Transcript Zwierzęta – bracia nasi najmniejsi „Jesteśmy życiem, które chce żyć pośród życia, które chce żyć.” (Albert Schweitzer)

Zwierzęta – bracia
nasi najmniejsi
„Jesteśmy życiem, które chce żyć pośród
życia, które chce żyć.”
(Albert Schweitzer)
Co właściwie człowiek ma wspólnego ze zwierzętami?
Aby odpowiedzieć na powyższe pytanie należy odnieść się do systematyki
biologicznej organizmów, która ukaże nam stanowisko człowieka w przyrodzie.
KRÓLESWO
zwierzęta
TYP
strunowce
PODTYP
kręgowce
GROMADA
ssaki
RZĄD
naczelne
RODZINA
człowiekowate
RODZAJ
człowiek
GATUNEK
człowiek rozumny
Już przynależność do tego samego królestwa może wskazywać na to, że człowiek
ma o wiele więcej wspólnego z innymi zwierzętami, niż mogłoby się nam
wydawać. W zależności od tego z jakim gatunkiem mamy do czynienia, zakres
tego podobieństwa będzie większy lub mniejszy. Rekordzistą w tej dziedzinie jest
szympans, którego DNA podobne jest do naszego w prawie 98%.
Powyższy obrazek przedstawia porównanie kariotypu (kompletnego zestawu
chromosomów komórki somatycznej) człowieka i szympansa.
Człowiek najwięcej cech dzieli ze zwierzętami należącymi, podobnie jak on sam, do
gromady ssaków. Podobieństwo to wyraża się w sposobie, w jaki zachodzą
poszczególne procesy fizjologiczne, takie jak np. oddychanie, odżywianie,
rozmnażanie , czy wydalanie, a także w budowie ciała.
Do podobieństw tych zaliczamy:
- ogólny plan budowy ciała,
- siedem kręgów szyjnych,
- dwuboczną symetrię ciała,
- kończyny pięciopalczaste, zakończone paznokciami,
- rozwinięty mózg i narządy zmysłów,
- zróżnicowane uzębienie,
- dobrze rozwinięte płuca o budowie pęcherzykowej,
- rozwój zarodka w macicy matki,
- ssanie przez młode mleka wytwarzanego w gruczołach sutkowych matki.
A co nas odróżnia od innych zwierząt?
Oprócz ogromnej gamy podobieństw jakie wykazują między sobą ludzie i inne
zwierzęta, jest kilka cech zarezerwowanych wyłącznie dla przedstawicieli gatunku
homo sapiens. Są to cechy, które czynią nas istotami niezwykłymi i jedynymi
w swoim rodzaju.
Zaliczamy do nich:
- pionową postawę ciała i poruszanie się na dwóch kończynach,
- sprawne posługiwanie się różnymi przedmiotami za pomocą rąk,
- zanik przeciwstawności palucha, czyli pierwszego palca stopy; u innych
naczelnych paluch, podobnie jak kciuk, jest on przeciwstawny, czyli zgina się
w przeciwną stronę niż pozostałe palce,
- słabo rozwinięte kły,
- mniejsza ilość owłosienia na ciele,
- dobrze rozwinięty mózg, który umożliwia nam abstrakcyjne myślenie oraz
wykonywanie nawet bardzo skomplikowanych czynności,
- umiejętność mowy,
- zdolność do rumienienia się.
Człowiek wobec zwierząt na
przestrzeni wieków.
Zwierzęta od zawsze towarzyszyły człowiekowi.
Imponowały mu swoją siłą, szybkością,
sprytem oraz umiejętnościami łowieckimi.
Często otaczane były czcią, jako ziemskie
wcielenia pierwszych bogów. Ludzie widzieli
w nich swoich mitycznych przodków.
W czasach
prehistorycznych
stosunki człowiek –
zwierzęta przebiegały
w całkowicie
odmienny sposób niż
obecnie. Ówcześni
ludzie ze względu na
prowadzony tryb życia
(nieustanne
polowania, zabijanie
zwierząt i zjadanie ich
mięsa), pozostawali
integralnym
uczestnikiem ich
świata. Zwierzęta
jednocześnie
imponowały im swoją
siłą i wytrzymałością.
Czasy prehistoryczne
Starożytność była
okresem
intensywnego
rozwoju wielu
rozmaitych religii.
W większości z nich,
czczone bóstwa
przybierały postaci
właśnie zwierząt. Ten
typ wierzeń obecnie
znany jest jako
animalizm. Rozwijał
się on przede
wszystkim
w starożytnym
Egipcie oraz Indiach.
Starożytność
W starożytnym
Egipcie zwierzęta
otaczano
szczególnym kultem.
Z lotu ptaków, czy
zachowania świętych
byków próbowano
wróżyć. Gdy
człowiek chorował,
kładziono obok
niego zwierzę.
Największą czcią ze
wszystkich zwierząt
szczyciły się jednak
koty. Postrzegano je,
jako ziemskich
przedstawicieli
bogini Bastet.
Starożytność
Mieszkańcy starożytnego
Rzymu cenili w zwierzętach
wszystko to, co upodabniało
je do ludzi: inteligencję,
spryt, zdolność do adaptacji
w trudnych warunkach. Nie
należy jednak zapominać
o organizowanych
w tamtych czasach
venationes inscenizowanych na scenie
amfiteatru czy arenie
cyrkowej „polowaniach”,
w których – wyłącznie dla
uciechy publiczności –
ginęły jednego dnia tysiące
dzikich zwierząt.
Z kolei dla starożytnych
Greków zwierzęta stanowiły
przede wszystkim ofiarę,
którą składali swoim
Bogom.
Starożytność
W dobie
średniowiecza
rozwinęły się dwa
stanowiska człowieka
wobec przyrody.
Pierwsze, którego
przedstawicielem był
św. Tomasz z Akwinu
ukazywało człowieka
jaka władcę świata
przyrodniczego.
W związku z czym
zwierzęta były
przeznaczone dla
niego i mógł je
bezkarnie zabijać.
Średniowiecze
Autorem drugiej,
całkowicie odmiennej
idei był św. Franciszek
z Asyżu. Głosił on
potrzebę ochrony
całego świata
przyrodniczego, w tym
również przyrody
nieożywionej.
Zwierzęta nazywał
swoimi braćmi
i siostrami. Nawoływał
ludzi do kochania
i szanowania tego, co
ich otaczało.
Średniowiecze
Czasy nowożytne, to
okres w historii, kiedy
stosunek człowieka do
przyrody miał
charakter wyłącznie
poznawczy. Jednakże
nie oznacza to, że
zwierzęta całkowicie
straciły znaczenie
w oczach ówczesnych
ludzi. Ostatecznie
przecież na wielu
światowej sławy
dziełach (jak np.
„Dama z łasiczką”
Leonarda da Vinci)
występowały m.in.
właśnie zwierzęta!
Czasy nowożytne
Czym współcześnie są
dla nas zwierzęta?
Zwierzęta są dla nas…
…oddanymi przyjaciółmi
Bez względu na okoliczności zwierzęta
pozostają nam wierne, nie
rozpamiętują win, kochają
bezwarunkowo. Przyjaciel – zwierzę
nigdy nas nie zawiedzie, nie wyśmieje,
zawsze będzie obok.
"Jedynym całkowicie bezinteresownym przyjacielem, którego można mieć na tym
interesownym świecie, takim, który nigdy go nie opuści, nigdy nie okaże się niewdzięcznym
lub zdradzieckim, jest pies... Pocałuje rękę, która nie będzie mogła mu dać jeść, wyliże rany
odniesione w starciu z brutalnością świata... Kiedy wszyscy inni przyjaciele odejdą, on
pozostanie" - George G. Vest
…lekarzami
Dzięki temu, że zwierzęta mają uspokajający wpływ na ludzi, kontakt z nimi
sprawia, że obniża się nam ciśnienie krwi oraz spowalnia tętno. Ostatnimi czasy
coraz większą popularność zyskuje tzw. animaloterapia, czyli sposób leczenia
oparty na kontakcie chorego ze zwierzętami.
…przewodnikami
Zwierzęta po specjalnym
przeszkoleniu niejednokrotnie
umożliwiają ofiarom wypadków,
niewidomym i niesłyszącym,
normalne funkcjonowanie. Stają się
dla nich opiekunami, pewnego
rodzaju służbą pomocną. Ich
obecność w życiu osoby
niepełnosprawnej zmniejsza
poczucie samotności oraz motywuje
do działania.
…powiernikami naszych uczuć
Często relacja człowieka ze
zwierzęciem przybiera wymiar
bardzo emocjonalny. Zwierze –
przyjaciel staje się dla nas kimś
ważnym, bliskim, komu możemy
się wyżalić, wypłakać, powiedzieć
wszystkie tajemnice, jednocześnie
mając pewność, że nie zostaną one
zdradzone i wykorzystane w złym
celu.
„Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham
zwierzęta.”- George Bernard Shaw
Mimo, że zwierzęta dają nam siebie w całości, ludzie często nie potrafią tego
docenić i wykazują się wobec nich szczególnym okrucieństwem. Zapominają, że
nasi ‘bracia najmniejsi’ także mają uczucia – czują ból fizyczny, tęsknotę,
przywiązanie, cierpienie. Zwierzę może nam wiele ofiarować, jednakże i my
jesteśmy mu coś winni. Przede wszystkim szacunek i opiekę.
„Wszystkie argumenty na podparcie ludzkiej
wyższości nie są w stanie zaprzeczyć jednej
niezaprzeczalnej prawdzie: w cierpieniu
zwierzęta są nam równe.”- Peter Singer
KONIEC
Ewa Kundera, kl. 1d
Źródła:
- wikipedia.org
- google.pl
- cytaty.info
-stressfree.pl
- bryk.pl
- polskieradio.pl