Transcript PRZYGOTOWAŁA Natalia Kowcz Pokrycie płaszczyzny wielokątami przylegającymi i nie zachodzącymi na siebie. Rodzaj parkietażu odkryty w 1973 r.

PRZYGOTOWAŁA
Natalia Kowcz
Pokrycie płaszczyzny wielokątami
przylegającymi i nie zachodzącymi na
siebie.
Rodzaj parkietażu odkryty w 1973 r. przez
angielskiego fizyka i matematyka Rogera
Penrose'a, w którym płaszczyzna pokrywana
jest za pomocą dwóch rodzajów figur
("kafelków") tak, aby wzór nie powtarzał się
okresowo po przesunięciu.
Wypełnienie płaszczyzny różnymi wielokątami
foremnymi. W odróżnieniu od parkietażu
archimedesowskiego w jego wierzchołkach
spotykają się różne grupy wielokątów. Oto
przykłady.
Do ułożenia posadzki z jednego typu kafelka –
wielokąta foremnego (nazywanej parkietażem
platońskim) możemy użyć: trójkąta, kwadratu
lub sześciokąta.
Parkietaż archimedesowski
Składa się z różnych wielokątów foremnych, a w
każdym wierzchołku spotyka się taka sama
grupa figur.

Kostki brukowe mają zazwyczaj kształt figur, którymi
można szczelnie wypełnić płaszczyznę (powstaje
wtedy parkietaż).
Nawet jeżeli są to zwyczajne prostokąty, to mogą być
układane na kilka różnych sposobów. Niektóre
parkietaże powstają
z kostek jednego kształtu, inne z dwóch, trzech lub
więcej.
Jeśli do parkietażu wykorzystujemy tylko jeden rodzaj
kostek
w kształcie wielokąta foremnego, parkietaż nazywamy
platońskim lub foremnym. Jeśli zaś używamy kostek w
kształcie różnych wielokątów foremnych, przy czym
wszystkie węzły parkietażu są identyczne, parkietaż
nazywamy archimedesowym lub półforemnym.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Parkieta%C5%BC
DZIĘKUJĘ