Transcript آلودگی زدایی

‫آلودگي زدايي‬
‫‪ ‬آلودگی به معنی استقرار مواد رادیواکتیو در مقادیر بیشتر از‬
‫تشعشع طبیعی زمینه هر منطقه می باشد‪ .‬رفع آلودگی پاکسازی‬
‫مواد رادیواکتیو به منظور استفاده مناسب از اشیاء است‪.‬‬
‫‪ ‬رفع آلودگی شخص رفع آلودگی خود فرد است‬
‫‪ ‬رفع آلودگی مصدوم به معنی رفع آلودگی مصدومین به وسیله‬
‫دیگران است ‪.‬‬
‫‪ ‬رفع آلودگی مکانیکی شامل تالشهایی برای پاکسازی ذرات‬
‫رادیو اکتیو است ‪ .‬یک مثال آن فیلتر کردن آب است ‪.‬‬
‫‪ ‬رفع آلودگی پرتوی با روشی مشابه رفع آلودگی شیمیایی‬
‫صورت میگیرد‪.‬‬
‫‪ ‬تفاوت اساسی در زمان انجام روش است ‪ .‬رفع آلودگی شیمیایی‬
‫یک اقدام اضطراری است در حالی که رفع آلودگی پرتوی چنین‬
‫نیست ‪.‬‬
‫‪ ‬رفع آلودگی مصدومین یک امر غیر عادی است ‪.‬این روند‬
‫نیازمند اختصاص نیرو و زمان است ‪ .‬حتی با برنامه ریزی و‬
‫آموزش مناسب نیز همچنان نیاز به اختصاص منابع قابل توجه‬
‫وجود خواهد داشت ‪.‬‬
‫‪.‬‬
‫‪ ‬در اوردن لباسهای رویی و شستشوی سریع پوست و موی‬
‫آلوده ‪ ،‬باعث پاکسازی ‪ %95‬آلودگی می شود‪.‬‬
‫‪ ‬محلول هیپوکلریت ‪ 5/0‬درصد که برای رفع عوامل شیمیایی‬
‫بکار می رود باعث رفع آلودگی پرتوی نیز می شود ‪.‬‬
‫‪ ‬باید از پوست تحریک نشده مراقبت بعمل آید‪.‬‬
‫‪ ‬اگر پوست دچار قرمزی باشد بعضی رادیونوکئیدها می توانند‬
‫بطور مستقیم از راه پوست جذب شوند ‪ .‬محلولهای شستشو‬
‫کننده جراحی باید در مقادیر فراوان در زخم ها ‪ ،‬شکم و قفسه‬
‫سینه استفاده شوند ‪ .‬همه این محلولها باید بوسیله مکش به‬
‫همراه استفاده از اسفنج و خشک کن مخصوص از محل‬
‫شستشو پاک شوند ‪.‬‬
‫‪ ‬فقط مقادیر فراوان آب ‪ ،‬نرمال سالین یا محلولهای چشمی برای‬
‫استفاده در چشم توصیه می شوند ‪.‬‬
‫‪ ‬انتقال ذرات پرتو زا مشکل بالقوه ای است که می تواند با یک‬
‫رفع آلودگی بسیار دقیق برطرف شود ‪.‬‬
‫‪ ‬رفع آلودگی در مرکز درمانی از انتشار آلودگی به‬
‫‪ ‬مناطقی از بدن که قبال آلوده نشده ‪،‬‬
‫‪ ‬نیروهای کمک کننده به بیمار‬
‫‪ ‬و مراکز پزشکی جلوگیری می نماید‬
‫تایید رفع آلودگی‬
‫‪ ‬آزمایش دقیق بدن با دوزیمتر های معتبری مثل ‪,‬‬
‫‪ AN/PDR77‬و ‪AN/VDR-2‬کفایت رفع آلودگی را تایید می‬
‫کند ‪ .‬باید برای رفع آلودگی اختصاصی دستها ‪ ،‬انگشتان ‪،‬‬
‫صوت ‪ ،‬مو و پا تالش کرد‪.‬‬
‫‪ ‬برای ساطع کننده های پرتو الفا ‪ ،‬شمارشی و با واپاشی کمتر‬
‫از ‪ 1000‬در دقیقه‬
‫‪ ‬و برای ساطع کننده های پرتو بتا ‪ .‬شمارش کمتر از یک میلی‬
‫رونتگن در ساعت ( ده میکروسیورت در ساعت ) نشانگر‬
‫صحت رفع آلودگی است ‪ .‬پرتو گاما ممکن است تا دو برابر‬
‫سطوح زمینه منطقه در فرد رفع آلودگی شده قابل آشکار سازی‬
‫باشد‪.‬‬
‫رفع آلودگی بیماران‬
‫رفع آلودگی معمول بیماران تحت نظارت پرسنل پزشکی‬
‫‪‬‬
‫انجام می شود ‪ .‬باید از هر دو سوراخ بینی سواب های پنبه ای‬
‫مرطوب تهیه وپس از برچسب زدن در کیسه های مجزا قرار‬
‫داد‪.‬این سواب ها می توانند برای ارزیابی استنشاق ذرات‬
‫رادیواکتیو مورد استفاده قرار گیرند ‪ .‬در صورت ارزیابی فوری‬
‫بیماران رفع آلودگی می توانند از طریق در آوردن کامل لباسها‬
‫و قرار دادن آنها در کیسه صورت گیرد‪.‬‬
‫‪ ‬در صورت امکان ‪ ،‬آب حاصل از شستشوی پوست باید جمع‬
‫آوری و بطور مناسب دفع گردد‪.‬‬
‫‪ . ‬اگر اماکن جمع اوری آب وجود نداشته باشد ‪ ،‬زهکشی پائین‬
‫روبرای دفع آن مناسب است ‪ .‬واحد های سیار خالص سازی‬
‫آب باید برای این منظور ماموریت یابند ‪.‬‬
‫‪ ‬تورنیکه های تمیز باید جایگزین تورنیکه های آلوده شده و‬
‫محل تورنیکه های اولیه نیز باید رفع آلودگی شود‬
‫‪ ‬اسپلینت ها باید به شدت رفع آلودگی شوند‬
‫‪. ‬لباسهای جدید باید در اتاق جراحی از بدن بیمار بیرون آورده‬
‫شده و در یک کیسه پالستیکی قرار داده شده و بر چسب‬
‫مشخصات بر آن زده شود ‪.‬‬
‫‪ ‬زخم ها باید در هنگام رفع آلودگی پوست مجاور آنها پوشانیده‬
‫شوند تا آلوده کننده ها وارد زخم نشوند ‪.‬‬
‫رفع آلودگی زخم‬
‫‪ ‬تمام مصدومین وارد شده به یک واحد پزشکی بعد از وقوع‬
‫یک حمله پرتوی تا زمان اثبات عدم آلودگی ‪ ،‬باید آلوده‬
‫محسوب شوند ‪.‬‬
‫‪ ‬اداره نمودن اولیه یک مصدوم آلوده شده به وسیله عوامل‬
‫پرتوزا مشتمل بر انجام فوری کلیه اقدامات نگهدارنده حیات و‬
‫نگهدارنده عضو بدون توجه به آلودگی او می باشد ‪.‬‬
‫‪ ‬در آوردن لباسهای رویی ‪ MOPP‬و سایر لباسهای رویی ‪ ،‬در‬
‫حین دوره احیاء مصدوم باعث رفع تقریبا کامل آلودگی بجز‬
‫پوست نواحی بدون لباس می شود ‪.‬‬
‫رفع آلودگی اولیه‬
‫‪ ‬در حین رفع آلودگی اولیه در مناطقی که مصدوم را تحویل‬
‫میگیرند ‪ .‬بانداژها برداشته شده و زخم ها شستشو داده‬
‫میشوند ‪.‬بانداژ ها فقط در صورت ادامه خونریزی جایگزین می‬
‫شوند‪.‬‬
‫مالحظات عمومی‬
‫‪ ‬فقط ساطع کننده های پرتو گامای پر انرژی می توانند در زخم‬
‫آلوده خطری فوری محسوب شوند ‪ .‬برای یک بیمارزنده غیر‬
‫ممکن است بقدری آلوده شده باشد که برای مراقبین بهداشتی‬
‫خطری داشته باشد ‪.‬‬
‫‪ ‬آلودگی موضعی زخم بوسیله یک ماده ذره ( ‪Particular M‬‬
‫‪ . ) Attar‬اگر امکان داشته باشد باید رفع آلودگی شود ‪.‬ساطع‬
‫کننده های الفا و بتا در صورت باقی ماندن بر سطح پوست‬
‫باعث آسیب های موضعی شدید شده و ممکن است بداخل‬
‫جریان خون جذب و مجددا بعنوان آلودگی داخلی در بدن منتشر‬
‫شوند ‪..‬‬
‫‪ ‬اگر امکان داشته باشد یک پروب پوشیده شده در دستکش‬
‫مخصوص ‪ Radiac‬باید بدون تماس با سطح زخم ‪ ،‬درون زخم‬
‫خشک قرار داده شو ‪ .‬پروب نباید با ذرات ماده رادیو اکتیو‬
‫مایعات بدن یا پودر تالک درون دستکش آلوده شود ‪.‬‬
‫‪ ‬مایعات بافتی یا دستکش های محافظت کننده ممکن است مانع‬
‫از اشکار سازی ذرات پرتو ضعیف الفا و بتا شوند ‪.‬بعد از‬
‫اطمینان از کافی بودن رفع آلودگی ‪ ،‬زخم ها باید دوباره به‬
‫شدت با نرمال سالین شستشو شوند ‪.‬‬
‫‪ ‬جراحی تهاجمی مثل قطع عضو یا جستجوی وسیع در حفرات‬
‫بدن ‪ ،‬نباید برای حذف آلودگی پرتوی از بدن انجام شود ‪.‬‬
‫سوختگی های در برگیرنده قسمتی از پوست باید بوسیله‬
‫محلولهای رقیق ( نرمال سالین ) به شدت شسته و تمیز گردد‬
‫تا پرتوگیری پوست سوخته به حداقل برسد ‪.‬‬
‫‪ ‬تاول ها نیز باید پانسمان شوند ‪ .‬تاول های ترکیده باید‬
‫شستشو داده شده و با روشهای مناسب سوختگی درمان شوند‬
‫‪ . ‬در سوختگی های در برگیرنده تمام الیه های پوست مواد‬
‫رادیو اکتیو در اسکار جایگزین می شوند ‪.‬بدلیل عدم وجود‬
‫جریان خون در بافت سوخته آلودگی در الیه های بافت مرده‬
‫برای سالها باقی می ماند ‪.‬برش و برداشتن چنین زخم هایی‬
‫زمانی مناسب است که از نظر جراحی عاقالنه باشد‪ .‬آلوده کننده‬
‫رادیو اکتیو در سطح پوست زخمی قرار داشته و به همراه بافت‬
‫باید برداشته شود‬
‫رفع آلودگی وسایل‬
‫‪ ‬در بیشتر موارد آلودگی وسایل و ساختمانها ‪ ،‬ترکیبی از‬
‫روشهای معمولی تمیز کردن خانه ‪ ،‬باعث پاکسازی مواد رادیو‬
‫اکتیو خواهد شد ‪.‬‬
‫‪ ‬جاروهای باقری که توان پاکسازی مواد مرطوب را داشته و‬
‫دارای فیلتر های با کیفیت باشند ‪.‬اختصاصا مفید خواهد بود ‪.‬‬
‫‪ ‬بعضی از سطوح ممکن است نیازمند جاروب و پاک نمودن‬
‫مکرر باشند‬
‫رفع آلودگی بیمار‬
‫رفع آلودگی بیمار نیازمند پرسنل ‪ ،‬زمان و تجهیزات ویژه‬
‫‪‬‬
‫است ‪.‬با این وجود ‪ ،‬با آمادگی و تالشی مختصر برای رعایت‬
‫اصول پایه ای معین ‪ ،‬یک روش موثر رفع آلودگی روی‬
‫برانکار می توان با کمترین هزینه به پایان برسد ‪.‬‬
‫‪ ‬محل رفع آلودگی قسمتی از یک مرکز درمانی است و برای‬
‫استقرار یک مرکز درمانی در منطقه آلوده ‪ ،‬مالحظات مشابهی‬
‫را باید رعایت نمود ‪.‬‬
‫‪ ‬منطقه آلوده حدوداً باید چهل و پنج متر و در خالف جهت باد با‬
‫منطقه درمان فاصله داشته باشد ( باد باید از طرف منطقه تمیز‬
‫به سمت منطقه آلوده بوزد )‬
‫دقت بدانها توجه نمود عبارت خواهد بود از‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫جهت باد‬
‫کنترل محل رفع آلودگی‬
‫رفع آلودگی روی برانکار‬
‫رفع آلودگی بیمار سرپایی‬
‫جهت باد‬
‫‪ ‬جهت باد بدین دلیل مهم است که تعطیل مجددآلودگی ممکن‬
‫است در مسیر باد از منطقه آلوده ( مثال منطقه ورود و تریاژ‬
‫بیماران ) به سمت منطقه درمان رخ دهد‪ .‬رفع آلودگی بیمار‬
‫همیشه باید در محلی بیرون از منطقه آلوده و در خالف جهت‬
‫باد یا حداقل در محل ورود بیماران صورت پذیرد‬
‫‪ ‬محل رفع آلودگی بطور اولیه بگونه ای ترتیب داده می شود که‬
‫از مزیت غالب بودن بر باد برخوردار باش ‪.‬اگر چه این ترتیب‬
‫باید با هر گونه آرایش سریع مجدد هنگام تغییر جهت باد‬
‫سازش پذیر باشد ‪،‬‬
‫‪ ‬اگر جهت باد بیش از ‪ 45‬تغییر کند ‪ .‬الزم است محل رفع‬
‫آلودگی به همان میزان تغییر جهت یابد ‪.‬انتظار ‪ 15-20‬دقیقه‬
‫ای برای اطمینان از دائمی بودن تغییر جهت باد قبل از حرکت‬
‫دادن محل رفع آلودگی الزم است ‪ .‬پس از حرکت دادن محل دفع‬
‫آلودگی باید حداقل ‪ 75‬متر دورتر از منطقه آلوده در خالف‬
‫جهت باد قرار گیرد‪ .‬وقتی جهت باد تغییر میکند پرسنل در حال‬
‫کار در منطقه غیر آلوده قبلی ‪ ،‬باید از پوشیده بودن صورت‬
‫مصدومین با ماسک مطمئن شوند ‪ .‬این توضیحات نشان می‬
‫دهد که یک تشکیالت رفع آلودگی ایده ال باید شامل ‪ 2‬مرکز‬
‫رفع آلودگی مجزا با فاصله حدوداً ‪ 75‬متر باشد ‪.‬‬
‫امنیت محل رفع آلودگی‬
‫‪ ‬در زمان انتخاب محل رفع آلودگی ‪ ،‬مالحظات امنیتی شبیه سایر‬
‫مراکز درمانی باید لحاظ گردد‪ .‬محل رفع الودگی به مانند یک‬
‫مرکز درمانی واقعی در معرض خطر حمله قرار دارد‬
‫کنترل منطقه ای محل رفع آلودگی‬
‫‪ ‬یک نقطه ورود و خروج تحت کنترل ( ‪ ) ECP‬باید در منتطقه‬
‫مستقر شود تا حرکت و جابجایی وسایط نقلیه غیر آلوده از‬
‫مرکز درمانی یا محل رفع آلودگی را کنترل نماید‪ .‬برای به‬
‫حداقل رسانیدن خطر تعلیق مجدد ناشی از وسایط نقلیه آلوده ‪،‬‬
‫این نقطه کنترل باید بقدر کافی از مرکز درمانی دور باشد ‪.‬‬
‫‪ ‬کنترل عبور و مرور در محل رفع آلودگی باید از طریق یک راه‬
‫یک طرفه مشخص ‪ ،‬از نقطه کنترل به طرف محل رفع آلودگی‬
‫صورت پذیرد ‪.‬‬
‫‪ ‬حصار کشی با سیمهای فنری ( فنس ) باعث باقی ماندن پرسنل‬
‫در مناطق مورد نظر شده و برقراری راه یکطرفه به اطمینان‬
‫از صحت ورود و خروج کمک می نماید‪.‬‬
‫‪ ‬برای اطمینان از عدم آلوده شدن اتفاقی نواحی تمیز از طریق‬
‫قدم زدن نیروهای حاضر در منطقه آلوده ‪ ،‬کنترل جابجایی‬
‫نیروها مهم می باشد ‪ .‬امنیت خط مرزی بین منطقه آلوده و‬
‫تمیز باید حفظ شود‬
‫‪ ‬هر فرد یا وسیله نقلیه در حال ترک باید تحت پایش پرتوی قرار‬
‫گیرد تا از عدم ورود مواد رادیو اکتیو از منطقه آلوده به منطقه‬
‫غیر آلوده اطمینان حاصل شود‬
‫رفع آلودگی بیمار روی برانکارد‬
‫‪ ‬نخست دو نفر به ازای هر برانکار حاوی بیمار نیاز است ‪ .‬این‬
‫دو نفر در هنگام تریاژ مسئولیت یک برانکار را پذیرفته و تا‬
‫انتقال به خط مرزی منطقه آلوده مسئولیت آن را بعهده خواهد‬
‫داشت ‪.‬‬
‫‪ ‬این دو نفر در آوردن لباس آلوده و رفع آلودگی پوست را انجام‬
‫می دهند ‪.‬برای کمک به آنها دو نفر دیگر مورد نیاز می باشند‬
‫‪ .‬یک گروه بیمار را به تخت مخصوص در آوردن لباس منتقل‬
‫کرده و گروه دیگر او را در خروج از لباس از بدن و‬
‫جایگزینی آن با لباس وبرانکار غیر آلوده کمک میکنند‪ .‬این ‪4‬‬
‫نفر تمام روند رفع آلودگی ‪ MOPP-4‬یا نوع تجاری آن‬
‫( لباس ضد شیمیایی ‪ ) Tyvec‬را بر عهده داشته وهمچنین‬
‫از بیمار محافظت تنفسی می نمایند ‪.‬‬
‫‪ ‬هر فرد باید یک دوزیمتر شخصی را در فاصله کمر تا گردن‬
‫روی لباس خود الصاق کند ‪ .‬اگر آلوده کننده ای بجز آلوده‬
‫کننده پرتوی وجود نداشته باشد ‪ .‬لباس تجاری از ‪MOPP-4‬‬
‫بهتر تحمل میشود‪.‬‬
‫‪ ‬پرسنل در حال کار در منطقه رفع آلودگی باید لباس ‪MOPP-4‬‬
‫بپوشند ‪ .‬حداقل دو نفر از این ناحیه به منطقه تریاژ رفت و آمد‬
‫کرده و مصدومین را به محل رفع آلودگی می رسانند ‪.‬‬
‫روش کار‬
‫‪ ‬صابون و آب ‪ ،‬محلول رفع آلودگی مناسبی برای آلودگی پرتوی‬
‫هستند ‪.‬‬
‫‪ ‬در موقعیت هایی که خطر همراه ‪ NBC‬وجود دارد ‪.‬محلولهای‬
‫رفع آلودگی شیمیایی باید استفاده شده و لباس ‪ MOPP-4‬نیز‬
‫باید وجود داشته باشد ‪:‬‬
‫‪ ‬بیمار را به دقت برای تعیین ابتال به آلودگی پرتوی پایش کنید ‪.‬‬
‫‪ ‬نواحی آلوده را روی نقشه سطح بدن مشخص کنید‪.‬‬
‫‪ ‬بوسیله یک پروب پوشیده در کیسه پالستیکی ‪،‬سطح بدن را با‬
‫رعایت فاصله کمتر از ده سانتی متر اسکن نمایید‪ .‬آشکار ساز‬
‫به سطح بدن بیمار تماس پیدا نکند ‪.‬‬
‫‪ ‬کاله محافظ شیمیایی ( ‪ ) Quick Doff Hood‬که یک کاله‬
‫نایلونی پوشیده از بوتیل و محافظ سر و گردن می باشد باید در‬
‫این مرحله از سر بیرون آورده شود ‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫با استفاده از اسفنح سطح قدامی ‪ ،‬جانبی و باالی کاله با صابون و آب‬
‫و با هیپوکلرین کلسیم ‪ %5‬شسته شود ‪.‬‬
‫قیچی ها شسته شود ‪.‬‬
‫کاله بریده شود ‪:‬‬
‫الف بندهای شاخه ای کاله باز شده و یا بریده شود‬
‫بند مربوط به گردن بریده یا باز شود‬
‫زیپ کاله بریده یا باز شود‬
‫با بریدن تمامی بندها و سپس برش دادن قدام و سطح جانبی کاله در‬
‫جهت قدام صورت بیمار از سر خارج شود ‪.‬‬
‫در تمام مراحل باید بگونه ای عمل شود که هیچگونه تماسی بین‬
‫سطوح بیرونی کله و پوست بیمار رخ ندهد ‪.‬‬
‫رفع آلودگی ماسک محافظ صورت‬
‫‪ ‬استفاده از صابون و آب با هیپوکلرین ‪5/0‬درصد‬
‫‪ ‬پوشاندن هر دو دریچه ورودی ماسک بوسیله دست یا گاز نخی‬
‫‪ ‬پاک کردن قسمتهای خارجی ماسک‬
‫‪ ‬برداشتن پوششهای دریچه ورودی‬
‫‪ ‬پاک کردن قسمتهای مواجه شده با آلوده کننده در صورت بیمار‬
‫به ترتیب زیر ‪:‬‬
‫‪ ‬الف – چانه‬
‫‪ ‬ب‪ -‬گردن‬
‫‪ ‬ج – پشت گوشها‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫پاک کردن هر نوع پالک ‪ ،‬نشان شناسایی و یا دوزیمتر ‪:‬‬
‫بریدن بند پالک‬
‫اجازه دادن به پالک برای افتادن در کیسه پالستیکی‬
‫بستن درب پالستیکی و شستن آن با آب یا هیپوکلریت ‪5/0‬‬
‫درصد‬
‫قراردادن کیسه پالستیکی زیر بندهای پشت ماسک – پاک‬
‫کردن دوزیمتر با یک پارچه تنظیف و قراردادن آن در کیسه‬
‫پالستیکی جداگانه‬
‫بعد از رفع آلودگی دوزیمتر ‪ ،‬باید آن را روی بدن بیمار قرار‬
‫داد‬
‫‪ ‬پاک کردن تمام آلودگی های واضح از سطح لباس رویی بیمار‬
‫و قرار دادن آن در مخزن ها باید به محل امنی در فواصل دور‬
‫منتقل شوند تا آهنگ دوز کلی در منطقه کاهش یابد ‪.‬‬
‫‪ ‬پاک کردن ماسک با صابون و آب‬
‫‪ ‬پاک کردن تمام نقاط دارای آلودگی واضح با صابون و آب یا‬
‫هیپوکلریت ‪ 5/0‬درصد‬
‫‪ ‬بریدن و در آوردن لباسهای رویی ‪ ،‬بریدن لباس در محل‬
‫تورنیکه ها ‪ ،‬بانداژها و اسپلینت ها‬
‫‪ ‬دو نفر باید بطور همزمان در حال بریدن لباس ها باشند‬
‫‪.‬شستشوی قیچی ها قبل از کامل شدن هر برش برای اجتناب از‬
‫آلوده نمودن لباسهای زیرین الزم است ‪.‬‬
‫‪ ‬بریدن باالپوش رویی ‪:‬‬
‫‪ ‬أ ‪ :‬باز کردن زیپ پوشش‬
‫‪ ‬ب‪ :‬بریدن از طرف مچ استین تا باالی بازو به طرف باال و‬
‫سپس ادامه بطرف ناحیه گرد ن‬
‫‪ ‬ت – لوله کردن قسمتهای سینه ای به سمت کناره ها در‬
‫حالیکه سطح داخلی لباس به سمت خارج قرار گرفته است ‪.‬‬
‫‪ ‬ث ‪ :‬تا زدن لباس بین بازو و قفسه سینه‬
‫‪ ‬ج – تکرار روش براس سمت دیگر باال پوش‬
‫‪ –b ‬بریدن شلوار رویی ‪:‬‬
‫‪ ‬بریدن پارچه شلوار سمت چپ در طول درز داخلی تا کمربند‬
‫‪ ‬ب‪ -‬بریدن پارچه شلوار سمت راست از پاچه تا زیر زیپ و‬
‫سپس ادامه برش تا رسیدن به برش سمت چپ‬
‫‪ ‬ت‪ -‬برگرداندن لبه های بریده شده روی برانکار برای دور‬
‫کردن آلودگی از بیمار‬
‫‪ ‬ث – تا کردن بریده های پاچه بطرف کناره های بدن و لوله‬
‫کردن لبه های زیر پا‬
‫‪ -7 ‬در آوردن دستکش های خارجی بیمار ‪ ،‬این روش میتواند‬
‫بوسیله دو امدادگر انجام شود‪ .‬بطوری که هر کدام روی یک‬
‫دست بیمار اقدام کرده و بطور همزمان کار کنند ‪ .‬دستکش های‬
‫زیرین را از دست بیمار خارج نکنید ‪.‬‬
‫‪ -a ‬هر دستکش را دور بیمار در همان طرف روی برانکار قرار‬
‫دهید‪.‬‬
‫‪ -b ‬انگشت های دستکش را بگیرید‪.‬‬
‫‪ -d ‬با پائین کشیدن ساق دستکش به سمت انگشتان آن را پشت‬
‫و رو کنید‪.‬‬
‫‪ -e ‬پس از در آوردن دستکش ‪ ،‬بدقت هر بازو را روی سینه‬
‫قرار دهید‪ .‬اجازه ندهید بازو با سطح خارجی لباس رویی بیمار‬
‫تماس یابد ‪.‬‬
‫‪ -f ‬دفع دستکش های آلوده‪:‬‬
‫‪ ‬الف – قرار دادن در کیسه پالستیکی‬
‫‪ ‬ب‪ -‬دفع در محل زباله های آلوده‬
‫‪ -g ‬دستکش های خود را بشوئید‪.‬‬
‫‪ ‬در آوردن پوشش های محافظ روی پوتین‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫بریدن بندها‬
‫کنار زدن لبه های ساق بطرف خارج بدن‬
‫گرفتن پاشنه با یک دست‬
‫فشار دادن پوشش محافظ پوتین بطرف پاشنه پا با دست دیگر‬
‫کشیدن پوشش بطرف بیرون تا در آمدن پوشش از پا‬
‫قرار دادن آن در کیسه مخصوص دفع آشیاءآلوده‬
‫در اوردن وسایل شخصی از جیب ها‬
‫‪ ‬باز کردن سگک کمر بند‬
‫‪ ‬بریدن شلوار یونیفرم با روش مشابه برای بکار رفته برای شلوار‬
‫رویی‬
‫‪ ‬بریدن پیراهن راحتی به روش مشابه برای پیراهن نظامی رویی‬
‫‪ -11 ‬در آوردن لباسهای زیر ‪ :‬با روش مشابه برای لباس‬
‫راحتی ‪ ،‬اگر بیمار سینه بند دارد از وسط شود ‪ .‬هر دو بند‬
‫شانه از محل اتصال به سینه بند بریده و در آورده شود ‪.‬‬
‫‪ -12 ‬بعد از آنکه لباسهای از بدن بیمار بیرون آورده شد بیمار‬
‫به روی تخت رفع آلودگی که با پوشش پالستیکی پوشانیده شده‬
‫منتقل شود ‪:‬‬
‫‪ –a ‬بیمار به دقت و با توجه ویژه به صورت ‪ ،‬دستها ‪ ،‬پاها و‬
‫هر ناحیه ای از نشانه ای از پارگی لباس از پارگی لباس وجود‬
‫دارد پایش شود‪.‬‬
‫‪ -b ‬از یک تیم ‪ 5‬نفری که بطور صمیمی با هم کار میکنند‬
‫استفاده شده و در ابتدا همه انان دستکش های خود را با‬
‫هیپوکلریت ‪ 5/0‬رفع آلودگی کنند ‪.‬‬
‫‪ ‬یک نفر دستها را زیر ساقهای پای بیمار قرار می دهد ‪ .‬یک‬
‫نفر بازوهای خود را زیر باسن بیمار اهرم کرده و نفر سوم‬
‫بازوهای خود را زیر شانه های بیمار قرار داده و از سر و‬
‫گردن بیمار محافظت می کند ‪ .‬سپس با دقت بیمار را با استفاده‬
‫از قدرت زانوهای خود و نه با استفاده از نیروی عضالت پشت‬
‫‪ ،‬بلند میکنند تا فشار بر پشت افراد تیم به حداقل برسد ‪ .‬در‬
‫حال حمل بیمار‪ ،‬عضو دیگر تیم رفع آلودگی برانکار را‬
‫برداشته وعضو دیگر آن را با یک برانکار تمیز بدون آلودگی‬
‫جایگزین می کند ‪ .‬بیمار به دقت روی برانکار تمیز قرار داده‬
‫شود ‪.‬‬
‫‪ ‬دو عضو تیم برانکار را به محل رفع آلودگی پوست منتقل می‬
‫کنند‪.‬‬
‫‪ ‬لباسها و پوششهای رویی آلوده در کیسه قرار داده شده و به‬
‫محل نگهداری زباله های آلوده برده شود‬
‫‪ ‬شستشوی برانکاد آلوده با محلول رفع آلودگی ‪ /5‬و قرار دادن‬
‫آن در محل نگهداری برانکادها انجام شود ‪.‬‬
‫‪ ‬باز گرداندن برانکادهای رفع آلودگی شده به واحد های عملیاتی‬
‫با آمبوالنس انجام شود‪.‬‬
‫‪ ‬رفع آلودگی بیمار ‪ ،‬زخم و برانکار مربوط به او‬
‫‪ ‬دقت برای عدم سایش پوست در جهت جلوگیری از بروز اریتم‬
‫پوستی ‪ ،‬مناطق مستعد برای آلودگی باید بطور موضعی و‬
‫جداگانه با استفاده از صابون و آب و یا هیپوکلریت ‪ %5‬رفع‬
‫آلودگی شوند ‪.‬‬
‫‪ ‬این مناطق شامل گردن ‪ ،‬مچ دست ‪ ،‬قسمت پائین صورت و‬
‫پوست ‪ ،‬پلک و پوست زیر سوراخهای لباس محافظ است ‪.‬‬
‫‪ ‬هر گونه پوشش یا تورنیکه باید تعویض شود ‪ .‬زخم های‬
‫سطحی با استفاده از محلول پاک کننده یا شستشو دهنده شسته‬
‫شود ‪ ( .‬بجز حفرات بدن ‪ ،‬چشم ها و بافت عصبی ) و در‬
‫صورت نیاز پوشش جدید برای آنها تعبیه شود ‪ .‬زخم های‬
‫بزرگ با پالستیک یا کیسه های پالستیکی پوشانیده شود‬
‫‪.‬تورنیکه های جدید ‪ ،‬نیم تا یک اینج باالتر تورنیکه های اولیه‬
‫بسته شده و پس از آن تورنیکه های قبلی باز شود‪.‬‬
‫‪ ‬هر نوع اسپلینت بطور سطحی رفع آلودگی شده ولی از محل‬
‫نصب خود برداشته نشود ‪.‬اگر اسپلینت غیر قابل رسوخ باشد (‬
‫( مثل اسپلینت های حاوی هوا و اسپلینت های کرباسی ) باید‬
‫آن را برای شستن پوست زیرین از محل خود برداشت ‪.‬‬
‫رفع آلودگی نهایی‬
‫‪ ‬با استفاده از دستگاه آشکار ساز پرتو و همچنین دستگاه‬
‫آشکار ساز عوامل شیمیایی و کاغذ ‪ M8‬و یا ‪ M9‬باید‬
‫آشکارسازهایی نهایی آلودگی را هدایت نمود ‪ .‬اگر آلودگی‬
‫شیمیایی در منطقه وجود ندارد فقط آشکارسازهای پرتوی را‬
‫باید با استفاده از اشکار سازهای پرتو انجام داد‬
‫انتقال‬
‫‪ ‬بالفاصله پس از اطمینان از رفع آلودگی پرتوی و شیمیایی‬
‫بیمار بوسیله یک کشنده ( تخت مخصوص حمل بیمار ) به‬
‫سرعت از منطقه آلوده به منطقه درمان رسانیده شود ‪ .‬وسیله‬
‫حمل باید بگونه ای باشد که برای قرار گرفتن کامل بدن تا‬
‫نوک پوشش محافظی پا بقدر کافی عمق داشته باشد‪ .‬این‬
‫وسیله باید قابلیت کشیده شدن روی زمین را داشته باشد ‪.‬‬
‫‪ ‬اگر کشنده های قابل رفع آلودگی از نظر تعداد محدود هستند‬
‫باید بیمار را داخل یک برانکار پارچه ای تمیز قرار داده و او‬
‫را منتقل نمود ‪ .‬روشهایی را که قبال در مورد تیم پنج نفره‬
‫رفع آلودگی و استفاده از روش همکاری صمیمانه توضیح داده‬
‫شده باید برای انتقال بیمار روی برانکار جدید بکار برد‪ .‬ابتدا‬
‫باید برای دستکش ها با محلول هیپوکلریت ‪ 5/0‬در صد و آب و‬
‫صابون رفع آلودگی شده و سپس بیمار منتقل شود ‪.‬‬
‫‪ ‬بیمار و برانکار را باید روی خط مرزی بین منطقه آلوده و‬
‫منطقه درمان قرار داد‪.‬‬
‫رفع آلودگی بیمار قادر به حرکت‬
‫‪ ‬مصدومینی که بصورت سرپایی رفع آلودگی می شوند‬
‫‪ ‬کسانی که میتوانند در ناحیه درمان اضطراری مورد رسیدگی‬
‫قرار گرفته و یا نیازمند تامین مجدد لباسهای محافظتی خود در‬
‫ناحیه غیر آلوده ‪ ،‬قبل از بازگشت به منطقه آلوده هستند ‪.‬‬
‫نیروهایی که نیازمند تعویض لباس خود هستند باید از روش‬
‫رفع آلودگی روی تخت استفاده کنند زیرا در آوردن لباس بدون‬
‫انتقال الودگی در این ناحیه قابل انجام نیست ‪.‬‬
‫‪‬‬
‫‪ ‬نیروها ‪ :‬نیروهای حاضر در محل رفع آلودگی باید به مصدوم‬
‫کمک نموده یا آنکه بر کمک مصدومین در رفع آلودگی یکدیگر‬
‫نظارت نمایند ‪.‬‬
‫‪ ‬روش ‪ :‬رفع آلودگی بیماران قادر به حرکت ‪ ،‬از قوانین بیماران‬
‫نیازمند برانکار تبعیت میکند ‪ .‬تفاوت اصلی در تقدم و تاخر‬
‫مراحل در آوردن لباس است ‪ ،‬تا امکان آلوده شدن بیمار و‬
‫دیگران کاهش یابد ‪ 5 .‬مرحله اول رفع آلودگی مشابه بیماران‬
‫نیازمند برانکار می باشد ‪.‬‬
‫‪ ‬در ابتدا باید بیمار بوسیله یک آشکار ساز برای اطمینان از‬
‫وجود آلودگی پایش شود ‪:‬‬
‫‪ ‬کوله پشتی و دوزیمتر انفرادی بیمار باید از راه دور شود‬
‫‪ ‬ماسک و کاله باید رفع آلودگی و از سر بیمار در آورده شود ‪.‬‬
‫‪ ‬پوست دور ماسک رفع آلودگی شود‬
‫‪ ‬پالک شناسایی بیمار باید در آورده و در کیسه پالستیکی قرار‬
‫گیرد‪.‬‬
‫‪ ‬آلودگی واضح از روی لباس رویی بیمار پاک شود ‪.‬‬
‫‪ ‬نشان های انفرادی باید از روی لباس رویی بیمار جدا و در‬
‫کیسه پالستیکی قرار گیرد ‪.‬‬
‫‪ ‬پیراهن رویی بیمار باید در آورده شود‬
‫‪ ‬به بیمار تفهیم شود که ‪:‬‬
‫‪ ‬مشت خود را ببندد‬
‫‪ ‬بازوهای خود را بطرف باال بیاورد‬
‫‪ ‬بازوهای خود را در حدود ‪ 30‬درجه به عقب خم کند ‪.‬‬
‫‪ ‬پاها را به اندازه شانه باز کند ‪.‬‬
‫‪ ‬سپس فرد کمک کننده به بیمار روبروی او بایستد‬
‫‪ ‬بند قسمت تحتانی پیراهن را باز کند‬
‫‪ ‬قسمت قدامی پیراهن را آزاد کند‬
‫‪ ‬زیپ پیراهن را باز کند ‪.‬‬
‫‪ ‬بعد فرد کمک کننده به پشت بیمار برود‬
‫‪ ‬یقه پیراهن مصدوم را در دست بگیرد‬
‫‪ ‬شانه های پیراهن با زاویه ‪ 30‬به طرف پایین کشیده شده و‬
‫پیراهن از تن بیمار در آورد‬
‫‪ ‬به آرامی آستین ها از دست بیمار جدا کند‬
‫‪ ‬در صورت نیاز پیراهن بریده شود‬
‫‪ ‬بازوهای بیمار بطرف پشت او قرار گیرد ( با زاویه ‪ 30‬درجه )‬
‫‪ ‬به بیمار دستور داده شود تا دستهایش را بدون تماس با شلوار‬
‫خود به حالت عادی در اورد‬
‫‪ ‬در آوردن دستکش های الستیکی‬
‫‪ ‬باید دستهای درون دستکش خود را در محلول هیپوکلریت ‪%5‬‬
‫فرو برد‪.‬‬
‫‪ ‬باید از نوک انگشتان هر دو قسمت استفاده نمود‬
‫‪ ‬باید ساق دستکش بیمار را در باال و پائین ساعد گرفت‬
‫‪ ‬دستکش ها باید با یک حرکت آرام به طرف پائین کشیده شود‬
‫‪.‬این روش به آسانی توسط یک فرد یا بطور همزمان یک فرد‬
‫برای هر دست بیمار قابل انجام است ‪.‬‬
‫‪ ‬دستکش ها باید در کیسه مخصوص دفع زباله های آلوده قرار‬
‫گیرد‪ .‬کفشهای محافظ بیمار از پاهایش بیرون آورده شود‬
‫‪ ‬بندهای کفش بریده و در هیپوکلریت ‪ %5‬قرار داده شود ‪.‬‬
‫‪ ‬لبه های ساق کفش به طرف زمین تا شود‬
‫‪ ‬بیمار پا را باال آورده و پاشنه و انگشت کفش خود را روی‬
‫ناحیه غیر آلوده قرار دهد ‪ .‬در صورت سالم بودن ‪ ،‬محافظ‬
‫کفش می تواند رفع آلودگی شده و مجدداً مورد استفاده قرار‬
‫گیرد‪.‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫شلوار محافظ بیمار در آورده شود ‪.‬‬
‫‪ –a‬تمام بندها ‪ ،‬دکمه ها و زیپ ها باز شده و یا با قیچی بریده شود ‪.‬‬
‫پاچه شلوار باید بطرف پای بیمار پایین کشیده شود‬
‫در صروت لزوم برای تسهیل در بیرون آوردن شلوار‪ ،‬باید آنرا با قیچی برید‬
‫در محل تمام بانداژها و تورنیکه ها باید شلوار را برید‬
‫از کنار پاچه تا کشاله ران شلوار برید شود هر دو طرف زیپ تا کمربند‬
‫بریده شود‬
‫اجازه داده شود تا زیپ بریده شده به سمت پائین افتد‬
‫پاچه های بریده شده شلوار پایین کشیده شود تا روی زمین افتد‬
‫‪ ‬به بیمار دستور داده شود همزمان با افتادن شلوار از محل افتادن آن قدم بردارد‬
‫‪ –F ‬شلوار آلوده در کیسه دفع زباله های آلوده قرار داده شود‬
‫‪ ‬در آوردن دستکش های نخی زیرین‬
‫‪ ‬بیمار باید دستکش های نخی زیرین را برای کاهش احتمال‬
‫پخش الودگی از دستان خود بیرون آورد‪ .‬به بیمار دستور داده‬
‫شود دستکش های نخی سفیدرنگ خود را بصورت زیر در‬
‫آورد‬
‫‪ –a ‬دهانه دستکش بدون لمس پوست آلوده در دست گرفته‬
‫شود‬
‫‪ –B ‬دستکش بطرف پایین شده و در اورده شود‬
‫‪ -C ‬دستکش در محل زباله های آلوده قرار داده شود‬
‫‪ -D ‬دستکش دیگر نیز به همین روش در آورده شود‬
‫‪ -E ‬دستکش ها در کیسه دفع زباله آلوده قرار داده شود ‪.‬‬
‫‪ ‬پایش نهایی رفع آلودگی هدایت شود‪.‬‬
‫‪ ‬دستگاه آشکار ساز تست شود‬
‫‪ ‬تمامی مناطق لباس بیمار کنترل شود‬
‫به مناطق ذکر شده در پائین توجه خاصی شود‬
‫‪ ‬مناطق تغییر رنگ داده‬
‫‪ ‬لکه های مرطوب‬
‫‪ ‬قطرات روی لباس‬
‫‪ ‬گردن‬
‫‪ ‬مچ و کف دست‬
‫‪ ‬لبه های لباس ها‬
‫‪ ‬تمام آلودگی های روی لباس با دور کردن لباسها از منطقه‬
‫و یا با استفاه از صابون و آب یا هیپوکلریت ‪ %5‬برطرف‬
‫شود‬
‫‪ ‬دوزیمتر شخصی بیمار تمیز شده و به لباس الصاق می‬
‫شود ‪.‬‬
‫‪ ‬پزکشیار باید تمامی بانداژهای تورنیکه ها را جمع آوری و دفع نموده و‬
‫اسپلینت ها را با روش های ذکر شده در مورد بیمار نیازمند برانکاد و‬
‫همزمان با در آوردن لباسهای محافظ رفع آلودگی نماید ‪.‬‬
‫‪ ‬بعد از پایش نهایی بیمار بوسیله آشکاساز و اطمینان از رفع آلودگی بیمار ‪،‬‬
‫وی برای انتقال به کنار خط مرزی بین منطقه آلوده و تمیز وآماده می باشد‬
‫‪ .‬بیمار باید به هنگام انتقال ‪ ،‬پاهای خود را از خاک سطخ منطقه باال نگه‬
‫دارد تا غبار آلوده به مواد رادیو اکتیو مجددا پاهای او را آلوده نکند ‪.‬‬
‫‪ ‬در منطقه درمان که عاری از آلودگی است ‪ ،‬بیمار می تواند مجددا تحت‬
‫تریاژ و درمان قرار گرفته و سپس به مراکز الزم فرستاده شود ‪ .‬در یک آب‬
‫و هوای گرم بیمار احتماال بدن خود را از دست داده و الزم است آب بدن‬
‫جایگزین شود‬
‫‪ ‬منطقه غیر آلوده نقطه تامین نیازهای محل رفع آلودگی بیمار‬
‫است ‪ .‬آب برای رفع نیاز پرسنل در حال کار در منطقه رفع‬
‫آلودگی مورد نیاز است ‪ .‬بخش تدارکات باید دارای کانتینرهای‬
‫ذخیره کافی با پوشش محافظ شیمیایی باشد ‪.‬یک محل برای در‬
‫آوردن ماسک ها و نوشیدن آب توسط پرسنل رفع آلودگی ( به‬
‫فاصله ‪ 75‬متر از محل رفع آلودگی ) مورد نیاز است ‪ .‬معموال‬
‫در چنین مواقعی لباسهای محافظتی بقدر کافی در دسترس‬
‫نیست ‪ .‬تا پرسنل رفع آلودگی امکان در آوردن لباسهای آلوده‬
‫و جایگزینی آنها را در حین زمان باقیمانده تا پایان رفع آلودگی‬
‫داشته باشند‪.‬‬
‫‪ ‬اگر چنین نقاط غیر آلوده ای فراهم نشده باشد ‪ ،‬پرسنل باید‬
‫لباس محافظتی ‪ MOPP-4‬را در تمام مدت کار در منطقه رفع‬
‫آلودگی بر تن داشته و آب باید از طریق قسمت نوشیدن ماسک‬
‫آشامیده شود ‪.‬اگر تمام آب دریافتی به وسیله ماسک دریافت‬
‫شود ‪.‬باید یک ناحیه پر کردن قمقمه آب در محلی که بوسیله‬
‫بخار تمیز نگه داشته می شود ‪ ،‬وجد داشته باشد تا قمقمه ها‬
‫را بتوان پس از رفع آلودگی برای پر کردن مجدد به آن متصل‬
‫نمود تا همیشه قمقمه های تمیز پر از آب برای تامین آب مورد‬
‫نیاز نیروها در دسترس باشد ‪.‬‬
‫‪ ‬دستورالعمل امداد و درمان و انتقال مصدومان پرتویی – هسته‬
‫ای‬
‫‪ ‬بعد از خارج کردن مصدوم از منطقه داغ و رفع آلودگی از ولیه‬
‫نوبت به امور درمان و بستری فرد می رسد ‪ .‬نخستین عمل‬
‫ارزیابی و تریاژ مصدومان است که به تفصیل توضیح داده‬
‫خواهد شد‪ .‬نکته دیگری که باید در ضمن امداد به آن توجه‬
‫نمود حفظ امنیت خود و مصدومین می باشد‬