Transcript Preparaty do p*ukania jam z*bowych





Integralna część chemo-mechanicznego
opracowania kanałów. Uzupełnia mechaniczne
opracowanie. Poprzez płukanie kanałów dociera
się do miejsc niedostępnych dla narzędzi
endodontycznych.
Usuwa bakterie i resztki miazgi pozostające w
kanałach
Zmniejsz ryzyko złamania narzędzia, ułatwia
pracę (wilgotne środowisko)
Pomaga również w usuwaniu tzw. wartwy
mazistej






Zdolność do usuwania zanieczyszczeń
organicznych i nieorganicznych ze wszystkich
odcinów kanału korzeniowego
Zdolność usuwania wartwy mazistej
Działanie bakteriobójcze
Nawilżać kanał i ułatwiać pracę w kanałach
korzeniowych
Działanie wybielające na twarde tkanki zęba
Brak cytotoksyczności
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Podchloryn sodu (0,5% - 5,25%)
Woda utleniona
Związki chelatujące
Kwas cytrynowy
Chlorheksydyna
Sól fizjologiczna
Alkohol
Płyn o jasno-żółtym zabarwieniu i delikatnym
zapachu chloru
 Stosowany w stężeniach od 0,5%-5,25%
 Ma silne działanie utleniające i chlorujące,
rozpuszcza tkankę organiczną nie uszkadzając
tkanek twardych
 Działa silnie bakteriobójczo
 Działa wybielająco
 Rozkłada się stosunkowo szybko do substancji
nieszkodliwych



Najbardziej polecanym stężeniem jest
roztwór 1%. Ma wszystkie z korzystnych
działań wymienionych wyżej i stosunkowo
małą toskyczność. Zwiększanie stężenia tylko
nieznacznie podnosi jego skuteczność a
zwiększa toksyczność (tworzenie grup
chloraminowych)
Roztwór 5,25% polecany jest w leczeniu
kanałów z resorpcją wewnętrzną


Jego efektywność można zwiększyć poprzez
podgrzanie do temp. Ciała oraz stosowanie
ultradźwięków.
Ma bardzo przykry smak, może zniszczyć
ubrania (odbarwić), ewentualnie uszkodzić
skórę bądź śluzówkę dlatego powinien być
stosowany na zęby zabezpieczone
koferdamem, uważnie podawany, dobrze
oznaczony

Jest to związek nietrwały dlatego należy go
przechowywać w chłodnym miejscu, w
szczelnie zamkniętych, ciemnych butelkach.





Roztwór 3%
Rozpuszcza tkanki organiczne
Ma działanie bakteriobójcze
Wybiela twarde tkanki zęba
W kontakcie z żywą tkanką powoduje
pienienie co ułatwia usuwanie resztek z
kanału korzeniowego
Jest mniej efektywna w działaniu niż podchloryn
sodu ale mniej toksyczna dla tkanek
okołowierzchołkowych (polecana przy kanałach
sperforowanych i nieukształtowanym otworem
wierzchołkowym)
 Niektórzy autorzy polecają naprzemienne
stosowanie podchlorynu i wody utl. aby
zwiększyć pienienie
 Woda utleniona powinna być dobrze wypłukana
z kanału aby nie pozostawał w nim niezwiązany
tlen (może poodowac ból, obrzęk)




Mają one powinowactwo do jonów wapnia
doprowadzając do „rozmiękczania” zebiny
(tkanki nieorganicznej)
Ułatwiają w ten sposób opracowanie kanałów
również zakrzywionych i zobliterowanych
Najbardziej rozpowszechnionym związkiem
jest EDTA. Stosowany najczęściej jako
roztwór 15%



EDTA jest bezpieczny dla tkanek
okołowierzchołkowych jednakże należy
uważać gdyz ze zględu na swoje właściwości
„rozmiękczające” może powodowac
powstawanie stopni i perforacji.
Przykłady preparatów: RC Prep, Endogel,
Calcinose, Largal Ultra
Razem z podchlorynem stosowany do
usuwania warstwy mazistej

Niezależnie od stosowanej techniki i użytych
narzędzi podczas opracowania na ścianach
kanałów korzeniowych pozostaje warstwa
zanieczyszczeń, ściśle przylegających do ich
powierzchni.




Jest alternatywą dla EDTA
Stosowany w stężeniach 40-50%
Dobrze rozpuszcza części nieorganiczne, z
NaOCl warstwę mazistą
Działa przeciwko bakteriom beztlenowym


Stosowana jako środek p-bakteryjny
Zalecany przy ponownym leczeniu
kanałowym


Lagodny środek dezynfekcyjny mający
właściwości rozpuszczające tłuszcze
Ma głównie działanie osuszające i
odtłuszczajace dlatego bywa polecany jako
końcowe płukanie kanałów przed ich
ostatecznym wypełnieniem


Jest obojętny dla tkanek
okołowierzchołkowych dlatego nie ma obawy
o przepchnięcie tego środka poza
wierzchołek
Polecany jako końcowe płukanie









Mutschler E., Geisslinger G, Kroemer HK . Farmakologia i toksykologia
Mutschlera. MedPharm 2010.
Bobkiewicz-Kozłowska T.: Podstawy farmakologii ogólnej z elementami
receptury dla studentów medycyny. Wydawnictwo AMiKM, Poznań 2001.
Janiec W.: Kompendium farmakologii. PZWL, Warszawa, 2010
Cenajek-Musiał D, Okulicz-Kozaryn I.: Stany zagrożenia życia –
postępowanie lecznicze i leki stosowane w ratownictwie medycznym.
Wydawnictwo AMiKM, Poznań 2004.
Katzung B.G.: Basic & Clinical Pharmacology, The McGraw-Hill
Companies, 2011.
Kryst L. (red) Chirurgia Szczkowo twarzowa. PZWL., Warszawa 2007
Arabska-Przedpełska B., Pawlicka H.: Współczesna endodoncja w
praktyce, wydanie I, Bestom Łódź 2011
Jańczuk Z.: Stomatologia zachowawcza. Zarys kliniczny. Podręcznik dla
studentów Stomatologii. PZWL Warszawa 2008. Wydanie III (dodruk)
Piątowska D.: Kariologia Współczesna. Postępowanie kliniczne. Med.
Tour Press, Warszawa 2009.