Transcript W tych formacjach roślinnych strefy równikowej wilgotnej żyje mnóstwo rodzajów przedstawicieli flory i fauny.

W tych formacjach roślinnych strefy
równikowej wilgotnej żyje mnóstwo rodzajów
przedstawicieli flory i fauny. Muszą one
przystosować się do braku światła, częstych
opadów i bardzo wysokiej temperatury…
Ten ssak jest
wspaniałym
przykładem
przystosowania
do życia
w tropikach.
Jego sierść rośnie
od brzucha w kierunku
grzbietu, co sprawia, że
łatwiej spływa po niej woda.
Futro leniwca
porastają zielono –
brązowe glony,
dzięki czemu jest
on niewidoczny dla
drapieżników.
Są to jedne z najpowszechniejszych
w dżungli zwierząt. Często posiadają ,,piątą
rękę” w postaci chwytnego ogona, który pomaga
im przemieszczać się po gałęziach. Oczy małp
są skierowane do przodu, dzięki czemu mogą
ocenić dystans między gałęziami.
Żyjące w tropikach węże i jaszczurki mają
ostro zakończone pyski.
Dzięki temu pola widzenia oczu przecinają się
przed głową, umożliwiając widzenie
przestrzenne.
Niektóre
egzotyczne płazy,
gady i ssaki,
np. żaba latająca,
jaszczurka latająca,
wiewiórolotka
i lotokot, mają
rozpiętą między
kończynami skórę
lub błonę, która
pomaga im
szybować między
gałęziami.
W dżungli poruszają się one powoli, aby
nie przegrzać organizmu. Są mniejsze
od swoich krewnych z sawanny, nie mają też
dużych poroży – pomaga im to poruszać się
wśród gęstej roślinności.
Tropikalne ptaki mają krótkie i szerokie
skrzydła, co pomaga im manewrować
między gęsto rosnącymi gałęziami.
Epifity to małe rośliny
(np. storczyki) rosnące
na gałęziach wielkich
drzew
w celu uzyskania
dostępu do światła.
Nie mają one korzeni, a wodę
i substancje odżywcze
wychwytują prosto
z powietrza.
Niektóre z nich potrafią
magazynować wodę
w lejkach.
W lasach
tropikalnych gęsty
okap
z liści drzew
przepuszcza tylko
1–2% światła.
Paprocie
i begonie
przystosowały się
do życia
na mrocznym dnie
lasu.
Początkowo wiedzie
on żywot epifita.
Gdy jego korzenie
sięgną dna dżungli,
zaczynają łączyć
się w punktach
przecięcia. Drzewo –
gospodarz obumiera,
a figowiec zajmuje
jego miejsce, dzięki
czemu ma dostęp
do światła.
Drzewa w lasach
równikowych mają
korzenie
rozchodzące się
płytko pod ściółką –
tam znajduje się
najwięcej substancji
odżywczych.
U nasady pnia znajdują
się płaskie listwy –
korzenie tarczowe, które
podpierają drzewo, aby
nie przewróciło się
w czasie burzy.
Młode rośliny żyjące na mrocznym podszyciu lasu
mają nieliczne, bardzo duże, miękkie liście
wyłapujące każdy promień słońca.
Rośliny żyjące w okapie lasu wypuszczają mniejsze,
twarde liście pokryte warstwą wosku chroniącą przed
wysychaniem. Ich ostre zakończenia ułatwiają
spływanie wody i zapobiegają rozmnażaniu się
na powierzchni glonów.
Dzięki nim rośliny mogą uchronić się przed palącym
słońcem: przy wysokich temperaturach wystawiają
do słońca węższą stronę liści, unikając
ich zwiędnięcia. Gdy pojawiają się chmury, liście
zwracają się do nieba najszerszą stroną, żeby
wychwycić jak najwięcej światła.
Te potężne przestrzenie pokryte piaskiem
charakteryzują się brakiem wody i wysoką
temperaturą w ciągu dnia, a w nocy –
niską. Mimo to pustynie zamieszkują
rośliny i zwierzęta, które przystosowały
się do tych utrudnień…
Ten ssak jest
świetnym
przykładem
przystosowania
do życia na pustyni.
Na plecach ma garb (lub
dwa) wypełniony
tłuszczem, dzięki któremu
może nie jeść przez dwa
tygodnie i normalnie
funkcjonować.
Te rośliny rosnące na pustyniach południowej Afryki
mają dwa grube, soczyste liście, które chętnie
zjadłoby każde zwierzę. Aby tego uniknąć, upodobniły
się one do kamieni.
Ten mały lisek jest świetnie
przystosowany
do życia na pustyni. Jego włochata
sierść zatrzymuje powietrze, tworząc
warstwę izolującą od ciepła
(lub, w razie potrzeby, od zimna). Jasne
futro zlewa się z piaskiem, umożliwiając
kamuflaż. Wielkie uszy pomagają
ochłodzić ciało. Sierść na poduszkach
łap sprawia, że nie zapadają się one
w piasku.
Jaszczurka pustynna kolejno podnosi
łapy, aby uniknąć oparzeń.
Na kolcach molocha kolczastego
w nocy zbiera się rosa, która
później, dzięki przechyleniu głowy,
spływa mu do pyska.
Scynk krótkoogonowy gromadzi
w ogonie zapasy tłuszczu na okres
suszy i głodu.
Gekon z gatunku Palmatogecko
rangei prowadzi nocny tryb życia.
Błona między palcami sprawia, że
nie zapada się w piasku.
Mają one bardzo rozłożyste korzenie,
które wchłaniają każdą kroplę wody.
Następnie jest ona przechowywana
w mięsistych łodygach kaktusów.
Te zarośla powstały na miejscu wyciętych
lasów twardolistnych. Rosnące tam rośliny,
np. wawrzyn, mają twarde, grube, lśniące
i skórzaste liście chroniące przed wysychaniem.
W tych potężnych lasach iglastych zimą
panuje bardzo niska temperatura i grunt
jest zmarznięty, w lecie zaś robi się ciepło
i ziemia rozmarza. Żyjące w tajdze rośliny
i zwierzęta muszą radzić sobie z tymi
trudnościami…
Tajga – mroczny, tajemniczy las (ros.)
Stożkowaty kształt ich konarów sprawia,
że łatwo spada z nich śnieg. Małe igły chroniące
przed nadmiernym parowaniem wody i wiatrem
pokryte są substancją podobną do wosku.
Dobrze rozwinięty system korzeniowy pomaga
roślinom w tajdze pobierać substancje odżywcze
z mało żyznej gleby. Drzewa iglaste rosną blisko
siebie – dzięki temu są bardziej odporne na wiatr.
Duże ssaki
roślinożerne,
takie jak łoś
czy renifer,
żywią się
igłami oraz
korą drzew.
Mają silne nogi
zakończone
szerokimi stopami,
dzięki którym nie
zapadają się
w śniegu. Ich sierść
gęstnieje na zimę.
Ssaki żyjące w tajdze, takie jak np. soból czy
norka, znane są ze swoich pięknych futer, które
chronią je przed chłodem.
Ten żyjący
w tajdze ptak ma
skrzyżowany
dziób, który
pomaga mu
otwierać szyszki
i wyjadać z nich
nasiona.
Znajdują się dookoła biegunów Ziemi.
Cały rok panują tam bardzo niskie
temperatury i prawie nie pada deszcz.
Do tych warunków klimatycznych musiały
przystosować się żyjące tam zwierzęta.
Jego długie futro
wydaje się białe,
ale tak naprawdę
jest przezroczyste
i puste w środku.
Przepuszcza
powietrze
do środka,
ogrzewa, ale nie
wypuszcza.
Czarna skóra niedźwiedzia
dodatkowo przyciąga
ciepło i światło. Pod
spodem znajduje się
warstwa sadła. Dzięki
temu niedźwiedź polarny
utrzymuje stałą
temperaturę ciała.
Pod piórami mają
one grubą warstwę
puchu. Ich nogi
również są
upierzone. Ptaki
arktyczne
prowadzą tryb
życia, który
pochłania niewiele
energii, dzięki
czemu jest im
cieplej.
• Encyklopedia dla dzieci
• Ciekawe dlaczego drzewa mają liście i inne pytania na temat
roślin
• Ciekawe dlaczego wielbłądy mają garby i inne pytania na temat
zwierząt
• Akta Ziemi. Lasy
• Co i jak? Lasy tropikalne
• Wielka ilustrowana encyklopedia przyrody
• zapytaj.com
• zadane.pl
Weronika Tupaj