Transcript rzutowanie według metody pierwszego kąta (metoda E )

Temat nr 7 : Wymagania dotyczące rzutów
( PN-ISO 128-30:2006)
* stosuje się trzy różne metody *
• metodę oznaczania strzałkami ( zalecana)
• rzutowanie według metody pierwszego kąta
(metoda E )
• rzutowanie według metody trzeciego kąta
(metoda A)
METODA OZNACZANIA STRZAŁKAMI
1. Postanowienia ogólne
rzut dający najwięcej informacji o przedmiocie
powinien być stosowany jako widok z przodu lub
rysunek główny
każdy rzut (oprócz głównego) powinien być jasno
zidentyfikowany wielką literą, powtórzoną blisko
strzałki identyfikującej kierunek rzutowania
literę umieszcza się nad strzałką lub
z prawej strony (zgodnie z kierunkiem
czytania )
oznaczone rzuty dopuszcza się
umieszczać dowolnie względem rysunku
głównego
wielkie litery identyfikujące rzuty
umieszcza się nad rzutami
A
A
C
D
B
B
C
D
E
F
symbol graficzny
A
2. Wybór rzutów ( łącznie z przekrojami i kładami )
należy ograniczyć liczbę widoków, przekrojów
i kładów do niezbędnego minimum
unikać niewidocznych zarysów i krawędzi
unikać zbytecznego powtarzania szczegółów
3. Rzuty cząstkowe
gdy nie ma potrzeby rysowania pełnego
rzutu – stosuje się rzut cząstkowy
ograniczony linią ciągłą cienką
zygzakową
przedmioty symetryczne – mogą być
rysowane jako część z całości z
pokazaniem linii symetrii
4. Specjalne położenie rzutu
 gdy jest to konieczne można umieszczać rzut
w innym położeniu niż wskazane strzałką
identyfikującą
 należy kolejno podać:
a) identyfikację rzutu ( wielka litera)
b)strzałkę o zarysie łuku
c) kąt obrotu
X
Y
RZUTOWANIE wg METODY PIERWSZEGO KĄTA
(e)
(d)
(a)
(b)
symbol graficzny
(c)
(f)
RZUTOWANIE wg METODY TRZECIEGO KĄTA
(b)
(c)
(a)
(e)
symbol graficzny
(d)
(f)
Temat nr 8 :
PRZEKROJE I KŁADY
(PN-ISO 128-40:2006)
• linia przekroju – określa położenie
płaszczyzny przekroju ( gdy linia łamana –
dwóch lub więcej płaszczyzn przekroju)
• półprzekrój lub półkład – podzielony linią
symetrii – rysowany w połowie w widoku
i w połowie w przekroju lub kładzie
 zasady ogólne ( podobne do dot. rozmieszczania
rzutów)
1. każdy przekrój i kład oznacza się dwiema takimi
samymi wielkimi literami oraz strzałkami
wskazującymi kierunek rzutowania ( w taki sposób
aby można było odczytać „od dołu rysunku” )
A
A-A
A
2. oznaczony przekrój lub kład
może być
umieszczany niezależnie od rzutu
 kłady obrócone rysowane na odpowiednim widoku
– zarys kładu rysuje się linią cienką ciągłą
Temat nr 9 :
PRZEDSTAWIANIE POWIERZCHNI
NA PRZEKROJACH I KŁADACH
( PN – ISO 128-50 : 2006 )
zaleca się sześć sposobów :
1.kreskowanie ( linią cienka ciągłą )
pod dogodnym katem do zarysów
lub osi symetrii ( zalecany kat 45o )
powierzchnie tej samej części należy kreskować
w jednakowy sposób a części przylegle kreskować
stosując inne odstępy lub inny kierunek nachylenia
kreskowanie dużych powierzchni – można
stosować tylko w pobliżu zarysu
kreskowanie należy przerwać w miejscu naniesienia napisu
120
2. cieniowanie lub zabarwienie
stosuje się kropki lub całkowite zabarwienie powierzchni
3. linie ciągłe bardzo grube
dla wyróżnienia przekrojów lub kładów
4. wąskie przekroje
można całkowicie zaczernić ( rzeczywisty kształt)
5. wąskie przyległe przekroje
można całkowicie zaczernić
odstęp min 0,7 mm
nie przedstawia się rzeczywistego kształtu
6. określone materiały
można stosować odpowiednie symbole graficzne
• kład - pokazuje tylko zarysy przedmiotu
leżące w jednej lub kilku płaszczyznach
przekroju
• przekrój – przedstawia kład oraz zarysy
leżące poza płaszczyzną przekroju