجی نیز کاربرد بیشتری داشته اند.
Slide 26
عصاهای یک پایه برای ایجاد تعادل در افراد ضعیف ومسن و ضایعات یک طرفه اندام تحتانی
مورد استفاده قرار می گیرند .هدف استفاده از عصاهای چند پایه ازدیاد سطح اتکاء جهت ایجاد
تعادل در حالت ایستاده می باشد .در عین حال این عصاها برای ضایعات عصبی عضالنی یک
طرفه و ضایعات مغزی و مخچه ای تجویز می شوند.
در مورد روش راه رفتن با اینگونه عصاها دو نظر مختلف وجود دارد بدین صورت که آیا عصا
باید در کنار عضو ضایعه دیده قرار گیرد یا اینکه در طرف مقابل عضو ضایعه دیده قرار داده
شود؟ در زمان راه رفتن هنگامیکه عصا را در کنار عضو ضایعه دیده قرار می دهیم عصا و پا هر
دو همزمان با زمین تماس پیدا می کنند و یا از روی زمین بلند می شوند (تجمل وزن) ولی هنگامیکه
عصا در طرف مقابل قرار می گیرد به حفظ تعادل بیمار نیز کمک می کند ،با توجه به دو مسئله
فوق تراپیست سعی می نماید نظرات بیمار را نیز جویا شده و به مدت چند دقیقه راه رفتن بیمار را
تحت نظر قرار دهد .اما از نظر علمی ثابت شده زمانیکه عصا در دست مخالف پای آسیب دیده
قرار می گیرد نیروی وزن بیشتری از روی پای آسیب دیده برداشته شده و توصیه می شود تا حد
امکان به بیمار تأکید شود که عصا را در دست مخالف پای آسیب دیده نگهدارد.
Slide 27
در صورتیکه پله ها دارای یک یا دو نرده در طرفین باشند ،شخص یک یا دو عصای خود را در
یکدست گرفته و با دست دیگر نرده را می گیرد ،ابتدا پای سالم را روی پله باالیی قرار داده و
سپس خود را باال می کشد ،با تعویض دست و محل عصای خود پله های بعدی را نیز به همین
نحو باال می رود ،در مورد وسیله نقلیه نیز با کمک دستگیره های اطراف درب به همین ترتیب
عمل می نماید.
در مورد پله هایی که نرده و دیوار ندارند ،فرد به آرامی از یک یا دو عصای خود استفاده نموده
ابتدا پای سالم را باال قرار داده ًسپس پای دیگر را در مجاورت آن قرار می دهد و پس از استقرار
در پله باالیی عصاها را نیز متناوبا روی پله باالیی قرار می دهد .در افرادیکه دارای محدودیت هی
حرکتی در ران یا زانو هستند (ثابت بودن مفاصل) و افرادیکه از بریسهای بلند استفاده می کنند
(قطع نخاع ،فلج اطفال) در باال رفتن از پله های استاندارد (دارای ارتفاع 14-16سانتیمتر و
عرض 35-28سانتیمتر باشد) دو پایه عصا را ثابت نگه داشته و سپس با یک جهش و خم کردن
ناحیه کمر هر دو پا را به صورت نوسانی روی پله فوقانی قرار می دهند و سپس عصاها را یکی
یکی یا هر دو را با هم باال می گذارند.
الزم به ذکر است در پله های غیر استاندارد افراد بایستی در باال رفتن از چله از اشخاص دیگر
کمک بگیرند.
Slide 28
در صورتیکه پله دارای یک یا دو نرده در طرفین باشد ،شخص یک یا دو عصای
خود را در یک دست گرفته و با دست دیگر نرده را می گیرد ،ابتدا پای سالم را
روی پله پایینی قرار داده سپس خود را پایین می برد و با تعویض محل دست
(دستگیره) و عصای خود به پایین حرکت می نماید .در مورد پله هایی که دارای
یک طرف دیوار هستند عصا را در زاویه دیوار و پله (جهت جلوگیری از سرخوردن)
قرار داده و سپس طبق روش فوق پایین می رود .در مورد پله هایی که نرده یا
دیوار ندارند فرد ابتدا یک عصای خود را روی پله پایین قرار داده و سپس یکی از
پاهای خود را روی همین پله می گذارد ،سپس عصای دوم و پای دوم را روی پله
قرار می دهد .فرد باید توجه نماید که سر و تنه را بیش از حد به جلو خم نکند،
زیرا این عمل باعث سقوط می گردد ،البته نسبت به نوع ضایعه خاص اندام
تحتانی و بنا به موقعیت مریض ،روش حرکت از طرف متخصصین مربوطه
آموزش داده می شود.
Slide 29
در روی سطح شیب دار مناسب بهترین روش راه رفتن ،راه رفتن چهار نقطه
است که فرد می تواند در صورت وجود نرده از آن استفاده نماید .در باال
رفتن از سطح شیب دار عصا به فاصله کوتاهی ( 10-15سانتیمتر) از پاها به
طرف جلو قرار داده و بدن را نیز به طرف جلو منتقل و شروع به راه رفتن
می نماید و برعکس .توصیه می شود در حرکت روی سطح شیب دار حتی
االمکان از راه رفتن نوسانی پرهیز شود ،در غیر اینصورت شخص باید در راه
رفتن نوسانی از گامهای کوتاه به خصوص هنگام پایین آمدن استفاده نماید.
در مورد پایین آمدن از روی سطح شیب دار نیز نکات ذکر شده فوق باید
رعایت شود.
Slide 2
Slide 3
Slide 4
عصا یا Cane
کراچ یا عصای زیر بغل و عصای آرنجی
واکرها
Slide 5
عصای استاندارد
offset cane
Multiple leg cane
Walk cane
Slide 6
فقط به منظور حفظ تعادل استفاده می شود نه به جهت تحمل وزن
برای آتاکسیا Vertigo ،یا کاهش visual Acuity
جنس این عصا چوبی (سبک وزن و ارزان)
آلومینیوم (سبک و با طول قابل تنظیم ،قیمت باال)
Slide 7
آلومینیوم با طول قابل تنظیم
امکان تحمل وزن یک دستی را به طور
نسبی فراهم می کند
برای استئوآرتریت متوسط زانو و هیپ
استفاده می شود
Slide 8
برای استئوآرتریت شدید هیپ یا زانو استفاده می شود
مزایا:
الف) نسبت به عصای offsetامکان تحمل وزن بیشتری فراهم
می آورد
ب) حتی وقتیکه نگهداشته نشده باشد به طور مستقیم می ایستد
معایب:
الف) هر چهار پایه باید در تماس با زمین باشد
ب) سطح پایه عصا را می توان برای سرعتهای گوناگون راه رفتن تنظیم کرد ،هرچه سرعت راه
رفتن بیشتر باشد سطح پایه عصا کوچکتر و برعکس .همچنین این عصا نیاز به تحمل وزن
بیشتری دارد.
Slide 9
برای ضعف شدید پا استفاده می شود (بعد
از سکته مغزی )Hemiparestesis
نسبت به ( Quad caneامکان تحمل
وزن بیشتری فراهم می آورد
تنها با یک دست استفاده می شود (برعکس
واکر استاندارد)
Slide 10
کراچ زیر بغل Auxiliary
کراچ ساعدی یا آرنجی Non auxiliray
Slide 11
این کراچ ها امکان انتقال 4تا 50درصد وزن بدن بیمار را فراهم می آورند .به این کراچ ها عصاهای ساعدی
یا بازو یا ارتزهای بازویی نیز می گویند .این عصاها نیاز به کنترل خوب بدن دارند .بیمار باید به مهارتهای
حرکتی خوب خود اعتماد داشته باشد.
Lofstrand crutches/Canadian crutches
رایج ترین کراچ Non auxiliaryمی باشد
مفید ترین جایگزین عصا
بیشتر اوقات به صورت دو طرفه استفاده می شود
از لوله آلومینیومی ساخته شده است
دارای بار دستی پدگذاری شده است
دارای کاف ساعدی می باشد
انتهای باز کاف در سمت خار ساعد قرار گرفته تا امکان خم شدن آرنج بدون اینکه کراچ بیافتد فراهم
شود .قسمت پروگزیمال کراچ 20درجه خم شده تا فیت راحت و باثباتی را فراهم آورد.
Slide 12
کراچ ها دارای دو نقطه تماس با بدن هستند و ثبات بیشتری نسبت به عصاها ایجاد
می کنند .کراچ زیر بغل نوعی ارتز است که ساپورت را از زیر بغل تا سطح زمین ایجاد
می کند .کراچ های چوبی و آلومینیومی هر دو قابل تنظیم می باشند .کراچ
(Extensionیعنی نوعی که طول آن قابل تغییر است) نسبت به کراچهای
Regularبه دلیل قطعه چوبی اضافی سنگین تر هستند .کراچ های زیر بغل
استاندارد دارای دو تا Uprightبا یک قطعه که زیر بازو قرار می گیرد و یک بار برای
گرفتن دستها می باشد .مزیت اصلی کراچ زیر بغل این است که امکان انتقال %80وزن
بدن را فراهم می کند .کراچ های زیر بغل نسبت به کراچ های دیگر مثل ساعدی،
ساپورت بهتری برای بدن فراهم می کنند و بیماران می توانند با تکیه بر قسمت شانه
ای آن دستها را آزاد کنند .با این وجود باید امکان فشرده شدن شبکه عصبی زیر بغل
در اثر استفاده از این نوع کراچ را به بیمار هشدار داد .این کراچ ها برای اعمال وزن
بدن روی آنها طراحی نشده اند .بیمار باید از اعمال کل وزن بدن به آن خودداری کند.
Slide 13
نوک کراچ ها:
نوک کراچ ها از جنس الستیک بوده و به پای کراچ متصل می شود.
نوک های کراچ باید حداقل 5/1اینچ ( ) 75/3cmقطر داشته باشد
یک نوک ارتجاعی که میخ فلزی دارد برای راه رفتن روی یخ مناسب بوده و شوک را جذب می کند
اما ممکن است خیلی برای فرد راحت نباشد.
کراچ های بدون نوک الستیکی یا نوک های الستیکی نغیر ارتجاعی می تواند خطرناک باشد.
Hand grip
از الستیک اسفنجی ساخته می شود
براساس نیاز فرد می توان شکل آن را تغییر داد
فشار را از روی دستها کاهش می دهد
ایمنی را افزایش می دهد (از سرخوردن جلوگیری می کند)
Slide 14
Axillary pads
از الستیک اسفنجی ساخته شده است
از فشار بیش از اندازه و غیر ضروری روی منطقه زیر بغل جلوگیری می کند
Triceps band
از فلز یا چرم سفت ساخته شده و به بخش فوقانی کراچ متصل می شود
به فرد در نگهداشتن آرنج به حالت اکستانسیون در طول تحمل وزن کمک می
کند
بسیار برای افرادیکه ضعف عضله ترای سپس دارند مفید است
Wrist strap
هم از چرم و هم از پالستیک ساخته می شود
به بیمار در حفظ hand gripکمک می کند
بسیار برای بیمارانیکه ضعف اکستانسور مچ دست دارند مفیداست.
Slide 15
عصا:
وقتی عصا به طور عمودی نگهداشته شده ،بلندترین نقطه عصا باید در سطح چین مچ یا
تروکانتر بزرگ ران قرار گیرد.
واکر:
بیشتر بیماران ترجیح می دهند واکری داشته باشند که قابل تنظیم باشد طوریکه دسته واکر
وقتیکه بیمار مستقیم ایستاده و آرنج 15درجه خم شده است در سطح استیلوئید اولنا قرار
گیرد.
کراچ ساعدی:
بیمار باید بایستد و قطعه دستی کراچ طوری تنظیم شود که آرنج در 15تا 30درجه فلکشن
قرار گیرد ،کراچ باید 5تا 10سانتیمتر خارج و 15سانتیمتر جلو پا قرار گیرد .کاف باید روی
ً
ن
یک سوم پروگزیمال ساعد قرار گیرد ،تقریبا 5/2تا 4سانتیمتر زیر اوله کرانو قرار گیرد.
Slide 16
کراچ بازویی:
ً
کاف فوقانی باید با یک سوم فوقانی بازو تماس پیدا کند ،تقریبا 5cmزیر چین قدامی
حفره زیر بغل و کاف پایین تر باید 1تا 4 cmزیر برجستگی اوله کرانون قرار گیرد تا از
هرگونه تماس استخوانی جلوگیری شود.
در عصای آرنجی دو طرف مدرج قسمت آرنج نیز قابل تنظیم بوده و در این نوع عصاها
حلقه آرنجی می تواند در فواصل 5تا 5/12سانتیمتری زیر آرنج تغییر طول داشته باشد،
ولی در عصای آرنجی یک طرف مدرج امکان تغییر محل حلقه آرنجی در روش ساخت پیش
بینی نشده است .قسمت تحتانی هر دو نوع عصا قابل تنظیم بوده و این نوع عصا در
اندازه های متوسط و بزرگ استاندارد شده است .در نوع متوسط و بزرگ قسمت
می باشد .پایه و تنه با مکانیسم
تحتانی دارای سوراخهای متعدد به فواصل معینی
تلسکوپی در یکدیگر حرکت کرده و بدین ترتیب طول عصا قابل تنظیم است .حال جهت
تعیین طول عصای آرنجی برای بیمار در حالت خوابیده به پشت یا ایستاده به ترتیب زیر
عمل می شود:
Slide 17
کراچ زیر بغل:
آرنج باید در 30درجه فلکشن قرار گیرد .اگر بیمار به طور پشت سرهم گام برمی دارد بهتر است
انگشت) زیر حفره زیر بغل تا نقطه
فلکشن آرنج کم شود .طول کراچ از نقطه 4تا 5سانتیمتر (ً 2
5سانتیمتر خارج و 15سانتیمتر جلو پا یا 20-15سانت مستقیما خارج پا ادامه دارد .روش دیگر
اندازه گیری طول کراچ این است که طول کراچ باید 40سانتیمتر کمتر از قد فرد یا %77قد فرد
باشد.
در وضعیت خوابیده کراچ باید از چین زیر بغل تا نقطعه ای 15 -10سانتیمتر خارج پاشنه
آناتومیک قرار گگیرد .در وضعیت نشسته بیمار می تواند دستها را تا سطح شانه از دو طرف باز
کند ،فاصله نوک انگشت میانی تا برجستگی اوله کرانون سمت دیگر طول کراچ می شود.
قطعه دستی کراچ باید 15تا 30درجه فلکشن آرنج را فراهم کند .روش تعیین محل قطعه دستی
به این صورت است که فاصله ًبین این قطعه تا پایین قطعه زیر بغل برابر باشد با فاصله اوله
کرانون تا انگشت شستی که کامال اکستند شده است .اگر کراچ دارای صفحه ساعد است باید
طوری قرار گیرد که بیمار حداکثر راحتی را احساس کرده و وقتیکه ساعد روی این صفحه قرار
می گیرد زاویه بین ساعد که روی این صفحه قرار گرفته و بازو 90درجه خم شود.
Slide 18
روش راه رفتن دو نقطه (نوسانی) با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن دو عصا به طور مناسب زیر بغل در دو طرف به فاصله 20
سانتیمتر از پاها قرار داده می شود .عصاها را متناسب با توانایی و تعادل بیمار
یکی یکی یا هر دو را همزمان با هم (جهت حفظ تعادل) به طرف جلو به اندازه
مناسب خود قرار می دهید ،با اعمال نیرو به دستگیره ها و یک جهش مناسب
هر دو پا را دوبرابر فاصله قرار دادن عصاها به طرف جلو انتقال می دهد
(نوسانی یا پاندولی) .هر دو پا همزمان از زمین جدا شده و همزمان با زمین تماس
ً
پیدا می کند .مجددا عصاها را یکی یکی یا هر دو را باهم در مرحله شروع به راه
رفتن مجدد (مجاور بدن) قرار می دهد.
این روش راه رفتن مخصوص بیمارانی است که از بریس های دوطرفه بلند
استفاده می کنند (فلج اطفال -پاراپلژی) .الزم به توضیح است که این روی راه
رفتن سرعت حرکت بیشتر به بیمار می دهد (عبور از عرض خیابان).
Slide 19
روش راه رفتن سه نقطه ای (متناوب) با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن بیمار از دو عصای زیر بغل یا آرنجی استفاده می کند.
همزمان هر دو عصا را باندازه معینی به طرف جلو قرار داده (یک نقطه
اتکاء) و آنگاه یکی یکی اندام تحتانی راست و چپ و یا چپ و راست را در
خط مستقیم بین دو عصا قرار می دهد .این روش راه رفتن مخصوص
بیمارانی است که دارای ضایعاتی نظیر قطع نخاع ،بریس کوتاه ،ضعف
عضالت مختلف اندامهای تحتانی ،شکستگی های اندام تحتانی یک طرفه
یا دو طرفه باشند .در این روش راه رفتن سعی می شود کمتر از نیمی از وزن
بدن به پایی که با زمین تماس دارد اعمال شود و نیمی دیگر از طریق اندام
ً
فوقانی به عصا اعمال شود .همین عمل راه رفتن نیز مکررا تکرار می شود.
Slide 20
روش راه رفتن چهار نقطه با عصای زیر بغل
در این روش راه رفتن عصاها یکی بعد از دیگری به اندازه مناسب به طرف
جلو در یک امتداد قرار داده و آنگاه به طور متناوب یک پا جلوتر از پای دیگر
قرار می گیرد به طوریکه پاها در یک خط نباشند.
از این روش راه رفتن کلیه بیمارانی که دو عصا برای آنها تجویز شده است
می توانند استفاده کنند .مزیت این روش راه رفتن مصرف حداقل انرژی و
در نتیجه خستگی کمتر بوده و در اثر تمرین زیاد و تمرکز فکر می توانند با
سرعت خوبی حرکت نمایند.
Slide 21
روش راه رفتن چهار نقطه ای منظم
این روش راه رفتن مانند روش راه رفتن چهار نقطه ای است با این تفاوت
که ابتدا یکی از عصاها را به طرف جلو به اندازه مناسب قرار داده و آنگاه
پای مخالف همین عصا را در امتدا عصا گذارده و سپس عصای دیگر را به
اندازه همان عصای اول به طرف جلو آورده و باالخره پای مخالف عصای
مرحله دوم را نیز در امتداد عصاها و پای قبلی قرار داده می شود.
Slide 22
روش راه رفتن برای قطع عضوهای اندام تحتانی با عصای زیر بغل و آرنجی
در قطع عضو اندام تحتانی در هر سطحی که باشد (زیر زانو و باالی زانو) یکی از سطوح
اتکاء بدن کاهش می یابد ،بنابراین برای حفظ تعادل بدن در مثلث لگن و ستون فقرات
از یک یا دو عصا باید استفاده نمود .در روزهای اولیه قطع عضو اندام تحتانی که بیمار
اجزاه بلند شدن را می یابد استفاده از دو عصای زیر بغل اجباری است .در ماههای بعد
در صورت توانایی بیمار (سن و جنس) عصاهای آرنجی تجویز می گردد .ولی توصیه می
شود تا حد امکان فرد بدون پایلون راه نرود تا پای مصنوعی دائم خود را بکار گیرد و در
صورت توانایی و مسلط شدن به راه رفتن می توانمد کمتر از یک یا دو عصا استفاده
نماید.
استفاده از دو عصا (آرنجی و یا زیر بغل) در راه رفتن برای افرادیکه دارای قطع عضو
اندام تحتانی می باشند اجباری است.
Slide 23
ً
ابتدا دو عصا متناوبا باندازه الزم به طرف جلو قرار داده سپس پا را به
روش نوسانی یا متناوب به جلو انتقال دهید.
Slide 24
در مراکز ارتوپدی فنی بعد از مراحل آخر پرو چندین روز به بیمار آموزش راه
رفتن درون پارالل و سپس آموزش با یک یا دو عصا مطابق روشهای نوسانی
سه نقطه و چهار نقطه داده می شود.
هنگامیکه بیمار بدون پای مصنوعی با عصا راه می رود ،باقیمانده عضو قطع
ً
شده باید کامال در وضعیت عمود بر زمین قرار گیرد تا عدم تعادل در عضالت
نگهدارنده عضو قطع شده ایجاد نگردد.
Slide 25
این نوع عصا در مواردی بکار می رود که ضایعات اندام فوقانی و ستون
فقرات حداقل بوده و ضایعات اندام تحتانی روی ستون فقرات اثرات
محسوس نداشته باشد و بنا به نیاز بیمار روشهای راه رفتن ذکر شده (دو
نقطه ،سه نقطه و چهار نقطه) با عصای های زیر بغل در این گونه عصاها
هم مورد استفاده قرار می گیرند .ولی تجربه نشان داده است که برای
شکستگی های اندام تحتانی ،قطع عضو اندام تحتانی ،ضایعات مفاصل
تحتانی (پیچ خوردگی پا ،مچ و زانو ،التهاب پرده مفاصل و پارگی لیگامانهای
مفصلی) فلج کودکان و ضایعات عصبی عضالنی گروهی از عضالت اندام
تحتانی عصاهای آرنجی نیز کاربرد بیشتری داشته اند.
Slide 26
عصاهای یک پایه برای ایجاد تعادل در افراد ضعیف ومسن و ضایعات یک طرفه اندام تحتانی
مورد استفاده قرار می گیرند .هدف استفاده از عصاهای چند پایه ازدیاد سطح اتکاء جهت ایجاد
تعادل در حالت ایستاده می باشد .در عین حال این عصاها برای ضایعات عصبی عضالنی یک
طرفه و ضایعات مغزی و مخچه ای تجویز می شوند.
در مورد روش راه رفتن با اینگونه عصاها دو نظر مختلف وجود دارد بدین صورت که آیا عصا
باید در کنار عضو ضایعه دیده قرار گیرد یا اینکه در طرف مقابل عضو ضایعه دیده قرار داده
شود؟ در زمان راه رفتن هنگامیکه عصا را در کنار عضو ضایعه دیده قرار می دهیم عصا و پا هر
دو همزمان با زمین تماس پیدا می کنند و یا از روی زمین بلند می شوند (تجمل وزن) ولی هنگامیکه
عصا در طرف مقابل قرار می گیرد به حفظ تعادل بیمار نیز کمک می کند ،با توجه به دو مسئله
فوق تراپیست سعی می نماید نظرات بیمار را نیز جویا شده و به مدت چند دقیقه راه رفتن بیمار را
تحت نظر قرار دهد .اما از نظر علمی ثابت شده زمانیکه عصا در دست مخالف پای آسیب دیده
قرار می گیرد نیروی وزن بیشتری از روی پای آسیب دیده برداشته شده و توصیه می شود تا حد
امکان به بیمار تأکید شود که عصا را در دست مخالف پای آسیب دیده نگهدارد.
Slide 27
در صورتیکه پله ها دارای یک یا دو نرده در طرفین باشند ،شخص یک یا دو عصای خود را در
یکدست گرفته و با دست دیگر نرده را می گیرد ،ابتدا پای سالم را روی پله باالیی قرار داده و
سپس خود را باال می کشد ،با تعویض دست و محل عصای خود پله های بعدی را نیز به همین
نحو باال می رود ،در مورد وسیله نقلیه نیز با کمک دستگیره های اطراف درب به همین ترتیب
عمل می نماید.
در مورد پله هایی که نرده و دیوار ندارند ،فرد به آرامی از یک یا دو عصای خود استفاده نموده
ابتدا پای سالم را باال قرار داده ًسپس پای دیگر را در مجاورت آن قرار می دهد و پس از استقرار
در پله باالیی عصاها را نیز متناوبا روی پله باالیی قرار می دهد .در افرادیکه دارای محدودیت هی
حرکتی در ران یا زانو هستند (ثابت بودن مفاصل) و افرادیکه از بریسهای بلند استفاده می کنند
(قطع نخاع ،فلج اطفال) در باال رفتن از پله های استاندارد (دارای ارتفاع 14-16سانتیمتر و
عرض 35-28سانتیمتر باشد) دو پایه عصا را ثابت نگه داشته و سپس با یک جهش و خم کردن
ناحیه کمر هر دو پا را به صورت نوسانی روی پله فوقانی قرار می دهند و سپس عصاها را یکی
یکی یا هر دو را با هم باال می گذارند.
الزم به ذکر است در پله های غیر استاندارد افراد بایستی در باال رفتن از چله از اشخاص دیگر
کمک بگیرند.
Slide 28
در صورتیکه پله دارای یک یا دو نرده در طرفین باشد ،شخص یک یا دو عصای
خود را در یک دست گرفته و با دست دیگر نرده را می گیرد ،ابتدا پای سالم را
روی پله پایینی قرار داده سپس خود را پایین می برد و با تعویض محل دست
(دستگیره) و عصای خود به پایین حرکت می نماید .در مورد پله هایی که دارای
یک طرف دیوار هستند عصا را در زاویه دیوار و پله (جهت جلوگیری از سرخوردن)
قرار داده و سپس طبق روش فوق پایین می رود .در مورد پله هایی که نرده یا
دیوار ندارند فرد ابتدا یک عصای خود را روی پله پایین قرار داده و سپس یکی از
پاهای خود را روی همین پله می گذارد ،سپس عصای دوم و پای دوم را روی پله
قرار می دهد .فرد باید توجه نماید که سر و تنه را بیش از حد به جلو خم نکند،
زیرا این عمل باعث سقوط می گردد ،البته نسبت به نوع ضایعه خاص اندام
تحتانی و بنا به موقعیت مریض ،روش حرکت از طرف متخصصین مربوطه
آموزش داده می شود.
Slide 29
در روی سطح شیب دار مناسب بهترین روش راه رفتن ،راه رفتن چهار نقطه
است که فرد می تواند در صورت وجود نرده از آن استفاده نماید .در باال
رفتن از سطح شیب دار عصا به فاصله کوتاهی ( 10-15سانتیمتر) از پاها به
طرف جلو قرار داده و بدن را نیز به طرف جلو منتقل و شروع به راه رفتن
می نماید و برعکس .توصیه می شود در حرکت روی سطح شیب دار حتی
االمکان از راه رفتن نوسانی پرهیز شود ،در غیر اینصورت شخص باید در راه
رفتن نوسانی از گامهای کوتاه به خصوص هنگام پایین آمدن استفاده نماید.
در مورد پایین آمدن از روی سطح شیب دار نیز نکات ذکر شده فوق باید
رعایت شود.