Transcript Powró*my jak za dawnych lat* - Szkoła Podstawowa z Oddziałami

Powróćmy jak za
dawnych lat…
W 80-tą rocznicę nadania imienia
Szkole Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 30
im. Powstańców 1863r.
Był rok 1932. W miejscu, w którym jeszcze niedawno stał
carski posterunek wojskowy, powstał budynek murowany
przeznaczony pierwotnie na fabrykę mebli.
Hale fabryczne przedzielone ścianami stały się salami
lekcyjnymi.
Dziedziniec nieotynkowanego budynku rozbrzmiewał
dziecięcymi krzykami i śmiechami. Zaczęło się życie nowej szkoły,
która wkrótce rozrosła się pod względem liczebności dzieci
i pomieściła dwie Szkoły Powszechne nr 15 i nr 30, liczące 350
dzieci w siedmiu klasach.
Uroczystość
nadania
imienia szkole była wielką fetą
patriotyczną. Wybór Bohaterów
Powstania styczniowego nie był
przypadkowy.
Niedaleko,
na
Floriańskiej w Domu Weterana
mieszkało bowiem 14 żyjących
powstańców, którzy nie raz
gościli w murach szkoły. Nie było
wówczas
ucznia,
który
na
widok
weterana
nie
zatrzymałby się i nie zdjął
czapki. Bohaterem stawał się
sowizdrzał,
któremu weteran
„odsalutował”. Takiemu uczniowi,
choćby był nie wiem jakim
„łobuziakiem” każdy chciał podać
rękę, taki to był splendor.
Sztandar szkoły ufundowali mieszkańcy Domu Weterana,
na jego połach znalazły się słowa „Wszystko dla Polski” –
przetrwały w sercach uczniów i nauczycieli do dzisiaj.
Po uroczystej mszy świętej w Bazylice na Michałowie
uczniowie Szkoły Powszechnej nr 30 i Szkoły Powszechnej nr 15
(która uzyskała imię Legionów 1914 r) przemaszerowali barwnym
i wesołym korowodem w otoczeniu oficerów wojska polskiego,
zaproszonych gości, w towarzystwie pocztów sztandarowych
okolicznych szkół, zakładów pracy, związków – do budynku szkoły
przy ul. Kawęczyńskiej.
Cały dziedziniec wypełniony był po brzegi zaintrygowanym
i niezwykle barwnym tłumem. Uczennice w sukienkach szarych,
w koszulach z marynarskim kołnierzykiem i beretem szarym na
głowie, uczniowie w garniturach rodem z Różyckiego, panowie
oficerowie z szabelkami, w maciejówkach, wysokich butach, damy
w kapeluszach, przedstawiciele władz w garniturach
z laseczkami, weterani w mundurach z amarantowym wyłogiem –
wszyscy oni siedzieli lub stali.
Na udekorowanej girlandami zieleni nieotynkowanej ścianie
zawisły portrety Naczelnika Państwa i Prezydenta RP. Na
podwyższeniu głos zabierali oficjele – tam również odebrana
została przysięga – przyrzeczenie na sztandar szkoły.
Wybuch wojny i okupacja to kolejne powody do dumy
naszych uczniów, nauczycieli oraz rodziców. To oni przechowywali
i strzegli sztandaru szkoły. Historia odcisnęła na nim swoje piętno.
Do 1941 w szkole bez przerwy trwały zajęcia. Później okupanci
zajęli szkołę na szpital wojskowy, dla potrzeb nauki pozostawiono
cztery sale, co spowodowało duże utrudnienia. Wkrótce
szkoła
przeniosła się całkowicie do budynku przy Ząbkowskiej 43
i
podziemi
Bazyliki.
Trwały
również
tajne
komplety
i nauczanie.
W czasie wojny umiera ostatni uczestnik powstania
styczniowego – jego pogrzeb stał się mała manifestacją
patriotyczną, w której udział brali uczniowie i nauczyciele
„trzydziestki”.
Podczas powstania warszawskiego 1 sierpnia budynek
szkoły został zajęty przez młodych warszawiaków, skąd
kontrolowano zbieg ulic Kawęczyńskiej i Ząbkowskiej – wkrótce
placówka upadła, po zakończeniu powstania we wrześniu 1944 roku
Praga znalazła się w rękach Ludowego Wojska Polskiego i Armii
Czerwonej. Już dwa tygodnie po „wyzwoleniu” Pragi w szkolnych
murach znów zabrzmiał szkolny dzwonek.
Pierwsze lata w nowej rzeczywistości nie były łatwe, jednak
charakteryzowały się wyjątkowym entuzjazmem ze strony
kierownictwa, nauczycieli, uczniów i ich rodziców.
22.02.1963 r. wmurowano tablicę w setną rocznicę
wybuchu Powstania styczniowego ufundowaną przez uczniów
i pracowników szkoły.
Dzisiaj Trzydziestka to blisko 600 uczniów uczonych przez
60 nauczycieli w kolorowych i wesołych salach. Stare mury łączą
w sobie patos historii z powiewem młodości jej wychowanków.
Na terenie szkoły działają koła zainteresowań, samorząd
uczniowski, kolo turystyczne, gazetka. Dodatkową opiekę zapewnia
świetlica szkolna – a karmi stołówka szkolna.
Pamiętamy o wszystkich, którzy kiedykolwiek zetknęli się
z naszą historią, pamiętamy też o tych, których pamięć
zachowujemy na zawsze – opiekując się miejscami pamięci z nimi
związanymi, odwiedzając groby uczestników powstania, planując
wycieczki śladami historii, kultywując tradycje obchodów dnia
patrona oraz urodzin szkoły.