Moje dziecko jest w szkole - Szkoła Podstawowa nr 2 im. mjra H

Download Report

Transcript Moje dziecko jest w szkole - Szkoła Podstawowa nr 2 im. mjra H

Moje dziecko jest w
szkole
Szkoła Podstawowa nr 2 imienia majora Henryka Sucharskiego w Kwidzynie
Celem spotkania jest pogłębienie współpracy nauczycieli
i rodziców zmierzających do podniesienia jakości
wychowania i edukacji dziecka zarówno w szkole jak i w
domu.
Rodzic  nauczyciel
 Rodzice znają swoje dziecko najlepiej, cieszą się u niego
wielkim autorytetem. Pochwały rodziców najbardziej
cieszą, a krytyka najbardziej rani. Dlatego najlepszym
nauczycielem dziecka są jego rodzice.
Bądź obserwatorem
 Poznaj mocne i te słabsze strony osobowości dziecka.
Przypatrz się - kiedy uczy się chętnie, a kiedy ucieka od
nauki? Wiedza ta będzie przydatna podczas pomocy w
nauce szkolnej.
Systematyczność – krok do
sukcesu
 Systematyczna praca jest jedną z najważniejszych
umiejętności szkolnych. Wyznacz, jako rodzic, codzienne
obowiązki i konsekwentnie wymagaj ich realizacji. Jeżeli
dziecko sobie z czymś nie radzi, to systematyczna praca
pozwoli mu nadrobić braki.
Trudne rozmowy o szkole
 Jeżeli rodzic mówi źle o szkole, to i dziecko będzie tak
samo mówiło i myślało. Negatywny stosunek rodziców
do nauczycieli ma wpływ na stosunek dziecka do nauki.
Należy zawsze porozmawiać o zaistniałej sytuacji,
objaśnić, wytłumaczyć bez negowania wszystkiego, co ze
szkołą związane.
Strach ma wielkie oczy
 Jeżeli dziecko słyszy - „W szkole to ci pokażą!”, W
szkole nauczą cię porządku!”, idzie do szkoły pełne
obaw. Trudno mu będzie się odnaleźć w tej ”strasznej”
szkole.
Stałe miejsce do odrabiania
lekcji
 Dziecko powinno mieć stałe miejsce do odrabiania prac
domowych. Najlepiej z dala od hałasu, z własnym
biurkiem wyposażonym w potrzebne przybory w zasięgu
ręki.
Wspólna nauka
 Motywację do nauki mogą dziecku przekazać rodzice. To
oni są dla niego największym autorytetem i mogą sprawić,
że szkoła i odrabianie lekcji nie będą nudnym
obowiązkiem.
 Rodzice czasem ograniczają się do poleceń typu: Zabierz
się wreszcie do lekcji! Wyłącz telewizor i ucz się!
Złoszczą się i na tym koniec. Dziecko zostaje samo ze
swoimi problemami, bez wsparcia, pomocy. Nie wie jak i
po co ma się uczyć.
Samodzielność – ważna
sprawa
 Ludzie uczą się najchętniej wtedy, gdy im samym na tym
zależy. Ucz swoje dziecko odpowiedzialności za
odrabianie prac domowych. Jeżeli jest taka potrzeba pomóż, ale nie wyręczaj.
Ważne rozmowy
 Rozmawiaj dużo z dzieckiem, interesuj się jego
sprawami. Wyjaśniaj mu różne sytuacje, zaglądaj do
zeszytów i książek. Niech dziecko wie, że się nim
interesujesz, że on i jego sprawy są dla rodzica
ważne.
Proste rady na lekki tornister
- cześć I
 Rozkładany piórnik, 24 mazaki, brokatowe długopisy w
12 kolorach, linijka w kształcie samochodu, pojemnik na
kredki w kształcie misia, temperówka w kształcie
samochodu – to świetne zabawki. Zabierają dziecku dużo
uwagi, na lekcje nie pozostaje wiele czasu.
Proste rady na lekki tornister
- cześć II
 2 ołówki, komplet kredek, linijka, gumka, klej, nożyczki,
temperówka, najprostszy piórnik, długopis (+jeden w
zapasie) – to przybory szkolne, które niewiele ważą i
wystarczą w zupełności na lekcji. O wyborze plecaka
powinna decydować jego waga i funkcjonalność
Błędy rodziców
 brak zgodności postaw i zdań obojga rodziców - każde
z rodziców mówi i wymaga czego innego, krytykuje
decyzje, zmienia je,
 brak wymagań - założenie przez rodziców z góry, że
dziecko sobie nie poradzi, brak wiary w możliwości
dziecka lub brak zainteresowania jego nauką,
 nadgorliwość - rodzice wyręczają dzieci w pracy,
wykonują za nie zadania, na co one coraz chętniej
przystają,
 wygórowane ambicje - dziecko nie może sprostać
oczekiwaniom rodziców, boi się ich reakcji, jest cały
czas spięte, popełnia błędy, boi się nawet prostych zadań.
Bibliografia
 Joanna Górnisiewicz, Jak zachęcić dziecko do nauki
czyli jak nie zniechęcić raz na zawsze do szkoły,
www.babyboom.pl/dzieci_6_9/szkola/
 Ewa Dydyk, Jak zachęcić dziecko do nauki?, www.
Tuchow.info/
 A. Faber, Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak
słuchać, żeby dzieci do nas mówiły
Za uwagę dziękują autorki prezentacji:
 Elżbieta
Rakowska – Kiliszek
 Renata Gerlach
 Joanna Grządka