Transcript Co pozwala na osiąganie efektów terapeutycznych u

Co pozwala na osiąganie efektów
terapeutycznych u uczniów
ze specjalnymi potrzebami
edukacyjnymi?
•Dobry kontakt z dzieckiem.
•Fachowa wiedza.
•Umiejętności metodyczne nauczycieli.
•Dobra znajomość dziecka i jego
możliwości.
•Możliwość konsultowania się
wszystkich osób zajmujących się
terapią dziecka, wymiana spostrzeżeń i
doświadczeń w celu osiągania jak
najlepszych efektów terapeutycznych
oraz wyboru właściwych strategii pracy.
W naszej placówce podczas zajęć z
uczniami o specjalnych potrzebach
wykorzystuje się wiele metod pracy.
Nauczyciele
podwyższają
swoje
kwalifikacje, aby mieć przygotowanie
do zajęć z uczniami o różnorodnych
wymaganiach
edukacyjnych,
które
corocznie zmieniają się w zależności od
potrzeb.
Najczęściej
wykorzystywane
metody pracy to:
Stymulacja polisensoryczna według
pór
roku
(elementy
metody
„Poranny
krąg”)stymulacja
wielozmysłowa
obejmuje
swym
zasięgiem: dotyk, wzrok, słuch, węch,
smak. Służy nie tylko rozbudzeniu
możliwości percepcyjnych dzieci i
stanowi świetne przygotowanie do
właściwych
zajęć
edukacyjnoterapeutycznych, ale także zapewnia
dobrą
komunikację
nauczyciela
z
dzieckiem.
Program Aktywności Knillów
„Świadomość Ciała, Kontakt i
Komunikacja”. Celem jest
korygowanie zaburzonych funkcji i
dostarczanie dziecku informacji o
ciele (somatognozja) i jego
powiązaniu z otoczeniem,
koncentracji uwagi, dostarczanie
pozytywnych przeżyć.
Metoda ruchu rozwijającego
Weroniki Sherborne- główna ideą
tej metody jest posługiwanie się
ruchem jako narzędziem
wspomagania prawidłowego
rozwoju dziecka. System ćwiczeń
wywodzi się z naturalnych potrzeb
dziecka w kontakcie z dorosłym- z
tak zwanego „baraszkowania”.
Integracja sensoryczna- podstawę stanowią
założenia opracowane przez A. J. Ayres
polegające na integracji czynności zmysłowych.
Na ten proces składają się: odbiór bodźców,
segregowanie w obrębie układu nerwowego,
rozpoznawanie, łączenie tych informacji z
uprzednio odebranymi i kojarzenie z
posiadanymi doświadczeniami czuciowymi lub
ruchowymi oraz wytwarzanie odpowiednich
reakcji adaptacyjnych na bodźce i ich
zapamiętywanie. Cel terapii to bogacenie
zdolności mózgu do dostrzegania bodźców z
otoczenia, do odczytywania, zapamiętywania i
na tej podstawie świadomego działania.
Metoda Domanawykorzystywana do usprawniania
dzieci z uszkodzeniem mózgu, ale
także do stymulacji u dzieci
zdrowych. Gdy dostarczymy
odpowiednich bodźców
uszkodzonemu mózgowi to
stymulacji podlegają sfery:
ruchowa, fizyczna, intelektualna i
emocjonalno-społeczna.
Muzykoterapia- muzyka uwrażliwia
na odbiór bodźców z otoczenia i
oddziaływuje na sferę ruchową, procesy
poznawcze jednostki, procesy
emocjonalne, sferę społeczną. Wpływa
na rozwój świadomości własnego ciała,
koncentracji uwagi, pamięć,
wyobraźnię, pobudza ciało w zakresie
ruchów dowolnych. Stwarza możliwość
przeżycia czterech sytuacji
terapeutycznych: odreagowania,
rytmizacji, relaksacji i aktywizacji.
Metoda zabawowa- polega na
ćwiczeniach ruchowych, tańcach przy
muzyce i zabawach dydaktycznych.
Głównymi celami są: usprawnianie
funkcji psychomotorycznych,
aktywizowanie całego organizmu
poprzez angażowanie poszczególnych
analizatorów: ruchowego, słuchowego,
wzrokowego, dotykowego oraz
uspołecznianie dzieci.
Stymulacja ciała- proponowane są
tutaj elementy masażu Shantala,
szczotkowanie ciała wzmagające czucie
wewnętrzne(prioprioreceptywne),
obszczypywanie, łaskotanie,
stosowanie faktur w obrębie ciała,
kończyn, twarzy, stosowanie zmiennej
temperatury. Należy pamiętać, iż
dziecko najwcześniej uzyskuje kontrolę
nad mięśniami w obrębie twarzy.
Ustno-twarzowa terapia
regulacyjna według CastilloMoralesa- dzięki elementom tej
metody możemy przygotować
dziecko do podjęcia ruchów
mimicznych, artykulacyjnych, do
jedzenia i picia oraz ogólnej
stymulacji twarzy i ust na poziomie
odruchów wrodzonych.
Zmiana rytmów wewnętrznychwykorzystując komunikację nie
werbalaną możemy wpływać na stany
emocjonalne u dzieci, to znaczy
wyciszać je lub pobudzać w zależności
od potrzeb wykorzystując muzykę i jej
rytm. Muzyka, której rytm jest znacznie
szybszy od rytmu bicia serca dziecka,
działa na nie pobudzająco.
Wykorzystujmy w tej metodzie także
natężenie głosu.
Chromoterapia- w pracy dziećmi
niepełnosprawnymi stosuje się barwne
naświetlania części ciała lub całego ciała.
Kolorem zielonym możemy naświetlać bez
ograniczeń(ma charakter stabilizujący i
wyrównujący), natomiast czerwony jest
barwą, z którą należy obchodzić się
ostrożnie, gdyż jej nadmiar prowadzi do
rozdrażnienia. Kolor żółty dobrze działa na
dzieci smutne, niebieski ma właściwości
nasenne i przeciwbólowe, a kolor
pomarańczowy ma charakter pobudzający i
stymulujący jak czerwony.
Ćwiczenia grafomotorycznepolegają na usprawnianiu czynności
ruchowych rąk i rozwijają
współdziałanie oka i ręki. Pełnia
rolę usprawniającą i stymulującą.
Zajęcia manualne- mają na celu
usprawnianie koordynacji
wzrokowo-ruchowej, ćwiczenie
koncentracji i precyzji,
doskonalenie pamięci ruchowej
oraz wzrokowej. Chodzi też o
rozluźnienie napięcia mięśniowego
rąk, ramienia i przedramienia oraz
usprawnienie mięśni palców i
zdolności współpracy palców reki.
Metoda małych form
scenicznych (zabawa
parateatralna)- spełnia ona
ogromną rolę terapeutyczną i służy
zaspakajaniu przeżyć i twórczej
aktywności dziecka. Usprawniamy
dzięki tej metodzie sferę
poznawczą, emocjonalną i
społeczną.
Zabawy paluszkowe- są nie do
przecenienia ze względu na
możliwość dostarczania dziecku
doznań dotykowych pozwalających
poznać własne ciało, poczuć jego
odrębność i nawiązać kontakt z
drugą osobą. Zapewniają także
poczucie bezpieczeństwa, gdyż
dziecko znając te zabawy potrafi
przewidzieć rozwój wydarzeń.
Metoda Marianne Frostig- są to
ćwiczenia i zabawy ukierunkowane na
rozwój percepcji wzrokowej,
spostrzegawczości i umiejętności
dokonywania wyboru. Uczeń obserwuje
własne ciało w lustrze podczas
wykonywania zadań, obwodzi palcem
wzór na kartce podawanych przez
nauczyciela przedmiotów. W ten sposób
doskonali się w zakresie różnorodnych
sfer rozwoju w zakresie 3 poziomów
(podstawowym, średnim, wyższym).
Metoda „Dobrego Startu”- celem jest
jednoczesne usprawnianie czynności
analizatorów:słuchowego, wzrokowego,
kinestetyczno-ruchowego, lateralizacji,
orientacji w schemacie ciała i
przestrzeni. W jej założeniach leży
koordynowanie czynności słuchowowzrokowo-ruchowych oraz integrowanie
harmonizowanie wszystkich funkcji
psychomotorycznych. Ćwiczenia
wprowadzane są kolejno ze stopniowym
zwiększaniem trudności.
Metoda 18 struktur wyrazowych- opiera
się na analizie sylabowo-głoskowej wyrazów
w powiązaniu z ich budową literową. Celem
tej metody jest nauczenie automatycznego
nazywania kształtów fonogramów(kombinacji
liter) oraz rozwijanie zdolności umieszczania
ich w słowie w odpowiedniej kolejności. Aby
dziecko miało jasność jak zbudowane są
wyrazy posłużono się kolorami: czerwony
przypisano samogłoskom, czarny
spółgłoskom, a zielony sylabom. Metoda
składa się z 18 części, do których
odpowiednio przypisano zeszyty ćwiczeń i
książkę.
Dziękujemy za uwagę