Transcript charakter
FORMY WYPOWIEDZI PISEMNYCH CHARAKTERYSTYKA to forma wypowiedzi podkreślająca podmiotowość człowieka, wymaga nie tylko wyciągnięcia wniosków na podstawie własnych obserwacji, ale również oceny własnych spostrzeżeń. Charakteryzować można człowieka, na podstawie wyglądu lub/i zachowań oraz życia wewnętrznego W charakterystyce nie wystarczy opisać tylko, jak osoba wygląda, ale trzeba też podać, jakie ma cechy wewnętrzne, a więc takie których nie widać, ale które określają jej charakter. Aby charakterystyka była pełna, nie wystarczy tylko wymienić te cechy, ale trzeba napisać, dlaczego tak uważasz. Na poparcie swojej opinii o tej osobie trzeba przytaczać czyny osoby charakteryzowanej, jej słowa, jej zachowanie, poglądy, stosunek do innych ludzi, do zwierząt, do przyrody. To popieranie faktami własnej opinii wyrażanej o jakiejś osobie nazywa się argumentowaniem. Im więcej cech danej osoby omówisz i im więcej argumentów przytoczysz, tym charakterystyka będzie lepsza, pełniejsza. Na zakończenie trzeba w charakterystyce podać własną opinię o bohaterze, która będzie wynikała z tego, co zostało powiedziane wyżej. Wyraża się więc swój własny stosunek do niej, swoją o niej opinię. RODZAJE CHARAKTERYSTYKI charakterystyka bezpośrednia cechy postaci nazywane są wprost autocharakterystyka przedstawienie samego siebie charakterystyka porównawcza charakterystyka pośrednia nie nazywa się cech postaci, czytelnik z opisu zachowania bohatera musi wywnioskować, jaki on jest przedstawienie więcej niż jednej postaci, mające na celu pokazanie różnic i podobieństw między nimi PLAN CHARAKTERYSTYKI POSTACI 1. Przedstawienie postaci. 3. Cechy charakteru, usposobienia, umysłowości. 2. Wygląd zewnętrzny. 4. Ocena postaci. Charakterystyka, tak jak inne prace pisemne, powinna składać się ze: Wstępu (ogólna prezentacja postaci np. jak się nazywa, kim jest, skąd znasz postać, czym się zajmuje, wiek, sytuacja rodzinna) Rozwinięcia (zasadniczej części pracy) •wygląd postaci, zachowania i wynikające z niego cechy charakteru, wady, zalety •umiejętności, zainteresowania, cechy intelektu, umysłu Zakończenia – podsumowania pracy ( twoja ocena postaci) Każdą część pracy zaczynamy od akapitu. przydatne usposobienie: jak postać zachowuje się względem innych ludzi Mogą tu pojawić się takie określenia jak: sympatyczny / miły / koleżeński / pogodny / uprzejmy / życzliwy / pomocny / optymistyczny / wesoły / radosny /energiczny / łagodny / spokojny / wyniosły / dziecinny / nerwowy / gwałtowny / wybuchowy / kłótliwy / oschły / drażliwy / nietowarzyski. wygląd zewnętrzny: umysłowość: piszemy o zdolnościach, umiejętnościach i zainteresowaniach postaci • wzrost (niski / średni / wysoki), • sylwetka (gruby / chudy / muskularny / wysportowany / wyprostowany / zgarbiony), • twarz (kwadratowa / owalna / podłużna / promienna / opalona / pokryta zmarszczkami / piegowata), • włosy (jasne / ciemne / krótkie / długie / kręcone / proste / Mogą tu pojawić się takie określenia jak: mądry / zdolny / pojętny / mający kłopoty w nauce / obdarzony znakomitą pamięcią / utalentowany / geniusz / spostrzegawczy / błyskotliwy / uwielbiający czytać książki / wirtuoz gry na pianinie. zawsze starannie uczesane / w nieładzie), • oczy (duże / małe / niebieskie / brązowe / zielone / wiecznie zamyślone / ukryte za okularami), • nos (duży / mały / krzywy / orli / haczykowaty), • usta (małe, duże, wykrzywione w grymas), • ubranie (eleganckie / sportowe / zadbane / bogate), • dodatki (apaszka / czapka/ torebka). charakter: piszemy o wewnętrznych cechach bohatera Mogą tu pojawić się takie określenia jak: pracowity / rzetelny / dokładny / precyzyjny / leniwy / odpowiedzialny / punktualny / troskliwy / życzliwy / tolerancyjny / wyrozumiały / poważny / roztrzepany / tchórzliwy / idealista / naiwny / sentymentalny. Najczęstsze błędy, czyli czego unikać: • Nadużywania imienia bohatera. • Nadużywania czasownika „być”. • Nadużywania czasownika „mieć”. STOSUJ SYNONIMY STOSUJ PORÓWNANIA PORADY: STOSUJ CYTATY STOSUJ WYRAZY BLISKOZNACZNE