Transcript Deklaracja dotycząca kierunku rozwoju, ochrony i użytkowania lasów

Niniejsza prezentacja powstała w ramach projektu „Lokomotywa zrównoważonego rozwoju –
partnerstwo na rzecz ekorozwoju w gminie” dofinansowanego ze środków Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.





W rozwoju zrównoważonym zużywanie zasobów odnawialnych
następuje wolniej, niż ich odtwarzanie, zaś zasobów nieodnawialnych
wolniej, niż wprowadzanie ich substytutów.
Zasada ta oznacza rozwój gospodarczy w zgodzie ze społecznym i
przyrodniczym otoczeniem, a nie ich kosztem.
Jest to rozwój pożądany społecznie, uzasadniony ekonomicznie i
dopuszczalny ekologicznie.
Polega na racjonalnym i efektywnym wykorzystywaniu zasobów
(kapitałów): gospodarczych, społecznych i przyrodniczych.
Zakłada realizację rozwoju „trójwymiarowego”, zintegrowanego i
wielofunkcyjnego –
SPOŁECZNO GOSPODARCZEGO EKOLOGICZNEGO
Przyczyny powstania koncepcji zrównoważonego rozwoju
(ekorozwoju):
Niekontrolowany wzrost gospodarczy
Zanieczyszczenie środowiska
Antropopresja
Bieda, ubóstwo i wykluczenie społeczne
Niezrównoważona konsumpcja
Kurczenie się zasobów naturalnych
Zagrożenie kryzysem ekologicznym
Raport Sekretarza Generalnego ONZ U Thanta „Człowiek i jego Środowisko” (1969)
Konferencja ONZ w Sztokholmie – „Deklaracja Sztokholmska w sprawie Naturalnego
Środowiska Człowieka” (1975 r.)
Raport Światowej Komisji do spraw Środowiska i Rozwoju Organizacji
Narodów Zjednoczonych pod przewodnictwem Gro Harlem Brundtland
pt. „Nasza Wspólna Przyszłość” (1987) – stwierdzenie:


ROZWÓJ ZRÓWNOWAŻONY = rozwój który zaspokaja potrzeby obecne,
nie pozbawiając przyszłych pokoleń możliwości zaspokajania ich potrzeb
Zrównoważony rozwój jest drogą ku poprawie jakości życia – istnieje
konieczność integracji działań w trzech obszarach: gospodarka,
środowisko, społeczeństwo

Wzrost gospodarczy musi być równomiernym podziałem korzyści.

Konieczna jest ochrona zasobów naturalnych
DLA PRZYSZŁYCH POKOLEŃ
Deklaracja Sztokholmska wyodrębniła trzy podstawowe cechy tego
rozwoju:



RÓWNOWAŻENIE – podczas planowania i realizacji rozwoju utrzymuje
właściwe proporcje między potrzebami gospodarczymi, potrzebami
społeczeństw i potrzebami środowiska.
TRWAŁOŚĆ – podejmowane dziś działania nie mogą ograniczać
możliwości rozwoju w przyszłości.
SAMOPOWSTRZYMYWANIE SIĘ – bazuje na wykorzystaniu zasobów
odnawialnych i ich substytutów, tworząc rezerwy i bodźce dla
przyszłego rozwoju.
Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro
(1992 r.) – przyjęte dokumenty:



KARTA ZIEMI
– zawierającą zbiór podstawowych zasad zrównoważonego rozwoju oraz praw,
obowiązków państw i obywateli wobec środowiska naturalnego.
AGENDA 21
– międzynarodowy program działań na rzecz ochrony środowiska realizowany na
szczeblach krajowych i lokalnych.

Konwencja w sprawie zmian klimatu
– której pokłosiem są m.in.: Protokół z Kioto, Protokół Montrealski, coroczne
konwencje klimatyczne dotyczące zmniejszania emisji gazów cieplarniach, czy też
nowe ekonomiczne instrumenty ochrony powietrza, jak handel emisjami, czy
system opłat za emisję.
Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro
(1992 r.) – przyjęte dokumenty cd.:

Konwencja o zachowaniu różnorodności biologicznej
– celem jest ochrona różnorodności biologicznej, zrównoważone użytkowanie jej
elementów oraz uczciwy i sprawiedliwy podział korzyści wynikających z
wykorzystywania zasobów genetycznych.

Deklaracja dotycząca kierunku rozwoju, ochrony i użytkowania lasów
– wyznaczająca nowoczesne sposoby ochrony i użytkowania lasów wszystkich
typów. W Polsce doprowadziła do wyodrębnienia polityki leśnej państwa, dążącej
do postrzegania lasów jako podstawowego składnika środowiska naturalnego,
wymagającego szczególnej troski i do wzrostu powierzchni lesistości kraju
Kontynuacją Szczytu Ziemi w Rio były:

XIX Sesja Specjalna Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych „Rio + 5” (Nowy York 1997 r.)

Szczyt Ziemi w Johannesburgu w 2002 r. – Plan Działania.
2001 r. - „Zrównoważona Europa dla Lepszego Świata”: Strategia
Zrównoważonego Rozwoju Unii Europejskiej (odnowiona w 2006 r.)
2010 r. -„Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego
rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu”
– priorytety:



wzrost inteligentny (ang. smart growth), czyli rozwój oparty na wiedzy i
innowacjach,
wzrost zrównoważony (ang. sustainable growth), czyli transformacja w
kierunku gospodarki niskoemisyjnej, efektywnie korzystającej z zasobów i
konkurencyjnej,
wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu (ang. inclusive growth), czyli
wspieranie gospodarki charakteryzującej się wysokim poziomem
zatrudnienia i zapewniającej spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną.
2011 - Strategia Zielonego Wzrostu OECD (The OECD Green Growth Strategy)
1991 r. – Polityka ekologiczna państwa
2000 r. – II Polityka ekologiczna państwa
2002 r. – Program wykonawczy do II Polityki ekologicznej
państwa na lata 2002–2010 (2002)
2002 r. – Strategia zrównoważonego rozwoju Polski do
2025 roku
2003 r. – Polityka ekologiczna Państwa na lata 2003-2006
z uwzględnieniem perspektywy na lata 2007–2010 (2003)
2009 r. – Polityka ekologiczna Państwa w latach
2009-2012 z perspektywą do roku 2016 (2009)
Polityka ekologiczna państwa w latach 2009-2012 z perspektywą do roku 2016.
precyzuje zadania dla samorządów terytorialnych. Należą do nich:






wzmocnienie systemu zarządzania środowiska poprzez utworzenie
struktur organizacyjnych realizujących publiczne zadania w zakresie tzw.
planowania ekologicznego, przy szerokim udziale społecznym, planów i
programów rozwoju;
gromadzenie, przetwarzanie i udostępnianie informacji o środowisku;
rozwijanie dialogu między instytucjami administracji a biznesem w
ramach dobrowolnych porozumień ekologicznych;
uwzględnienie w metodyce prac planistycznych potrzeb ochrony
środowiska i zrównoważonego rozwoju – zweryfikowanie lub
opracowanie nowych miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego;
wzmocnienie etatowe służb ochrony środowiska i gospodarki wodnej;
wzmocnienie pozycji gminy przy ustalaniu lokalizacji inwestycji –
uczestnictwo w procedurze ocen oddziaływania na środowisko;
Polityka ekologiczna państwa w latach 2009-2012 z perspektywą do roku
2016. precyzuje zadania dla samorządów terytorialnych. Należą do
nich (cd.):








wprowadzenie procedur umożliwiających gminie występowanie w
charakterze inicjatora ustanawiania pomników przyrody, rezerwatów,
parków, tworzenia parków wiejskich i miejskich oraz innych obiektów
chronionych, leżących całkowicie lub w części na terytorium gminy;
zaostrzenie normatywów oraz powiększenie opłat i kar ponad wielkości
przyjęte dla całego kraju lub województwa;
przygotowanie planów inwestycyjnych i rozwoju w dziedzinie
wykorzystania energii odnawialnej;
zwiększenie stopnia zalesiania,
przygotowanie strategii i planów gospodarowania odpadami,
programów ochrony środowiska;
opracowanie programu informowania społeczeństwa o nadzwyczajnych
zagrożeniach środowiska;
podjęcie działań na rzecz wzrostu świadomości ekologicznej;
wzmocnienie gminnych wydziałów rolnictwa w związku z potrzebami
wdrożenia kodeksu dobrych praktyk rolniczych.
Prawo ochrony środowiska (art. 3, pkt 50):
„Zrównoważony rozwój jest to taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym
następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i
społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości
podstawowych procesów przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości
zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub
obywateli zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń”.
Konstytucja RP z 1997 roku w Art. 5. odwołuje sie do
zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska:
„Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności
swojego terytorium, zapewnia wolność i prawa człowieka i
obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa
narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą
zrównoważonego rozwoju”.
W art. 74 Konstytucja RP stwierdza, że:




Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo
ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom.
Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.
Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska.
Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i
poprawy stanu środowiska.
Na poziomie gminy trwały i zrównoważony rozwój powinien
uwzględniać zapewnienie trwałości w odniesieniu do:

rozwoju lokalnego społeczności poprzez ciągłość pokoleniową,
wyższy poziom intelektualny następnego pokolenia oraz rozwój
indywidualny każdego z mieszkańców gminy,

trwałości użytkowania środowiska, a w szczególności
funkcjonowania i produktywności podstawowych ekosystemów:
lasów, jezior, łąk oraz gleb uprawnych,

trwałości gospodarowania, gdzie nie można dopuścić do sytuacji,
że jakaś gmina będzie żyć kosztem pozostałych podatników kraju,

równoważenie między wydatkami na inwestycje i
pozainwestycyjne formy rozwoju.

LOKALNA AGENDA 21 – LOKALNA STRATEGIA
ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU
Opracowano wiele zestawów mierników zrównoważonego rozwoju.
Dotyczą one obszarów i dziedzin:




środowiskowego i przestrzennego (stopień zanieczyszczenia i jakość
środowiska – powietrza, wody, gleby; bioróżnorodność; ilość obszarów
chronionych; sposób i jakość zagospodarowania przestrzeni);
gospodarczego (energetyka, transport, gospodarka odpadami,
infrastruktura, dostęp do usług, przedsiębiorczość, stopień
informatyzacji, innowacyjność);
społecznego (dostęp do oświaty i edukacji, demografia, zatrudnienie,
mieszkalnictwo, opieka społeczna i zdrowotna, wykształcenie i
kwalifikacje ludności);
instytucjonalno-politycznego (stopień rozwoju społeczeństwa
obywatelskiego, kultura, partycypacja społeczna, zarządzanie ryzykiem i
bezpieczeństwo publiczne, jakość i skuteczność lokalnej polityki
rozwoju).
Wskaźniki:
PRESJI – STANU - REAKCJI
Dziedzina
Przykład wskaźnika
Lokalne oddziaływanie
na globalne zmiany
klimatu
Emisja dwutlenku węgla (ze źródeł przemysłowych, gospodarczych, w
tym transportowych i energetycznych) na mieszkańca)
Jakość powietrza
Ilość przekroczeń dopuszczalnych norm stężeń wybranych
zanieczyszczeń w powietrza
Zarządzanie
Odsetek podmiotów posiadających certyfikowany system zarządzania
środowiskowego
Podróże dzieci do i ze
szkoły
Odsetek dzieci dowożonych do szkoły samochodem
Zagospodarowanie
terenów
Udział powierzchni obszarów chronionych do powierzchni gminy
Produkty ekologiczne
Odsetek mieszkańców nabywających produkty ekologiczne
Satysfakcja obywateli
Średni poziom zadowolenia (satysfakcji) z życia w danym miejscu
Rolnictwo
Udział gospodarstw ekologicznych w stosunku do ogółu ilości
gospodarstw rolnych
Gospodarka odpadami
Ilość wytwarzanych odpadów na mieszkańca oraz ilość odpadów
poddawanych procesowi odzysku i recyklingu
Energetyka
Udział energii ze źródeł odnawialnych w bilansie energetycznym
gminy/powiatu/regionu
Wskaźnik ekologicznego odcisku stopy (Ecological Footprint)
Zasada ta oznacza, że:


odpowiednie działania powinny być podejmowane już wtedy,
gdy pojawia się uzasadnione prawdopodobieństwo, że
problem wymaga rozwiązania, a nie dopiero wtedy, kiedy
istnieje pełne tego naukowe potwierdzenie.
przeciwdziałanie negatywnym skutkom środowiska powinno
być podejmowane na etapie planowania i realizacji
przedsięwzięcia na podstawie posiadanej wiedzy, wdrożonych
procedur ocen oddziaływania na środowisko oraz
monitorowania prowadzonych przedsięwzięć.
Zasada prewencji, zwana jest także inaczej: zasadą zapobiegania
lub zasadą aktywnej polityki, a także w węższym rozumieniu
zasadą likwidacji zanieczyszczeń u źródła.
Zasada ta zakłada, że przy podziale dostępnych środków na ochronę środowiska, preferencje
będą uzyskiwały działania w następującym porządku hierarchicznym:




zapobieganie powstawaniu zanieczyszczeń i innych uciążliwości, tj. działanie na rzecz
przebudowy produkcji i konsumpcji w kierunki zmniejszania presji na środowisko
przez stosowanie najlepszych dostępnych technik (BAT),
recykling, czyli zamykanie obiegu materiałów i surowców, odzysk energii, wody i
surowców ze ścieków oraz z odpadów, a także gospodarcze wykorzystanie odpadów,
zamiast ich składowania,
zintegrowane podejście do ograniczania i likwidacji zanieczyszczeń – to realizacja
Dyrektywy Rady 91/61/WE w sprawie zintegrowanego zanieczyszczania i kontroli
(tzw. Dyrektywa IPPC),
wprowadzanie zintegrowanych systemów zarządzania i kontroli według standardów
EMAS lub ISO 14001, programów czystszej produkcji oraz programu Responsibility and
Care.
Wynika z tego, że lepiej jest i taniej jest minimalizować emisję zanim wyrządzi ona znaczne
skutki środowiskowe, niż likwidować powstałe szkody środowiskowe.
Zasada ta oznacza:



uwzględnianie w politykach sektorowych, takich jak np. energetycznej,
transportowej, czy planistycznej, celów ekologicznych na równi z celami
gospodarczymi i społecznymi.
integrację kwestii środowiskowych z procesami decyzyjnymi na rożnych
szczeblach zarządzania: od rządowego, poprzez wojewódzki, do
lokalnego.
przenikanie zapisów Polityki Ekologicznej Państwa do polityk
sektorowych, do planów i programów szczebla wojewódzkiego oraz
gminnego.



integracja polityk i strategii lokalnych powinna opierać się na
współpracy władz ze społecznością, na stworzeniu tzw. lobby
ekologicznego, składającego się z rożnych przedstawicieli
mieszkańców, reprezentujących wielorakie interesy, ale
umiejących ze sobą rozmawiać, w celu stworzenia wspólnej wizji
rozwoju gminy.
Powinni znaleźć się tu lokalni przedsiębiorcy, przedstawiciele
organizacji pozarządowych, nauczyciele, artyści, rolnicy, itd.
Dokumenty, które będą tworzone w gminie, a szczególnie
długookresowe strategie, powinny zawierać odniesienia do
innych dokumentów cząstkowych (np. Programu Ochrony
Środowiska) i być poddane szerokiej konsultacji społecznej wtedy uda się uniknąć rozbieżności interesów, jak i zapisów. Uda
się realizować przez kolejne dekady obraną wizję rozwoju gminy,
nieżalenie od zmieniających się władz i ugrupowań politycznych.




Zasada ta związana jest z kategorią zrównoważonego rozwoju
nawiązującą do sprawiedliwości międzypokoleniowej.
Polega na zaspokajanie potrzeb materialnych i cywilizacyjnych
obecnego pokolenia z tworzeniem i utrzymaniem warunków do
zaspokojenia potrzeb przyszłym pokoleniom.
To także zaspokojenie potrzeb grup i jednostek ludzkich do
sprawiedliwego dostępu do ograniczonych zasobów
przyrodniczych (np. wody, ziemi, kopalin).
Istotne jest także uwzględnianie w dokumentach programowych,
szczególnie szczebla niższego, potrzeb rozwojowych lokalnych
społeczności przez zachowanie trwałości podstawowych
procesów przyrodniczych ze stałą ochroną różnorodności
przyrodniczej.
Zasada regionalizacji polega na modyfikacji instrumentów polityki
ekologicznej w zależności od lokalnych uwarunkowań.
Poszerza kompetencje samorządów do ustanawiania regionalnych
opłat, kar i wymogów ekologicznych wobec jednostek
gospodarczych.
Kompetencje te są zwiększone na takich obszarach jak:
– na terenach zagrożonych degradacją i silnie przekształconych;
– na terenach o wysokich walorach przyrodniczych (z przewagą
funkcji ochronnych, naukowych, rekreacyjnych, z dużym odsetkiem
zalesień lub upraw ekologicznych);
– na obszarach pośrednich, z przewagą intensywnego rolnictwa i
umiarkowanie rozwijanego przemysłu, głównie przetwórczego.
Zasada ta:

zakłada udział społeczeństwa w programowaniu rozwoju,
interpretacji i wdrażaniu koncepcji zrównoważonego rozwoju.

jest realizowana poprzez stworzenie instytucjonalnych i prawnych
warunków do udziału obywateli, grup społecznych i organizacji
pozarządowych, w tym działających na rzecz ochrony
środowiska.

Podstawy prawne zawarte są przede wszystkim w:

ustawie zasadniczej,

ustawie Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz.
150)

ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowiska (Dz. U. z 7 listopada 2008, Nr 199,
poz. 1227).
Zasada ta jest wspierana przez system edukacji ekologicznej,
kształtowanie nowego wzorca konsumpcji i etyki wobec środowiska.
Wyrazem zasady jest:

zachęcenie społeczeństwa do włączania się w tworzenie i
opiniowanie opracowań lokalnych, takich jak: program ochrony
środowiska, plan gospodarki odpadami, czy miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego, jak również udział w
procedurze ocen oddziaływania na środowisko i udzielenia
pozwolenia zintegrowanego.

Tylko aktywne i świadome społeczeństwo będzie umiało
stworzyć wizję środowiska, w tym swojego miejsca zamieszkania,
jeśli samo włączy się w jego kreację,

Społeczność lokalna musi zdawać sobie sprawę z tego, że
dokumenty strategiczno-planistyczne są przede wszystkim
tworzone dla niej, a nie po to aby zdobić półki.

Społeczność lokalna powinna włączać się w świadomy monitoring
środowiska i zgłaszać nadużycia. Tym sposobem będzie także
realizować założenia lokalnej Agendy 21.
BAT – Best Available Techniques



Zgodnie z zaleceniami Dyrektywy IPPC (Integrated Pollution Prevention
and Control), podmioty gospodarcze muszą w danej kategorii branżowej
zastosować i pracować na najlepszej dostępnej technice.
Najlepsze Dostępne Techniki w rozumieniu ustawy Prawo ochrony
środowiska (art. 3) to „najbardziej efektywny oraz zaawansowany
poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej działalności,
wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości
emisyjnych, mających na celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to
praktycznie możliwe, ograniczanie emisji i wpływu na środowisko jako
całość”.
Zadaniem BAT-ów jest przede wszystkim umożliwienie wywiązania się
przedsiębiorcom z dotrzymania norm i standardów emisyjnych, a tym
samym obniżenie kosztów funkcjonowania zakładu, poprzez
zmniejszenie obciążeń finansowych opłat i kar za gospodarcze
korzystanie ze środowiska.
Wymagania dyrektywy IPPC, a zatem konieczność stosowania BAT,
odnoszą się do następujących głównych kategorii działalności
przemysłowej:
– przemysłu energetycznego (elektrowni i ciepłowni), produkcji i
obróbki metali (instalacji do produkcji i obróbki żelaza i metali
nieżelaznych),

przemysłu mineralnego (instalacji do produkcji cementu i wapna,
hut szkła, zakładów ceramicznych),

przemysłu chemicznego (instalacji wytwarzających produkty
chemii organicznej i nieorganicznej, tworzyw sztucznych, rafinerii
ropy i gazu),

obiektów odzysku i unieszkodliwiania odpadów (m.in.
składowisk opadów i spalarni odpadów),

innych rodzajów działalności (m. in. papiernie, garbarnie, rzeźnie,
instalacje przemysłu spożywczego, instalacje do intensywnej
hodowli zwierząt).
Stosowana technologia powinna spełniać wymagania, przy których
określaniu uwzględnia się w szczególności:








stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń,
efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii,
zapewnienie racjonalnego zużycia wody i surowców oraz materiałów i
paliw,
stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz
możliwość odzysku powstających odpadów,
rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji,
wykorzystanie porównywalnych procesów i metod, które zostały
skutecznie zastosowane na skale przemysłową,
wykorzystanie analizy cyklu życia produktów,
postęp naukowo-techniczny.
Zakłady, które muszą uzyskać licencję na prowadzenie działalności
gospodarczej w postaci pozwolenia zintegrowanego oraz biorące udział w
handlu emisjami muszą obligatoryjnie posiadać technologie BAT.
Polluter Pays Principle – zasada sprawcy – zanieczyszczający płaci
Mówi o tym, że podmiot gospodarczy korzystający z zasobów
środowiska i wprowadzający doń zanieczyszczenia jest
podporządkowany zasadzie płacenia za gospodarcze korzystanie ze
środowiska.

Zasada jest wyrażona w art. 174 Traktatu Wspólnoty Europejskiej
mówiącym o obowiązku „pokrywania kosztów naprawy szkód
ekologicznych przez ich sprawcę”.
Klasyfikacja tych kosztów jest następująca:
– koszty działań prewencyjnych, ograniczania i likwidacji zanieczyszczeń, w
tym koszty dostosowania się do standardów ekologicznych;
– koszty szkód spowodowanych przez zanieczyszczającego i działań
rekompensacyjnych
– koszty wpłat dokonanych przez zanieczyszczającego władzom publicznym
z tytułu powodowanych zanieczyszczeń
– część kosztów administracyjnych związanych z zarządzaniem
środowiskiem.

Zasada ta umożliwiła wprowadzenie kilku rodzajów regulacji
funkcjonowania przedsiębiorstwa, są to:



regulacja ekonomiczna (opłaty i kary, w tym opłaty produktowe,
depozytowe, recyklingowe, koncesyjne),
regulacja prawna (normy i standardy jakości środowiska, pozwolenia
sektorowe i zintegrowane, koncesje, akty prawa),
regulacja technologiczna (stosowanie najlepszych dostępnych technik
– BAT).
Zasada ta:






jest formą regulacji bezpośredniej, administracyjno-prawnej i
ekonomicznej ilości wprowadzanych substancji polutogennych do
środowiska przez emitentów.
odgrywa ogromną rolę w internalizacji (uwzględnieniu) kosztów
zewnętrznych środowiska (obciążenie podmiotów wywołujących
powstanie strat ekologicznych kosztami ich wyeliminowania lub
zrekompensowania).
pokazuje prawdziwe koszty wyprodukowania towarów i usług
(uwzględnia zewnętrzne koszty środowiskowe).
umożliwia przestrzeganie zasady sprawiedliwości społecznej (płaci tylko
ten, który zanieczyszcza, a nie cale społeczeństwo).
pełni funkcję bodźcową, ponieważ przedsiębiorcy przez inwestowanie w
nowe technologie, obniżają koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa, a
tym samym cen produktów i usług.
pełni funkcję dochodową przez pozyskanie dodatkowych pieniędzy na
działania w ochronie środowiska i gospodarce wodnej (centralizacja
środków i ich wtórna redystrybucja do funduszy celowych).





Planowanie przestrzenne ogrywa dużą rolę w prawidłowym
gospodarowaniu kapitałem naturalnym.
W planach przestrzennego zagospodarowania, szczególnie gminy,
konieczne jest uwzględnienie potrzeb ochrony różnorodności
biologicznej, krajobrazowej i zasobów.
W jego zapisach powinny znaleźć się ostatecznie zapisy takich
dokumentów lokalnych jak: ekofizjografia czy program ochrony
środowiska
Dobrze przyjęte założenia planu i wykonane nad nim konsultacje
społeczne pozwolą w przyszłości uniknąć nieporozumień i
sporów dotyczących wymagań ochrony środowiska w kontekście
procedur inwestycyjnych i konieczności rozwoju infrastruktury.
Pozwala na szybkie sprawdzenie dopuszczalności danego rodzaju
inwestycji na etapie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę,
szczególnie inwestycji uciążliwych dla środowiskowa.
Zasada ekonomizacji = zasada efektywności ekonomicznej.
 Prowadzenie polityki ekologicznej w tai sposób, aby cele
ekologiczne były osiągane minimalnym kosztem
społecznym i finansowym.
 Dotyczy wykorzystania mechanizmu rynkowego z
zachowaniem minimalnego interwencjonizmu państwa
Polega na wprowadzaniu:
 preferencyjnych kredytów i subwencji inwestycyjnych (np.
Bank Ochrony Środowiska),
 opłat depozytowych, produktowych i recyclingowych;
 stosowanie opłat koncesji i związanych z wydaniem
określonych pozwoleń,
Zasada ma zachęcić przedsiębiorców do działań
proekologicznych w sposób rynkowy i najbardziej
ekonomiczny.


Wspólne rozwiązywanie europejskich i globalnych problemów
ochrony środowiska. Konieczność ściślej współpracy rządów
wszystkich państw i wzajemna pomoc. Wspólne uchwalanie
konwencji i prawa międzynarodowego i ich wspólne przestrzeganie
dla dobra ilości i jakości zasobów środowiska.
Ścisła i konsekwentna kooperacja, oznaczająca dążenie do współpracy
i konsensusu rozwiązywania globalnych i transgranicznych
problemów ochrony środowiska.

Wykaz przydatnych linków i publikacji podano w wykładzie
głównym.
Dziękujemy za uwagę !