Transcript Małgorzata Jaskólska Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Otwocku ul. Komunardów 10 tel. 22 719 48 10 (12) •Do Internetu mają dostęp niemal wszystkie dzieci w.

Małgorzata Jaskólska
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Otwocku
ul. Komunardów 10
tel. 22 719 48 10 (12)
•Do Internetu mają dostęp niemal wszystkie
dzieci w wieku szkolnym.
•Internet pozwala na kontakt z ogromną
liczbą osób.
•Istnieją już setki milionów stron
internetowych.
•Internet – źródło informacji i rozrywki.
•Ale również narzędzie do zmasowanych
ataków na ludzi oraz rozpowszechniania
pornografii.
-
treści obrazujące przemoc, obrażenia fizyczne
bądź śmierć (zdjęcia/filmy prezentujące ofiary
wypadków, okrucieństwo wobec zwierząt),
-
treści nawołujące do samookaleczeń lub
samobójstw, zachowań szkodliwych dla zdrowia
czy zażywania niebezpiecznych substancji,
-
treści podżegające do nietolerancji (np. ze
względu na wygląd, pochodzenie, światopogląd),
wrogości a nawet nienawiści.
-
treści pornograficzne,
-
wulgarność,
zaproszenie do wstąpienia do sekt,
zachęcanie do stosowania wyniszczających diet
lub substancji zwiększających masę mięśniową,
hazard.
- Są ogólnodostępne,
- Nie są należycie zabezpieczone przed
dziećmi,
- Dzieci nie muszą ich szukać, by na nie
trafić,
- Ich udostępnianie nie jest ścigane.
*Pornografia w Polsce jest legalna.
*Wzrasta ilość stron w sieci poświęconych
pornografii dziecięcej.
*Za każdym zdjęciem czy filmem, będącym
pornografią dziecięcą, kryje się krzywda
dziecka.
*Handel pornografią dziecięcą przynosi
ogromne zyski.
*
*Pedofil to osoba, której popęd seksualny
jest ukierunkowany na dziecko.
*Najczęściej sprawcą jest osoba znana
dziecku – nadużycie zaufania.
*Pedofilem może być każdy (nie ma reguły
wieku, płci, wykształcenia, statusu
majątkowego, wyglądu).
*Rodzina rzadko jest wsparciem dla dziecka.
*60-90% dzieci zawiera przez internet
nowe znajomości. Gdy dochodzi do
spotkania dzieci najczęściej nie
informują o nim dorosłych.
*Czasami to dzieci szukają kontaktu z
dorosłymi (deficyty w relacji, chęć
zaimponowania rówieśnikom).
*Wymieniają się materiałami, kontaktami i
doświadczeniami.
*Szukają ofiar (czaty, komunikatory, blogi,
strony prowadzone przez dzieci, serwisy
społecznościowe).
*Często udają dzieci.
*Dążą do spotkania lub cyberseksu.
*Potrafią manipulować.
Ze względu na brak pełnej dojrzałości
społecznej dzieci bardziej poddają się
wpływom, również tym związanym z
nakłanianiem do nielegalnej działalności.
-
nadpobudliwość i zaburzenia
koncentracji uwagi,
-
agresja związana z brakiem dostępu
do sieci,
-
unikanie osobistych kontaktów,
zaburzenia więzi z rówieśnikami i
rodziną,
-
problemy z nauką,
-
dezorganizacja życia,
-
przypadki śmierci w efekcie spędzenia
kilkudziesięciu godzin non-stop przed
komputerem.
zaniedbywanie zainteresowań,
przemęczenie, kłopoty ze wzrokiem,
kręgosłupem, nadgarstkami,
-
ryzyko uzależnienia,
dostęp do gier komputerowych w sieci
(gra ok. 70 % dzieci w wieku 7-14 lat),
tematyka gier związana jest często z
przemocą,
wzrost liczby godzin spędzonych przy
komputerze (od kilku do kilkunastu
godzin dziennie).
-
spędzanie przy komputerze coraz więcej czasu
kosztem innych zainteresowań,
-
zaniedbywanie obowiązków z powodu
aktywności w Internecie,
-
konflikty rodzinne związane z Internetem,
-
reagowanie rozdrażnieniem lub agresją na
utrudnianie w korzystaniu z komputera.
kłamstwa dot. czasu spędzonego w Internecie,
nieudane próby ograniczenia czasu,
spędzanego przed komputerem,
-
ucieczka w Internet jest często objawem
głębszych problemów,
-
maskowanymi problemami mogą być:
depresja, nieśmiałość, współwystępowanie
innych nałogów, niska samoocena, trudności
w radzeniu sobie ze stresem.
Samo odcięcie dostępu do sieci nie wystarczy,
by rozwiązać problem,
(dziecko znajdzie dostęp do sieci w innym
miejscu).
Ważna jest zmiana postawy dziecka wobec
Internetu – z „zabijania” czasu, na bardziej
konstruktywne, służące edukacji i rozwojowi
zainteresowań dziecka.
*Filtrowanie wspomaga ale nie
zastępuje opiekunów.
*Filtry są zawodne.
*Dzieci coraz lepiej radzą sobie z
nowymi technologiami.
to przemoc z użyciem nowych technologii
informatycznych i komunikacyjnych.
Zalicza się do niej:
- wyzywanie, straszenie, poniżanie,
- robienie komuś zdjęć i filmów bez jego
zgody oraz ich publikowanie,
- podszywanie się pod kogoś w sieci.
Obraźliwa wiadomość, przesłana na forum
internetowym lub czacie, prowokująca do
negatywnych reakcji.
Osoba wysyłająca wiadomość, czeka na
odpowiedź, by wdać się w ostrą wymianę
zdań.
W konsekwencji dochodzi do wysyłania
coraz bardziej obraźliwych e-maili.
Osoby te często nie znają się osobiście.
Atak w internecie lub przez komórkę,
skierowany na konkretną osobę.
Sprawca i ofiara znają się osobiście.
Sprawca wykorzystuje intymne szczegóły z życia
ofiary.
Dręczyciel może rozsyłać obraźliwe SMS-y lub
filmy, zdarza się, że tworzy specjalną stronę
internetową, poświęconą swoim ofiarom.
Cyberprzemoc może być rozszerzeniem
przemocy stosowanej w prawdziwym świecie i
odwrotnie.
Komentarze na blogach i
profilach ofiar w portalach
społecznościowych,
nieprzyjemne uwagi pod
zdjęciami, obraźliwe wpisy.
Takie komentarze można usunąć.
Przed usunięciem wyrządzają one
jednak sporo szkód.
Sprawcy podszywają się pod kogoś na
czatach, forach, portalach
społecznościowych a nawet na portalach
aukcyjnych.
Sprzyja temu niefrasobliwe zachowanie
użytkowników, np. automatyczne
zapamiętywanie haseł dostępu,
pozostawianie otwartych sesji na ogólnie
dostępnych komputerach.
51% dzieci i młodzieży stała się przynajmniej raz
obiektem zdjęć lub filmów wykonanych wbrew swojej
woli,
52% dzieci w wieku 12-17 lat miało do czynienia z
przemocą werbalną w Internecie lub przez telefon
komórkowy,
47% dzieci doświadczyło wulgarnego wyzywania,
29% badanych deklaruje, że ktoś w Sieci podawał się za
nich wbrew ich woli,
21%
dzieci doznało poniżania, ośmieszania i
upokarzania,
16% osób doświadczyło straszenia i szantażowania,
14% dzieci zgłasza przypadki rozpowszechniania za
pośrednictwem Internetu lub telefonów komórkowych
kompromitujących je materiałów.
- wysoki poziom anonimowości sprawcy,
- różnorodność form krzywdzenia,
- szybkość rozpowszechniania materiałów i
powszechna dostępność,
- zasięg,
- stałe narażenie na atak ofiary niezależnie od
miejsca i pory,
- trudności z usunięciem kompromitujących
materiałów,
- zjawisko to jest mniej kontrolowane przez
rodziców, czy nauczycieli niż „klasyczna”
przemoc, gdyż działania sprawcy są trudniejsze
do zaobserwowania,
- przeszkodą w przeciwdziałaniu cyberprzemocy
przez dorosłych jest słaba znajomość specyfiki
mediów elektronicznych oraz bagatelizowanie
problemu.
Niewinnie wyglądający dla dorosłych akt
cyberprzemocy, może wyrządzić dziecku
ogromną krzywdę.
Wrzucony do sieci kompromitujący
dziecko film może wywołać u niego
głęboką frustrację, poczucie bezradności
a w skrajnych przypadkach prowadzić
nawet do prób samobójczych.
*Dzieci nie są tylko ofiarami, ale i sprawcami
przestępstw.
*Rodzaje cyberprzestępstw:
-hacking, cracking (włamania komputerowe,
niszczenie danych),
-oszustwa i wyłudzenia (np. związane z
serwisami aukcyjnymi lub wyłudzaniem
doładowań komórkowych),
-wywiad przestępczy (włamywacze pozyskują od
dzieci informacje dot. wyposażenia domu,
dane adresowe itp.).
1.Ujawnienie przypadku cyberprzemocy
(informacja ta może pochodzić z różnych źródeł np.
poszkodowany uczeń, jego rodzice, inni świadkowie
zdarzenia, nauczyciele bądź też anonimowe
zawiadamianie tzw. „skrzynki zaufania”).
2.Ustalenie okoliczności zdarzenia i ewentualnych
świadków.
3.Zabezpieczenie dowodów: należy zanotować datę
i czas otrzymania materiału, treść wiadomości oraz,
jeśli to możliwe, dane nadawcy(nazwę użytkownika,
adres, e-mail, numer telefonu komórkowego itp.)
lub adres strony www, na której pojawiły się
szkodliwe treści czy profil.
4.Identyfikacja sprawcy:
gdy sprawca jest nieznany należy:
*powiadomić Policję - w przypadku gdy zostało
złamane prawo,
*zawiadomić administratora serwisu o zablokowaniu
materiałów.
gdy sprawca jest znany należy:
*powiadomić Policji lub sąd rodzinny,
*powiadomić rodziców lub opiekunów,
*zobowiązanie sprawcy do usunięcia materiałów z
Sieci.
6.Zastosowanie
środków dyscyplinujących wobec
sprawcy:
Celem sankcji wobec sprawcy jest:
–zatrzymanie przemocy i zapewnienie poczucia
bezpieczeństwa poszkodowanemu uczniowi,
–wzbudzenie refleksji na temat jego zachowania,
zrozumienie krzywdy jaką spowodował i
powstrzymanie przed podobnym zachowaniem w
przyszłości,
–pokazanie społeczności szkolnej, że cyberprzemoc
nie będzie tolerowana i że szkoła jest w stanie
efektywnie zareagować w tego rodzaju sytuacji.
*wsparcie
psychologiczne dla ofiary przemocy
(poradę, jak ma się zachować, aby zapewnić sobie
poczucie bezpieczeństwa i nie doprowadzić do
eskalacji prześladowania),
*po zakończeniu interwencji należy monitorować
sytuację ucznia sprawdzając, czy nie są wobec niego
podejmowane dalsze działania przemocowe bądź
odwetowe ze strony sprawcy,
*poinformowanie rodziców dziecka o problemie i
okazanie im wsparcia i pomocy ze strony szkoły.
*Ustaw komputer w ogólnodostępnym
miejscu.
*Nie karz dziecka za błędy, o których Ci
mówi.
*Rozmawiaj z dzieckiem.
*Nie bój się przyznać do niewiedzy.
*Baw się siecią, poznawaj ją, nie bój się jej.
*Surfuj po sieci ze swoim dzieckiem.
*Pokazuj dziecku wartościowe strony.
*Wspomagaj się programami filtrującymi.
*Ustal z dzieckiem zasady korzystania z
internetu i egzekwuj je.
*Porozumiewaj się z rodzicami kolegów i
koleżanek dziecka.
*W razie przestępstwa niczego nie kasuj z
komputera.
*Zawiadamiaj policję o przestępstwie, a
administratorów o niewłaściwych
zachowaniach.
*Ucz dziecko zasad bezpieczeństwa.
*Wpajaj zasadę ograniczonego zaufania: „nigdy nie
wiadomo, kto jest po drugiej stronie”.
*Ucz dziecko, by nie podawało obcym danych
personalnych, informacji o życiu intymnym oraz
zdjęć.
*Kontroluj z kim kontaktuje się dziecko.
*Zadbaj o bezpieczeństwo podczas spotkania z
osobami z sieci (spotkanie najlepiej zorganizować w
ciągu dnia, w miejscu publicznym, dziecku powinna
towarzyszyć osoba godna zaufania).
www.dzieckowsieci.pl
www.saferinternet.pl
www.dyzurnet.pl
www.helpline.org.pl
Dziękuję za uwagę
Powiatowe Centrum Pomocy
Rodzinie w Otwocku
ul. Komunardów 10
tel. 22 719 48 10 (12)