Transcript pobierz plik

„Jak pomóc dziecku
w nauce”
O jakości uczenia i wychowania
dzieci decydują: nauczyciele,
sami uczniowie i rodzice.
Każdy z nich jest tak samo
ważny.
Jaka jest rola rodziców?
Bez ich aktywności edukacja
dziecka nie będzie udana.
Rodzice wiedzą,
że trzeba pomagać w nauce,
ale jak to robić w praktyce?
„Dobrze wychować młodych
to sztuka, do której nie
wystarczy ani samo serce,
ani sama głowa.
To musi iść w parze.”
Nie da się sformułować gotowej
recepty, jak pomagać dziecku w nauce.
Do każdego należy podchodzić
indywidualnie. Jedne dzieci nie mają
prawie żadnych problemów z nauką,
innym „nie idzie” z większości
przedmiotów. Rodzicielska „pierwsza
pomoc” powinna być więc dostosowana
do potrzeb dziecka, a rodzice znają
swoje dzieci najlepiej.
Oto kilka refleksji na temat,
jak rodzice mogą pomóc dziecku
w nauce:
Interesuj się postępami dziecka
Sama obecność rodziców na zebraniu
w szkole jest dla dziecka bardzo
istotna. Świadczy o zainteresowaniu
rodziców problemami syna czy córki.
Wspieraj, ale nie wyręczaj
Praca domowa ma na celu dwie rzeczy:
• Dostarcza możliwość ćwiczenia
i doskonalenia nowych umiejętności
• Uczy odpowiedzialności,
samodyscypliny, samodzielności,
wytrwałości oraz umiejętności
gospodarowania czasem.
Praca domowa angażuje trzy strony:
dziecko, nauczyciela i rodziców. Każda ze
stron ma własne zadania i obowiązki.
Rodzice często za bardzo się angażują
i wyręczają dziecko w odrabianiu zadań
domowych. Powinni je jedynie wspierać
poprzez: przypominanie o odrabianiu
lekcji, pomoc w rozwiązywaniu niektórych
zadań, sprawdzanie pisemnych prac
domowych, odpytywanie z podręcznika itp.
Mądrze motywuj
Motywacja jest siłą pobudzającą do
nauki, zdobywania wiedzy, rozszerzania
zainteresowań. Kara nie zmotywuje
dziecka do nauki, lepsze od kar są
nagrody, ale stosowanie ich musi być
ostrożne. „Złotym środkiem” jest
drobna nagroda, np. w postaci uznania
rodziców, pochwały. Dziecko będzie
miało wtedy poczucie, że rodzice
interesują się jego problemami.
Nie realizuj własnych marzeń
poprzez dziecko
Rodzice chcą jak najlepiej dla swojego dziecka.
Pragną, by osiągało sukcesy w szkole,
w przyszłości zdobyło atrakcyjny zawód, pracę.
Jeżeli uważamy, że coś jest dla dziecka dobre
(nauka języka obcego, gra na instrumencie,
zajęcia sportowe), spróbujmy je tym
zainteresować, ale dopuśćmy możliwość,
że dziecko to odrzuci, bo okaże się to dla niego
nudne lub zbyt trudne. Nie próbujmy realizować
swoich niespełnionych marzeń poprzez dziecko.
Zadaniem rodziców jest zauważyć talenty dzieci,
ich pewne predyspozycje i pomóc je rozwijać.
Doceniaj osiągnięcia dziecka
Należy rozróżnić tutaj dwa pojęcia:
osiągnięcia a stopnie. Łatwo jest
oceniać osiągnięcia dziecka, które
otrzymuje dobre stopnie, a gorzej jest
z dzieckiem, które ma kłopoty w nauce.
Jest różnica między dzieckiem, które
nie chce się uczyć, a takim, które uczy
się wolno i ma trudności w nauce.
W rozpoznaniu problemu może pomóc
rozmowa z wychowawcą, pedagogiem
szkolnym lub badanie w Poradni
Psychologiczno – Pedagogicznej.
Nie pozwól dziecku, by źle mówiło
o sobie
Często mamy okazję słyszeć,
że dziecko źle mówi o sobie: „jestem
głupi”, „nie dam rady”, „i tak mi się nie
uda”. Te słowa są wrogami sukcesu.
Każde dziecko może być postrzegane
jako osoba o wielorakich cechach: raz
nieśmiała, raz hałaśliwa, raz powolna i
zamyślona, a raz szybka i zdecydowana.
Aby wzmocnić wiarę dziecka we
własne możliwości rodzice powinni:
 stworzyć sytuację, w której dziecko może
zobaczyć siebie w lepszym świetle
 pozwolić dziecku usłyszeć, jak mówimy o nim
coś pozytywnego
 określić wzór zachowania, jakiego oczekujemy
 przypomnieć dziecku jakieś poprzednie
osiągnięcia
 powiedzieć, jakie są nasze oczekiwania wobec
dziecka
 uwierzyć w możliwości dziecka
„Kto wie, kim każdy z nas
mógłby się stać, gdyby choć
jedna osoba uwierzyła w nas na
tyle, by pomóc nam zbadać
niezbadaną cząstkę naszej
osobowości”
Buduj w dziecku poczucie własnej wartości
•
•
Zadaniem rodziców jest pomóc znaleźć dziecku
jego silne strony i nauczyć je wykorzystywać.
Dziecko będzie pozytywnie myślało o sobie, gdy
będzie miało poczucie własnej wartości. Rolą
rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku
energię i inicjatywę, by nauczyło się pokonywać
niepowodzenia szkolne, życiowe. Jest to
szczególnie ważne w okresie dojrzewania, bo
wówczas często jedynym źródłem poczucia
własnej wartości jest akceptacja grupy
rówieśniczej.
Wiara we własne możliwości może zaprowadzić
na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę
fantastycznych okazji do nauki, zabawy,
poznania interesujących ludzi.
„Nasze wątpliwości są jak
zdrajcy. Sprawiają, że tracimy
dobro, które częstokroć
moglibyśmy zyskać, dlatego,
że lękamy się spróbować.”
William Szekspir