Transcript 3.1 Giriş

BİR
BALIKÇILIK
YÖNETİCİSİNİN
ELKİTABI
KISIM I: Balıkçılığın
Temel Boyutları
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
2/48
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
3/48
Çoğu geleneksel balıkçılık yönetimi biyoloji ve
ekonomi ile ilgilidir
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
Balıkçılık Yöneticisi Neyi Yönetir?
4/48
en az 3 ne
çocuk
BuHepiniz
adam kendini
Daha
vahim;
yapın
!
sanıyor?
Balıkçılık
Yöneticisi

Başkan
mı?
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
5/48
Oysa Balıkçılık Yönetimi İnsan Yönetimidir
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
6/48
Belirli sosyal ve disiplinler arası boyutların seçimi birbiri ile ilişkili
olan iki konuyu şekillendirmiştir:
1)
Kaynak ve yönetime geleneksel
tanımlanması ve sorgulanması
2)
Doğal ve
gerekliliği
sosyal
sistemlerin
bakış
birlikte
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
açısının
yeniden
değerlendirilmesinin
3.1 Giriş
7/48
1. Yönetim ve kaynak kavramlarının yeniden
tanımlanması

Kaynakların ürün ve ticari mamuller için değil çabuk yenilenmesi
(toparlanması) için yönetilmesi gereklidir. Kaynaklar;

müdahaleleri absorbe edecek kapasitede olmalı

temelindeki aynı fonksiyonu, yapıyı, kimliği ve geri dönüşümü korumalı

değişim sürecinde oldukları durumda bile tekrar organize olabilmeli
Buradaki asıl düşünce, en üst düzeye çıkarma (maksimizasyon) yaklaşımı
doğal çeşitliliği azaltma, ekosistemin yenilenme kapasitesini engelleme, şok
ve stresleri absorbe edebilme yeteneğini engelleme eğilimindedir
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
8/48
2. Doğal ve sosyal sistemlerin birlikte
değerlendirilmesinin gerekliliği
Yeni nesil balıkçılık yöneticileri artık hem doğa bilimleri hem de
sosyal bilimlere hakim olmalıdır.
İnsan
Balık
Çevre
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
9/48
2. Doğal ve sosyal sistemlerin birlikte
değerlendirilmesinin gerekliliği
Ekosistem Tabanlı Balıkçılık (Ekosistem Yaklaşımlı Balıkçılık) kavramı
Sosyal
Ekonomi
Ekoloji
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.1 Giriş
10/48
Bu bölümde balıkçılık yönetiminin 4 sosyal boyutu
altında yeni yaklaşımlar incelenecektir:
Yönetim hedeflerinin genişletilmesi (3.5)
 Balıkçılık bilgisinin kullanımı (3.6)
 Kurumların önemi (3.7)
 Balıkçılık idaresinin geniş konuları (3.8)

Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2 Kamusal Mülkiyet Trajedisi
ile Uğraşma
11/48
«Kamusal Mülkiyet Trajedisi» (Orta Malının Trajedisi)
Ortak kaynağı tüketen bir grubun uzun vadeli yararlarına aykırı
olduğunu bilmelerine rağmen, her birinin kendi çıkarları
doğrultusunda bağımsız ve rasyonel davranarak, paylaşılan bir
kaynağı tüketmesidir (Ekolojist Garrett Hardin, 1968).
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2 Kamusal Mülkiyet Trajedisi
ile İlgilenmek
12/48

Balıkçılık yönetimindeki insan yönetimi
problemlerinin
başında «kamusal mülkiyet trajedisi» gelir.

Kaynaklar hareketli olduğundan, balık bugün sizin tarafından
yakalanmaz ise yarın bir başkası tarafından yakalanabilir.

Yakalamaya nazaran korumaya karşı olan inisiyatif daha azdır.

Eğer balıkçılar ortak paydada buluşacak bir şekilde yönetilmez
ise sonuç hepsi için ekolojik bir yıkım olur.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
Dünden bugüne balıkçılık
13/48
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2.1 Orta Malları için bir bilimin
geliştirilmesi
14/48
Ortak kaynaklar iki özellik paylaşmaktadır:
1.
Potansiyel kullanıcıların erişiminin kontrolü veya hariç
tutulması zordur (hariç tutma sorunu)
(Exclusion: dışlama; yoksun bırakma; kısıtlama)
2.
Her kullanıcı diğer tüm kullanıcıların refahından pay elde
edebilir (çıkarabilme sorunu)
(Subtractability: çıkartılabilirlik; tüketim)
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2.1 Orta Malları için bir bilimin
geliştirilmesi
15/48
Orta Mallar dört temel mülkiyet hakları rejimlerinde yer alır:
1) Açık Erişim (open-access): erişim ücretsiz ve herkese açık
2) Özel mülkiyet (private property): kişi veya kuruluşların bir
kaynağın kullanımını düzenleme hakkı ve diğerlerini hariç
tutma durumudur.
3) Devlet mülkü (state property): kullanımın düzenlenmesi ve
erişimin kontrol edilmesi için hükümetin özel hakları elinde
bulundurmasıdır.
4) Toplumsal mülkiyet/Ortak mal (common property):
kaynak, kendi kullanımını düzenleyen ve diğerlerini dışlayan
belirli bir topluluğa aittir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2.2 Gerçek Dünyadaki Mülkiyet
Hakları Sistemleri
16/48

Çoğu akuakültür özel mülkiyet olarak yönetilmektedir.
Fakat hükümetlerin düzenlemelerine göre farklılıklar
vardır.

Gelişmiş
ülkelerin
çoğu
avcılıkta
kota
yönetimi
kullanmaktadır [Örn; ITQs (bireysel transfer edilebilir kotalar)].

Gelişen ülkelerde özelleşmiş kotalar yaygın değildir.

Kaynaklara açık erişim olduğu sürece uzun vadeli
sürdürülebilirlik mümkün olmayacaktır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2.2 Gerçek Dünyadaki Mülkiyet
Hakları Sistemleri
17/48
Bu bölümden birkaç sonuç çıkarılabilir:

Kaynak bozulmasına yol açan orta malına özgü hiçbir şey
yoktur.

Orta mallar veya ortak mülkiyet, açık erişim ile aynı şey
değildir.

Hardin’in benzetmesi yasa koyucularını ve kaynak
yöneticilerini yanlış yönlendirmektedir, çünkü açıkerişim ve ortak mal mülkiyeti aynı değildir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2.2 Gerçek Dünyadaki Mülkiyet
Hakları Sistemleri
18/48
Bu bölümden birkaç sonuç çıkarılabilir:

Hardin’in argümanında temel bir eksiklik, kaynak
kullanıcılarının birbirleri ile olan münasebetlerini göz
ardı etmesidir.

Diğer bir hata ise, kullanıcıların serbestçe ve açık bir
şekilde ortak kaynağa erişebileceği varsayımıdır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.2.2 Gerçek Dünyadaki Mülkiyet
Hakları Rejimleri
19/48
Kıyısal alandaki farklı mülkiyet hakları
Uluslararası açık deniz balıkçılığı
(açık erişim)
Anlaşmalar sayesinde bazı
uluslararası erişim ile ulusal kıyı
ötesi balıkçılığı
(merkezi devlet yönetimi)
Ulusal kıyı balıkçılığı
(yerel devlet yönetimi)
Kıyısal
topluluk
Toplum
tabanlı yerel
balıkçılık
yönetimi alanı
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
EEZ sınırı
(200 mile kadar)
Bölgesel deniz
(12 mil)
Devletten
kiralanan
alanlarda özel
yetiştiricilik
3.3 Kaynak Yönetimi Konusundaki
Bakış Açılarının Değiştirilmesi
20/48

‘Kaynak’  ekosistemin ürün ve hizmetleri
‘Yönetim’ ekosistemin potansiyel üretiminin korunması,

adaptasyonu, sosyal ilişkiler ve idare
Eski yöntemler yerine yeni yaklaşımlar değerlendirilmelidir.




Krizlerden öğrenilen, değişime tepki olan, ekolojik bellek yetiştiren,
çevreyi izleyen, kendi kendine örgütlenebilen ve çatışmaları
yönetebilen yerel kurumlar oluşturulmalıdır.
Tamamlayıcı yaklaşım, kaynak kullanıcıları ile yöneticileri arasında
ortaklıklar kurmalıdır.
Balıkçılar ile yöneticiler arasında risk paylaşımı ve yakın bir işbirliği
olmalıdır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.4 Sosyal Ekolojik Sistemlere
Bağlı Olan Balıkçılık
21/48

Balıkçılık, insan aktivitelerinin sistemin ekolojik
parçalarını değiştirdiği sosyal-ekolojik sistemler ile
bağlantılıdır.

Balıkçılık yönetimi stok değerlendirmeden daha
fazlasıdır. Balıkçılık insan ve doğanın karmaşık bir sistemidir.

Karmaşık bir sistem, basit sistemlerde görülmeyen büyük
belirsizlik, doğrusal olmayan durum, ölçek ve kendi kendine
örgütlenme gibi bir dizi özniteliklere sahiptir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.4 Sosyal Ekolojik Sistemlere
Bağlı Olan Balıkçılık
22/48

Belirsizlik  Maksimum Sürdürülebilir Verim (MSY) anlamsız
bir hedeftir.

Doğrusal olmayan durum  Sömürü veya diğer nedenlerden
kaynaklanan değişimler genelde ekosistemin dönmesine veya faz
kaymasına yol açar.

Ölçek  Karmaşık bir sosyal-ekolojik sistem, bakış açılarının
çokluğunun kullanımı ile en iyi şekilde anlaşılabilir.

Kendi kendine örgütlenme  Kendi kendine örgütlenme ve
yönetmeyi araştırmak için balıkçılık toplulukları yıllardır
kullanılmaktadır. Ekosistemde gördüğümüz kalıplar kendi kendine
örgütlenme sürecinin bir parçası ise bu yönetim için ciddi etkilere
sahiptir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.4 Sosyal Ekolojik Sistemlere
Bağlı Olan Balıkçılık
23/48
Sürdürülebilir verim ile balıkçılık ölüm oranı arasındaki ilişki
Verim
(MSY)
Tam Sömürü
Yoğun
sömürü
Orta derecede
sömürü
Aşırı
sömürü
?
Tükenmiş
Balıkçılık Av Gücü veya Balıkçılık Ölüm Oranı
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.5 Yönetim Amaçları Neden
Genişletilmeli?
24/48


Yönetimin büyük ölçekteki amaçlarında “Kaynakların biyolojik ve ticari
olarak sömürülmesini önlemek ve sürdürülebilir kullanımını sağlamak” yer
almaktadır.
Balıkçılık yönetiminin geçmişinde hedefler zamanla
Optimum Sürdürülebilir Verim (OSY) sağlanması için
Maksimum Sürdürülebilir Verim (MSY)’den
Maksimum Ekonomik Verim (MEY)’e değişmiştir.

Balıkçılık yönetimi için yaygın olarak belirtilen hedefler 3 kategoriye
ayrılır:

Biyolojik  Üretim kapasitesinin korunmasını sağlayarak kaynak sürdürülebilirliği
ile ilgilidir.

Sosyal ve Ekonomik  Balıkçılıktan gelen getirilerin optimizasyonu (verimlilik) ve
paydaşlar arasındaki getirilerin (sermaye) adil dağılımı ile ilgilidir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.5 Yönetim Amaçları Neden
Genişletilmiştir?
25/48
Balıkçılık Yönetiminin Bazı Hedefleri (Clark, 1985)
Temel Amaç
Hedef
Avları maksimuma çıkarmak
Kârı maksimuma çıkarmak
Balık stoklarını korumak
Stok seviyelerini dengelemek
Av oranlarını dengelemek
Sağlıklı ekosistemi korumak
İstihdam sağlamak
Balıkçıların gelirini artırmak
Balıkçı gruplar ile balıkçı olmayan paydaşlar arasındaki çatışmaları azaltmak
Sportif balıkçılık korumak
Balıkların kalitesini artırmak
Balık atıklarını önlemek
Düşük tüketici fiyatlarını korumak
Maliyet etkinliğini artırmak
Kadınların katılımını artırmak
Yerel balıkçılık için kaynakları korumak
Aşırı avcılığı azaltmak
Yeterince kullanılmayan stoklardan yararlanmak
Balık ihracatını artırmak
Dış ilişkileri geliştirmek
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal
Yönleriartırmak
Dış ticareti
Hükümete gelir sağlamak
Sürdürülebilirlik Verimlilik Sermaye
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
3.5.1 Parasal Amaçlar ve Geçim
Kaynakları
26/48

Balıkçılık sadece bir meslek değil bir yaşam
biçimidir. Sadece bir istihdam alanı değil aynı
zamanda ev halkı için gelir ve besin sağlayan bir
geçim kaynağıdır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.5.2 Yoksulluk ve Kaynak
Erişimi
27/48

Stokların aşırı avcılığı, kıyı ve deniz habitatlarının
bozulması ve kıyı yerleşimlerindeki nüfusun artışı
balıkçıların geçim ihtiyaçlarını sağlamalarını
zorlaştırmaktadır.
“Onlar balıkçılar, çünkü fakirler.”
“Onlar fakirler, çünkü balıkçılar.”
Cristophe Béné (2003)
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.6 Balıkçıların Bilgisi Yönetim
ile İlgili midir?
28/48

Bilimsel verilerin büyük bir birikimi olmasına
rağmen her yerdeki balık stoklarını yönetmek
için yetersizdir.

Balıkçılık yönetimi; kapsamlı araştırma,
gelişmiş modeller, büyük miktarlarda veri ve yüksek eğitimli
uzmanları gerektirmektedir.

Balıkçı bilgisi, yönetim bilgisinin kaynağı olarak dikkat
çekmektedir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.6.1 Yerel ve Geleneksel Bilgi
Kullanımının Avantajları ve Güçlü Yönleri
29/48

Yerel ve geleneksel bilgi, kaynak yönetiminde önemli bir rol
oynamaya başlamıştır.

İyi yönetim, sürdürülebilir kaynak kullanımı için gerekli bilgi
tabanının genişletilmesini ve mümkün oldukça geniş bir yelpazede
harekete geçirilmesini gerektirmektedir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.6.1 Yerel ve Geleneksel Bilgi
Kullanımının Avantajları ve Güçlü Yönleri
30/48

Yerel bilgi, yönetim için doğrudan girdi sağlayabilir. Temel unsur
anlaşma veya fikir birliğine varmaktır.

Yerel ve geleneksel bilginin kullanımı karar vermede güçlü bir sivil
toplum katılımının bir parçasıdır.

Uzmanlar tarafından üretilen bilgiler,
belirli gruplar ile sınırlıdır fakat yaygın
olarak kullanılabilir hale gelmektedir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.6.2 Yerel ve Geleneksel Bilgi
Kullanımındaki Zorluklar ve Güçlükler
31/48

Geleneksel ekolojik bilgi belirli bir inanışa sahiptir ve bu özellik
bilimsel bilgi ile çatışmaktadır.

Sadece deneysel bilgi parçasının geleneksel ekolojik bilgiden
ayrılması mümkündür. Fakat bunu yapmak için "fikri mülkiyet
hakları" sorunu oluşabilir.

Lokal bilginin veya balıkçılar ve yönetici arasındaki farkın nispeten
küçük olması halinde deneysel bilginin kullanımı çoğu zaman sorun
teşkil etmez.

Yerel ve geleneksel bilgiye erişim kolay değildir. Yerel bilgi için
doğru bilgi vereni bulmak zordur.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.6.3
Bilgi ve Ölçek
32/48
Balıkçılık yönetimindeki anlaşmazlıklarda
yerel bilgi bazen bilimle aynı oranda görülebilir.

Kaynak sistemi anlaşılmaya başladığından beri
sistemin çeşitli düzeylerinde bilgi gerektirir.

Yerel ve geleneksel bilgi sadece
mevcut bilgi çeşitlerine ilave
olarak değil aynı zamanda ölçek
açısından da bilimi tamamlayabilir.

Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7 Kurumlar Neden Önemlidir?
33/48
Katılımcı yönetim; kaynak kullanıcıları ve yöneticiler arasında
işbirliği gerektirir. Ancak bu işbirliği kolay olmaz.




Bu işbirliğini yürütecek iyi organize olmuş balıkçılara, toplum ve
paydaş kökenli kuruluşlara ihtiyaç vardır.
Olumlu bir politika ortamı gerekir ve hükümetin katılımcı yönetime
giriş isteği gerekir.
Balıkçı organizasyonlarıyla
kuruluşları gerekir.
iletişime
geçecek
uygun
hükümet
“It takes two to tango” “Eğer iki kişi kötü bir durumla karşılaşmışsa bu
sorundan her ikisi birden sorumludur”
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7.1 Katılım ve Kurumlar ile ilgili
tanımlar
34/48
GÜÇ
GTHB
BSGM
Paydaş
Yönetimi
İşleme Tesisleri
İLGİ
Balıkçı
1. Paydaşlar (Stakeholders): Kaynak üzerine iddia
sahibi veya balıkçılık yönetim süreciyle alakalı kişi
veya gruplardır. (Hükümete bağlı veya ayrı
organizasyonlar, STK’lar, üniversiteler, araştırma
enstitüleri, kalkınma ajansları, bankalar, bağış
yapanlar vs.)
2. Paydaş Analizi (Stakeholder analysis): Paydaşların
tümünün balıkçılıktan çıkarlarını açıklamayı ve
tanımlamayı ele alan süreçtir.
 Katılımcı yönetimin yürütülmesi için önemli bir
basamaktır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7.1 Katılım ve Kurumlar ile ilgili
tanımlar
35/48
3. Kapasite Geliştirme (Capacity-building): Belirli bir hedefe yönelik (Katılımcı yönetim
gibi) her seviyedeki kişi ve kuruluşların beceri ve yeteneklerini büyütmek, geliştirmek
ve kullanmak için gerekli çabaların toplamıdır.
-
Balıkçıların, kuralları yapmada ve uygulanmasında yardımcı olabilmeleri için kendi kendilerini
örgütleme yeteneğine bağlı olan balıkçıların yönetim süreçlerine katılımıdır.
4. Güçlendirme (Empowerment): Bir şeyin yapılması
için sahip olunan güç ve sorumluluk; bir kişinin ya da
insan topluluğunun kendi geçim kaynaklarını etkileyecek
kararlara müdahale ya da kontrol etme kabiliyetidir.
-
Etkili katılımın ardından uygun kapasite geliştirmesi
beraberinde yetkilendirmeyi getirebilir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7.1 Katılım ve Kurumlar ile ilgili
tanımlar
36/48
5. Çoklu Paydaş Süreci (Multi-stakeholder process): İstişare ve değerlendirme için
hükümet kuruluşlarını da içeren tüm paydaşları bir araya getiren bir organdır.
6. Ortak Yönetim (Co-management): Balıkçılık yönetimi için karar vermede
sorumluluğu ve otoriteyi hükümet, yerel kaynak kullanıcı toplulukları (balıkçılar),
harici kuruluşlar (hükümete bağlı olmayan kuruluşlar, araştırma enstitüleri), diğer
balıkçı ve kıyısal kaynak kullanıcıları (tekne sahipleri, kabzımallar, bankalar, turizm
endüstrisi vs.) arasında paylaşılan ortaklık planıdır. Çoklu paydaş süreci ve ortak
yönetimin birbirinden ayrılması güçtür. Çoklu paydaş süreci genellikle kamusal katılım
aracı olarak kullanılır ve yetkilendirmeyi beraberinde getirmeyebilir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7.1 Katılım ve Kurumlar ile ilgili
tanımlar
37/48
7. Kuruluşlar (Institutions): Kuruluşlar uygulamaları belirleyen, görevleri tahsis eden ve
ilişkileri yönlendiren sosyal olarak kurulmuş kural ve normlardır. Kuruluş kelimesinin
“kurallar seti” tanımı yaygın olarak kullanılan “ajans” anlamından farklıdır.
8. Kuruluşların Etkileşimi, Yatay ve Dikey (Institutional interplay, horizontal & vertical):
Kuruluşlar arasındaki bağlantılar ile ilgili
Sosyal ve politik kurumların aynı veya farklı seviyelerdeki bağlantılar
Yatay etkileşim aynı seviye organizasyonlar yada coğrafik alanı boyunca gerçekleşirken
Dikey etkileşim farklı organizasyon seviyeleri arasında görülür
En basit dikey ilişki kaynak kullanıcıları ile hükümet arasındaki iki kısımlı ortak
yönetim birlikteliğidir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7.1 Katılım ve Kurumlar ile ilgili
tanımlar
8. Kuruluşların Etkileşimi, Yatay ve Dikey
38/48
DİKEY
Hükümet
Su Ürünleri Taşra
Teşkilatları
Trol
Gırgır
Çevre &
Orman
Oltacı
YATAY
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.7.2 Çok Seviyeli Dünyada
Kuruluşlar
39/48



Politik organizasyonun herhangi bir seviyesindeki kuruluşun gelişimi eğer bir çok
farklı seviyedeki halk tabakasının yönetim gerekliliğini görmezden gelirse yönetim
başarısı için asla etkili olamaz.
21. yüzyılla birlikte giderek küreselleşen dünyada bölgesel seviyeden çeşitli yüksek
seviyelere kadar çeşitlilik gösteren sosyal ve politik organizasyonlara ihtiyaç
duyulmaktadır.
Herhangi bir yönetim kuruluşunda yada politik organizasyon seviyesinde örneğin göç
eden denizel kaynaklar gibi sorunlar karşısında tek başına başa çıkması pek mümkün
değildir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.8 Balıkçılık İdaresini Genişleten
Konular
40/48

Artık halk özne değil, yönetimde katılımcılar olarak muamele
görmektedir

“İdare”
hükümetlerin
özel
imtiyazı
paylaşılacak geniş sorumluluktur
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
olmasından
çok
3.8.1 İdari Bakış Açılarının Ortak
Özellikleri
41/48

3 madde altında özetlenmiştir;
1. İdarecilik hükümet yöneticilerinin yalnızca bir
konusu değil bir çok hükümetin resmi olarak kabul
ettiği gibi kamu ve özel aktörlerinde dahil olduğu bir
kavramdır.
2. Kamu ve özel sektör arasındaki ayrım çizgileri
belirsizdir (kamu-özel ortaklığı).
3. İdarenin toplumsal gelişmelere dayanağı vardır ve
küreselleşmiş
dünyaya
bağımlılığının
bir
yansımasıdır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.8.1 İdari Bakış Açılarının Ortak
Özellikleri
42/48
İdarecilik kaynaklarında “iyi idarecilik” kavramı
tartışılır ve bu kavram “katılımcı, şeffaf ve hesap
verebilir” olarak tanımlanır. Burada şeffaf kelimesi;
bilgi, karar ve planlara serbest erişim, hesap verebilir
kelimesi karar alıcıların aldıkları kararlardan kimlerin
etkileneceğini açık şekilde belirtmesi şeklinde
açıklanır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.8.2 Yerelleşmiş Yönetimin
Avantajları ve Güçlü Yönleri
43/48

Hükümet birimlerinin kaynak yönetiminde,
özellikle bölgesel seviyede, etkinliğinin zayıflığını
ele alır.

Paydaşların güçlenmesini sağlar.

Kırsal kalkınma için ön şart olarak görülebilir.


“İyi idareciliğin” gelişimi için ön şart olarak
düşünülebilir.
Yoksulluğun azaltılması için bir araçtır.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.8.2 Yerelleşmiş Yönetimin
Avantajları ve Güçlü Yönleri
44/48



Mümkün olan en düşük örgüt düzeyinde problem
çözme ve yönetime katılımı sağlar.
Yerelleşme külfetli devlet hiyerarşileri kaldırır, bazı
kamu hizmetleri sağlamak için düşük maliyetli bir
yoldur.
Yerelleşme kurumsal reform ve/veya
mevzuatın oluşturulmasını teşvik edebilir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
yeni
3.8.3 Yerelleşmiş Yönetiminin
Kısıtlamaları ve Zorlukları
45/48




Kamu hizmetleri kaybına ve eşitsizliğin artmasına
neden olabilir.
bölgesel düzeyde idareciler demokratik olmayabilir,
kaynakların seçkin bir sınıfa imtiyazı söz konusu
olabilir.
Temsiliyet eksikliği doğabilir.
“Mümkün olan en düşük örgüt düzeyi” belirlenmesi
güçtür, bazı durumlarda “yetki devri” yerelleşmeden
çok merkezileşmeye ihtiyaç duyabilir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
3.8.3 Yerelleşmiş Yönetiminin
Kısıtlamaları ve Zorlukları
46/48



Ekosistemler nadiren tek bir yerel yönetimsel yetki
sınırı içerisine girer.
Yerel çatışma ve sosyal gerginlikler doğurabilir ve
kaynakların aşırı kullanımına neden olabilir.
Yerel yargı, yerelleşme sürecinde kendilerine düşen
yeni sorumlulukları yürütmek için gerekli mali
desteği çok nadiren alabilir.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
47/48
Birine bir
balık ver bir
gün boyunca
yesin; balık
tutmasını
öğret ömür
boyu balık
tutsun.
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri
Balıkların
hepsini
sömür, ve
yakında
kimse hiç bir
şey yemesin
Sorular
48/48
Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri