Transcript Podstawy kształcenia ruchowego i metody nauczania Sylwetka fizjoterapeuty i cele fizjoterapii • Fizjoterapeutów czasami nazywanych „nauczycielami gimnastyki leczniczej” kształcą Akademie Wychowania Fizycznego, Akademie Medyczne i Policealne.

Podstawy kształcenia
ruchowego i metody
nauczania
Sylwetka fizjoterapeuty i cele fizjoterapii
• Fizjoterapeutów czasami nazywanych
„nauczycielami gimnastyki leczniczej” kształcą
Akademie Wychowania Fizycznego, Akademie
Medyczne i Policealne Szkoły Zawodowe na
wydziale fizjoterapii. W trakcie nauki, oprócz
wiedzy specjalistycznej dla każdego kierunku,
zdobywają oni wiedzę z zakresu nauk
medycznych: anatomii, fizjologii, biomechaniki,
patologii, pedagogiki i kultury fizycznej ze
specjalnym uwzględnieniem leczniczych form
kultury fizycznej – kinezyterapii.
• Kinezyterapię nazywaną czasami
rehabilitacją ruchową, leczeniem
usprawniającym lub gimnastyką leczniczą
stosuje się względem osób dotkniętych
urazem.
• Specjalistą w zakresie kinezyterapii,
masażu, fizykoterapii po ukończeniu
szkoły jest fizjoterapeuta
• Fizjoterapeuta powinien charakteryzować
się takimi cechami, które można objąć
wspólnym terminem postawy
prospołecznej.
Są to:
• życzliwość,
• chęć niesienia pomocy,
• uczciwość w realizacji zadań
zawodowych,
• poczucie odpowiedzialności oraz
• umiejętności współpracy.
Do pożądanych cech fizycznych i
psychofizycznych kinezyterapeuty należy
zaliczyć wysoki i bardzo wysoki stopień:
• wytrzymałości i odporności na zmęczenie
• siły, zręczności i koordynacji wzroku, rąk i
nóg oraz szybkości reakcji ruchowych
• uczucia kinestetycznego i zmysłu
równowagi
• Natomiast niewątpliwie praca
kinezyterapeuty będzie wydajna oraz
przyniesie mu większe zadowolenie, jeśli
charakteryzować się będzie odpowiednim
stosunkiem do ludzi w szczególności
chorych.
Dlatego, każdy fizjoterapeuta podejmujący
pracę w zawodzie powinien
charakteryzować się:
• łatwością kontaktu z ludźmi
• umiejętnością postępowania z ludźmi
• gotowością niesienia pomocy
potrzebującym
• opiekuńczością
• Uzyskanie pozytywnych rezultatów
wpływu fizjoterapeutów na kształtowanie
wśród pacjentów zdrowego stylu życia i
korzyści z walorów aktywności fizycznej
wymaga spełnienia szeregu warunków.
• Jednym z nich jest posiadanie przez
fizjoterapeutów dobrej wiedzy teoretycznej
o wychowaniu zdrowotnym i odpowiednich
umiejętności praktycznych.
Jakie umiejętności powinien
posiadać fizjoterapeuta?
• Powinien umieć konstruować ćwiczenia oraz
znać fachowe nazewnictwo ćwiczeń
• Rozumieć sens ćwiczenia fizycznego z punktu
widzenia anatomicznego,fizjologicznego i
psychologicznego
• Znać wszechstronny zasób ćwiczeń i umieć je
dobrać w określone zestawy przydatne do
realizacji różnych zadań leczniczych i
profilaktycznych
Jakie umiejętności powinien
posiadać fizjoterapeuta?
• Umieć dobrać poszczególne ćwiczenia oraz
metodycznie ich uczyć ,stopniując natężenie
wysiłku fizycznego
• Dobierać i proponować właściwe ćwiczenia dla
pacjenta,w zależności od jego problemów
zdrowotnych i potrzeb
• Znać problematykę i zasób ćwiczeń
korekcyjnych stosowanych w trakcie lekcji
korygujących wady postawy
Jakie umiejętności powinien
posiadać fizjoterapeuta?
• Umieć dobierać i stosować ćwiczenia dla osób
z różnymi możliwościami lokomocji i
wykonywania wysiłków fizycznych
• Umieć prowadzić naukę jazdy na wózkach
inwalidzkich w różnych warunkach
• Orientować się w problematyce niektórych
dyscyplin sportowych dla osób zdrowych i
dotkniętych inwalidztwem,umieć organizować
zajęcia na turnusach rehabilitacyjnych
• Znać pojęcie kultury fizycznej, jej krótką
genezę oraz lecznicze formy,
a także podstawowe różnice między
kulturą fizyczną, medycyną i rehabilitacją
ruchową.
• Umieć rozwiązywać problemy, które
napotyka w pracy, z korzyścią dla
psychofizycznego zdrowia ćwiczących.
• być w swoim środowisku propagatorem
walorów zdrowotnych i leczniczych kultury
fizycznej.
Pojęcie kultury fizycznej
„Kultura fizyczna jest częścią składową
kultury społeczeństwa, obejmującą
dziedzinę kształtowania fizycznych
uzdolnień człowieka, naukę o wychowaniu
fizycznym, sport, społeczną i osobistą
higienę oraz racjonalną organizację
czynnego wypoczynku".
Współcześnie w skład kultury fizycznej
wchodzą następujące dziedziny:
1.
2.
3.
4.
wychowanie fizyczne,
sport,
rekreacja i turystyka,
Rehabilitacja - lecznicze formy kultury
fizycznej (np. ruch leczniczy).
1. Wychowanie fizyczne
• Wychowanie fizyczne jest częścią
wychowania ogólnego, ukierunkowanego
na stronę fizyczną człowieka w taki
sposób, aby ćwicząc ciało jednocześnie
pielęgnować wartości psychiczne,
doprowadzając do najwyższej
doskonałości fizyczno-psychicznej i
moralnej.
Wychowanie fizyczne
• to forma uczestnictwa w kulturze fizycznej
młodych pokoleń, której celem jest
wspomaganie rozwoju fizycznego,
motorycznego i zdrowia oraz
przygotowanie do „dbałości o ciało", czyli
podtrzymywania i pomnażania tych
właściwości w życiu dorosłym.
• Wychowanie fizyczne W-F, posługując się
wieloma środkami, takimi jak: gimnastyka,
gry i zabawy ruchowe, sport, turystyka i
rekreacja, ma znaczący wpływ na rozwój
ciała i psychiki człowieka:
Wychowanie fizyczne
•
rozwija wolę - konieczność systematycznego
treningu fizycznego, mobilizuje do koncentracji
w czasie współzawodnictwa, walki sportowej,
• rozwija sferę emocjonalną człowieka - przeżycia
związane z przeżywaniem ruchu, przeżycie
sukcesu sportowego czy porażki w nie skażonej
machinacjami walce sportowej, uznanie dla
zwycięzców,
• rozwija intelekt - poznanie przepisów i taktyki gry,
umiejętność obserwacji i rozłożenia sił, np. w
lekkoatletyce, doskonalenie zmysłów przez konkretne
działanie ruchowe (jak np. skok wzwyż czy narciarstwo
alpejskie),
• kształtuje postawy społeczno-moralne - współdziałanie w
wysiłkach sportowych, poszanowanie reguł gry, zasada
uczciwości („fair play"),
• współdziała z wychowaniem estetycznym - piękno ciała
ludzkiego i kompozycja ruchów w gimnastyce, łyżwiarstwie
figurowym
Wychowanie fizyczne spełnia 4
zasadnicze funkcje:
1. Stymulacyjną- pobudzenie rozwoju przez
racjonalne stosowanie bodźców ruchowych,
2. Adaptacyjną – przystosowanie do trudnych
warunków życia,
3. Kompensacyjną – wyrównawcze
przeciwdziałanie ujemnym wpływom
środowiska,
4. Korektywną – poprawę odchyleń od normy.
Ogólne cele i zadania wychowania
fizycznego są następujące:
• harmonijny rozwój ciała ludzkiego,
• doskonalenie psychomotoryki i piękna ruchu,
• kształtowanie charakteru, moralności i woli oraz
cech społecznych,
• upowszechnienie wiedzy w zakresie zagadnień
kultury fizycznej dotyczącej
zdrowia, higieny, korzyści płynących dla zdrowia
z praktycznie stosowanego ruchu
we wszystkich okresach życia człowieka.
Funkcja zdrowotna wychowania
fizycznego.
Wychowanie zdrowotne polega przede wszystkim
na propagowaniu:
• przestrzegania higieny osobistej,
• poszanowania dóbr materialnych kultury
fizycznej i właściwym ich użytkowaniu,
• przestrzegania porządku w otaczającym
środowisku,
• uprawiania różnych form kultury fizycznej,
głównie przez wychowanie fizyczne, w którym
podstawowym środkiem działania jest ćwiczenie
fizyczne.
2.Sport,
• Ćwiczenia fizyczne i gry mające na celu
rozwijanie sprawności fizycznej i dążenie
we współzawodnictwie indywidualnym i
zespołowym do osiągnięcia -jak
najlepszych wyników określane są jako
sport.
• Sport to forma uczestnictwa w kulturze
fizycznej wybranej grupy społeczeństwatzn. osób o odpowiednich
predyspozycjach somatycznomotorycznych.
Celem sportu jest osiągnięcie
maksymalnych wyników w zakresie
sprawności fizycznej i ruchowej
(samorealizacji), na drodze
współzawodnictwa.
Wyróżnia się dwa rodzaje sportu:
1. Kwalifikowany, inaczej sport wyczynowy,
polega na treningu cech fizycznych
potrzebnych do osiągnięcia lepszych - aż do
rekordowych - wyników własnych, klubowych,
krajowych, międzynarodowych,
2. Rekreacyjno – użytkowy polega na uprawianiu
różnych dyscyplin sportowych w celu czynnego
wypoczynku zabawy oraz podniesienia
sprawności ruchowej i utrzymaniu jej przez jak
najdłuższy okres życia. Wysiłek zawodnika
uprawiającego rekreację jest umiarkowany, nie
„za wszelką cenę”.
3.rekreacja i turystyka
• Rekreacja fizyczna [recreatio = tworzyć na
nowo. odtwarzać] jest formą uczestnictwa
w kulturze fizycznej, osób dorosłych (w
wieku produkcyjnym i poprodukcyjnymi,
której przypisuje się szczególne walory
profilaktyczne, a której celem jest odnowa
sił, podtrzymywanie i pomnażanie zdrowia,
sprawności fizycznej oraz urody.
3.rekreacja i turystyka
• Rekreacja fizyczna wiąże się z turystyką
jako formą kontaktu z przyrodą. W
zależności od możliwości sprzętowych,
terenowych i innych może to być turystyka
kajakowa, narciarska itd. Rekreacja
najczęściej odbywa się w warunkach
kontaktu z przyrodą. Ma wielkie znaczenie
dla zdrowia we wszystkich okresach życia.
Sport inwalidzki i rekreacja
inwalidów.
• Sport inwalidzki, odnosząc się do osób o
niepełnej sprawności fizycznej, polega również
na rywalizacji, ale nie za wszelką cenę. Wynik w
sporcie inwalidzkim nie jest celem
bezwzględnym, a ideę tej odmiany sportu
można sprecyzować następująco: „nie
zwycięstwo jednego nad drugim, ale fakt
podjęcia wyzwania i udział w zmaganiach".
• Sport inwalidzki to także sport rekreacyjny
inwalidów. Jest on jednym ze środków
leczniczych kultury fizycznej.
4. Rehabilitacja = lecznicze formy
kultury fizycznej
• Rehabilitacja ruchowa [habilis =
należyty, stosowny, sprawny] jest formą
uczestnictwa w kulturze fizycznej pewnej
części społeczeństwa - tzn. osób
czasowo lub trwale niepełnosprawnych.
Celem rehabilitacji jest przywracanie
lub kompensowanie utraconych wskutek
choroby lub urazu funkcji bądź ubytków
psychomotorycznych.
• Każdy ruch leczniczy jest ćwiczeniem
ruchowym. Ćwiczenia ruchowe są dziś
środkiem leczniczym dla dzieci i osób
dorosłych, które albo są zagrożone
chorobą albo są chore lub
niepełnosprawne.
• Każdy rodzaj schorzenia i jego profilaktyka
wymaga innego rodzaju ćwiczeń, których
dokładny zasób określa kinezyterapia.
• Dwa z powyższych obszarów adresowane
są do ogółu społeczeństwa (wychowanie
fizyczne i rekreacja fizyczna), natomiast
pozostałe dwa do wyselekcjonowanej
części przez los (rehabilitacja) i na
podstawie predyspozycji (sport).
Nie należy także zapominać, że poza
rehabilitacją istnieją działy pozostałych
obszarów przeznaczone dla osób
niepełnosprawnych. Są to wychowanie
fizyczne specjalne, aktywność ruchowa
adaptacyjna i sport inwalidów