Transcript Sport wedkarski metody polowu

POLSKI ZWIĄZEK WĘDKARSKI
Koło Zamość ALGA
ul. Dzieci Zamojszczyzny 43
Materiały do szkolenia młodzieży PZW
Sport wędkarski – metody połowu – zanęty, węzły wędkarskie
Opracował: Marek Harasim
DEKALOG WĘDKARZA
Nie jesteś panem natury, tylko jej równoprawną cząstka. Kiedy godzisz w nią, godzisz
w siebie. Nie żądaj przeto od niej więcej niż to konieczne.
2.
Z wody powstałeś i dzięki niej żyjesz. Dbaj o nią tak, by żyć i korzystać z niej mogły
twoje dzieci i wnuki.
3.
Żeby wygrać z rybą, najpierw musisz wygrać ze sobą.
4.
Walcz zawsze sam, szlachetnie i do końca, narzędziem tak delikatnym, jak to
możliwe.
5.
Jeśli nie umiesz dać rybie szansy, nie wędkuj. Zostań rybakiem.
6.
Nie sprzęt uczyni cię mistrzem. Lecz umiejętności zrozumienie przyrody. Bądź więc
względem niej cierpliwy i pokorny.
7.
Nie żądaj do innych więcej niż od siebie samego. Bierz tylko tyle, ile chciałbyś
pozwolić innym.
8.
Bądź prawdziwym wędkarzem, nie pozostawiaj po sobie śladu w łowisku i na brzegu.
9.
Uszanuj łowisko kolegi i nie wchodź na nie, póki cię nie zaprosi.
10. Nie łów ryb dla zysku ani dla zabawy. Co chcesz zabrać – zabij, co uwolnić – wypuść,
zawsze od razu, nigdy ponad miarę.
1.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
W skrócie:
Nazwa tej metody wywodzi się od tego , że długość zestawu ( żyłki ze spławikiem) jest mniejsza
od długości kija. Hol ryby taką wędką możliwy jest tylko poprzez odkładanie elementów
wędziska. Wędzisko powinna cechować duża sztywność, oraz niewielki ciężar, który umożliwi
sprawne operowanie długim kijem (od 9,5 m do 13 metrów).
Kiedy wybrać metodę skróconego zestawu i w jakich warunkach będzie najodpowiedniejsza?
Zestaw skrócony, poprzez swa finezyjność, delikatność i precyzję łowienia, jest niezastąpiony,
kiedy ryby żerują słabo i trzeba im precyzyjnie podać przynętę w polu nęcenia na bardzo
delikatnym zestawie.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
•
•
Żyłka:
Do tyczki podczepiamy żyłkę o długości zależnej od głębokości łowiska. Musimy ją również
dopasować do długości topu (szczytowe segmenty wędziska). Ilość, jaką rozłączamy, zależy od
długości zestawu - im płytsze łowisko, tym mniej szczytowych segmentów jako top.
A jaka długość żyłki, pomiędzy spławikiem a szczytówką?
W wodach stojących jest to ok. 1 m, z tym że są sytuacje, w których ta długość się zmienia.
Gdy brania są bardzo słabe i często spóźniamy zacięcie, to trzeba skrócić tę odległość do około
0,5 metra. Wtedy zacięcie będzie błyskawiczne, ale taki zestaw wymaga doświadczenia.
Może prowadzić do częstych splątań, jeden nieuważny ruch i spławik wraz z żyłką poplątany
na szczytówce.
Odległość ta może wynosić również około 1,5 metra - a kiedy ją stosować? Kiedy łowimy
w czystej, bardzo płytkiej wodzie, gdzie ryby może odstraszać nawet szczytówka
umiejscowiona nad ich głowami. Wówczas przy wydłużonej odległości miedzy spławikiem
a szczytówką można ją odsunąć od miejsca łowienia, jednak zacięcie będzie trudniejsze, gdyż
lekko się je opóźnia, kasując luz.
W wodach płynących odległość ta powinna wynosić około 2 metrów, gdyż zestaw w rzece trzeba
prowadzić, przytrzymywać, popuszczać. I do takich właśnie manewrów potrzeba więcej żyłki w
tym odcinku zestawu.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
•
Grubość żyłki:
Dobieramy ją pod kątem ryb jakie łowię, ostrożności z jaką te ryby biorą, oraz prędkości
nurtu. Wiadomo wszak, że woda płynąca pomaga rybie stawiać opór.
Przy tyczce dobieramy do żyłki odpowiedni amortyzator gumowy. Staramy się zawsze
sprawdzić, czy rybom nie przeszkadza grubsza żyłka i staram się stosować możliwie
najmocniejsze, gdyż pozwala ona na szybszy hol i lądowanie ryby na tzw. klatę. Zaczynamy
więc od grubości 0,08 na przyponie - jeśli brania są częste, zakładamy 0,10 i sprawdzam, czy
częstotliwość się nie zmieni. Jeśli nie, możemy również spróbować na 0,12. Poprzez technikę
prób i błędów dobieramy więc optymalną grubość do danego łowiska i sytuacji.
Niekiedy w ciężkich warunkach i 0,08 będzie za grube, wtedy zastosowanie żyłki 0,06 jest
konieczne.
Niekiedy też stosujemy amortyzator mocniejszy niż wychodzi z wyliczeń - głównie w łowiskach
z licznymi zawadami, kiedy nie można rybie dać za wiele pola do popisu, bądź też w łowisku,
w którym hol musi być bardziej stanowczy, aby nie wystraszyć ryb z łowiska. Jednak na takiej
grubszej gumie ryba ma większe szanse, aby się spiąć, gdyż zestaw nie amortyzuje tak dobrze
jej zrywów. Dobór wszystkich elementów zestawu trzeba dokładnie przemyśleć, a często
odpowiedź uzyskuje się po wielu próbach i treningach na danym łowisku.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
•
•
Spławik:
Przy tyczce, gramaturę spławika dobieramy, kierując się głębokością łowiska, warunkami
panującymi na nim (wiatr, uciąg) oraz intensywnością brań (wiadomo - kiedy ryby dobrze
biorą przy samym dnie, zastosowanie cięższego zestawu szybciej doprowadzi w te rejony
przynętę)
Ogólnie, przy zestawie skróconym w wodach stojących trzymamy się zasady 0,2 grama na
każdy metr wody, a wiec przy 5 metrach głębokości spławik będzie miał wyporność 1 grama.
Oczywiście, trzymanie się sztywno tej reguły nie ma sensu, gdyż kiedy pojawia się wiatr, trzeba
wyporność zwiększyć, aby spławik lepiej utrzymywał się na falce.
Jednak, gdy brania są bardzo delikatne, musimy tą wyporność odpowiednio zmniejszyć, aby
spławik pokazywał nawet te najdelikatniejsze skubnięcia, a gdy brania są pewne, wyporność
zwiększamy, aby nie czekać godzinami, aż zestaw dojdzie do pożądanej głębokości.
Sprawa w wodach płynących jest ciut trudniejsza, gdyż trzeba popróbować i dobrać zestaw
tak, aby osiągał on dno w naszym polu nęcenia - a wiec wstawiam go do wody trochę przed nim,
zaś obciążenie ma zapewnić to, że przynęta osiągnie dno w pożądanym miejscu.
Czasami chcemy puścić zestaw z prądem, aby ryba mogła wyłapać tak poruszającą się
przynętę, czasami prowokujemy, lekko przytrzymując i puszczając, a czasami potrzebne jest
przytrzymanie zestawu w nurcie np. aby skusić jakiegoś leszcza. I wtedy z pomocą przychodzi
mi dysk Gutkiewicza, bez którego nie wyobrażam sobie przytrzymania zestawu w szybkim
nurcie.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
•
•
•
Śrucinki:
Osobiście wyznaję zasadę: dużo małych. A więc moje zestawy wyglądają jak paciorki małych
śrucinek. Zasada ta jednak jest dokładnie przemyślana, gdyż ryba odczuwa linią boczną. Kiedy
ociera się o wielka śrucinkę, z pewnością ją poczuje, jednak natrafiając na jakąś kulkę
z rozstawionego paciorka będzie ją mniej odczuwała.
W wodach stojących nad przyponem, umieszczam jedną małą śrucinkę sygnalizacyjną, często
o gramaturze 0,02 grama, a następnie zaczepiam śrucinki tak, aby mogły one się swobodnie
przesuwać, nie niszcząc tak delikatnej żyłki (musimy trochę poświęcić czasu nad wyszukaniem
odpowiednio miękkich śrucin).
Rozkład śrucin uzależniam od intensywności brań - kiedy są one energiczne i następują szybko,
cały ten zestaw śrucin zsuwam nad przypon, aby dobrze sygnalizowały mi brania. Jednak
w przypadkach, gdy ryby biorą ostrożniej, preferują one bardziej naturalny opad przynęty,
więc rozsuwam śrucinki na długości 40 cm w dwa paciorki, czasami w pojedyncze śrucinki, aż
do obciążenia głównego 40 cm nad przyponem, aby spowodować jak najbardziej naturalny
przydenny opad przynęty.
Czasami zdarza mi się, że ryby żerując w toni biorą z opadu - wówczas na dość lekkim zestawie
rozsuwam równo śruciny.
Niekiedy, gdy pojawia się jakiś ruch wody, a zależy mi na tym żeby zestaw był nieruchomy - za
przyponem mocuję większa śrucinę, którą kotwiczę zestaw na dnie (przegruntowuję go tak,
aby śrucinka ta spoczęła na dnie).
W rzekach gdy chcę uzyskać swobodny spływ zestawu z lekkim przytrzymaniem zakładam
śrucinę sygnalizacyjną o większej gramaturze, następnie w odległości dłuższej niż przypon
umieszczam oliwkę na stałe. Blokuję ją przeciągając w jej środku amortyzator gumowy.
Czasami o jedną śrucinkę przegruntowuję, aby wlokła się po dnie. Jednak, kiedy chcę mocno
przytrzymać zestaw na wyżej wspomnianym dysku, stosuję oliwkę, która zawiesza się nad
dnem oraz śrucinkę która kotwiczy na dnie przypon, odpowiednio dłuższy w tym wypadku.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
Hak:
W zestawie skróconym hak charakteryzuje się tym, że jego grot jest równolegle skierowany do
trzonka, z racji pionowego zacięcia w tej metodzie.
Hak dostosowuję do przynęty oraz do poławianych ryb i ich kaprysów. Wiadomo, że ochotki
nie założę na grubym haku, który zniszczy mi tą delikatną przynętę, a taki hak jest mi
potrzebny, gdy chcę szybko ryby lądować "na klacie", gdyż cieniutki drucik rozegnie mi się
podczas takiego manewru.
Wielkość zadzioru ma także duże znaczenie. Przy szybkościowym łowieniu małych ryb,
optymalny będzie mały zadzior a nawet jego brak, lecz gdy chcę łowić duże ryby nawet na małe
haczyki grot musi być większych rozmiarów aby podczas holu nie stracić ryby.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
•
Sprzęt dodatkowy:
Tutaj zestaw skrócony narzuca masę sprzętu pomocniczego, bez którego można się obejść.
Jego brak odbiera jednak komfort łowienia. Wielu ludzi patrzą z rozbawieniem na zawodnika,
który jak wielbłąd taszczy cały ten majdanek i rozkłada go godzinami, jakby odprawiając jakiś
rytuał. Jednak komfort łowienia na takim stanowisku, tak ważny podczas zawodów, jest
nieporównywalny.
Korzystam więc z pomostu, na którym mocuję łapki trzymające wędkę podczas nęcenia.
Poza tym mam na podorędziu klips, który zapobiega zsuwaniu się wędki do wody oraz pudełka
na robaki (bez trudu dostępne), rolki, kosz podpórki na topy, podbierak w zasięgu ręki oraz
obszerną siatkę, do której mogę szybko i bez przeszkód wrzucać rybki.
Cały ten sprzęt pomaga w skuteczności i dokładność skróconego zestawu, oraz zapewnia
wygodę na stanowisku - mam wszystko w zasięgu ręki i praktycznie nie muszę się ruszać po nic
z miejsca.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
Sprzęt dodatkowy:
Korek
do
montażu
gumy,
który
umieszczamy najczęściej w drugim bądź
trzecim elemencie, licząc od szczytówki.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
Sprzęt dodatkowy:
•
Łącznik guma – żyłka.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
•
Sprzęt dodatkowy:
Zakończenie szczytówki
Sam koniec szczytówki jest miejscem najbardziej
narażonym na tarcie, a włókno węglowe nie jest
w stanie wytrzymać tnącej siły gumy po nim się
przesuwającej; w końcu samo ulega zniszczeniu
i staje się przyczyną niszczenia gumy.
Z tego właśnie powodu koniec szczytówki
zabezpieczamy teflonową, lub metalową wkładką.
Połów ryb metodą skróconego zestawu.
•
•
Sprzęt dodatkowy:
Struna do przeciągania gumy
Jest to bardzo przydatne urządzenie, pozwalające na
błyskawiczne wprowadzenie gumy do szczytówki.
Może to być zarówno zwykła ciężka gitarowa struna lub
cienki drut.
Połów ryb na tzw. bata.
•
•
W skrócie:
Zestaw pełny to wędka teleskopowa o dowolnej długości, której zestaw jest mniej więcej równy
długości wędziska. Szczytówka tego kija powinna być bardziej elastyczna, miękka, ponieważ
to właśnie ona amortyzuje zrywy ryb podczas holu.
•
•
Kiedy wybrać tę metodę i w jakich warunkach będzie najodpowiedniejsza?
W przypadku, kiedy ryby żerują dobrze, ich brania są energiczniejsze i nie jest konieczna
precyzja łowienia. Zestaw nie musi być tak delikatny, gdyż wygłodniałym rybom nie
przeszkadza cięższy montaż. W takich warunkach bardziej się liczy szybkość łowienia, więc
bardziej odpowiedni jest zestaw pełny czyli bat, którym szybciej można wyciągać rybki
z łowiska.
Połów ryb na tzw. bata.
•
•
Żyłka:
W zestawie pełnym dobór długości zestawu narzuca długość kija - należy pamiętać, aby żyłka
była krótsza od wędziska, gdyż kiedy duża ryba nagnie szczytówkę, pojawi się duży problem
z jej podebraniem. Długość ta również ma być krótsza w szybkościowym łowieniu małych
rybek, gdyż to znacznie ułatwi operowanie.
•
•
Grubość żyłki:
Dobieramy ją pod kątem ryb jakie łowię, ostrożności z jaką te ryby biorą, oraz prędkości
nurtu. Wiadomo wszak, że woda płynąca pomaga rybie stawiać opór. Co do bata, to trzeba
uważać, aby nie stosować żyłek zbyt cienkich przy grubych sztywnych szczytówkach,
gdyż zacięcie w tym wypadku często może kończyć się zerwaniem żyłki. Stosuję się żyłki
o grubości od 0,08 do 0,14.
Połów ryb na tzw. bata.
•
•
Spławik:
Zasady obowiązują te same co przy tyczce jednak musimy wsiąść też pod uwagę to, żeby waga
nie była zbyt mała byśmy mogli wykonać wyrzut tym spławikiem. Kształt spławika na wodzie
stojącej dobieramy jak najbardziej smukły (na ile nam warunki na to pozwolą), jeśli jest silny
wiatr, który powoduje ruchy wody, musimy wybrać bardziej pękaty aby polepszyć jego
stabilność. Na rzekach łowimy oczywiście na przepływankę, więc spławik jak najbardziej
pękaty.
•
•
Śrucinki:
Rozkładamy podobnie jak w tyczce. W rzekach odpada nam przetrzymywanie, a pozostaje
tylko swobodna przepływanka. Umieszczamy więc oliwkę kilkadziesiąt cm. Nad przyponem
i śrucinę sygnalizacyjną gdy chcemy by zestaw unosił się nad dnem, bądź samą oliwkę tuż nad
dnem gdy chcemy prowadzić blisko dna
Połów ryb na tzw. bata.
•
•
Hak:
W zestawie pełnym grot musi być pod pewnym kątem nachylony do trzonka by umożliwić nam
zacięcie pod pewnym kątem. Numerację haczyków stosujemy w myśl zasady czym mniejsze
ryby i delikatniejsze brania tym mniejszy haczyk.
•
•
Sprzęt dodatkowy:
Używając bata sprzęt dodatkowy nie jest konieczny jak przy tyczce, może nam tylko usprawnić
łowienie.
Połów ryb na tzw. bata.
•
•
Połączenie żyłki z wędziskiem:
Sprzęt: Istotnym elementem zestawu wędkarskiego przy
połowach na bata jest połączenie żyłki z wędziskiem. Są różne
sposoby, ale większość łączy przy pomocy zwykłego węzła,
wiążąc żyłkę do końca szczytówki. Jest to najgorsze
z rozwiązań, bowiem w wyniku ciągłych ruchów szczytówką
(i to dość energicznych), węzeł ulega zniszczeniu, co
w konsekwencji może doprowadzić do zerwania żyłki
w miejscu mocowania. Ciekawym rozwiązaniem jest sposób
podany w "Przewodniku Wędkarskim", który po
sprawdzeniu polecam do stosowania. Aby dokonać tego typu
połączenia należy przygotować kawałek dość twardej rurki
z tworzywa sztucznego o długości ok. 2,5 cm (średnica
wewnętrzna rurki powinna wynosić ok. 1mm). Rurkę
nasuwamy na koniec szczytówki bata tak, aby znalazła się ok.
2,5 cm od końca wędziska (rurka nie powinna się łatwo
przesuwać na szczytówce). Następnie należy przygotować ok.
6 cm kawałek rurki silikonowej, przez którą należy
przeciągnąć żyłkę główną zestawu. Na końcu tej żyłki należy
związać pętlę (jak na ilustracji), i następnie zacisnąć pętlę za
poprzednio naciągniętą rurkę z tworzywa, stanowiącą
opornik dla węzła. Owinięcie wokół szczytówki żyłki (2 - 3
zwoje), i nasunięcie silikonowej rurki na końcówkę szczytówki
nie stanowi żadnego problemu (dobrze jest namoczyć
końcówkę, co powoduje lepszy poślizg przy nasuwaniu).
Tego typu łączenie zapobiega poza tym zahaczeniu żyłki
o węzeł.
Połów ryb metodą angielską.(metoda odległościowa)
•
·Zalety
Umożliwia wędkowanie z dużych odległości - z lepszym skutkiem w wodach stojących lub
o słabym nurcie.
•
•
·Wędzisko
Najczęściej nasadowe, długości 3,6 - 4,2 m ( czasem 5,10 - 6 m raczej jako wersje alternatywne
do metody angielskiej), o liczbie przelotek 12 - 18 (czasem więcej).
Przelotki jakościowo wysokiej klasy, o stosunkowo niedużych oczkach. Rękojeść wędziska
długa, pozwalająca na swobodny chwyt obiema rękami przy zarzucaniu zestawu.
•
·Żyłka
Niezbyt elastyczna, średnio sztywna, o średnicy 0,10-0,14mm. W czasie łowienia powinna być
zatopiona.
Połów ryb metodą angielską.(metoda odległościowa)
•
·Spławiki
O wydłużonej budowie, nawet do 40 cm długości. Na łowiska płytkie - krótsze. Przy wietrze i na
większe głębokości z wybrzuszonym korpusem. Górna część antenki powinna mieć jak
najmniejszą wyporność. Na wody stojące - prosty, mocowany jednopunktowo. Przy głębokości
większej niż 2/3 długości wędziska, stosuje się spławiki montowane przelotowo.
•
Obciążenie
Największa część skupiona przy spławiku. Obciążenie pośrednie - w zależności od warunków
atmosferycznych i umiejętności łowiącego (im trudniejsze warunki atmosferyczne, tym bliżej
przyponu kolejne ciężarki).Przy delikatnych braniach, ciężarki nie powinny być skupione.
•
•
Kołowrotek
Lekki, o wysokim przełożeniu.
Połów ryb metodą bolońską.
•
Zalety
Umożliwia wędkowanie z dużych odległości w rzekach o nurcie średnim i szybkim, na
łowiskach do kilkumetrowej głębokości, klasycznym zestawem (przepływanka), ze stałym
spławikiem. Penetracja obszaru łowiska większa niż przy metodzie angielskiej.
•
·Wędzisko
Najczęściej teleskopowe, długości 5 - 8 m, o dość sztywnej, harmonijnej akcji i względnie
miękkiej szczytówce. Przelotki wysokiej jakości, duże, na wysokich stopkach, ich liczba jest
równa ilości segmentów 1 - 2 ruchome na szczytówce. Długa rękojeść, służąca do oburęcznego
wyrzutu zestawu i wygodnego trzymania wędki w trakcie łowienia.
Połów ryb metodą bolońską.
•
·Żyłka
Dość miękka, elastyczna, o średnicy 0,11 - 0,18 mm. Podczas łowienia powinna unosić się na
powierzchni wody.
•
·Spławiki
Takie jak do klasycznej przepływanki, pękate, gruszkowate lub kroplowate, z długim kilem
i grubszą antenką, dobrze widoczną z dużych odległości. Mocowane dwu-punktowo, na stałe.
Na wody wolno płynące i płytsze - bardziej smukłe, z krótszym statecznikiem. Na szybki nurt –
bardziej pękatej z dłuższym dolnikiem.
•
·Obciążenie
Podobnie jak przy metodzie przepływanki, w zależności od łowiska i warunków.
W rzekach o średnim nurcie często 80 - 90 cm od haczyka -2/3 obciążenia, reszta
-rozłożona,+ śrucina sygnalizacyjna. Aby zapobiec skręcaniu się żyłki, przypon z żyłką główną
można połączyć za pomocą krętlika. W rzekach o szybkim nurcie główne obciążenie często
stosuje się w postaci łezki i śruciny obciążającej + śrucina sygnalizacyjna
Połów ryb tzw. fedderem / pikerem.
•
•
W skrócie:
Nazwa pochodzi z ang.(feeder -nęcić, zanęcać). Są to najmocniejsze konstrukcyjnie a zarazem
najpopularniejsze wędki do metody " drgająca szczytówka ". Stosuje się głównie do połowu
karpi, linów, dużych leszczy, brzan, kleni. Długość kija od 3,3 do 3,9 m. Picker jest
delikatniejsza odmianą feedera.
•
•
Kiedy wybrać tę metodę.
Metodę tę wybieramy zawsze kiedy chcemy łapać ryby w rzece w znacznej odległości przy dość
dużym uciągu. Pickera wybieramy na wody stojące bądź na bardzo wolny uciąg.
Połów ryb tzw. fedderem / pikerem.
•
•
Żyłka.
Na rzekę stosujemy żyłki twarde o przekroju około 0,22 mm. Na wodach stojących żyłki mogą
być bardziej miękki i nieco cieńsze. Ważne jest to jakiej ryby się spodziewamy.
Znane są przypadki łapania dużych karpi na najmocniejsze feedery.
•
•
Obciążenie.
Tutaj fantazja wędkujących nie zna granic. Może to być pojedyncza oliwka o odpowiednim
ciężarze. Koszyk otwarty bądź zamknięty mniej lub bardziej obciążony. Kształty tych
„karmików mogą być okrągłe, prostokątne, trójkątne, a samo obciążenie (oliwki) też mogą
przybierać różną formę.
•
•
Hak.
W metodzie tej stosujemy haczyki o krótkim trzonku, wygięte w jedną stronę koniecznie
z zadziorem co powinno ułatwić zacinanie ze znacznej odległości. Haczyki powinny być mocne
odporne na stępienie. Rozmiar dobieramy stosownie do przynęty i ryb jakie chcemy łapać.
•
•
Sprzęt dodatkowy:
Kołowrotek spinningowy o niezawodnym działaniu z płynna regulacją hamulca. Podbierak,
siatka oraz odhaczasz do uwalniania złapanych ryb. Dobrze jeżeli posiadamy kilka
dodatkowych szczytówek do naszego wędziska.
Pamiętaj z każdego mocniejszego kija zawsze zrobisz gruntówkę.
•
Połów ryb prostą wędka z kołowrotkiem spinningowym.
•
W skrócie:
•
Zestaw do połowu ryb tą metodą to tzw. teleskop z przelotkami o długości od 3,5 metra do
około 5,5 metra wraz z kołowrotkiem spinningowym. Bliższa charakterystyka sprzętu do
połowu tą metodą jest bardzo trudna z powodu wielkiej ilości różnego rodzaju sprzętu na
rynku. Z cała pewnością bardziej przyjazne wędkarzowi będą wędziska dłuższe około
4,5 metra, sztywne i lekkie ale przez to i drogie. Zaletą tego zestawu jest jego wszechstronność.
Jeden kij może nam służyć zarówno jako lekka gruntówka czy długi spinning bądź jako wędka
spławikowa.
•
•
Kiedy wybrać metodę i w jakich warunkach będzie najodpowiedniejsza?
Tą metodę wybieramy wtedy kiedy brakuje nam środków na zakup specjalistycznego sprzętu.
Wielka zaleta tego typu zestawu to jego mobilność zawsze można go gdzieś „upchać”
podróżując rowerem, samochodem. Wadą tego zestawu jest to iż w pewnych warunkach nie
spełni naszych oczekiwań, a to okaże się że jest za krótki bądź za długi za sztywny czy za giętki.
No cóż nie ma sprzętu uniwersalnego.
Połów ryb prostą wędka z kołowrotkiem spinningowym.
•
Żyłka.
•
Dobór grubości żyłki zależy od metody jaką będziemy w danej chwili stosować. Generalna
zasada jest taka czym łapiemy ciężej np. „na grunt” tym żyłka powinna być cięższa (np. około
0, 30 mm) i odwrotnie czym delikatniej chcemy wędkować tym żyłka cieńsza np. 018 mm.
Przy doborze żyłki należy kierować się również pojemnością szpuli na kołowrotku.
•
Obciążenie.
•
Stosujemy obciążenie stosowne do metody wędkowania jaką w danej chwili obraliśmy.
Może to być koszyk z obciążeniem np.. 40 gram bądź paciorek grubszych śrucin - metoda
spławikowa.
•
•
Hak:
Haczyk stosujemy adekwatny do metody jaką wybraliśmy i wielkości ryb jaką spodziewamy się
złapać.
•
•
Sprzęt dodatkowy:
To podbierak, siatka na ryby z obręczami o długości minimum 2,5 metra wymóg
regulaminowy, wygodne siedzisko, radio itp..
Połów drapieżników na tzw. żywca.
•
•
W skrócie.
Zestaw do połowu ryb ta metodą to najczęściej dość mocna wędka teleskopowa z kołowrotkiem
spinningowym, która umożliwia dalekie i precyzyjne podanie „żywca” czyli żywej przynęty na
ryby drapieżne. Długość wędki wacha się od 3 do 5 metrów. Do zbrojenie zestawów konieczne
są specjalistyczne druciane przypony (nie dotyczy okoni i sandacza, a nawet suma)
odpowiedniej wielkości haczyki bądź kotwice.
•
Paternoster.Metoda połowu polegająca na tym, że przynęta (pierwotnie żywiec) poruszały się
na bocznym mocowaniu do linki głównej. Niektóre systemy do połowu tą metodą stanowią
prawdziwe konstrukcje inżynierskie z drutów, tworzyw, drewna. Pater noster (Ojcze nasz)
zastosowany został po raz pierwszy przez mnichów w średniowieczu do połowu szczupaków
w stawach hodowlanych. Jak zapewniają przekazy, przy dobrym zastawieniu szczupaka można
było wyjąć już po zmówieniu tej modlitwy.
•
•
Kiedy wybrać metodę i w jakich warunkach będzie najodpowiedniejsza?
Metodę tą wybieramy zawsze kiedy chcemy złapać okazałego drapieżnika w stawie, jeziorze
czy rzece. Metoda ta jest względnie tania – przypony metalowe, haczyki czy kotwice oraz
mniejsze czy większe spławiki są stosunkowo tanie. Trzeba pamiętać, że spinningowanie jest
o wiele droższe.
Połów drapieżników na tzw. żywca.
•
•
Żyłka.
Dobór żyłki uzależniamy od tego w jakich warunkach przyjdzie nam łapać, jaką rybę chcemy
złapać. Przy połowie szczupaka zalecam żyłkę 0,40 o ile będziemy łapać wśród zaczepów
(„gdzie patyki tam wyniki”). Na czyściejszych wodach można używać cieńszych żyłek np. 0,25 –
0,30. Przy polowaniu na okonie czy sandacza żyłka musi być zdecydowanie cieńsza od 0,18 do
0,22.
•
•
Zbrojenie żywca
Najczęściej przebijamy haczykiem bądź kotwiczką pyszczek rybki. Niektórzy wędkarze
przebijają rybę w środkowej części tuż pod kręgosłupem. Wybór uzbrojenie zależy od
indywidualnych upodobań wędkarza czy warunków panujących na łowisku. Podobnie zbroimy
martwą rybkę ale tu już można stosować dwie bądź trzy kotwice.
•
•
Spławik
Dobór spławika jest prosty. Generalna zasada jest taka czym większy żywiec tym większy
spławik. Kształt spławika: szczupak pękaty; okoń, sandacz bardziej wysmukły i lżejszy.
Obciążenie dobieramy stosownie do wyporności spławika a obciążenie może być nieco mniejsze
od wyporności spławika.
•
•
Sprzęt dodatkowy:
To podbierak, siatka, szczypce do odhaczania ryby, rozwieracz, a nawet specjalne rękawice.
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
•
•
•
Wstęp.
W moim przekonaniu, komponowanie ma wiele z magii i umiejętności sztuki kulinarnej chociaż
musi być dodatkowo wzbogacone wiadomościami o łowisku, z którego mamy zamiar wyjąć
rybę ?swojego życia?. To jednak nie wszystko, gdyż musimy jeszcze pamiętać o gustach
poszczególnych gatunków, które mamy zamiar poławiać.
Zanętą jest wszystko to, co wrzucamy do wody w celu zwabienia ryb.
Ma ona jeszcze jedno zadanie, moim zdaniem bardzo istotne - utrzymanie tych ryb w naszym
łowisku. W związku z tym nie możemy pozwolić sobie na przekarmienie ich.
Zaspokojenie apetytu (nasycenie ryb) spowoduje, iż po krótkiej "fali" dość intensywnego
żerowania częstotliwość brań będzie spadać aż w końcu zupełnie ustanie.
Aby temu zapobiec musimy pamiętać o rozdrobnieniu składników spożywczych i odpowiednim
ilościowym dawkowaniu.
Piszę o tym, również dlatego, ponieważ większość z nas, bez potrzeby wrzuca do wody zbyt
duże jej ilości dodatkowo przyczyniając się do eutrofizacji (przeżyźnienia) zbiorników.
Szczególnie niebezpieczne jest to w przypadku wód stojących, gdzie obce substancje opadają na
dno i tam, po jakimś czasie, rozkładają się.
Duża ilość związków chemicznych powstałych z rozkładu materii organicznej systematycznie
przyczynia się do zwiększenia żyzności wody. W efekcie daje się zaobserwować bardzo szybki
przyrost roślinności, której szczątki opadają na dno, rozkładają się, powodując znaczny ubytek
tlenu a wzrost siarkowodoru i innych substancji trujących. Taki proces, trwający dłuższy czas,
doprowadza do śmierci zbiornika. Musimy więc zdawać sobie sprawę, iż nawet najmniejsza
ilość niepotrzebnie wrzuconej zanęty przyczynia się do nieobliczalnej w skutkach degradacji
środowiska wodnego. Pamiętajmy więc, że najczęściej od ilości dużo większe znaczenie ma jej
jakość i umiejętność podania.
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
Częstym błędem popełnianym przez początkujących wędkarzy jest rozproszenie ławicy na dość
dużym obszarze. Przyczyna tego, to duży obszar oraz zbytni rozrzut w trakcie nęcenia lub zła
spoistość i ciężar zanęty (szczególnie w rzekach). Zbyt wolne wymywanie składników może
spowodować, że ryby stracą zainteresowanie zanętą natomiast zbyt szybkie odprowadzi
z miejsca łowienia gdyż podążą za spływającymi z nurtem drobinami zanęty.
Zanętę powinniśmy dostosować również do techniki łowienia oraz spodziewanego miejsca
żerowania ryb - tuż pod powierzchnią, przy dnie, w toni wodnej, przy brzegu, na płyciznach
czy też w miejscach głębszych. W zależności od tego powinna ona rozpadać się w momencie
zetknięcia z powierzchnią wody lub szybko opaść na dno i dopiero tam zacząć ?pracować?
a czasem najpierw szybko opadać a następnie zacząć się rozpraszać w toni wodnej.
Składniki zanęt podzielić możemy na dwie grupy. Do pierwszej zaliczyć należy spożywcze,
mające na celu zwabienie i utrzymanie ryb w łowisku, natomiast do drugiej mineralne, które
mają nadać zanęcie odpowiednią spoistość i ciężar. Niektóre składniki spożywcze mają również
wpływ na spoistość zanęty.
Na własności składników wpływa również stopień ich rozdrobnienia. I tak np. mielone
herbatniki mają właściwości silnie klejące, odwrotnie niż mąka kukurydziana.Do zanęt
rzecznych najczęściej dodaje się glinę lub inne substancje wiążące w ilości zależnej od
prędkości nurtu. W celu dodatkowego dociążenia zanęty można również dodać żwir. Wędkując
w wodach stojących glinę zastępujemy ziemią lub piaskiem. Bardzo często spoistość zanęty
można regulować ilością dodanej przy rozrabianiu wody. Ta sama mieszanka nawilżona
niewielka ilością wody będzie bardzo wolno opadać, uwalniając po drodze część składników
natomiast mocno nawilżona ? natychmiast opadnie na dno i tam dopiero zacznie się
rozmywać.Na koniec chciałabym przypomnieć, że nie istnieją ?cudowne? zanęty są tylko
prawidłowo dobrane do charakteru łowiska, występującego w nim rybostanu i techniki
łowienia.
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
•
•
•
Jak ją zrobić?
Jest to przeogromny temat, gdyż na każdym akwenie panują rożne warunki, jest inny rybostan,
jest to tez zależne od temperatury, pory roku, ciśnienia, zanieczyszczenia, itd., wiec jak sami
widzicie opisanie tego zajęło by sporo czasu.
Ja postaram Sie przedstawić tutaj ogólne zasady nęcenia
Zacznijmy może od składników zanęt:dzielimy je na bazowe: które stanowią bazę naszej zanęty
w niektórych warunkach nie trzeba jej nawet o wiele ulepszać, gdyż w bardzo czystych rzadko
odwiedzanych przez wędkarzy jeziorach zbytnie "przedobrzenie" zanęty może być klęską,
jednak na większości polskich wodach musimy użyć dodatków które zmienia nam jej smak,
zapach, barwę, konsystencje, ciężar, kaloryczność. Zanęty bazowe możemy zakupić bez
problemu w sklepach, jednak zwracajmy czasami uwagę na markę danej bazy(szczególnie jeśli
chcemy z tym wystartować w zawodach), gdyż niekiedy możemy dostać zwykły chłam który
nie tylko skutecznie odstraszy nam ryby z łowiska, ale także może w znaczny sposób
zanieczyścić wodę, wiec przede wszystkim uwagę zwracajmy na jakość naszej zanęty. Drugim
sposobem jest przygotowanie bazy domowym sposobem, bądź tez zmieszanie jej z zakupionych
podst. składników komponenty mielone pieczywo- mowie tutaj o słodkich bułeczkach a nie
o chlebie który skwaśnieje w wodzie, możemy zmielić stare wysuszone bulki, możemy kupić
gotowa bulkę tarta w sklepie spożywczym, albo możemy tez zakupić w sklepie wędkarskim,
który oferuje nam cala gamę rodzajów, często wyprażonych o różnorakich kolorach
(pamiętajcie im bardziej wyprażone pieczywo tym mniejsze właściwości wiążące).płatki
zbożowe- płatki owsiane po dokładnym zmieleniu dają nam świetne właściwości klejące, oraz
trochę smużące, nie raz zamiast używać kleju PV1 mieliłem swoje płatki zaoszczędzając w ten
sposób trochę pieniędzy a uzyskując klej do zanęt.
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
Jeśli je nie zmielimy tez możemy dodać je do zanęty, wtedy będziemy mieli mieszankę o
większym granulacie, jednak uważajmy by nie dać za dużo w warunkach słabego zerowania
gdyż ryby nam mogą się przejeść.Mąka kukurydziana- wyraźny zapach lubiany przez wiele
ryb stwarza z niej jedna z ważniejszych składników bazowych, brak innych właściwości
pozwala nam na dużą jej zawartość w naszej zanęcie. Konopie- świetny dodatek do zanęt
połciowych i tutaj mamy duże pole do popisu, możemy dać duże ziarna które będą
selekcjonowały nam plotki, możemy je zmielić, oraz wyprażyć, wtedy otrzymamy dość tłustą
konsystencje która nam zwiążę zanętę, i poprawi jej prace w wodzie
otręby pszenne- nie są zbyt wartościowym składnikiem, jedyna z ważniejszych właściwości jest
spulchnianie nam mieszanki biszkopt- w sklepach możemy znaleźć pod nazwa BIsquit znanych
firm, oraz możemy sobie sami zmielić z biszkoptów, wafli, herbatników. są bardzo słodkie
( na pewno wiec nie jeden letni leszcz połakomi się na taka słodkość), są dość tłuste i maja dużą
wartość odżywczą, wiec uważajmy w zimniejszych porach roku, gdyż przekarmienie stada
wygłodniałych leszczy w cieplej porze roku należy do niemożliwych lub bardzo trudnych
soja-mączka sojowa, dostaniemy ja w sklepach ze zdrowa żywnością(pani w jednym z takich
sklepów w mojej okolicy dobrze mnie już zna), a wiec: duża zawartość białka przez to jest
bardzo odżywcza, co za tym idzie możemy utrzymać stado bardzo wygłodniałych ryb w łowisku
a teraz przedstawię parę składników bazowych, które są bardziej egzotyczne, ale możemy je
bez problemu dostać w większości sklepów wędkarskich
Arachid- (mączka arachidowa), ma świetny intensywny zapach i co więcej posiada również
lekkie właściwości przeczyszczające, co powinno skłonić marudne przekarmione ryby do
bardziej intensywnego zerowania.
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
•
•
•
Coprah melasa bardzo słodka i bardzo odżywcza o intensywnym zapachu, jak już się pewno
domyślacie, będzie dobrym składnikiem naszej zanęty na wiecznie głodne leszcze.
Coco Belge dość gorzkawy zapach, posiada właściwości rozpulchniające, a także
przeczyszczające, które będą przydatne bardziej w zimnych okresach, kiedy ryby nie są już tak
skłonne do obżarstwa. To by było tyle na temat bazy, teraz przejedzmy do ulepszaczy, najpierw
zajmiemy się zapachem.
Mamy do dyspozycji cale mnóstwo zapachów którymi możemy sobie doprawić zanętę: anyż:
bardzo specyficzny zapach, polecany przeważnie do zanęt płociowych wanilia: słodki zapach
wiec bardziej będzie odpowiedni dla naszych leszczy truskawka często używana karpiarzy do
kulek zanętowych. Mamy także kolendrę, kozieradkę, nostrzyk, tymianek, cynamon, goździki.
imbir itd.
Nie sugerujcie się podanymi przykładami dla których gatunków ryb te zapachy stosować, gdyż
są one tutaj przykładowe, niekoniecznie anyż musi zawsze działać na płoć i w tym cały sekret,
tutaj trzeba eksperymentować, na każdym łowisku na dana rybę o danej porze zadziała cos
innego..Co do zapachów chciałbym się podzielić pewnym sposobem na karasia, który
wyczytałem i sam wypróbowałem(ale podkreślam jeszcze raz nie zawsze musi to działać).
Mielimy wiórki kokosowe, i dodajemy do tego kakao, w równych proporcjach, których całość
będzie stanowiła około 10% naszej zanęty.
Taka mieszankę zostawiamy na noc w szczelnym pojemniku(aby zapachy dokładnie przeszły)
i rano dodajemy do zanęty, u mnie podziałało świetnie, wypróbujcie, polecam.
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
•
•
•
Do zanęty dodawać możemy oczywiście składniki które będą nasza przynęta, niekoniecznie
zwierzęcą, gdyż możemy łowić na np. kukurydze i wtedy tez dodanie jej do zanęty poprawi
nam ja. A co do dodatków zwierzęcych, panuje jedna logiczna zasada, do zanęty dodajemy
składniki mniejsze niż na hak, powód?- prosty ryby zainteresuje się większym kęsem
A wiec dodajemy tutaj pinki (małe białe robaki), jokery (małe ochotki), możemy pokroić
rosówki i również je dodać itd.W moim okręgu utrwaliła się ostatnio pewna metoda, często
stosowana na kanale gliwickim i przynosząca niemałe efekty, a mianowicie: jokers dodaje się
do pewnej mało spoistej gliny(dostępna jest specjalistyczna glina do joka w sklepach
wędkarskich, pewnej znanej firmy) i takie kule posyłamy przed zanęta, aby wyścielić sobie
ładnie łowisko. Robi się nam piękny plac, naszpikowany jokiem, na który kładziemy
odpowiednia już zanętę, kule które spadają nam na to są rozbijane przez przechodzący od
dołu jokers.
Jest to sposób wypróbowany dający świetne efekty w warunkach kiedy dno jest niezbyt dobre
na położenie na nim zanęty ( kamienie w których może się nam zgubić ona, bądź tez bardzo
muliste dno). Powiem wam jeszcze o Fiente, czyli odchodach gołębich, może to być dla
niektórych śmieszne ale posłuchajcie.
Oczywiście niemowie o tym żeby wziąć szufelkę i wpaść do najbliższego gołębnika, ale bardziej
odpowiednie będzie zakupienie gotowych już wysuszonych odchodów w sklepie wędkarskim.
Przygotowanie: wsypujemy fiente do miseczki i zalewamy wrzątkiem tak żeby zakrył nam
znajdujący tam proszek (nie przesadzajmy) zostawiamy aż ostygnie , a następnie możemy to
dodać do suchej mieszanki i dokładnie wymieszać,
UWAGA- nie namaczać zanęty przed dodaniem wyparzonego fiente gdyż możemy ja
przemoczyć. Zastosowanie: niejeden pewnie zapyta a po co mi to?, a wiec ten składnik, jest
skuteczny przy wszelakich fanaberiach pogodowych, gdy zmienia nam się ciśnienie, zmienia
on nam Ph wody, a wiec na zawodach w łowisku tworzymy sobie mikroklimat co może niekiedy
zakończyć się sukcesem(nie przesadzajmy z tym dodanie około 15% tego do zanęty powinno
wystarczyć).
O zanętach
Jak stworzyć prostą zanętę czy przynętę sposobami domowymi.
•
•
Ok mamy już gotowa mieszankę i co teraz? chlup do wody?, nie, ażeby nasza mieszanka
dotarła tam gdzie trzeba musimy ja odpowiednio dociążyć, bądź tez skleić (dotyczy to rzek,
zbiorników bardzo głębokich w których najczęściej poprzez duża różnicę temperatur
obserwujemy znaczne ruchy wody)Do dociążania służy nam piasek i żwir, którym odpowiednio
dociążamy nasza mieszankę, pamiętam jeszcze kiedyś rzucało się w wartkich rzekach zanętę
wiele metrów powyżej łowiska, teraz możemy ta odległość o wiele zmniejszyć odpowiednio
donęcając powyższymi komponentami a co za tym idzie, zwiększyć precyzje nęcenia.
W warunkach o mniejszych ruchach wody(kanał, zbiorniki o lekkim przepływie) używamy
gliny, są w sklepach różne rodzaje, mniej spoiste, lub bardziej wszystko zależy jak jest głęboko i
z jaka prędkością porusza się woda.
Teraz czas na namoczenie zanęty, możemy to zrobić dzień przed wędkowaniem lub na łowisku
( osobiście zamaczam ja dzień przed łowieniem, najlepiej mając wodę z łowiska ale to raczej
trudne, wiec używam wody mineralnej)I co dalej? następnie dobrym sposobem jest
przesypanie zanęty przez sito, to eliminuje wszelkie grudki i bardzo poprawia jej prace
w wodzie. Są szczególne przypadki kiedy nie przecieramy zanęty, gdy nie chcemy aby ona
w ogóle pracowała ze względu na dużą ilość drobnicy w łowisku, gdy chcemy aby ona pozostała
na dnie. Są różne rodzaje sit, które dzielimy ze względu na wielkość oczek, największe
stosowane na rzeki, oraz bardzo drobne na kanały gdzie wszystko musi być delikatne. Teraz
lepimy kule i sprowadzamy czy dobrze ja namoczyliśmy, przeważnie nie powinna ona się rozbić
w zetknięciu z miękkim podłożem(np. wrzucamy ja do pojemnika z zanęta) z wysokości 1m. Ta
wysokość może być różna. np. w rzece musi być zanęta mocniej związana, a gdy chcemy żeby
nam smużyła oczywiście mniej, poprzez technikę prób i błędów trzeba znaleźć zloty środek.No
cóż to by było na temat ogólnych zasad nęcenia tyle, pamiętajcie ze najwięcej uzyskacie poprzez
eksperymenty to one wam powiedzą która mieszanka będzie najodpowiedniejsza w danych
warunkach, a wiec zachęcam do testowania różnych mieszanek.No cóż życzę wam udanych
połowów i połamania kija.
O zanętach
•
•
ZANĘTY DOMOWE
Zanęty domowe zwykle ustępują skutecznością zawodniczym mieszankom,
wyrabianym z gotowych, drogich produktów renomowanych firm jak Sensas czy
zanęty Marcela van den Eynde. Niemniej tanimi sposobami można uzyskać
zadziwiające efekty - pod warunkiem, że trafnie dobierzemy zanętę do łowiska,
pory roku, poławianych ryb. Trzeba w to włożyć trochę wysiłku, eksperymentować
z przepisami i udoskonalać je, a można uzyskać za mniejsze pieniądze imponujące
rezultaty. Przy stosowaniu zanęty pamiętajmy, aby jej kolor nie kontrastował
z dnem. Kierujmy się też zasadą: im większa ryby, tym większe kawałki w zanęcie.
O zanętach
•
•
NĘCENIE DŁUGOFALOWE
Oczywiście zanęt domowej roboty użyjemy przy nęceniu długofalowym, czyli przy
nęceniu w danym miejscu przez co najmniej kilka dni. W takim przypadku nie ma
żadnej potrzeby wsypywania rybom zanęt po 20 zł za kilogram. Najlepiej zanęcać
jest wtedy tanimi mieszankami, które zwabią ryby, a przede wszystkim będą
zawierały składniki, które zostaną zjedzone przez nie. Długofalowo można bardzo
skutecznie zanęcać np. krojoną rosówką, grochem, czy konopiami.
Warunkiem sukcesu nęcenia dłuższego jest regularne, tj. o stałej porze np. o 9.00
rano podawanie ryb tego samego jedzenia. Gdy po np. tygodniu zdecydujemy się
już na łowienie w zanęconym miejscu, to bezwarunkowo trzeba łowić na to, co się
wcześniej wrzucało do wody, bo ryby się już do tych składników przyzwyczaiły. Jak
już pisałem dobrze jest zanęcić krojoną rosówką lub czerwonymi robakami. Trzeba
zmieszać je z ziemią z kretowiska lub spod ściółki leśnej albo z ziemią zanętową
bądź gliną wędkarską. Nęcenie przez dłuższy czas gwarantuje wspaniałe efekty, ale
trzeba uważać, aby jakaś amatorska pijawka nie zajęła zanęcanego miejsca i w tym
celu wrzucać zanętę do wody trzeba dyskretnie.
O zanętach
•
•
DOSTOSOWANIE ZANĘTY DO ŁOWISKA I UMIESZCZANIE JEJ W
ŁOWISKU
Zanętę trzeba przede wszystkim dopasować do rodzaju akwenu i gatunku
poławianych ryb. Wiadomo, że jeżeli łowimy na jeziorze, to zanęta nie musi mieć
dodatkowych składników sklejających bądź obciążających. Po prostu jeśli łowimy
płytko to do wody możemy wrzucić małe kule, które utworzą chmurę zanętową.
Jeśli łowimy przy dnie - wrzucimy kule większe. Dobra zanęta powinna po
wrzuceniu do wody smużyć, uwalniać swoje składniki, tworząc chmurkę na linii
opadania. Jeśli łowimy tam, gdzie dno ma ostry spadek, to kule zanętowe nie
powinny być całkiem okrągłe, by nie staczały się w dół. Jeśli łowimy na rzekach, to
w zależności od uciągu trzeba zanętę czymś dociążyć. Tym czymś będzie glina
wędkarska, żwirek, piasek, ziemia zanętowa, ziemia z kretowiska + klej zanętowy.
Im większy uciąg, tym cięższa i mocniej sklejona powinna być zanęta. Wielkość kul
zanętowych jest wprost proporcjonalna do siły nurtu - przy naprawdę silnym
uciągu kule mogą być nawet wielkości dużego grejfruta. W wypadku łowienia
w rzekach kule najlepiej rzucić jest kilka metrów przed miejscem łowienia, bo i tak
nurt trochę je zniesie. UWAGA! Niezależnie od łowiska zanęta MUSI być skupiona
w jednym miejscu, inaczej nie będzie żadnych rezultatów.
O zanętach
•
•
ZANĘCENIE WSTĘPNE
Przed zanęcaniem zanętą do wody warto wrzucić kule z ochotki zanętowej
( jokersa ) i obciążenia ( glina wędkarska, ziemia itd.). Tak robi się na zawodach,
by dodatkowo zwiększyć liczbę brań. Dość optymalnym zestawieniem wydaje się
być 1kg jokersa na 2kg ziemi.
•
•
DAWKOWANIE ZANĘTY
Robaczki ( jokers, pinka ) można dodać w zasadzie do większości zanęt
z pozytywnymi rezultatami. Dużą partię zanęty (połowa, trzy czwarte całości)
najlepiej wsypać na samym początku wędkowania, a resztą donęcać, gdy brania
zaczynają słabnąć.
Moim zdanie nie należy wrzucać do wody więcej niż 5kg zanęty, bo przyniesie
to odwrotny skutek - przekarmimy ryby, przenęcimy łowisko.
Wiosną i latem w zupełności wystarczy 1 - 2kg zanęty. Jesienią powinniśmy
dorzucić więcej zanęty, gdyż ryby zaczynają intensywniej żerować przed
nadejściem zimy i trudniej je przekarmić.
O zanętach
•
•
PRZYGOTOWANIE ZANĘTY
Zanętę należy najpierw dobrze wymieszać na sucho i rozrobić wodą z łowiska ( dodawać
małymi porcjami, mieszać itd. - profesjonaliści zanęte namaczają przez godzinę, a nawet
przez dwie). Czekamy, aż zanętą nasiąknie dobrze wodą i przesiewamy ją przez sito
wędkarskie kilka razy.
W razie potrzeby dolewamy jeszcze wody. Zanętę dobrze jest nakryć mokrą ściereczką, gdyż
łatwiej pilnować jej, żeby nie wyschła, niż zanęty. Robaki dodajemy do zanęty tuż przed
wrzuceniem jej do wody, inaczej za szybko umrą. Ryby mają bardzo wyczulony węch - przed
przygotowaniem zanęty trzeba dobrze umyć ręce (szczególnie jeśli ktoś jest palaczem!!!).
•
•
ZANĘTY FIRMOWE
Jeśli się już w to bawimy, to nie kupujmy bardzo tanich zanęt . W większości są mało warte
bo ile dobrych składników znajdzie się w 1kg zanęty za 5zł, po odjęciu kosztów producenta,
hurtowni, sklepu ? Kupujmy zanęty sprawdzonych marek jak zanęty Marcela (po 15zł/kg,
zwykle słabo dostępne) lub Sensasa / Gut-Mixa (po 20zł/kg, dobrze dostępne, aktualnie
najczęściej stosowane przez wyczynowców).
Niektóre zanęty Marcela są robione w Polsce wspólnie z firmą Robinson i kosztują ok. 8zł/kg.
Nie różnią się jakościowo od Marcela sprowadzanego z zagranicy, ale jest to tylko kilka typów
zanęt. Nie najgorsze zanęty robi też Dragon, niestety są one mało dostępne.
Jeśli chodzi o popularną firmę Traper, to ich zanęty są jeszcze możliwe, jeśli weźmiemy
bogatszy w składniki sekret, a nie specjal (sekret jest tylko złotówkę droższy od specjala).
Zanęty domowej roboty
Zanęty robione z domowych składników.
•
1)Zanęta płociowa - wiosna
500 g drobno zmielone ciemne pieczywo
500 g bułka tarta
250 g mąka kukurydziana
100 g mąka pszenna
100 g Coco-Belge
250 g mączka z orzechów arachidowych
100 g konopie
Zapach - koper włoski
Zanęty domowej roboty
•
•
2)Zanęta na karpiowate
1,5 części bułki tartej
0,5 części mąki kukurydzianej
0,5 części kaszy kukurydzianej
1 część zmielonych płatków owsianych
0,2 części cukru
0,5 części mielonych nasion słonecznika
Zapach - wedle własnego uznania i w zależności od gatunku, na który się
nastawiamy
3)Zanęta płociowa
1 część mąki kukurydzianej
1 część bułki tartej
0,5 części kaszy kukurydzianej
0,5 części pokruszonych płatków owsianych
Zapach - nostrzyk
4)Zanęta leszczowa
1 część kaszy kukurydzianej
1 część zmielonego suchego chleba
1 część bułki tartej
0,5 części mąki kukurydzianej
0,4 części pokruszonych płatków owsianych
Zapach - wedle uznania (wanilia, kolendra, kokos, cynamon, kminek)
Zanęty domowej roboty
•
•
•
4)Zanęta płociowa - wiosna
0,5 części kaszy kukurydzianej (gotowanej)
0,25 części mąki kukurydzianej
0,25 części otręby pszenne
10 % wiórki kokosowe
5)Zanęta płociowa - jesień
0,5 kg konopie
0,25 kg prażone siemię lniane
0,5 kg prażona tarta bułka
0,25 kg biszkopt
0,25 kg Coco-Belge
0,25 kg mąka kukurydziana
Zapach (anyż, kozieradka, koper włoski)
6)Zanęta leszczowo-płociowa
Zagotować 3 litry wody i zalać 1 kg kaszy kukurydzianej. Odstawić na pół godziny.
Dodać 0,5 kg mąki pszennej
2 kilogramowe opakowania gotowej zanęty
0,5 opakowania kopra melasa
0,5 kg konopi
Zapach - wedle uznania
Zanęty domowej roboty
•
•
•
7)Zanęta krąpiowo - leszczowa na wodę stojącą
2 części bułki tartej lub pszennych otrębów
2 części mielonych płatków owsianych
1 część suszonej mielonej gliny
1 część krwi
1 część białych robaków
8)Zanęta płociowa na wodę stojącą
3 części mielonych biszkoptów
1 część mleka w proszku
1 część tartej bułki
1 część suszonej mielonej gliny
1 część otrębów pszennych
1 część suszonych lub żywych larw ochotek i chruścika oraz białych robaków.
9)Zanęta na świnki
2 części bułki tartej
2 części mleka w proszku
2 części gliny mielonej-suszonej
1 część płatków owsianych mielonych
1 część glonów suszonych mielonych
1 część robaków białych
WĘZŁY

Węzeł igiełkowy – przyponowy do wiązania haczyków
z łopatką.
WĘZŁY

Węzeł angielski – przyponowy do wiązania haczyków z łopatką.
WĘZŁY

Węzeł pętelkowy – przyponowy do łączenia przyponu z żyłką
główną.
WĘZŁY

Węzeł „Palomar” do wiązania haczyków z oczkiem,
karabińczyków, kółek itp.
WĘZŁY

Węzeł podwójny – klinczowaty do wiązania haczyków z
oczkiem, karabińczyków, kółek itp.
WĘZŁY

Węzeł zderzakowy tzw. „baryłka” do łączenia żyłek o równej
( zbieżnej ) grubości.
WĘZŁY

Węzeł łączący – plecionka – linka z żyłką.
WĘZŁY

Węzeł muchowy.
WĘZŁY

Węzeł omotka.
WĘZŁY

Węzeł stopujący.