Klaudia Borowska Inaczej kompulsywne obżeranie, czyli zaburzenie odżywiania polegające na spożywaniu dużych ilości pokarmu w niekontrolowany sposób, bez odczuwania fizycznego głodu. Określane także jako "uzależnienie od jedzenia". Wspólnym mianownikiem.
Download ReportTranscript Klaudia Borowska Inaczej kompulsywne obżeranie, czyli zaburzenie odżywiania polegające na spożywaniu dużych ilości pokarmu w niekontrolowany sposób, bez odczuwania fizycznego głodu. Określane także jako "uzależnienie od jedzenia". Wspólnym mianownikiem.
Slide 1
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 2
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 3
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 4
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 5
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 6
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 7
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 8
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 9
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 10
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 11
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 12
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 13
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 14
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 15
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 16
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 17
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 18
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 19
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 20
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 2
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 3
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 4
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 5
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 6
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 7
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 8
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 9
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 10
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 11
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 12
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 13
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 14
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 15
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 16
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 17
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 18
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 19
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.
Slide 20
Klaudia Borowska
Inaczej kompulsywne obżeranie,
czyli zaburzenie odżywiania
polegające na spożywaniu
dużych ilości pokarmu w
niekontrolowany sposób, bez
odczuwania fizycznego głodu.
Określane także jako
"uzależnienie od jedzenia".
Wspólnym mianownikiem zachowań,
składających się na jedzenie kompulsywne, jest
okresowe występowanie napadów
niekontrolowanego jedzenia, których podłożem
są przyczyny emocjonalne, nie zaś rzeczywiste
uczucie głodu. Do typowych symptomów należą:
okresowa
utrata kontroli nad ilością spożywanego
jedzenia,
jednorazowe spożywanie zbyt dużych (w stosunku do
osoby odżywiającej się normalnie) ilości pożywienia,
podczas napadów - spożywanie posiłków w sposób
wyraźnie szybszy niż podczas normalnego jedzenia,
spożywanie pokarmów aż do wystąpienia przykrych
objawów przejedzenia,
jedzenie w samotności, celem uniknięcia wykrycia
zaburzenia - uczucie wstydu i winy, występujące po
napadzie.
Charakterystyczne dla opisywanej przypadłości jest
tzw. "zajadanie problemów", polegające na tym, że
osoba tłumi w ten sposób emocje i rozładowuje stres.
Dochodzi do sytuacji, w których automatyczną
reakcją na stan podwyższonego napięcia czy lęku
staje się jedzenie, które wydaje się pełnić rolę
"narkotyku" pozwalającego zapomnieć o
nieprzyjemnych przeżyciach, uczuciach czy ważnych
decyzjach do podjęcia. Po sesjach kompulsywnego
obżarstwa osoba odczuwa często poczucie winy
spowodowane nie tylko samymi napadami, ale także
wynikającymi z nich problemami natury zdrowotnej,
takimi jak nadwaga czy otyłość.
Wyjście
na spacer
Odpoczynek, sen
Kąpiel lub prysznic
Telefon do kogoś zaprzyjaźnionego
Czyli
nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga
staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma
problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia
pozbawiony aktywności fizycznej.
Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do
prawidłowego działania hormonów, układów
rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we
wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do
przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt
dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia
ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała.
Podczas
gdy negatywny wpływ na zdrowie na
skutek otyłości jest powszechnie uznany w
medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej
kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd,
że nadwaga powoduje podobne problemy jak
otyłość, lecz w mniejszym stopniu.
Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z
nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej.
Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat.
Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi
starszych
choroby
serca
cukrzyca
nadciśnienie
hemoroidy
stłuszczenie wątroby
żylaki kończyn
W ogólności powodem nadwagi jest
przyjmowanie większej
ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest
wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia
lub codzienne życie).
alkoholizm
zaburzenia odżywiania
uwarunkowania genetyczne
brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy)
braki lub zaburzenia snu
ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia
złe odżywianie
wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane
przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo
przekarmianie
leki psychotropowe (np. Olanzapina)
rzucenie palenia lub innych używek
stres
Błędnie uważa się, że leczenie nadwagi ogranicza
się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie
zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem
proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i
zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta
obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki
i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości
jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń
metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu
zdrowia pacjenta.
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej
czyli
patologiczne nagromadzenie tkanki
tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego
fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne,
mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla
zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka
tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy
ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie
nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie.
Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej,
nazywane otyłością brzuszną, ma większe znaczenie
patologiczne niż równomierne rozłożenie lub
podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.
zespół
metaboliczny
cukrzyca typu 2
choroby układu ruchu
nadciśnienie tętnicze
zawał serca i mózgu
wylew
zatorowość
zwyrodnienia kręgosłupa
choroby nerek
miażdżyca
kamica żółciowa
większe tendencje do nowotworów
rozstępy
Najczęstszą
przyczyną powstawania otyłości jest
przekarmianie i brak aktywności fizycznej
Czynniki genetyczne –mogą odgrywać rolę w
powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej
rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane
zespoły chorobowe, w których dochodzi do
nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w
organizmie. Geny kodują molekularne składniki
uczestniczące w fizjologicznym procesie regulacji
masy ciała. W badaniach na zwierzętach wykryto,
że pojedyncza mutacja może prowadzić do
rozwoju otyłości.
Czynniki
biologiczne – również odgrywają rolę w
powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza i jąder
brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować
rozwój otyłości.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których
przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy
ciała należą: leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
neuroleptyczne
Czynniki środowiskowe– wśród których największe
znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma
wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych.
Czynniki psychologiczne – tj. zaburzenia
nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi.
Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu
masy ciała, podczas każdego kolejnego
nawrotu depresji zwiększają swoją masę
leczenie
dietetyczne,
leczenie farmakologiczne
leczenie chirurgiczne.
terapię behawioralną,
zmianę stylu życia,
zwiększenie aktywności fizycznej.
Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały,
powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest
5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w
czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje
osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów
żywieniowych i behawioralnych.