"Unia Europejska - historia i przyszłość, moja wizja wspólnej Europy" START OPIEKUN: RAFAŁ PASTWA PREZENTACJĘ WYKONALI: AGNIESZKA PIWKO I KAMIL ZIELIŃSKI SPIS TREŚCI HISTORIA PRZYSZŁOŚĆ UE W.
Download ReportTranscript "Unia Europejska - historia i przyszłość, moja wizja wspólnej Europy" START OPIEKUN: RAFAŁ PASTWA PREZENTACJĘ WYKONALI: AGNIESZKA PIWKO I KAMIL ZIELIŃSKI SPIS TREŚCI HISTORIA PRZYSZŁOŚĆ UE W.
"Unia Europejska - historia i przyszłość, moja wizja wspólnej Europy" START OPIEKUN: RAFAŁ PASTWA PREZENTACJĘ WYKONALI: AGNIESZKA PIWKO I KAMIL ZIELIŃSKI SPIS TREŚCI HISTORIA PRZYSZŁOŚĆ UE W NASZEJ SZKOLE POWRÓT DZIEŃ EUROPEJSKI W NASZEJ SZKOLE KONCERT POŚWIĘCONY PRZYSTĄPIENIU POLSKI DO UNII EUROPEJSKIEJ KONKURS NA NAJSMACZNIEJSZĄ SAŁATKĘ (PRZEPISY NA SAŁATKI POCHODZIŁY Z KRAJÓW UE) LEKCJE EUROPEJSKIE W NASZEJ SZKOLE (1 GRUDZIEŃ 2005 ROK) POWRÓT SZKOLNY KONCERT POŚWIĘCONY PRZYSTĄPIENIU POLSKI DO UNII EUROPEJSKIEJ KONCERT ODBYŁ SIĘ 5 MAJA 2004 ROKU. WSZYSTKIE PIĄTE KLASY Z NASZEJ SZKOŁY PRZYGOTOWAŁY PROGRAM O INNYM KRAJU UNII EUROPEJSKIEJ. BYŁO BARDZO WESOŁO! POWRÓT KONKURS NA NAJSMACZNIEJSZĄ EUROPEJSKĄ SAŁATKĘ KLASY DRUGIE I TRZECIE Z NASZEJ SZKOŁY PRZYGOTOWAŁY SMACZNE SAŁATKI (PRZEPISY POCHODZIŁY Z KRAJÓW UNII EUROPEJSKIEJ) WSZYSTKIE SAŁATKI BYŁY BARDZO SMACZNE! POWRÓT LEKCJE EUROPEJSKIE W NASZEJ SZKOLE LEKCJE EUROPEJSKIE ODBYŁY SIĘ 1 GRUDNIA 2005 ROKU. LEKCJE BYŁY BARDZO CIEKAWE I WIELE NAS NAUCZYŁY. POWRÓT PRZYSZLOŚĆ I SPRAWA POLSKI STUDIA PRACA PODRÓŻE WIZJA UE W OCZACH MŁODZIEŻY SZKOŁY PODSTAWOWEJ POWRÓT Tempo zmian i rozwoju sprawia, że niezbędnym staje się ciągłe zdobywanie i rozszerzanie własnej wiedzy i kompetencji. Kształcenie ustawiczne jest jednym z fundamentów zapewniających stałą zdolności do pracy. Nauka w innym kraju może ponadto być wzbogacającym doświadczeniem, które pomaga rozwinąć istotne transnarodowe kompetencje. Wróć W celu podjęcia właściwych decyzji w sprawie mobilności, osoby szukające pracy i pracodawcy potrzebują informacji w zakresie różnych praktycznych, prawnych i administracyjnych kwestii. Na Portalu Mobilności Zawodowej EURES można znaleźć informacje, służące do pomocy i wsparcia dla ludzi planujących przeprowadzkę do innego kraju lub chcących rekrutować pracowników w innym kraju. www.eures.praca.gov.pl/ Baza danych „Warunki życia i pracy” zawiera istotne informacje w dotyczące kwestii takich jak: znalezienie mieszkania, znalezienie szkoły, sprawy podatkowe, koszty życia, ochrona zdrowia, przepisy socjalne, porównywanie kwalifikacji, itd. Kolejnym wartościowym narzędziem informacyjnym jest baza danych „Informacje o rynku pracy”, zawierająca informacje na temat aktualnych trendów na europejskim rynku pracy, w podziale na kraje, regiony i sektory działalności. Wróć Europa: kontynent szczycący się kilkoma tysiącami lat historii, bogactwem dziedzictwa kulturowego oraz jednymi z najpiękniejszych na świecie krajobrazami. Turysta ma tu wiele do odkrycia i do zgłębienia, a dokonywanie tego jest niezwykle ułatwione dzięki Unii Europejskiej (UE). Większość granic na terenie UE przekracza się bez kontroli, a wspólna waluta - euro - ułatwia dokonywanie zakupów. W razie problemów zdrowotnych istnieje dobry dostęp do opieki medycznej; bez problemów mogą z nami podróżować również nasze zwierzęta. W przypadku podróży samochodem, prawo jazdy oraz ubezpieczenie pojazdu wydane w jednym z Państw Członkowskich UE jest ważne w pozostałych. Wszędzie działa też nasz telefon komórkowy. Wróć Powojenne początki Traktaty Rzymskie Etapy rozszerzenia Wspólnoty Europejskiej Jednolity Akt Europejski Traktat z Maastricht Traktat z Amsterdamu Rozszerzenie Unii Europejskiej na Wschód Traktat Nicejski POLSKA W UNII EUROPEJSKIEJ Unia Europejska – przed przystąpieniem nowych członków Powrót Dalej Powojenne początki 9 maja 1950 r. Robert Schuman, ówczesny francuski minister spraw zagranicznych przedstawił swój plan (nazwany później Planem Schumana) utworzenia wspólnoty węgla i stali. Propozycja ta została przyjęta: 18 kwietnia 1951 r. sześć państw (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy) podpisało w Paryżu traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali - EWWiS (European Coal and Steel Community ESCC). Na mocy tej umowy, zwanej Traktatem Paryskim, sektory węglowy i stalowy krajów członkowskich zostały poddane wspólnej, międzynarodowej kontroli; powołano też do życia ponadpaństwowe organy EWWiS: Robert Schuman podczas wręczenia nagrody Karlspreis w Akwizgranie. Powrót Dalej Traktaty Rzymskie Następny etap europejskiej integracji został zapoczątkowany konferencją "na szczycie" w Mesynie w czerwcu 1955 r. Powołano na niej specjalny komitet międzyrządowy pod przewodnictwem Paula Henri'ego Spaaka, belgijskiego ministra spraw zagranicznych, w celu przygotowania propozycji rozszerzenia zakresu integracji. Raport tego komitetu, znany pod nazwą Raportu Spaaka, stał się podstawą kilkunastomiesięcznych negocjacji, które zaowocowały podpisaniem 25 marca 1957 r. dwóch Traktatów Rzymskich. Jeden z nich ustanowił Europejską Wspólnotę Gospodarczą - EWG (European Economic Community - EEC), przemianowaną na mocy Traktatu z Maastricht z 1992 r. na Wspólnotę Europejską - WE (European Community - EC), a drugi powołał do życia Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (European Atomic Energy Community - EURATOM). Sygnatariuszami obu traktatów było sześć państw założycielskich EWWiS. EWG miała w założeniu doprowadzić do powstania unii celnej, a następnie wspólnego rynku towarów, usług, siły roboczej i kapitału, natomiast Europejska Wspólnota Energii Atomowej miała zapewnić wspólną kontrolę nad przemysłem nuklearnym w Europie, pod kątem wykorzystania go wyłącznie do celów pokojowych. Powrót Dalej Etapy rozszerzenia Wspólnoty Europejskiej. Wielka Brytania podejmowała dwukrotnie nieudane próby przystąpienia dp Wspólnot Europejskich - w 1961 r. i 1967 r. Ostatecznie uzyskała ona akces dopiero z początkiem 1973 r., razem z Danią i Irlandią, na mocy podpisanych układów przystąpieniowych z 22 stycznia 1972 r. Było to tzw. pierwsze rozszerzenie Wspólnot Europejskich. Norwegia, która również wynegocjowała taki układ, nie weszła do Wspólnot Europejskich z powodu negatywnego wyniku krajowego referendum. Jako kolejne europejskie państwo, o akces do WE zaczęła w 1975 r. ubiegać się Grecja. Stosowny traktat podpisano 28 maja 1979 r., a wszedł on w życie 1 stycznia 1981 r. Następnymi kandydatami do członkostwa były Hiszpania i Portugalia: Traktaty o przystąpieniu zawarto z nimi 12 czerwca 1985 r., a nabrały one mocy obowiązującej 1 stycznia 1986 r. Ostatnia runda rozszerzenia Wspólnot Europejskich (lub Unii Europejskiej zgodnie z terminologią obowiązującego już wówczas Traktatu z Maastricht) objęła Austrię, Finlandię i Szwecję. Stosowne traktaty zostały podpisane 1 lutego 1994 r., a weszły w życie 1 stycznia 1995 r. Norwegia, negocjująca członkostwo razem z trzema wspomnianymi krajami, po raz drugi w historii zrezygnowała z przystąpienia do UE na skutek wyniku referendum. Powrót Dalej Jednolity Akt Europejski Zła koniunktura gospodarcza w drugiej połowie lat 70-tych wywarła jednak niekorzystny wpływ na proces europejskiej integracji. Zaostrzyły się ujawnione w łonie Wspólnot Europejskich trudności strukturalne. Doszło do poważnych kłopotów budżetowych, kryzysu Wspólnej Polityki Rolnej, uwidoczniła się niedoskonałość wspólnych instytucji. Interesy narodowe zaczęły dochodzić coraz bardziej do głosu, a Wspólny Rynek, nie funkcjonował w sposób należyty. Te trudności usiłowano rozwiązać we wczesnych latach 80-tych. Na szczycie w Fontainebleau, w czerwcu 1984 r., udało się zlikwidować impas w sprawach związanych z rolnictwem i budżetem, a także powołano dwa komitety: do spraw zmian instytucjonalnych (zwany Komitetem Dooge'a) i ds. narodów Europy (Komitet Adonnino). Komitety te opracowały odnośne raporty: pierwszy postulował szybkie stworzenie w pełni zintegrowanego rynku wewnętrznego, a drugi - doprowadzenie do powstania "Europy Obywateli". Na spotkaniu Rady Europejskiej w Mediolanie, w czerwcu 1985 r., Komisja Europejska przedstawiła Białą Księgę w sprawie rynku wewnętrznego. Oba raporty opracowane za zamówienie szczytu w Fontainebleau oraz wspomniana Biała Księga stały się podstawą dalszych dyskusji w Luksemburgu, w grudniu 1985 r. W wyniku dokonanych uzgodnień podpisano 17 lutego 1986 r. w Luksemburgu i 28 lutego 1986 r. w Hadze Jednolity Akt Europejski - JAE (Single European Act), modyfikujący Traktaty Rzymskie. Dokument ten znany jest przede wszystkim dzięki programowi dojścia przed 1993 r. do w pełni jednolitego, wolnego od wszelkich barier rynku wewnętrznego. Jednolity Akt Europejski wprowadził zarazem istotne zmiany instytucjonalno-prawne. Stworzył on m.in. podstawę prawną dla funkcjonowania Rady Europejskiej i Europejskiej Współpracy Politycznej oraz zwiększył uprawnienia Parlamentu Europejskiego. Ponadto, JAE włączył do Traktatu o EWG współpracę m.in. w dziedzinie polityki społecznej, ochrony środowiska i badań naukowych. Powrót Dalej Traktat z Maastricht Wraz z procesem dochodzenia do rynku wewnętrznego, uwidoczniała się coraz bardziej potrzeba ustanowienia unii gospodarczej i wprowadzenia wspólnego pieniądza, warunkującego właściwe funkcjonowanie tego rynku. W styczniu 1988 r. francuski premier Balladur przedstawił propozycję stworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej, a w lutym tego samego roku Hans Dietrich Genscher, minister spraw zagranicznych Niemiec, wystąpił z koncepcją utworzenia europejskiego obszaru walutowego i Europejskiego Banku Centralnego. Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Hanowerze w czerwcu 1988 r. powołano specjalny komitet, pod przewodnictwem Jacquesa Delors'a, ówczesnego przewodniczącego Komisji Wspólnot Europejskich, do zbadania tych projektów i przedstawienia odpowiednich wniosków. Raport Komisji (znany później jako Raport Delors'a) został przyjęty na szczycie w Madrycie w czerwcu 1989 r. Zawierał on rekomendację trzystopniowego wprowadzenia Unii Gospodarczej i Walutowej. Pierwszy etap rozpoczął się, zgodnie z propozycją zawartą w raporcie, 1 lipca 1990 r. Równolegle, we Wspólnotach Europejskich toczyła się dyskusja na temat stworzenia unii politycznej. Uwidoczniły się tu kontrowersje co do ewentualnych, ponadpaństwowych kompetencji przyszłej unii. Tym niemniej, na szczycie w Strasburgu w grudniu 1989 r. przyjęto jako cel strategiczny utworzenie Unii Europejskiej. Postulowana w Raporcie Delors'a konferencja międzyrządowa w sprawie Unii Gospodarczej i Walutowej rozpoczęła się 14 i 15 grudnia 1990 r. w Rzymie. Negocjacje na ten temat, a także w kwestii możliwego zbliżenia się do unii politycznej, trwały ponad dwa lata i zakończyły się podpisaniem 7 lutego 1992 r. w Maastricht Traktatu o Unii Europejskiej. Powrót Dalej Traktat Amsterdamski Już w Traktacie z Maastricht, w Artykule N, przewidziano zwołanie Konferencji Międzyrządowej, celem dokonania przeglądu zapisów m.in. o procedurze współdecydowania Rady i Parlamentu Europejskiego, Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz hierarchii aktów prawnych. Postanowiono więc przeprowadzić adaptację i konsolidację obowiązujących traktatów, dokonując równocześnie pewnych zmian instytucjonalnych, niezbędnych z punktu widzenia stworzenia warunków dla rozszerzenia Unii Europejskiej na Wschód. Przygotowania do konferencji międzyrządowej prowadzone były w ramach tzw. Grupy Refleksyjnej pod przewodnictwem Carlosa Westendorpa, hiszpańskiego sekretarza stanu ds. integracji europejskiej. Sporządzony przez tę grupę raport stał się przedmiotem obrad szczytu UE w Madrycie w grudniu 1995 r., podczas którego postanowiono zwołać konferencję międzyrządową (rozpoczęła się ona w Turynie 29 marca 1996 r.) Podjęto zarazem decyzję o ograniczeniu zakresu tematycznego tej konferencji do problematyki zbliżenia Unii Europejskiej do jej obywateli, usprawnienia systemu instytucjonalnego UE w kontekście przyszłego rozszerzenia, a także przyznania Unii zwiększonego mandatu w dziedzinie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. W rezultacie prac tej konferencji, parafowano podczas spotkania Rady Europejskiej 17 czerwca 1997 r. w Amsterdamie nowy traktat, nazwany później Traktatem Amsterdamskim. Został on formalnie podpisany 2 października 1997 r. Powrót Dalej Rozszerzenie Unii Europejskiej na Wschód Tymczasem, w końcu marca 1998 r., proces rozszerzania Unii Europejskiej rozpoczął się formalnie z udziałem wszystkich dziesięciu krajów kandydujących z tego regionu (Bułgaria, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia i Węgry). Jednocześnie podjęto negocjacje akcesyjne z Cyprem. Do pierwszej fali negocjujących krajów zaliczono, zgodnie z rekomendacją Komisji Europejskiej Czechy, Estonię, Polskę, Słowenię i Węgry oraz Cypr. Negocjacje z tymi krajami rozpoczęły się 31 marca 1998 roku. Komisja Europejska, przygotowując ramy finansowe dla działalności Wspólnot Europejskich w latach 2000-2006, przyjęła założenie, że rozszerzenie UE o gotowe do tego kraje Europy środkowej i Wschodniej mogłoby nastąpić już z początkiem 2002 r. i zarezerwowała w unijnym budżecie stosowne środki. Propozycje Komisji sformułowane w dokumencie "Agenda 2000", dotyczące spraw budżetowych, a zarazem reformy polityki strukturalnej i modyfikacji Wspólnej Polityki Rolnej, zostały - po wprowadzeniu pewnych zmian - zaakceptowane na szczycie w Berlinie 24-25 marca 1999 r. W lipcu 1999 roku Komisja Europejska zdecydowała o rozdziale nowych funduszy przedakcesyjnych, które mają pomóc państwom starającym się o członkostwo w Unii Europejskiej przystosować ich gospodarkę do wymogów unijnych. Powrót Dalej Traktat Nicejski Konferencję Międzyrządową zakończono uzgodnieniem nowego Traktatu podczas spotkania Rady Europejskiej w Nicei, w nocy z 10 na 11 grudnia 2000 r. Ustalenia Traktatu Nicejskiego zostały oficjalnie uznane za wystarczające do przystąpienia do rozszerzenia Unii. Traktat Nicejski, po ostatecznym zredagowaniu, został podpisany przez państwa członkowskie, a następnie został poddany procedurze ratyfikacyjnej, zarówno w parlamentach narodowych, jak i w Parlamencie Europejskim. Zakładało się, że procedura ta powinna dobiec końca najpóźniej w grudniu 2002 r., tak aby z początkiem 2003 r. Unia Europejska uzyskała stan gotowości do przyszłego rozszerzenia. Powrót Nasza wizja przyszłej Europy 12 to szczęśliwa i idealna liczba! Naszym zdaniem UE będzie się dalej prężnie rozwijać. Będziemy mieli lepszy dostępy do edukacji, ponieważ teraz niektóre dzieci są aż tak biedne, że muszą pracować zamiast się uczyć. Szkoły będą przyjazne uczniom, a studia pozostaną bezpłatne. Polska z innymi krajami UE będzie wymieniać uczniów i studentów. W ten sposób młodzi ludzie poznają nowych przyjaciół i szybciej nauczą się języków obcych. Darmowe obiady będą spożywać wszystkie potrzebujące dzieci. Chorzy będą mieli lepszy dostęp do nowych metod leczenia. Na mecze piłki nożnej będą przychodzić całe rodziny, a ze stadionów znikną kraty. Ludzie nabiorą szacunku również do bezdomnych zwierząt. Zarobki będę stopniowo wyrównywane i poprawi się standard życia. Bezrobotni znajdą pracę także w innych krajach UE. Wierzymy, że nasza wizja Unii Europejskiej będzie zrealizowana i każdy Europejczyk będzie szczęśliwy i uśmiechnięty. POWRÓT POLSKA W UNII EUROPEJSKIEJ 1 MAJA 2004 ROKU RZECZYPOSPOLITA POLSKA WRAZ Z DZIEWIĘCIOMA INNYMI KRAJAMI WSTĘPUJE DO UNII EUROPEJSKIEJ Powrót