Transcript wspieranie autonomi dziecka na lekcjach języka obcego.

WSPIERANIE
AUTONOMII UCZNIA
NA LEKCJACH
JĘZYKA OBCEGO.
Dzieci uczą się:
•
•
•
•
•
•
•
przez działanie
przez samodzielny wybór aktywność
gdy jest zainteresowane
dokonywanie odkryć
praca we własnym tempie
uczy się na swoich błędach
potrzebuje zachęty pochwały
Autonomia
jest uważana za jedną z najbardziej podstawowych potrzeb człowieka.
Cechuje ją:
•
•
•
•
•
Wolność
Niezależność
Przestrzeń
Spontaniczność
Możliwości wyboru
Autonomia na lekcji:
• Zdolność wykonywania zadań samodzielnie
–indywidualnie czy w grupie
• W nowym kontekście (w innym niż wyuczonym)
• Nieszablonowo, elastycznie, różnie w zależności
od rodzaju zadania
( Hanna Komorowska)
 Uczeń autonomiczny to uczeń który, przyjmuje
odpowiedzialność za swoje uczenie się
 To uczeń który, będzie podejmował decyzje, planował
swoją pracę, jest aktywny i odpowiedzialny za to co
dzieje się na lekcji
 Stosuje domysł językowy, niezraża się trudnościami,
wierzy w swoje umiejętności
 Umie wyszukać materiały pomocnicze
 Ma wysoką motywację do nauki
 Jest gotowy omawiać swoje postępy w nauce
L.Dickinson (1995) wyodrębnił 4 cechy ucznia autonomicznego:
• Rozumie proces uczenia się
• Umiejętnie określa swoje cele
• Potrafi wykorzystać różne strategie uczenia się
• Umie dokonać samooceny
Ph.Perrenoud (2002) określił ucznia autonomicznego, jako ucznia który:
• Umieć zidentyfikować i ocenić swoje możliwości, swoje prawa i
potrzeby
• Potrafi indywidualnie lub w grupie realizować projekty rozwijają
swoje strategie działania
• Umieć grać zgodnie z regułami i potrafi je wypracować ( kontrakt
indywidualny/grupowy w postaci plakatu)
• Analizować sytuację, rozwiązywać konflikty
Zalety autonomii:





Naturalny składnik rozwoju indywidualnego i społecznego
Składnik skutecznego procesu uczenia się
Sprzyja dyscyplinie w klasie
Sprzyja transferowi umiejętności
Sprzyja indywidualizacji ( dostosowanie form pracy ucznia
zwiększa ich zainteresowanie obniżając lęk i dyskomfort)
 Autonomia pozwala uniknąć autorytarnego stylu nauczania
(poprzez współudział w podejmowaniu decyzji)
Trudności wprowadzenia
autonomii ucznia:
•
•
•
•
Lek przed podejmowaniem indywidualnych decyzji
Nauczyciel niekompetentny skoro uczniowie tyle robią sami
Rodzice+uczniowie= marnotrawienie czasu pracując w grupach
Autorytarni nauczyciele nie przepadają za samodzielnymi uczniami
Współpraca z uczniem
samodzielnym.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Dodatkowa praca pisemna
Uczestnictwo w konkursach
Ćwiczenia gramatyczne na on line
Festiwal piosenki, konkursy recytatorskie, festiwale
teatralne,
Gablotka szkolna, gazetki ścienne
Rozmowy z gośćmi w szkole, wymiany szkolne
Praca z internetem
Czytanie lektur w oryginale, gazet itp.
Indywidualny program nauczania
Wdrażanie samooceny i oceny wzajemnej.
1.Samoocena -potrafi ocenić swoje możliwości i umiejętności,
czyli powiedzieć co potrafi w różnych dziedzinach.
(językowej, tanecznej, fizycznej, plastycznej itd)
2.Portfolio Językowe pomaga dokonać takiej oceny.
3.Przyznawanie sprawności (u dzieci kl.I-III)
(Model /Cook/Matematician/Story teller/Computer Master)
SPORTSMAN
I CAN NAME 5 SPORTS....
I CAN SKI...........................
I CAN SHOW GYMNASTICS IN A CLASSROOM.....
I CAN PLAY ‘Guess what I am doing’
Wdrażanie samooceny i oceny wzajemnej.
4.Zasady kontroli /pomocy : uczniowie mogą wskazywać
błędy, poprawiać je, opatrzyć komentarzem ( krótkim,
samoprzylepne karteczki wskazujące 1-2 pozytywnych
stron pracy oraz 1 najważniejszą rzecz do poprawy)
5.Można porównać ocenę koleżeńską z nauczycielską
6.Efekty wizualne pracy: albumiki, prezentacje,
korespondencja, gazetki, plakaty uczniów, teczka prac
ucznia
Badania ankietowe.
Ankieta adresowana do ucznia:
1.Co według ciebie oznacza samodzielność?
2.Opisz osobę samodzielną.
3.Kiedy i gdzie czujesz się samodzielny?
4.Czy w szkole czujesz się samodzielny?
5.Czy szkoła przygotowuje cię do samodzielności?
6.Co według ciebie powinieneś umieć by samodzielnie
kierować nauką języka obcego?
Kwestionariusz:
• Zastanów się jak trudne są dla ciebie następujące obszary językowe:
• Oceń je w skali od 0-5(0-łatwe-5 bardzo trudne)
• Na jakiej podstawie przydzieliłeś każdą z ocenę:
Obszar językowy
gramatyka
słownictwo
wymowa
słuchanie
czytanie
mówienie
pisanie
Ocena (1-5)
Twój komentarz
kwestionariusz
Która z postaw jest ci bliższa oraz która chciałbyś
w przyszłości reprezentować i dlaczego?
1.Jednostka samodzielna czy zależna?
2.Dobry organizator czy chybił traf?
3.Dobry strateg a la Napoleon czy wolny strzelec?
4.Jednostka twórcza czy odtwórcza?
5.Jednostka inteligentna czy mało inteligentna?
6.Odważny praktyk czy sceptyczny myśliciel?
7.Jednostka współpracująca czy sama dla siebie
pępkiem świata?
Ankieta dla nauczyciela.
1.Czy szkoła przygotowuje do samodzielności:
TAK NIE W MAŁYM STOPNIU TRUDNO POWIEDZIEC/
2.W czym przejawia się samodzielność Pani /Pana uczniów?
3.Czy możliwe jest nabywanie samodzielności w szkole?
TAK/ NIE/ CZASAMI/ TRUDNO POWIEDZIEĆ /TO ZALEŻY OD
UCZNIÓW
4.Jakie formy pracy na lekcji prowadzonych przez pana/panią sprzyjają
rozwojaniu umiejętności samodzielnego uczenia się?
Formy pracy i techniki autonomizujące:
• Formułowanie potrzeb językowych i celów uczenia się przez wszystkich
uczniów
• Akceptacja propozycji zgłaszanych przez uczniów
• Praca w małych grupach
• Realizacja małych projektów :
 Faza I Planowanie (wybór tematu, celów i sposobu realizacji)
 Faza II Monitorowania (utrzymanie dobrej atmosfery, podziału pracy, zgodności
realizacji z harmonogramem pracy)
 Faza III Oceniania (czy i w jakim stopniu osiągnęli cele, efekt pracy, czy sposób
realizacji był dobry, jak oceniają współpracę w grupie)
• Formułowanie tematu lekcji przez uczniów
• Określanie umiejętności zdobytych na lekcji
• Dyskusja nad treścią kolejnej lekcji (wybór zadań odpowiadającym celom
uczniów)
• Rozmowy na temat postępów w nauce i uświadamianie braków
Strategie uczenia się:
BEZPOŚREDNIE:
• Strategie mechaniczne tz.pamięciowe
• Strategie analizowania-kognitywne
• Strategie kompensacyjne stosowane w trudnych sytuacjach
za pomocą omówienia, gestu, domysłu językowego)
POŚREDNIE:
• Strategie metakognitywne - organizowania pracy
• Strategie afektywne-zachęcanie do pracy poprzez
nagradzanie
• Strategie społeczne-uzyskiwanie pomocy od rozmówcy
poprzez pytania
H.Komorowska
Sposoby uczenia się:
1.Uczenie pamięciowe
o
o
o
postawa czynna powoduje lepsze efekty niż postawa bierna
zapamiętanie początku i końca materiału wymaga mniej powtórzeń niż
zapamiętanie środka,
potrzebny czas
2. Uczenie się przez rozwiązywanie problemów
3. Uczenie się przez próby i błędy
4. Uczenie się przez wgląd (zrozumienie)
5. Uczenie się sensoryczne
o
polega na wytwarzaniu odruchów warunkowych
6. Uczenie się przez naśladownictwo
o
powielanie zachowań rodziców).
7. Uczenie się uboczne (mimowolne)
Style uczenia się.
Style uczenia się.
Według Honeya/Mumforda:
Test Kolba
człowiek czynu
(uczy się chętnie gdy uczestniczy w nowych
doświadczeniach, prowadzi dyskusje, przewodzi
grupie, uczy się niechętnie wykładów długich
wyjaśnień,pisze i czyta samotnie, uczy się na pamięć
danych jak instrukcji),
aplikator -potrzebuje kogoś by
objaśnił mu zasady i
reguły,szuka ich wypróbowania
w praktyce)
wzrokowy
wzrokowcy uczą się, patrząc,
czytając obserwując, lubi ład
porządek, gdy się nudzi rysuje
rozgląda się
refleksyjny
uczy się chętnie gdy obserwuje i ocenia pracę innych
lubi wyciągać wnioski i analizować ,nie lubi
pracować pod presją czasu,jest mniej skuteczny gdy
ma przewodzić innym
myśliciel
Słuchowy
uczą się, słuchając, słysząc
samych siebie w rozmowie i
dyskutując z innymi, cisza
sprzyja koncentracji, gdy się
nudzi mówi sam do siebie, nuci,
rozmawia z innymi
teoretyk
złożone zadania w których może wykazać się
wiedzą,lubi sprawdzać hipotezy,nie lubi zadań z
ładunkiem emocji i uczuć,nie znajduje zrozumienia w
grupie o innych preferencjach niż on
wykonawca
dotykowy (czuciowy) –
dotykowcy uczą się, dotykając,
doznając wrażeń na powierzchni
skóry, łącząc to, czego się uczą
ze zmysłem dotyku i emocjami
pragmatyk
lubi widzieć związek między zagadnieniem i
zadaniem, lubi eksperymentować
i sprawdzać, gdy nie widzi korzyści nic nie robi
obserwator –uczy się przez
oglądanie i myślenie Co się
dzieje i dlaczego?-potrzebuje
wsparcia teoretycznego żeby
lepiej rozumieć rzeczywistość
kinestetycy uczą się, poruszając
mięśniami w przestrzeni, lubią
odgrywanie ról, eksperymenty,
uczestnicząc w różnych
czynnościach, gdy się nudzi
wierci się stuka obraca
Test Vark (visual, aural,
read/write, kinestetic)
Bibliografia:
Metodyka nauczania: Hanna Komorowska, Fraszka
Edukacyjna, 2005
Dziękuję za uwagę.
opr.I.Grajner