Transcript Prezentacja ministra Sługockiego

KONCEPCJA PRZESTRZENNEGO
ZAGOSPODAROWANIA KRAJU 2030
Projekt z 25 stycznia 2011 r.
Metropolia sieciowa 2030
Waldemar Sługocki,
Podsekretarz Stanu,
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego
21 lutego 2011 r., Zielona Góra
Czym jest KPZK 2030?
KPZK jest najważniejszym krajowym dokumentem strategicznym dotyczącym planowania
przestrzennego.
Zgodnie z nowym systemem KPZK 2030 stanowi element DSRK i SSRK, które równorzędnie
traktują aspekt przestrzenny i społeczno-gospodarczy.
KPZK 2030 zrywa z dychotomią planowania przestrzennego i społeczno-gospodarczego:
• wprowadza współzależność celów polityki przestrzennej z celami polityki regionalnej,
• wzmacnia efektywność i kreatywność instytucji odpowiedzialnych za planowanie przestrzenne,
• łączy poziom programowania z poziomem operacyjnym.
KPZK będzie stanowić podstawę nie tylko dla planów zagospodarowania przestrzennego
województw (PZPW) ale i dla polityk publicznych posiadających wpływ terytorialny i strategii
rozwoju regionalnego w perspektywie najbliższych dwudziestu lat.
KPZK jest dokumentem planistycznym nowej generacji.
Powstała w oparciu o ustawę
o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym z 27 marca 2003 r.
2
Podstawowe tezy KPZK 2030
KPZK 2030 opiera wizję zagospodarowania kraju na rozwoju sieci powiązań funkcjonalnych
krajowych ośrodków wzrostu opartej na policentrycznej metropolii sieciowej.
•
Policentryczna metropolia sieciowa jest siecią dobrze powiązanych,
współpracujących miast.
Współpraca miast stanowi warunek dla
dynamizowania rozwoju kraju, umożliwia pełniejsze wykorzystanie
potencjałów rozwojowych rozmieszczonych w różnych częściach kraju,
sprzyja osiąganiu spójności terytorialnej i stanowi przeciwwagę dla
szybko rosnącej dominacji stolicy.
•
Rdzeń metropolii sieciowej stanowi 25 najważniejszych polskich miast,
do których dowiązano ośrodki subregionalne i lokalne.
•
Policentryczna metropolia sieciowa jest otwarta na oddziaływania sieci
europejskich ośrodków metropolitalnych.
Odejście od wskazanej w Koncepcji Polityki Przestrzennego Zagospodarowana Kraju
z 2001 roku idei rozwoju w pasmach, opartej na tezie zwornikowego położenia Polski
w Europie, gdzie rozwój miał zależeć od włączenia się Polski w sieci tranzytowe.
Uwzględnienie strefy morskiej w planowaniu rozwoju, dotychczas nieobecnej
w strategicznych dokumentach poziomu krajowego oraz wprowadzenie planowania na
obszarach funkcjonalnych.
Dążenie do przywrócenia w kraju ładu przestrzennego, budowy zintegrowanego
hierarchicznego systemu planowania – jako podstawy koordynacji działań rozwojowych
minimalizując powstawanie konfliktów.
3
Cel strategiczny
Polityka przestrzennego zagospodarowania kraju realizuje cele rozwoju kraju
w odniesieniu do całości przestrzeni polskiej i jej wyodrębnionych elementów. Cel
strategiczny odnoszący się do przestrzeni musi więc wspomagać wzrost
konkurencyjności Polski, zapewniać sprawność funkcjonowania państwa
i jednocześnie promować spójność w jej trzech podstawowych wymiarach.
W związku z powyższym cel strategiczny polityki przestrzennego zagospodarowania
kraju jest następujący:
Efektywne wykorzystanie przestrzeni kraju i jej terytorialnie zróżnicowanych
potencjałów rozwojowych dla osiągania ogólnych celów rozwojowych –
konkurencyjności, zwiększenia zatrudnienia, sprawności funkcjonowania
państwa oraz spójności w wymiarze społecznym, gospodarczym
i terytorialnym w długim okresie.
Osiąganie tego celu musi się odbywać z zachowaniem spójności przyrodniczokulturowej służącej realizacji konstytucyjnej zasady zrównoważonego rozwoju.
4
Wizja przestrzennego
zagospodarowania Polski 2030
Polska przestrzeń jest konkurencyjna
i innowacyjna dzięki wykorzystaniu
policentrycznej metropolii sieciowej
potencjału
Polska przestrzeń jest zintegrowana
i spójna zarówno zewnętrznie, jak wewnętrznie,
dzięki czemu wszyscy mieszkańcy uczestniczą
w procesach rozwojowych
KONKURENCYJNOŚ
Ć
I
INNOWACYJNOŚĆ
BOGACTWO
I RÓŻNORODNOŚĆ
BIOLOGICZNA
ŁAD
PRZESTRZENNY
Polska przestrzeń, zachowując bogactwo walorów
dziedzictwa przyrodniczego kulturowego, jest
rozpoznawalna
Polska przestrzeń jest odporna na różne zagrożenia
związane z bezpieczeństwem energetycznym
naturalnym
W polskiej przestrzeni panuje ład
uporządkowanemu systemowi prawnemu
i efektywnym instytucjom publicznym
BEZPIECZEŃSTWO
SPÓJNOŚĆ
WEWNĘTRZNA
dzięki
5
Cele polityki przestrzennego zagospodarowania kraju
1
Podwyższenie konkurencyjności głównych ośrodków miejskich Polski w przestrzeni
europejskiej poprzez ich integrację funkcjonalną przy zachowaniu policentrycznej
struktury systemu osadniczego sprzyjającej spójności
2
Poprawa spójności wewnętrznej kraju poprzez promowanie integracji funkcjonalnej
tworzenie warunków dla rozprzestrzeniania się czynników rozwoju oraz
wykorzystanie potencjału wewnętrznego wszystkich terytoriów
3
4
5
Poprawa dostępności terytorialnej kraju w różnych skalach przestrzennych poprzez
rozwijanie infrastruktury transportowej i telekomunikacyjnej
Kształtowanie struktur przestrzennych wspierających osiągnięcie i utrzymanie wysokiej
jakości środowiska przyrodniczego i walorów krajobrazowych Polski
Zwiększenie odporności struktury przestrzennej kraju na zagrożenia naturalne i utraty
bezpieczeństwa energetycznego przez kształtowanie struktur przestrzennych
wspierających zdolności obronne państwa
6
Przywrócenie i utrwalenie ładu przestrzennego
6
Polska Zachodnia i Pomorze Środkowe
w Celu 2 KPZK 2030
Cel:
Zapewnienie
spójności
terytorialnej
między
rozwiniętymi lepiej społecznie i gospodarczo
obszarami
Polski
Centralnej
a
obszarami
usytuowanymi peryferyjnie, o najniższym stopniu
rozwoju i pogarszających się perspektywach
rozwojowych
Kierunki działań:
Wspomaganie spójności w układzie krajowym
– Polska Zachodnia i Pomorze Środkowe ––
Polska Centralna – Polska Wschodnia
• Przygotowanie i
makroregionalnych
stała
aktualizacja
strategii
• Wzmocnienie powiązań transportowych Polski
Wschodniej, Pomorza Środkowego
i Polski
Zachodniej z Polską Centralną i siecią głównych
miast w kraju
• Wspieranie rozwoju funkcji
słabszych ośrodków miejskich
metropolitalnych
• Wspomaganie procesów koncentracji urbanizacji
w średnich miastach i wybranych małych
• Wspomaganie restrukturyzacji obszarów wiejskich
7
Harmonogram prac nad KPZK 2030
Konsultacje społeczne, uzgodnienie międzyresortowe, zebranie
28 stycznia
– 2 marca
opinii (m.in. Komisji Wspólnej Rządu Samorządu Terytorialnego, Komitetu Rady
Ministrów do Spraw Informatyzacji i Łączności, PRGP oraz Generalnego Dyrektora
Ochrony Środowiska i Generalnego Inspektora Sanitarnego),
Tematyczne spotkania konsultacyjne w:
21 lutego
Zielonej Górze nt. współpracy transgranicznej,
23 lutego
Lublinie nt. metod pomocy obszarom peryferyjnym i problemowym,
28 lutego
Bydgoszczy nt. współpracy miast i policentrycznej metropolii sieciowej,
14 marca
Szczecinie nt. zintegrowanego planowania na morzu i lądzie
II połowa
marca
Warszawie – podsumowanie wniosków z konsultacji społecznych
i uzgodnień międzyresortowych
21 lutego
Posiedzenie Zespołu ds. Infrastruktury Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego
23 lutego
Posiedzenie plenarne Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego
24 lutego
Posiedzenie Komitetu Koordynacyjnego ds. Polityki Rozwoju,
2 marca
22 lub 29
marca
Posiedzenie Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej i prezentacja stanowiska
PRGP do KPZK 2030 (Warszawa, MRR),
Przyjęcie dokumentu przez Radę Ministrów
8
Uwagi i wnioski prosimy kierować do 2 marca 2011 r. na adres:
[email protected]
lub na adres pocztowy:
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego,
Departament Koordynacji Polityki Strukturalnej,
ul. Wspólna 2/4, 00-926 Warszawa
z dopiskiem „Konsultacje KPZK 2030”
9