Transcript 01_Prezentacja_warsztaty_Slubice_17-18-10-2014_calosc

Modelowe taNGO
- rozwijamy
współpracę międzysektorową
WARSZTAT: WSPÓŁPRACA SAMORZĄDÓW
I ORGANIZACJI POZARZĄDOWYCH
W ZAKRESIE TWORZENIA POLITYK PUBLICZNYCH,
SŁUBICE, 17-18 PAŹDZIERNIKA 2014 ROKU
Współpraca międzysektorowa
 próby
usystematyzowanych wspólnych działań, gdzie
samorząd i organizacje pozarządowe dzięki współpracy
przekraczają swoje ograniczenia (biurokracja wsparta jest
spontanicznym zaangażowaniem, a akcyjność uzupełniona
o stabilność funkcjonowania),
 łączenie potencjałów i zasobów dla lepszego realizowania
wspólnie ustalonych celów,
 bazowanie
na wspólnie uznanych zasadach (zasada
pomocniczości, zasada suwerenności stron, zasada
partnerstwa,
zasada efektywności,
zasada uczciwej
konkurencji, zasada jawności).
Współpraca międzysektorowa – poziomy
Różne poziomy współpracy:
 przy jednym działaniu - partnerstwo projektowe
 gdy dotyczy większej grupy organizacji i form reprezentacji
- partnerstwo strategiczne, programowe, dialog
obywatelski
 system działań ujętych w dokumentach strategicznych i
operacyjnych, podejmowanych przez różne jednostki
organizacyjne i wykorzystujących różne narzędzia i
rozwiązania organizacyjne – lokalny model współpracy
Model współpracy (i)
 Zagadnienie współpracy organizacji pozarządowych i jednostek
samorządu terytorialnego podzielone na trzy bloki, nazywane
„płaszczyznami”:
 Płaszczyzna
I. Współpraca jednostek samorządu
terytorialnego i organizacji pozarządowych w zakresie
tworzenia polityk publicznych
Polityka publiczna to całość długofalowych zamierzeń i towarzyszący im
system rozwiązań prawnych, przyjętych i realizowanych przez władzę
publiczną we współpracy z obywatelami, organizacjami na rzecz
społeczności zamieszkującej obszar działania jednostek samorządu
terytorialnego.
Model współpracy (ii)
 Płaszczyzna II. Współpraca samorządu z organizacjami
pozarządowymi w zakresie realizacji zadań publicznych
Zadania publiczne to działania podejmowane przez administrację
samorządową na podstawie ustaw określających ich zakres
kompetencji.
 Płaszczyzna III. Infrastruktura współpracy, tworzenie
warunków do społecznej aktywności
„Infrastruktura” to ogół lokalnie ukształtowanych czynników
wpływających na funkcjonowanie organizacji pozarządowych oraz
współpracę pomiędzy sektorem samorządowym a trzecim sektorem
(pozarządowym). Czynniki te w poważnej mierze stymulowane są przez
działania administracji lokalnej.
Płaszczyzna I.
Współpraca w tworzeniu polityk publicznych
diagnozowanie lokalnych problemów i wyzwań
wzajemne informowanie się partnerów o planach,
zamierzeniach i kierunkach działań
iii. współtworzenie strategii i programowanie polityk
publicznych
iv. konsultowanie założeń projektów i aktów
normatywnych
v. wdrażanie polityk publicznych, w tym tworzenie
rozwiązań prawnych i instytucjonalnych
vi. ocenianie oraz pomiar efektów realizacji polityk i
programów (ewaluacja)
i.
ii.
Płaszczyzna II.
Współpraca w realizacji zadań publicznych
i.
realizacja zadań publicznych z wykorzystaniem
form finansowych
ii.
realizacja zadań publicznych z wykorzystaniem
form niefinansowych
iii.
partnerstwo projektowe w realizacji zadań publicznych
Płaszczyzna III. Infrastruktura współpracy,
tworzenie warunków do społecznej aktywności
i.
system wspierania inicjatyw obywatelskich
i organizacji pozarządowych
ii. wspieranie procesów integracji sektora
organizacji pozarządowych
iii. partnerstwo lokalne
Sześć (wybranych) zakresów tematycznych
i.
ii.
iii.
iv.
v.
vi.
diagnozowanie lokalnych problemów i wyzwań
konsultowanie założeń projektów i aktów
normatywnych
realizacja zadań publicznych z wykorzystaniem form
finansowych
realizacja zadań publicznych z wykorzystaniem form
niefinansowych
system wspierania inicjatyw obywatelskich i organizacji
pozarządowych
wspieranie procesów integracji sektora organizacji
pozarządowych
1. Diagnozowanie lokalnych problemów i wyzwań
 Polityki publiczne tworzone są wokół problemów.
 Współczesne problemy są dużo bardziej złożone niż
nam się wydaje. Dlatego wymagają profesjonalnego
podejścia.
 Zgodnie
z zasadą efektywności samorząd i
organizacje koncentrują swoje najlepsze zasoby do
stworzenia rzetelnej diagnozy, która przyniesie obraz
lokalnej społeczności, ocenę stanu jej aktywów i
pasywów, silnych i słabych stron.
1. Diagnozowanie lokalnych problemów i wyzwań
Aby dotrzeć do obrazu jakości lokalnego życia należy/można
przeanalizować takie wymiary funkcjonowania lokalnej
społeczności, jak:











aktywność ekonomiczna (funkcjonowanie na rynku pracy),
sytuacja dochodowa i sposób gospodarowania dochodami,
wyżywienie,
zasobność materialna,
warunki mieszkaniowe,
korzystanie z pomocy społecznej,
kształcenie dzieci,
uczestnictwo w kulturze i wypoczynku,
korzystanie z usług systemu ochrony zdrowia,
ubezpieczenia i zabezpieczenia emerytalne,
itp.
2. Konsultowanie założeń projektów
i aktów normatywnych
 Konsultacje społeczne to zorganizowany sposób uzyskiwania
przez administrację opinii, stanowisk od podmiotów (a więc osób
i instytucji), których pośrednio lub bezpośrednio dotkną skutki
proponowanych przez administrację działań. Plany tych działań
mogą być zawarte m.in. w projektach aktów prawnych, w
projektach różnego rodzaju programów, strategii, ale także w
projektach budżetów jednostek publicznych.
 Konsultacje są obowiązkiem ustawowym.
Siedem zasad konsultacji
Siedem zasad konsultacji
Siedem zasad konsultacji
Siedem zasad konsultacji
3. Realizacja zadań publicznych
z wykorzystaniem form finansowych
Kilka form przekazywania środków na realizację
zadań, np.:
ogłaszanie konkursów na realizację zadań publicznych,
 złożenie przez organizację oferty z własnej inicjatywy,
 zadania zlecane w trybie pozakonkursowym,
 przetargi, w tym z zastosowaniem klauzul społecznych,
…

4. Realizacja zadań publicznych
z wykorzystaniem form niefinansowych
1.
2.
Możliwości współpracy niefinansowej, choć ograniczone
obowiązującym prawem, są bardzo szerokie i w dużym stopniu
zależą od dobrej woli i pomysłowości stron.
Współpraca niefinansowa może dotyczyć m.in. wsparcia
merytorycznego,
bezpłatnego
udostępnianie
zasobów
rzeczowych, korzystania z narzędzi, promocji (bezpłatne
konsultacje czy porady prawne, korzystanie z przestrzeni
wspólnej, z wyposażenia, z patronatów).
5. System wspierania inicjatyw obywatelskich
i organizacji pozarządowych
1.
System to powiązane ze sobą elementy realizujące jakąś
funkcję, w tym przypadku wspieranie inicjatyw tak
indywidualnych jak zorganizowanych.
2.
System wspierania to zespół instytucji i procesów tworzących
zaplecze merytoryczne, techniczne dla działań obywatelskich.
Podstawowymi instytucjami są instytucje samorządowe i
pozarządowe organizacje wspierające. Instytucje te często
wyodrębniają różnego rodzaju wyspecjalizowane struktury,
takie jak centra informacji, centra wspierania organizacji
pozarządowych, centra wolontariatu itp.
6. Wspieranie procesów
integracji sektora organizacji pozarządowych
Nie tylko liczba i jakość organizacji pozarządowych przesądza o
jakości współpracy, ale także to, czy organizacje umieją ze sobą
współpracować.
Procesy samoorganizacji mogą iść w dwóch, (niekoniecznie
wykluczających się) kierunkach:
1.
2.


swoistego samorządu (rada, forum), gdzie próbuje się stworzyć
reprezentację środowiska, lub
w kierunku federacyjnym, gdzie organizacje tworzą mniej lub
bardziej formalne koalicje, które reprezentują jedynie zrzeszonych w
nich członków.
Partycypacja obywatelska
 …partycypacja, czyli uczestnictwo. To sposób
na aktywne branie udziału w wydarzeniach, które
nas
dotyczą.
Możliwość
zabierania
głosu,
uczestniczenia ludzi w działaniach i decyzjach.
 …obywatelska,
czyli dotycząca nas jako
obywateli. To taki rodzaj partycypacji, który opiera
się na komunikacji z władzą. Skupia się na
wzajemnym wspieraniu władzy oraz obywateli we
wspólnym podejmowaniu decyzji.
Wartość partycypacji obywatelskiej
 Największa
wartość
partycypacyjnego
to
wspólnoty.
 Duże
z
realizacji
budowanie
procesu
lokalnej
znaczenie ma także uwzględnienie
wszystkich
zainteresowanych
danym
zagadnieniem (interesariuszy) oraz
 wypracowanie rozwiązania, które odpowiada
na potrzeby wszystkich zainteresowanych.
Etapy procesu partycypacyjnego (I-III)
Diagnoza
• zebranie informacji odnośnie
dotychczasowej sytuacji przedmiotu
procesu partycypacyjnego
Komunikowanie
• zaproszenie interesariuszy do
planowanego procesu
• informuje o procesie i zachęca do
udziału
Zasięganie opinii
• główny etap całego procesu, w trakcie
którego interesariusze dzielą się opinią
na temat przedmiotu oraz wypracowują
rozwiązania/stanowiska
Etapy procesu partycypacyjnego (IV-V)
Informacja
zwrotna
• upublicznienie i przekazanie informacji
wszystkim interesariuszom na temat
podjętych decyzji wraz ze szczegółowym
uzasadnieniem
Ewaluacja
• ocena zrealizowanego procesu, czy zakładany
cel został zrealizowany, czy zastosowane
metody i narzędzia okazały się skuteczne, co
sądzą o procesie interesariusze i organizatorzy
Realizacja diagnozy
Krok 1. określam problem badawczy i cel badania
Krok 2. zbieram i weryfikuję dane zastane
Krok 3. ustalam kto i w jaki sposób jest powiązany z
tematem (problemem/zagadnieniem)
Krok 4. przeprowadzam badanie
Krok 5. tworzę mapę potrzeb i oczekiwań poszczególnych
interesariuszy
Krok 6. podsumowuję wyniki w formie raportu.
Dziękuję za uwagę.