Transcript 2 derogacje_14_02_2011

Wdrażanie pakietu
energetyczno-klimatycznego
- zagadnienia istotne dla
elektroenergetyki
Wydział ds.
Pakietu Energetyczno - Klimatycznego
Departament Zmian Klimatu
i Ochrony Atmosfery
Ministerstwo Środowiska
Cele UE do 2020 r. - Konkluzje Rady Europejskiej
z marca 2007 r.
•
redukcja do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych o 20%
poniżej poziomu z roku 1990,
•
zwiększenie do 20% udziału energii pochodzącej ze
źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu w roku 2020,
•
zwiększenie efektywności energetycznej o 20% w
odniesieniu do prognoz na rok 2020,
•
zwiększenie do 10% udziału energii ze źródeł
odnawialnych w transporcie.
Ambitne cele były podstawą do opracowania szeregu aktów
prawnych tzw. Pakietu energetyczno-klimatycznego
Akty prawne wchodzące w skład pakietu
energetyczno-klimatycznego
W skład pakietu energetyczno-klimatycznego wchodzą 4 akty prawne
opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE L 140 z dnia 5 czerwca
2009 r.:
1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23
kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł
odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy
2001/77/WE oraz 2003/30/WE (dyrektywa OZE);
2. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23
kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i
rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji
gazów cieplarnianych (dyrektywa EU ETS);
Akty prawne wchodzące w skład pakietu
energetyczno-klimatycznego
3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE z dnia 23
kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla
oraz zmieniająca dyrektywę Rady 85/337/EWG, Euratom, dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE, 2001/80/WE, 2004/35/WE,
2006/12/WE, 2008/1/WE i rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 (dyrektywa
CCS);
4. Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23
kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa
członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych
w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji
emisji gazów cieplarnianych (decyzja non-ETS).
Jest to kompleksowe podejście do zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych we Wspólnocie oraz mają doprowadzić do osiągnięcia
przez UE celów związanych z przeciwdziałaniem zmianom klimatu
Prace implementacyjne
• Ustawa z dnia
22 grudnia 2004 r.
o handlu uprawnieniami
do emisji gazów
cieplarnianych i innych
substancji
– Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r.
o systemie zarządzania emisjami
gazów cieplarnianych i innych
substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070)
– Projekt ustawy o systemie handlu
uprawnieniami do emisji gazów
cieplarnianych
– Jest przedmiotem prac Rady Ministrów
–
• Nowa ustawa
o wspólnotowym
systemie handlu
uprawnieniami do
emisji gazów
cieplarnianych
(2010/2011)
Projekt ustawy o systemie
bilansowania i rozliczania wielkości
emisji dwutlenku siarki i tlenków
azotu dla dużych źródeł spalania
– Jest przedmiotem prac Rady Ministrów
Okres przejściowy – wyniki negocjacji
• W 2013 r. Polska może przydzielić wytwórcom energii
elektrycznej bezpłatne uprawnienia w wielkości do 70%
średniej emisji sektora za lata 2005–2007 dla wielkości
odpowiadającej ostatecznej wielkości krajowego zużycia
brutto
• W latach 2014-19 darmowy przydział będzie stopniowo
zmniejszany, aby w 2020 r. dojść do pełnego systemu
aukcyjnego
• Polska ma prawo w 2018 r. przedłożyć Komisji Europejskiej
wniosek o przedłużenie okresu przejściowego z powodu
np. braku komercjalizacji technologii czystego węgla
Okres przejściowy – wyniki negocjacji
• Polska może wybrać metodę przydziału darmowych uprawnień
w oparciu o:
wskaźniki emisji (oddzielnie dla wytwarzania
z węgla, gazu, oleju) w oparciu o emisyjność najbardziej
efektywnych instalacji lub
a)wielopaliwowe
b)emisje
historyczne instalacji z lat 2005-2007
• Możliwość ograniczenia zbywalności darmowych uprawnień
przez operatorów w celu uniknięcia zjawiska włączania przez
nich ceny rynkowej darmowo otrzymanych uprawnień w ceny
energii dla odbiorców końcowych – ograniczenie wzrostu cen
Okres przejściowy – wyniki negocjacji
• Polska ma obowiązek przedstawienia Komisji
derogacyjnego w terminie do 30 września 2011 r.
wniosku
• Wniosek o przyznanie okresu przejściowego musi zawierać:
„nawęglenia” energetyki w wys. pow. 30% +
wskaźnik PKB na mieszkańca nieprzekraczający 50%
średniej w UE w cenach rynkowych
a) dowód
instalacji objętych okresem przejściowym oraz liczbę
planowanych do przydziału uprawnień każdej z nich
b) wykaz
c) krajowy
plan inwestycyjny w zakresie modernizacji i
poprawy infrastruktury oraz wdrożenia czystych technologii
• KE ma prawo do odrzucenia wniosku w ciągu 6 miesięcy od
jego otrzymania
Okres przejściowy – wyniki negocjacji
• Krajowy
plan
inwestycyjny
powinien
przewidywać
dywersyfikację struktury energetycznej i źródeł dostaw na
wielkość odpowiadającą w możliwym zakresie wartości
rynkowej bezpłatnych uprawnień przydzielonych instalacjom
• Polska jest zobowiązania
corocznego sprawozdania
zawartych w tym planie
do
z
przedłożenia Komisji
realizacji inwestycji
• Inwestycje w skali kraju w zakresie np. rozwoju energetyki
jądrowej, czy OZE będą mogły być wliczane do planu.
Obecne prace
Komisja Europejska
W chwili obecnej w Komisji Europejskiej trwają prace nad
projektem wytycznych do stosowania art. 10c dyrektywy
2003/87/WE, w których zostaną określone, m.in.:
• Sposób rozliczania wymogów inwestycyjnych
• Rodzaje inwestycji, które mogą być uwzględnione w
krajowym planie inwestycyjnym
• Definicja fizycznie rozpoczętych inwestycji
• Ścieżka dojścia do pełnego aukcjoningu
Obecne prace
Prace na arenie krajowej.
• Prace legislacyjne
• Prace
nad
Inwestycyjnego
opracowaniem
Krajowego
Programu
Szczególne zasady wydawania zezwoleń podmiotom
podejmującym realizację instalacji, które będą
wytwarzały energię elektryczną
1. Zezwolenie jest wydawane na wniosek podmiotu
podejmującego realizację instalacji spalania paliw, z wyjątkiem
instalacji spalania odpadów niebezpiecznych lub komunalnych o
nominalnej mocy cieplnej powyżej 20 MW, która będzie
wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży
osobom trzecim i w której nie będzie prowadzony rodzaj
działalności określony w tabeli nr 2 załącznika do ustawy.
2. Podjęcie realizacji instalacji ma miejsce w dniu faktycznego
rozpoczęcia procesu inwestycyjnego dotyczącego tej instalacji. Za
dzień faktycznego rozpoczęcia procesu inwestycyjnego
uznaje się dzień, który nastąpił przed dniem 31 grudnia 2008
r., w którym podjęto prace przygotowawcze na terenie budowy
instalacji.
3. Do wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy rozdziału 6.
Szczególne zasady wydawania zezwoleń podmiotom
podejmującym realizację instalacji, które będą
wytwarzały energię elektryczną
4. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien
także zawierać:
• wskazanie miejsca realizacji instalacji,
• opis, harmonogram i planowany termin oddania instalacji do
użytkowania,
• informację o tytule prawnym do składników majątkowych lub
niemajątkowych wchodzących w skład instalacji.
5. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się potwierdzenie
złożenia wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego albo
pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, jeżeli
podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie posiada tych pozwoleń dla
instalacji, której dotyczy wniosek. Potwierdzenia nie dołącza się,
jeżeli organem właściwym do wydania zezwolenia jest organ
właściwy do wydania tych pozwoleń.
Szczególne zasady wydawania zezwoleń podmiotom
podejmującym realizację instalacji, które będą
wytwarzały energię elektryczną
6. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się
uprawnień do emisji i nie określa się wysokości opłaty, o
której mowa w art. 27 ust. 1 .
7. Prowadzący instalację w terminie 14 dni od dnia oddania
instalacji do użytkowania, występuje do właściwego organu o
zmianę zezwolenia w zakresie, o którym mowa w ust. 6.
8. Obowiązek monitorowania i rozliczania wielkości emisji
powstaje z dniem wydania decyzji o zmianie zezwolenia.
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ