ترمبوآمبولی و ترمبوز در دوران بارداری و بعد از زایمان طی سالهای 88
Download
Report
Transcript ترمبوآمبولی و ترمبوز در دوران بارداری و بعد از زایمان طی سالهای 88
In the name of
Allah
به نام او كه همين
نزديكي هاست
دکتر زهرا فردی آذر ،دانشیار زنان و مامایي،
فلوشیپ پریناتالوژي ،دانشکده ی پزشکی تبریز
*خدیجه حاجی زاده ،کارشناس ارشد
مامایی(نویسنده مسوول) ،بیمارستان الزهرا
سودابه دینپرور ،رزیدنت قلب و عروق دانشگاه
علوم پزشکی تبریز
موضوع:
ترمبوآمبولی و ترمبوز در
دوران بارداری و بعد از
زایمان طی سالهای 91-88
در مرکز آموزشی درمانی
الزهرا
مقدمه و بیان مسئله:
رخداد VTEکه شامل( PTEو )DVTمیباشد در 1مورد از
1000بارداری اتفاق میافتد ولی علی رغم شیوع کم از
عوارض مخاطره آمیز در بارداری به شمار میاید
بارداری به دلیل افزایش انعقادپذیری ،استاز وریدی و آسیب
عروقی به عنوان یک نمونه از تریاد ویرشو در نظر گرفته
میشود که این دلیل شیوع 4و یا حتی 5برابری ترمبوآمبولی
در خانمهای باردار و خطر 20برابری در زنان پست پارتوم
میباشد
در صورت عدم شناخت به موقع و پیشگیری
و توجه نکردن به شرح حال بیمار( دیسپنه
و تاکیپنه در PTEو تورم و درد و التهاب
در ،)DVTآمبولی ممکن است پیامد غیرقابل
جبرانی را برای بیمار و جنین وی داشته
باشد.
علی رغم ارتباط قوی بین بارداری و ترمبوآمبولی،
متاسفانه اطالعات منتشر شدهی کمی در مورد روشهای
پیشگیری و درمان ترمبوآمبولی وجود دارد.
بنابراین برآن شدیم تا دراین مطالعه با بررسی فراوانی،
عوامل خطر و عوارض DVTو ترمبوامبولی و
همچنین نوع درمان دارویی و عوارض آنها بتوانیم با
آموزش به مادران باردار در راستای نتایج مقاله،
پیامدها و عوارض ترمبوآمبولی در بارداری و بعد از
زایمان را کاهش دهیم.
زمان بررسی VTEبعد از زایمان ،تا 6هفته اول بعد از
زایمان مد نظر قرار گرفته بود.
تشخیص ترمبوز وریدی لگن بر اساس تغییرات جریان
وریدی در سطح وریدهای فمورال توسط سونوگرافی کالر
داپلر و تایید PTEبا CTاسکن و یا MRIانجام گرفته بود
سرانجام جنینی نیز بر اساس آنومالیهای ماژور
جنینی ،آپگار نوزادی و عوارض نوزادی در
دورهی بستری در بیمارستان مورد تجزیه و تحلیل
قرار گرفت
33 .نفر()%41از بیماران دچار ترمبوآمبولی( 7 ،1) PTEنفر()%9
هم مبتال به ترمبوز وریدی عمقی ( 2) DVTو هم PTEو 41
نفر( )%50مبتال به DVTبودند.
میانگین سنی بیماران 28.6±7.69سال بود که بیشتر آنها ()%38.5
بارداری اول را داشتند
65.مورد( )%85از بیماران سابقهی سقط را گزارش نکردند%11 .
از مادران بارداری دوقلویی و %1نیز بارداری 3قلویی داشتند 65 .نفر
از بیماران( )%62زمینهی بیماری قبلی را نداشتند و بیشترین بیماری
زمینهای قبلی فشارخون باال بود( )%13.5که فشار خون باالی مزمن
%6.1و فشار خون باالی دوران بارداری %7.4بود.
جدول :1فراوانی عوامل خطر و وضعیت بیماری زمینهای در خانمهای مبتال به ترمبوآمبولی
_________________________________________________________
تعداد (درصد)
عوامل خطر
________________________________________________________
)%76.5(62
بدون بیماری زمینهای قبلی
)%7/4( 6
فشارخون بارداری
)%6/1( 5
فشار خون مزمن
)%1/2(1
دریچهی مصنوعی قلب
)%1/2(1
VSD
جدول :1فراوانی عوامل خطر و وضعیت بیماری زمینهای در خانمهای مبتال به ترمبوآمبولی
_________________________________________________________
تعداد (درصد)
عوامل خطر
________________________________________________________
)%1/2(1
دیابت شیرین
)%1/2(1
کوله سیستکتومی
)%1/2(1
ترمبوامبولی در بارداری قبلی
)%2/4(2
ترمبوامبولی در زمان غیر بارداری
)%1/2( 1
سندروم آنتی فسفولیپید
جدول :2فراوانی سوابق مامایی بیماران
________________________________________
تعداد (درصد)
سوابق مامایی
________________________________________
بدون مشکل مامایی
پره اکالمپسی
زایمان زودرس
دکولمان
مرگ جنین
)%82.7(67
)%4.9(4
)%8.6( 7
)%1/2(1
)%2.4( 2
1 .مورد ( )%2.5از حوادث PTEدر 3ماههی اول 2 ،مورد ()%5
در 3ماههی دوم و 22مورد ( )%55در 3ماههی سوم و
15مورد( )%38نیز حین یا بعد از زایمان رخ داده بودند %33( .به
دنبال سزارین و %5به دنبال زایمان طبیعی) .همچنین 3مورد()%6.2
از حوادث DVTدر 3ماههی اول7 ،مورد( )%14.5در 3ماههی
دوم ،و 32مورد( )%66.6در 3ماههی سوم و 6مورد( )%12.5بعد
از زایمان رخ داده بود
همانطور که از نتایج مطالعات بر میآید %38ازموارد PTEحین یا بعد
از زایمان رخ داده بودند %33( .به دنبال سزارین و %5به دنبال
زایمان طبیعی) که در بررسی های انجام گرفته نیز آمار تقریبا مشابهی
ذکر شده است
در 12مورد ( )%14.8از بیماران DVT ،در پای راست ،در 27
مورد( )%33.3در پای چپ و در 3مورد ( )%3.7نیز در هر دو
اندام تحتانی رخ داده بود . .در بررسیهایی که در این زمینه صورت
گرفته است اکثر ترمبوزهای وریدی عمقی در پای چپ رخ که ممکن
است علت این مساله ،فشردگی ورید ایلیاک چپ توسط شریان ایلیاک
راست و شریان تخمدانی باشد که هر دوی انها فقط در سمت چپ از
روی ورید مذکور عبور میکنند
همهی بیماران مبتال به ترمبوامبولی ( )%100دارای تنگی نفس
بودند .اما تنها 17مورد()%43.5از بیماران مبتال به ترمبوآمبولی
دارای تغییرات صدای ریوی به صورت کاهش صدا بودند .در 48
مورد از بیماران که دچار ترمبوز وریدی بودند ،تورم اندام در
همگی( )%100وجود داشت ،اما درد اندام تنها در 5مورد()%10.4
و قرمزی اندام در 2مورد( )%4.1وجود داشت
هپارین دریافتی در تمامی موارد ابتال به PTEاز 4ساعت قبل از
زایمان قطع گردید .در 15مورد از بیماران انوکساپارین به
هپارین تغییر نیافت 2 .مورد از این موارد به علت سابقهی
ترمبوآمبولی قبل از بارداری وارفارین مصرف مینموده که در
حین بارداری به انوکساپارین تغییر داده شده بود که در همین 2
مورد خاص مرگ جنینی داخل رحمی در هفتهی 8بارداری رخ
داده بود.
در 13مورد باقیمانده حین شروع دردهای زایمانی ،داروی
مصرفی( 40میلی گرم انوکساپارین 2،بار در روز) بود که باعث
3مورد ( )%20هماتوم وسیع به دنبال زایمان طبیعی شد
.در 12مورد از بیماران از انوکساپارین به عنوان پروفیالکسی
استفاده شده بود که قبل از زایمان به هپارین تغییر داده شد و در
هیچ موردی از زایمانها عارضهای رخ نداد .در مابقی بیماران(54
مورد) از هپارین جهت پروفیالکسی و درمان بیماران استفاده شده
بود که تنها در یک مورد ( )%1.8به دنبال زایمان طبیعی خونریزی
شدید رخ داد
در مقابل مطالعهای که Gillisو همکارانش برروی زنان
باردار تحت پروفیالکسی ترمبوآمبولی با (LMWHهپارین با
وزن مولکولی کم) انجام دادند هیچ نوع هموراژی و
خونریزی شدید ناشی از LMWHمشاهده نشد . .لذا ایشان در
مطالعهی خود اذعان نمودند که انوکساپارین به خوبی در
دوران بارداری تحمل میشود.
در مطالعه ای دیگر که به مقایسهی LMWHو (UHFهپارین
قطعه قطعه نشده) در طی بارداری پرداخته شده بودLMWH
را بر UHFبه دلیل شیوع کمتر ترمبوسیتوپنی ارجح دانسته
است
6 .مورد( )%7.4از نوزادان ( 1IUFDمرگ داخل رحمی) بودند و
مابقی نوزادان()%92.6آپگار 8و باالتر داشتند.هیچ موردی از
ناهنجاری و خونریزی نوزادی گزارش نگردید.
در یک مطالعهای که با عنوان" هپارین درمانی در طی بارداری،
خطرات جنینی و مادر آن" روی 100زن باردار صورت گرفته بود
تاکید شده است که میزان بلوغ زودرس ،سقط ،مردهزایی ،مرگ دوران
نوزادی و ناهنجاریهای مادرزادی در بیمارانی که تحت پروفیالکسی
هپارین در طی دوران بارداری قرار گرفتهاند مشابه جمعیت نرمال می-
باشد .همچنین در این مطالعه میزان خونریزی ناشی از هپارین در 2
مورد از بارداریها اتفاق افتاد
.همانطور که از نتایج مطالعه برمیآید ،میزان ترمبوآمبولی در موارد انجام
سزارین و به دنبال آن بیشتر میباشد ،كه این خود نیاز به یك بازنگري اساسي در
تدوین و ارائه ي برنامه هاي آموزشي و اجرائي در تاکید بر آموزش فواید زایمان
طبیعی را مطرح میسازد
.همچنین به دلیل رخداد بیشتر ترمبوآمبولی در 3ماههی سوم بارداری نسبت به 3
ماههی اول و دوم ،اهمیت به این زمان و توجه به عالیم را ضروریتر میسازد.
همچنین با وجود تنگی نفس و تورم اندام در %100بیماران توجه و تاکید بر
شرح حال بیمار بسیار مهم و ضروری میباشد .همچنین آموزش و تشویق مادران
باردار بر انجام روشهای پیشگیری کننده مانند استفاده از جورابهای واریس و
انجام نرمشهای مناسب و در صورت لزوم درمان دارویی جهت سعی در
پیشگیری از این امر معقول به نظر میرسد.
همچنین استفاده از انوکساپارین به سبب عدم وجود انتیدوت
در دسترس ،به عنوان درمان ترمبوآمبولی در دوران بارداری
میتواند خطرناک باشد.
به امید سالمتی
تمامی مادران