Transcript CHARAKTERYSTYKA UCZNIÓW

Opracowały : Elżbieta Jaracz
Lucyna Kostecka
Agnieszka Remian
NADPOBUDLIWOŚĆ
PSYCHORUCHOWA
to zaburzenie dynamiki procesów
nerwowych, które charakteryzuje znaczna
przewaga procesu pobudzania nad
procesem hamowania
„Zespół nadpobudliwości psychoruchowej
z zaburzeniami koncentracji uwagi ( z ang. ADHD –
Attention Deficyt Hyperactivity Disorder) jest
rozpoznaniem medycznym, stosowanym wobec
dzieci i dorosłych, mających poważne trudności
poznawcze i zaburzenia zachowania w ważnych
aspektach swojego życia (np. w stosunkach
rodzinnych i osobistych, w szkole lub w pracy).
Te trudności można przypisać zarówno problemom
kontroli impulsów, nadpobudliwości,
jak i zaburzeniom uwagi”.
(P.Cooper, k.Ideus,2001,s.25)
„Zrozumieć dziecko z nadpobudliwością psychoruchową”
„ADHD jest to zaburzenie charakteryzujące się
nieadekwatnymi do wieku rozwojowego deficytami,
impulsywnością i nadpobudliwością ruchową, które
nie ustępują przez ponad sześć miesięcy,
a ich nasilenie powoduje znaczne trudności
w funkcjonowaniu w najważniejszych obszarach
życia”.
(J.J.Treuting, S.P.Hinshaw,2001;w:T.Hańć,2009,s.9)
„Dzieciństwo i dorastanie z ADHA”
Kryteria diagnostyczne zespołu
nadpobudliwości psychoruchowej podzielone
są na grupy objawów:

Zaburzenia koncentracji uwagi

Nadruchliwość

Impulsywność
Zaburzenie uwagi
rozumiane jest jako słabsza zdolność do
koncentrowania się na wykonywanym
zadaniu. Obejmuje ono zarówno skierowanie
uwagi, jak i jej utrzymanie.
U dziecka mogą występować wtedy
następujące zachowania:

bardzo szybkie rozpraszanie się (problem z utrzymaniem uwagi na
jednym wybranym bodźcu);

trudności z wyborem najważniejszego bodźca;

trudności z utrzymaniem ciągłej uwagi podczas wykonywania
jednego zadania;

zapominanie poleceń;

trudności z zastosowaniem się do następujących po sobie
instrukcji (lecz nie z powodu niezrozumienia instrukcji);

trudności z zapamiętaniem informacji o zebraniu wszystkich
rzeczy niezbędnych do wykonania danej czynności;

gubienie i zapominanie rzeczy;

trudności ze zorganizowaniem sobie pracy, nauki,
zabawy;

szybkie przerywanie rozpoczętej pracy;

trudności z zakończeniem rozpoczętych prac;

przechodzenie do wykonania kolejnej czynności nie
kończąc poprzedniej.

Ograniczaj ilość bodźców docierających do
dziecka podczas wykonywania zadania

Pomagaj w wybieraniu najważniejszych
bodźców( np. zaznaczanie kolorem)

Dziel zadnia na realne do wykonania części

Dostosuj czas wykonania zadań do
możliwości psychofizycznych ucznia
Nadruchliwość
to nadmierna, niczym nie uzasadniona aktywność
ruchowa w porównaniu z innymi dziećmi w danej
grupie wiekowej
Przejawy nadruchliwości to:

częsta potrzeba ruchu;

nadaktywność ruchowa podczas siedzenia:
wiercenie się, kręcenie, machanie rękami, nogami
(„niepokój w obrębie miejsca siedzenia”);

częste wstawanie z miejsca, chodzenie po klasie,
bieganie, wspinanie się na różne przedmioty;

manipulowanie różnymi przedmiotami, np.
długopisem, gumką, skrawkiem papieru;

nadmierna gadatliwość

nadmierna hałaśliwość podczas zabawy, trudności
(nadruchliwość „w obrębie mięśni języka”);
ze spokojnym bawieniem się;

zaczepianie, potrącanie innych.

Pozwalaj na celowy ruch (np. przyniesienie
kredy, wytarcie tablicy, siedzenie na piłce
dającej możliwość podskakiwania bez
przeszkadzania innym)

Przeplataj aktywności

Pozwól dziecku na niewielki niepokój ruchowy
w obrębie siedzenia, by mogło skupić się na
celowej czynności
Nadmierna impulsywność
to brak zdolności do zahamowania reakcji
Rezultatem są następujące zachowania:

działanie pod wpływem impulsu

wyrywanie się z odpowiedzią, zanim pytanie
(tzn.bez zastanowienia);
zostanie zadane w całości;

trudności z zaczekaniem na swoją kolej,(np. podczas
gry zespołowej);

przerywanie innym, (np.wtrącanie się do rozmowy);

nadmierna gadatliwość;

brak umiejętności planowania działania;

częsta zmiana zajęć.

Przypominaj w odpowiednim momencie zasadę
pamiętając o tym, by: były to komunikaty jasne
i krótkie (mało słów), powtórzone tyle razy ile
dziecko tego potrzebuje

Przewiduj sytuacje, szczególnie niebezpieczne
ze względu na impulsywność dziecka
(np. przechodzenie przez ulicę)

Bądź konsekwentny

Wspólnie opracowuj sygnały, np. Nie
przerywaj. Chcę coś powiedzieć. Nie teraz.
 ruchowa
 poznawcza
 emocjonalna
wzmożona ruchliwość i niepokój ruchowy (bieganie,
skakanie, krzyk, wyrywanie się do odpowiedzi,
machanie rękami, widoczny nadmiar energii)
natychmiastowa reakcja na każde polecenie
nauczyciela związane z ruchem
trudności z opanowaniem pobudzenia i skupieniem
się podczas czynności wykonywanych w miejscu
niezręczność, brak dokładności, wiercenie się,
chaotyczność
wykonywanie drobnych i niepotrzebnych ruchów
(zabawy przedmiotami, niszczenie, bazgranie)




Dziecko nie może skupić się na jednej rzeczy,
ciągle coś je rozprasza, często rozmawia, odwraca
się, nie słucha
W zeszycie niedokończone zdania , gubione litery,
chaotyczne wypracowania
Przy odpowiedzi brak przemyślenia, pochopne
wnioskowanie, nie słuchanie pytania nauczyciela
do końca
Wzmożona wyobraźnia, fantazjowanie, wyłączanie
się podczas lekcji i pogrążanie się w swoim
świecie
Zwiększona wrażliwość na bodźce
 Intensywniejsze reakcje uczuciowe
 Konfliktowość, drażliwość, agresja,
gwałtowna zmiana nastrojów
 Czasem wzmożona lękliwość
 Mocne przeżywanie niepowodzeń

Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo stanowią około
3 – 10% wszystkich dzieci w młodszym wieku
szkolnym. Są one nazywane „marzycielskie”,czy
„żywe srebra”

Występowanie ADHD związane jest
z opóźnionym dojrzewaniem układu
nerwowego, dlatego by zdiagnozować ADHD
zachowania dziecka muszą być nieadekwatne
do jego wieku rozwojowego

We wczesnych fazach dzieciństwa tempo
rozwoju poznawczego i emocjonalnego może
być zróżnicowane, dlatego też nie należy
diagnozować ADHD w wieku przedszkolnym

W wieku szkolnym (powyżej 7 roku życia)
dzieci zwykle są mniej zróżnicowane pod
względem rozwoju, dlatego można dokonać
oceny zachowań dziecka pod kątem ADHD

Klasyfikacja ICD-10 oraz DSM-IV stanowią
podstawę do rozpoznania choroby lub
zaburzenia

W ICD- 10 zespół ten nosi nazwę zespołu
hiperkinetycznego , natomiast w DSM-IV
zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
z zaburzeniami koncentracji uwagi

W DSM-IV można dodatkowo określić
podtypy zaburzenia, takie jak:
•
podtyp z przewagą deficytów uwagi
(dziecku trudno się skupić, natomiast potrafi pozostać
w bezruchu w określonej sytuacji)
•
podtyp z przewagą nadruchliwości
i impulsywności
( dziecko biega niezmordowanie ciągle zmieniając miejsce,
najprzyjemniejszą rozrywką jest to, co kojarzy się z ruchem
i szybkością; odpowiednio motywowanie jest w stanie
wykonać zadanie do końca)
•
Podtyp mieszany
( występują jednocześnie nasilone
objawy nadpobudliwości, niska kontrola impulsywności oraz
zaburzenia koncentracji uwagi)

ADHD diagnozuje lekarz psychiatra lub psycholog
po konsultacji z psychiatrą. Podczas procesu
diagnozy ważne są informacje uzyskane od
rodziców oraz osób zajmujących się wychowaniem
dzieci. Diagnoza powinna odbywać się we
współpracy ze specjalistami, np.z lekarzem
internistą, nauczycielem, pedagogiem szkolnym.
Patyczkowe układanki
Dajemy dziecku kolorowe patyczki lub kolorowe paski papieru
różnej długości i szerokości. Dziecko układa wzory według
własnych pomysłów.
Układając wzory, dziecko może opowiadać o tym, co układa –
powstaje opowiadanie.
Pokazujemy dziecku określony wzór. Zdaniem dziecka jest
nazwanie tego wzoru (nazwą rzeczywista lub wymyśloną),
krótka wypowiedź na jego temat i wreszcie ułożenie go na
stoliku. Możemy tutaj wprowadzić element współzawodnictwa,
mówiąc, „kto ułoży pierwszy –ty czy ja”.




Przez chwilę wsłuchujemy się w muzykę, np. relaksacyjną.
Próbujemy usłyszeć i zapamiętać jak najwięcej głosów. Potem
nazwać je i odtworzyć.
Siedzimy przez chwilę z zamkniętymi oczami i wsłuchujemy
się w muzykę. Następnie opowiadamy, co słyszeliśmy, gdzie
zabrała nas ta muzyka. Następnym etapem może być
malowanie wysłuchanej muzyki.
Taniec połamaniec – przy muzyce zatańcz wymyślony taniec.
Pokaż, jak umiesz się wyginać i jakie robić figury.
Taniec z balonikiem – dzieci dobierają się parami. Prowadzący
puszcza muzykę. Dzieci, trzymając balonik brzuchami,
plecami, ramionami, starają się tańczyć tak, by nie wypuścić
balonika.

Brakujące krzesełko- na środku sali ustawiamy
w kole krzesełka (o jedno mniej niż uczestników).
W trakcie muzyki dzieci maszerują, podskakują,
tańczą, powoli biegają wokół krzesełek. Kiedy
muzyka cichnie, dzieci siadają na krzesełkach. Dla
jednego brakuje krzesełka i odpada z zabawy.

Falująca woda (przykład zabawy z chustą
animacyjną)–przy muzyce dzieci poruszają chustą
animacyjną trzymaną w obu rękach w rytm muzyki.
Na poruszany materiał można położyć piłkę, kulkę
z papieru, pluszaka i rytmicznie go podrzucać do
góry, tak by nie spadł na podłogę.



Oddychanie przeponą –dziecko leży na podłodze na plecach,
nogi ugięte w kolanach, stopy oparte mocno o podłogę.
Wdychając powietrze nosem, napełniamy brzuch, który jak
balonik, podnosi się do góry. Przy wydechu ustami brzuch
opróżnia się i przyjmuje pozycje wklęsłą.
Zatrzymaj piłeczkę –dzieci siedzą wygodnie przy stoliku, nogi
mocno oparte o podłogę. Na stoliku leży piłeczka (najlepiej
pingpongowa). Dzieci dmuchają tak na piłeczkę, aby ta nie
spadła ze stolika.
Piórko –każde dziecko otrzymuje piórko. Spacerując po sali,
dmucha na piórko, aby nie spadło na podłogę. Można
utrudnić i mierzyć czas.
 Pokaż
jak się czujesz –
przygotowujemy na tackach
farby plakatowe. Na stoliku przygotowane są szare papiery.
Zadaniem dzieci jest namalowanie palcami tego, co czują
(radość, złość, smutek). Po namalowaniu możemy poprosić
dziecko o krótką wypowiedź na temat swojej pracy.
 Kolorowy
labirynt
–do pudełka wkładamy kartkę
papieru dopasowaną do dna. Na kartce robimy 5 kleksów
z farby różnego koloru. Następnie wkładamy szklaną kulkę
i prosimy dziecko, aby tak poruszało pudełkiem, by kulka
zamalowała całą kartkę.
 Wspólne
dzieło –
na dużym arkuszu szarego papieru,
po kolei wybrane dziecko coś maluje. Powstaje jeden wspólny
obraz, do którego dzieci układają potem opowiadanie.
Podobne dzieło może powstawać w grupach. Najpierw maluje
jedna grupa dzieci, potem druga i tak wszystkie grupy malują
jedno duże dzieło pod wspólnym tytułem, np. Na łące,
W lesie.

Kolankowa zabawa –dzieci siedzą w kole na dywanie,
ręce trzymają na kolanach. Nauczyciel wskazuje dziecko, od
którego rozpocznie się zabawa. Dziecko klepie sąsiada
w kolano, może klepnąć raz, dwa razy lub trzy razy. Dziecko
klepnięte w kolano musi wykonać określone zadanie
przypisane określonej liczbie klepnięć.

Klamerki
–dzieci mają przypięte do ubrania klamerki do
bielizny. W określonym czasie (gdy gra muzyka) dzieci maja
zdobyć jak najwięcej klamerek lub pozbyć się jak najwięcej
klamerek przypinając je do ubrania innym dzieciom.

Zabawa z pudłami
–dzieci mają do dyspozycji duże
kartonowe pudła. Mogą z ich budować różne tunele, mosty,
wchodzić w nie, chować się. Zabawy według pomysłów dzieci.

Mały aktor
–podczas dowolnych zabaw improwizujemy
scenkę przedstawiającą sytuacje zdarzające się
w przedszkolu lub w domu. Najpierw dzieci przedstawiają
to w swój sposób, wcielając się w role bohaterów. Następnie
możemy wprowadzić swój scenariusz z akceptowanym
przez nas zachowaniem.

Kolorowy świat
–wymieniamy z dziećmi rzeczy
w różnych kolorach (np. czerwonym –papryka, jabłko, serce,
itd.) i omawiamy ich smak, wygląd przeznaczenie.

Taniec z gazetą na głowie
–dzieci tańczą przy
muzyce, trzymając gazetę na głowie. Należy tak poruszać się
w rytm muzyki, aby gazeta nie spadła z głowy.

Kalkomania
–dziecko dostaje obrazek przykryty
przeźroczystą kartką. Zadaniem dziecka jest przekalkować
obrazek. Może go także pomalować. Ilość szczegółów zależy
od wieku dziecka.
Dziękujemy za uwagę