Slide 1

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 2

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 3

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 4

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 5

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 6

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 7

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 8

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 9

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 10

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 11

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 12

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 13

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 14

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 15

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów


Slide 16

Wybrane problemy - ocen
oddziaływania na środowisko
przedsięwzięć
Andrzej Kulig

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy EIA
W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską
(dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie
„Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i
II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in.
przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe
przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in.
budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony
sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o
podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy:
„miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że
przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego
przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje
zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów
leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy
EIA
Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze
miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli,
sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie
są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu
inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty
obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np.
budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym
kompleksie
zabudowań
uczelni,
dobudowa
sali
gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek
rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu
na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na
środowisko.

Niektóre przypadki
W przepisach krajowych część przedsięwzięć dotyczących
omawianych przypadków została literalnie wymieniona w
Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych
przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania
na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a
które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą
przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły
parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300
samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do
zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne.
Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki
W szczególności do analizowanej grupy należą
też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52
obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ:
• „zespoły zabudowy:
• a) przemysłowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 1 ha,
• usługowej na terenie o powierzchni nie
mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe
o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o
powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha,
wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.
,

Kwalifikacja przedsięwzięć
Do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia OOŚ.
Wytyczne zalecają przeprowadzenie, procedury screeningu w
przypadku planowanych inwestycji, które znajdują się poniżej
progów (lub w inny sposób nie spełniają kryteriów)
określonych w obowiązującym rozporządzeniu OOŚ. Oznacza
to, że należy zbadać czy przedsięwzięcie może potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko pomimo, iż nie spełnia
kryteriów ilościowych przewidzianych rozporządzeniem
OOŚ. Inwestor powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i stwierdzenie w
postanowieniu obowiązku lub braku obowiązku sporządzenia
raportu OOŚ. Zaleceń tych nie należy jednak stosować w
odniesieniu
do
przedsięwzięć
wymienionych
w
rozporządzeniu OOŚ i opierających się o progi ilościowe,
jeżeli dane przedsięwzięcie nie zostało wymienione w I
lub II aneksie do dyrektywy OOŚ.

Niektóre przypadki
Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wiąże
organ wydający „decyzje inwestycyjne”
określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy i
powinna
być
ona
uzyskana
przed
uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu
naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia
obowiązków
określonych
w
dyrektywie,
inwestor winien wystąpić z wnioskiem o
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia
procedury screeningu.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi
potrzeby
przeprowadzenia
oceny
oddziaływania na środowisko i wyda
postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a
następnie decyzję o środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy
OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na
budowę może być podstawą do dalszej
realizacji przedsięwzięcia. Załącznikiem do
decyzji jest wówczas karta informacyjna i
charakterystyka przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki
W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w
trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego
postępowania
wyda
decyzję
o
środowiskowych
uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne
będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez
inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w
trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z
warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.
„W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się
postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna
decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”.
Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli
decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej
ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Zmiana pozwolenia
Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo
budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować
przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych
warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien
wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa
budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była
brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to
wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie
poprzez
uzyskanie
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem
społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji
o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu
budowlanego lub pozwolenia na budowę
Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć:
1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub
terenu,
2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego:
kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości,
szerokości i liczby kondygnacji,
5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne,
6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7)
ustaleń
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii,
uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych
przepisami szczególnymi.

Gdy nie przeprowadzano
procedury
Zgodnie z art. 84 ust. 1, w przypadku gdy nie
została przeprowadzona ocena organ w decyzji
„stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny”.
W myśl przepisu nie może określić w decyzji
żadnych warunków realizacji przedsięwzięcia jeśli
nie będzie raportu! Uniemożliwia to wcześniej
często stosowaną praktykę określania warunków
środowiskowych bez żądania raportu. Co więcej,
jak nie ma raportu to nie może w decyzji stwierdzić
konieczności raportu na etapie pozwolenia
budowlanego!

Zgłoszenia
W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu,
których realizacja została zakończona przed dniem wejścia
w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca
2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej
wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej,
możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków
Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to
przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna
niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia
na
inwestycję
w
rozumieniu
dyrektywy
OOŚ.
Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy
przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy,
dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia
raportu OOŚ.

Zgłoszenia
Dla

przedsięwzięć

z

II

grupy,

dla

których,

w

ramach

prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o
środowiskowych

uwarunkowaniach,

właściwy

organ

wydał

postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ,

należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził
w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma
przedsięwzięcie

przeszkód,

by

zgłoszenia

budowy

niezgodność

z

(nie

dyrektywą

realizować

występuje
OOŚ,

w

na

podstawie

takim

przypadku

ponieważ

nie

będzie

realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać

na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Art. 29 ust. 3 Prawa budolanego
Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia mogące
znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia
mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar

Natura 2000, które nie są bezpośrednio związane z ochroną
tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji

o

środowisku

i

jego

ochronie,

udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.

Zgłoszenia
Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego,
taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada
2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej
m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia

wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów
ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych”
Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z

03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi
wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów
(Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad

konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów