Transcript Jak pomóc dziecku z dysleksją? Opracowanie: mgr Anna Grygny Co to jest dysleksja? DYSLEKSJA ROZWOJOWA, to termin określający zespół specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania. W.

Jak pomóc dziecku z
dysleksją?
Opracowanie: mgr Anna Grygny
Co to jest dysleksja?
DYSLEKSJA ROZWOJOWA, to
termin określający zespół
specyficznych trudności w uczeniu
się czytania i pisania.
W Polsce najczęściej stosuje się następującą
terminologię:
- DYSLEKSJA – nazwa całego zespołu trudności
w czytaniu i pisaniu;
- DYSORTOGRAFIA – specyficzne trudności
z opanowaniem poprawnej pisowni (błędy
ortograficzne);
- DYSGRAFIA – trudności w opanowaniu pożądanego
poziomu graficznego pisma;
- DYSKALKULIA – trudności z uczeniem się
matematyki;
Wiedza nt. przyczyn i
mechanizmów dysleksji pozwala
zrozumieć wiele „paradoksów”,
które jej towarzyszą, a przede
wszystkim wcześniej dostrzec
objawy i dzięki temu wcześniej
zdiagnozować specyficzne
trudności w czytaniu i pisaniu.
Paradoksy dysleksji
Symptomy dysleksji
za Davis Dyslexia Association International
Ogólne cechy zachowania dyslektyka
• przez otoczenia często uważany jest za leniwego,
mało zdolnego, nieuważnego, sprawiającego problemy
wychowawcze;
• błyskotliwy, inteligentny, elokwentny, ale nie potrafi
czytać, pisać i literować;
• wykazuje się wysoką inteligencją emocjonalną;
• zwykle zdaje świetnie egzaminy ustne, ale nie
pisemne;
• czuje się mniej inteligentny niż inni, ukrywa słabość
poprzez bardzo pomysłowe strategie;
Ogólne cechy zachowania dyslektyka cd.
• łatwo wpada we frustrację w czasie czytania tekstu z
podręcznika, lub podczas odpowiedzi na temat
przeczytanego tekstu;
• jest utalentowany w dziedzinach: aktorstwo, muzyka,
sport, mechanika, sprzedaż, biznes, projektowanie,
budownictwo, inżynieria;
• wydaje się być zamyślony, łatwo traci poczucie czasu;
• ma trudności z koncentracją uwagi;
• najlepiej uczy się poprzez działanie manualne,
demonstracje, eksperymenty, obserwacje oraz pomoce
wizualne.
Widzenie, czytanie, literowanie
• podczas czytania narzeka na zawroty głowy, bóle głowy,
lub brzucha;
• czuje się niepewnie w kontakcie z literami, cyframi,
słowami;
• w czasie pisania lub czytania stosuje powtórzenia, dodaje
nieistniejące litery lub słowa, przestawia, omija, zamienia i
przekręca litery i cyfry;
• skarży się na uczucie lub widzenie nieistniejącego ruchu
podczas czytania;
• czyta kilkakrotnie ten sam tekst ze słabym zrozumieniem;
• literuje fonetycznie i niekonsekwentnie.
Pisanie i zdolności motoryczne
• miewa problemy z pisaniem i odwzorowywaniem
tekstu, długopis często trzyma niewłaściwie, pismo
może być nieczytelne, a te same litery różnią się od
siebie;
• może przejawiać pewną niezdarność, mieć
nieskoordynowane ruchy;
• może mieć skłonności do choroby lokomocyjnej;
• może być leworęczny lub oburęczny, często myli
kierunki przestrzenne.
Matematyka i zarządzanie czasem
• może mieć trudności z określaniem czasu, rozplanowaniem go, z
punktualnością;
• może mieć trudności z przyswajaniem informacji oraz
wykonywaniem zadań wymagających określonej kolejności;
• pomaga sobie liczeniem na palcach lub innymi sposobami, często
podaje prawidłowa odpowiedź, ale nie potrafi zapisać
działania;
• może mieć trudności w liczeniu przedmiotów, lub posługiwaniu
się pieniędzmi;
• potrafi rozwiązywać proste równania, ale nie udaje mu się
rozwiązywanie zadań tekstowych, nie radzi sobie z wyższą
matematyką.
Pamięć i procesy poznawcze
• świetna i długotrwała pamięć do zdarzeń,
miejsc i twarzy;
• kiepska pamięć do kolejności faktów i
informacji, których sam nie doświadczył;
• w przetwarzaniu informacji posługuje się
przede wszystkim obrazami i uczuciami, a nie
dźwiękami i słowami – nie słyszy własnych
myśli.
Odczucia dyslektycznego dziecka:
•
•
•
•
•
Dziecko z dysleksją musi włożyć więcej wysiłku w naukę i
potrzebuje na nią więcej czasu. Z tych powodów dzieci z
dysleksją często napotykają na utrudnienia takie jak:
Niska samoocena;
Wstyd przed okazaniem swoich dysfunkcji;
Ucieczka od obowiązków sprawiających im najwięcej
trudności;
Słaba organizacja czasu, roztargnienie;
Nadpobudliwość ruchowa.
Jak pomóc dziecku z dysleksją?
•
•
•
•
•
•
Pomóż odnaleźć dziecku jego własny styl uczenia się. W tym celu
należy:
Okazać dziecku cierpliwość,
Skupić się na jego „mocnych stronach”;
Uświadomić dziecku, ze proces przyswajania wiedzy trwa przez
całe życie, a uczenie się stanowi początek drogi do sukcesu;
Pokazać dziecku, że istnieją różne sposoby przyswajania wiedzy np.
gry i programy edukacyjne, wizyty w muzeach itp.
Przekazać dziecku, że najcenniejsze w uczeniu jest pozytywne
myślenie;
Uzmysłowić dziecku, że porażki są wartościowym źródłem wiedzy
nie obniżającym poczucia własnej wartości.
Jak pomóc dziecku z dysleksją? Cd.
• W trakcie uczenia się warto korzystać z większej ilości
kanałów percepcji. Dzieci dyslektyczne najczęściej lepiej
się uczą używając wzroku. Pomocny jest również ruch,
gdyż wówczas lepiej koncentruje się uwagę np.
rysowanie, skojarzenia z ruchem, odgrywanie sytuacji,
chodzenie podczas nauki.
• Osoby z problemem dysleksji łatwiej się uczą za pomocą
krótkich historii – są im pomocne ilustracje, humor,
symbole i wszelkiego rodzaju demonstracje.
Jak pomóc dziecku z dysleksją? Cd.
• W procesie nauki muszą znaleźć swoje miejsce
obrazki, figury, diagramy, czy też mapy myśli.
• Ważnym aspektem jest również ogólny przegląd
materiału. Nauka powinna zaczynać się od
streszczenia materiału.
Fazy nauki
FAZA PRZYGOTOWAWCZA:
• Przeglądanie – zbieranie materiału, ocena jego ilości i
złożoności;
• Czas – organizacja czasu z uwzględnieniem przerw
w nauce i sprawdzania wiedzy;
• Układ – dostosowanie środowiska i metod uczenia
się do indywidualnego stylu nauki;
• Mobilizacja – przywołanie wiedzy związanej z
materiałem.
Fazy nauki – cd.
FAZA WDRAŻANIA (UCZENIA SIĘ):
• Przeglądanie – ogólne zapoznanie z
materiałem;
• Ramy – wybieranie głównych tematów;
• Wypełnianie – odpowiednie informacje zostają
zebrane w ramy, wiedzę się pogłębia;
• Wypróbowanie – sprawdzenie, czy udało się
przyswoić materiał.
Dekalog dla Rodziców dzieci dyslektycznych
(opracowanie prof. dr hab. Marta Bogdanowicz)
NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".
1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego,
niezdolnego, złego lub leniwego.
2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że
zmobilizujesz je to do pracy.
3. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie",
"weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że
ktoś je z tego "wyleczy".
4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka
pozbawionego specjalistycznej pomocy
ograniczą się do czytania i pisania i skończą
się w młodszych klasach szkoły podstawowej.
5. Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych,
aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie
zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.
TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".
6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego
potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby
zapobiec trudnościom szkolnym.
7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować
trudności dziecka: na czym polegają i co jest
ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą
(psychologiem, pedagogiem, logopedą).
8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:
• zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem,
co najskuteczniej mu pomaga,
• korzystaj z odpowiedniej literatury i
fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty (w
formie terapii indywidualnej i grupowej),
• bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i
pedagogiem szkolnym.
9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym
przewodnikiem i towarzyszem swego
dziecka w jego kłopotach szkolnych.
10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za
efekty jego pracy, ile za włożony w nią
wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem
była przyjemna dla was obojga.
Dziękuję za uwagę