Slide 1

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 2

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 3

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 4

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 5

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 6

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 7

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 8

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 9

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 10

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 11

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 12

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 13

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 14

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 15

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 16

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 17

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 18

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 19

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.


Slide 20

Klaudia Borowska

Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".

Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:

 okresowa

utrata kontroli nad ilością spożywanego

jedzenia,
 jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
 podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
 spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
 jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.

Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.

 Wyjście

na spacer
 Odpoczynek, sen
 Kąpiel lub prysznic
 Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego

 Czyli

nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
 Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.

 Podczas

gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
 Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
 Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych

 choroby

serca
 cukrzyca
 nadciśnienie
 hemoroidy
 stłuszczenie wątroby
 żylaki kończyn

W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).

alkoholizm
 zaburzenia odżywiania
 uwarunkowania genetyczne
 brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
 braki lub zaburzenia snu
 ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
 złe odżywianie
 wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
 przekarmianie
 leki psychotropowe (np. Olanzapina)
 rzucenie palenia lub innych używek
 stres


Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej

 czyli

patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
 Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

 zespół

metaboliczny
 cukrzyca typu 2
 choroby układu ruchu
 nadciśnienie tętnicze
 zawał serca i mózgu
 wylew
 zatorowość
 zwyrodnienia kręgosłupa
 choroby nerek
 miażdżyca
 kamica żółciowa
 większe tendencje do nowotworów
 rozstępy

 Najczęstszą

przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
 Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.

 Czynniki

biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
 Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
 Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
 Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę

 leczenie

dietetyczne,
 leczenie farmakologiczne
 leczenie chirurgiczne.
 terapię behawioralną,
 zmianę stylu życia,
 zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.