Slide 1

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 2

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 3

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 4

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 5

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 6

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 7

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 8

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 9

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 10

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 11

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 12

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 13

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 14

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 15

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 16

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 17

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 18

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 19

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik


Slide 20

Człowiek rozwija się przez całe życie,
ale jednak to, co nabył w dzieciństwie,
pozostaje zasadniczą wytyczną na dalszy ciąg
jego nieraz zmiennej i burzliwej historii
Antoni Kępiński

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
w Suchej Beskidzkiej przyłączył się do

Ogólnopolskiej kampanii społecznej
"Dzieciństwo bez przemocy".
Kampania poświęcona jest problemowi

stosowania kar fizycznych wobec dzieci.
Akcja pod hasłem "Bite dzieci widzą
świat inaczej" skierowana jest do
rodziców, a jej celem jest uświadomienie
negatywnych konsekwencji stosowania
kar fizycznych oraz promowanie
pozytywnych metod wychowawczych.

Karanie dziecka klapsami to przemocbicie krzywdzi, nie wychowuje. Warto
więc poznać inne sposoby
wychowawczego oddziaływania.

Dlaczego klaps jest zły?
Klapsy to najgorsza metoda wychowawcza. A przy tym

najczęściej stosowana. Okazuje się, że sięga po nią aż 60
proc. rodziców. Co sprawia, że w kryzysowych sytuacjach
nie wahamy się uderzyć dziecka? Sądzimy, że w ten

sposób najlepiej nauczymy je dyscypliny. Nic bardziej
mylnego! Każde uderzenie dziecka jest naszą porażką.
Rolą rodziców jest nauczyć pociechę odróżniać dobro od

zła. Wykorzystywanie przewagi fizycznej, by temu zadaniu
sprostać, jest sprzeczne z samą ideą wychowania!

Dlaczego bijemy dzieci ?
Większość rodziców uważa, że stosowanie kar fizycznych jest dobre, bo:
 bicie temperuje krnąbrny charakter dziecka, jest sposobem na
wprowadzenie i utrzymanie dyscypliny (rodzice myślą, że jeśli nie uderzą,
to dziecko nie będzie wiedziało, kto w domu rządzi),
 bicie

powstrzymuje

zachowania

agresywne

dziecka

(np.

chęć

uderzenia kogoś, przebiegnięcia przez ulicę, wymuszenia atakiem histerii
kupna słodyczy w sklepie itd.),

 dziecko niebite to dziecko rozpuszczone, które będzie wchodzić
rodzicowi na głowę,
 dzieci, które są karane fizycznie, wyrastają na porządniejszych ludzi.

•Bijąc dziecko, uczysz je, że załatwianie spraw przez
przemoc jest dozwolone
Tak wyedukowany maluch może potem odwzorowywać
twoje zachowania i w sytuacjach konfliktowych też bić

słabszych, np. kolegów na podwórku. Albo wyrośnie na
osobę uległą, podatną na narzucanie woli przez ludzi
agresywnych.

• Klapsy są mało skuteczne
Dziecko pilnuje swojego zachowania wtedy, gdy jesteś

w pobliżu, a gdy tylko znikasz mu z oczu – rozrabia.
Po prostu nie rozumie, dlaczego coś jest niedozwolone.
Chce jedynie uniknąć kary.

•Bicie łamie szacunek dziecka do samego siebie
Może ono potem gorzej sobie ze wszystkim radzić, bo

poniżane klapsami, straci wiarę we własne możliwości.

•Wymierzając klapsy, osłabiasz swój autorytet
w oczach malca.

Nie uczysz go bowiem szacunku do siebie, tylko
pokazujesz, że mamy trzeba się bać. A kara oparta na
strachu to tresura, nie wychowywanie.

•Stosowanie klapsów często prowadzi do eskalacji
przemocy
Najpierw, kiedy dziecko cię nie słucha, dajesz mu jednego
klapsa, a potem – gdy dalej jest niegrzeczne – stajesz się
bezradna i... wymierzasz kolejne.

Jak wyciszyć gniew?
Choć często przekonujemy siebie, że klapsy jednak służą
dziecku, psycholodzy nie mają wątpliwości – klaps służy
wyłącznie nam. Pomaga wyładować zdenerwowanie
i gniew spowodowane poczuciem bezradności. A przecież
z tymi negatywnymi emocjami można poradzić sobie bez
bicia.

Mów o swoich uczuciach

Gdy pociecha np. awanturuje się, powiedz: „Jestem
bardzo zła i zdenerwowana”. Nazwanie złości po imieniu,
wyciszy ją. A dla malca będzie to ostrzeżenie, by nie
przeciągał struny.

Podczas konfliktu spróbuj spojrzeć na problem
z punktu widzenia dziecka
Może wazon, który maluch potrącił, powinien stać gdzie
indziej?

Weź głęboki wdech, jeśli czujesz, że ręka aż cię
świerzbi do klapsa
Policz do pięciu, a następnie powoli wypuszczaj powietrze,
licząc do dziesięciu. To pomoże ci ochłonąć.

Przeczekaj wzburzenie z dala od dziecka
Zaprowadź je np. do drugiego pokoju i powiedz, że na
kilka minut je tam zostawisz, bo musisz się uspokoić.
Dopiero gdy już odzyskasz równowagę, porozmawiaj
z malcem o jego nagannym postępowaniu.

Jak karać?
 Przede wszystkim trzeba wyjaśnić dziecku, dlaczego

zachowuje się źle. Być stanowczym, ale i życzliwym.
Spokojna rozmowa, wyrozumiałość, szacunek to najlepszy
sposób dotarcia do dziecka.
Warto pokazać konsekwencje jego zachowania, np.
plujesz - nie jesteś lubiany, kłamiesz - nie można ci ufać.

Każ tylko w ostateczności, jeśli upomnienia nic nie dają.

Nie daj się ponieść nerwom. Kara może być nieprzyjemna,
ale nie bolesna. Jeśli np. przedszkolak nie chce sprzątać
zabawek - schowaj tę, którą lubi najbardziej i oddaj, gdy

zrobi to, o co prosiłaś. Możesz zabronić mu oglądania
dobranocki, postawić do kąta, odmówić kupna słodyczy...
Nie obrażaj się i nie wypominaj wciąż dziecku jego
nieposłuszeństwa. Daj mu szansę na naprawienie zła.
Najważniejsze, aby zrozumiało, że postąpiło niewłaściwie.

Gdy wiemy, że dziecku dzieje się krzywda
Co ma zrobić ktoś, kto chce pomóc dziecku bitemu przez rodziców lub
opiekunów?
Pamiętajmy! Osoba, która jest świadkiem przemocy wobec dziecka ma

moralny i prawny obowiązek zareagowania. Bicie drugiej osoby jest
przestępstwem, a reakcja na przestępstwo musi być przede wszystkim
skuteczna. Będzie skuteczna wtedy, gdy niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia dziecka zostanie zażegnane.
Możemy się udać do:
Komendy Policji, Prokuratury Rejonowej, Ośrodka Opieki Społecznej, gdzie
pracownik socjalny wszczyna specjalną procedurę przewidzianą dla interwencji
przeciwko przemocy w rodzinie, Sądu Rejonowego- Wydziału do spraw
Rodzinnych i Nieletnich

 Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów

Alkoholowych

 Fundacja „Dzieci Niczyje”

 Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

„Niebieska Linia”

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Suchej Beskidzkiej

Dziękuję za uwagę
Opracowała:
Gabriela Janik