Transcript Janusz Korczak
Slide 1
Janusz Korczak
Slide 2
Janusz Korczak,
właściwe nazwisko Henryk Goldszmit,
pseudonim Stary Doktor.
Urodził się 22 lipca 1878r., albo 1879r. w Warszawie. Był lekarzem i pedagogiem. Pochodził
z rodziny zamożnego adwokata pochodzenia żydowskiego. Całe życie Korczaka związane
było z Warszawą. Już jako student medycyny zaczynał interesować się psychiką
i warunkami życiowymi dzieci biednych. Wkrótce podjął działalność społeczną w
Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności. W1903 r. Korczak po skończeniu medycyny
na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął pracę jako lekarz pediatra w szpitalu dziecięcym
w Warszawie. J. Korczak włączył się do działalności Towarzystwa „Pomoc dla Sierot”,
włączył się do starań o budowę domu przystosowanego do potrzeb sierocińca. Objął funkcję
dyrektora Domu Sierot i stał się jego mieszkańcem. Dom Sierot stał się warsztatem
samodzielnej pracy i badań Korczaka. Tam wypracował swój system wychowawczy ,a
wieczorami i nocami pisał dzieła pedagogiczne i powieści. Po odzyskaniu niepodległości
przez Polskę J. Korczak wspólnie z Marią Falską zorganizował zakład opiekuńczy dla dzieci
i sierot z ubogich przedmieść Warszawy. W okresie międzywojennym współpracował z
Polskim Radiem pod pseudonimem Stary Doktor, wygłaszał tam pogadanki o wychowaniu,
których słuchano całymi rodzinami. W 1942r. J. Korczak został zamknięty w getcie z
wychowankami Domu Sierot, odrzucił propozycję ocalenia i w sierpniu 1942 r. został
wywieziony wraz z dziećmi do obozu zagłady w Treblince, gdzie wraz z nimi zginął.
J. Korczak był prekursorem walki o prawa dziecka. Zwracał szczególną uwagę na
nierównoprawną pozycję dzieci w społeczeństwie, ich niewolniczą zależność od dorosłych.
Domagał się uznania dziecka za pełnowartościowego człowieka od chwili narodzin i na
każdym etapie swojego istnienia. Uważał, że dziecko ma prawo być sobą,
być takim, jakim jest.
Slide 3
Działalność literacka Janusza Korczaka.
Janusz Korczak pisał powieści i opowiadania przeznaczone
przede wszystkim dla człowieka dorosłego. Miały one za zadanie
uczulić społeczeństwo na krzywdę dziecka, na brak zrozumienia
dziecięcych problemów przez świat dorosłych i zwrócić uwagę
rodziców na przyczyny ich niepowodzeń w wychowaniu dzieci.
Najbardziej znane to:
- Bobo(1914)
- Spowiedź motyla(1914)
- Feralny tydzień(1914)
- Jak kochać dziecko(1920)
- Prawo dziecka do szacunku(1929)
- Momenty wychowawcze(1919)
- Prawidła życia(1930)
- Pedagogika żartobliwa(1939)
Slide 4
Janusz Korczak stworzył także wiele utworów
literackich, poetyckich, satyry obyczajowe, utwory
dramatyczne, naturalistyczne powieści społeczne,
felietony i pamiętniki:
- Dzieci ulicy (1901)
- Dziecko salonu (1906)
- Koszałki opałki (1905)
- Sam na sam z Bogiem (1922)
- dramat Senat szaleńców (wyst.1931)
Slide 5
W najbardziej twórczym, dojrzałym okresie
życia Janusz Korczak napisał utwory przeznaczone
wyłącznie dla dzieci i młodzieży.
Są to:
- Jośki , Mośki i Srule (1909)
- Józki, Jaśki i Franki (1910)
- Sława(1913)
- Kiedy znów będę mały (1925)
- Bankructwo małego Dżeka (1924)
- Kajtuś czarodziej(1933)
- Król Maciuś pierwszy (1922)
- Król Maciuś na wyspie bezludnej (1923)
Slide 6
Złote myśli
Janusza Korczaka
Slide 7
„Daj dzieciom dobrą wolę
daj wysiłkom ich pomoc,
ich trudom błogosławieństwo.
Ale najłatwiejszą prowadź ich
drogą, ale najpiękniejszą.
A jako prośby mej
zadatek przyjmij jedyny
mój klejnot:
Smutek.
Smutek i pracę.”
Modlitwa wychowawcy
Slide 8
„Dziecko jest pergaminem
szczelnie zapisanym drobnymi
hieroglifami, których część tylko zdołasz odczytać,
a niektóre potrafisz wytrzeć
lub tylko zakreślić
i własną zapełnisz treścią”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 9
„Niekiedy rodzice nie chcą
wiedzieć tego co, wiedzą i widzieć tego, co widzą.”
„Jak kochać dziecko”
Slide 10
„Nierozumną miłością można katować dzieci;
prawo winno je wziąć pod opiekę”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 11
„Dziecko chce aby traktowano je poważnie”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 12
„Dzieci nie będą dopiero, ale już są ludźmi
a nie lalkami,
można przemówić do ich rozumu,
odpowiedzą nam; przemówmy do ich serca
- odczują nas.”
„Prawo dziecka do szacunku”
Slide 13
„Wszystko co osiągnięte tresurą, naciskiem,
przemocą jest nietrwałe, niepewne zawodne”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 14
„Małe dziecko, lekkie, mniej go jest.
Musimy pochylić, zniżyć ku niemu.”
„Prawo dziecka do szacunku”
Slide 15
„Ma dziecko przyszłość, ale ma i przeszłość,
pamięta zdarzenia, wspomnienia ,wiele godzin
najistotniejszych samotnych rozważań.
Nie inaczej niż my pamięta i zapomina, ceni
i lekceważy, logicznie rozumuje - i błądzi,
gdy nie wie. Rozważnie ufa i wątpi”.
„Pisma wybrane”Prawo do szacunku, tom I
Slide 16
„Człowiek dojrzały ma doświadczenie
nieudanych wysiłków, więc pogodził się z losem.
Dziecko chce być dobre.
Jeśli nie umie - naucz, jeśli nie może - pomóż!
Jeśli przy największym wysiłku dozna porażek,
należy tak pobłażać, jak pobłażliwie godzimy się
z naszymi własnymi wadami i nałogami”.
„Pisma wybrane”Jak wychowywać dzieci, tom II
Slide 17
„Wyrazy: dziecko głodne,
dziecko drżące z zimna,
dziecko sierota - można wypowiedzieć chłodno,
ale bez łez nie można być świadkiem naocznym
wielkich niedoli dziecięcych”.
„Pisma wybrane”Niedole dziecięce
Slide 18
„Szacunku dla bieżącej godziny,
dla dnia dzisiejszego. Jak będzie
umiało, gdy nie dajemy żyć dziś
świadomym, odpowiedzialnym życiem?”.
„Pisma wybrane”Prawo do szacunku, tom I
Slide 19
„Są błędy, które popełniać będziesz zawsze,
bo jesteś człowiekiem, nie maszyną”.
„Pisma wybrane”Internat, tom I
Slide 20
„Bądź sobą - szukaj własnej drogi.
Poznaj siebie, zanim zechcesz dzieci poznać.
Zdaj sobie sprawę z tego,
do czego sam jesteś zdolny,
zanim dzieciom poczniesz wykreślać
zakres ich praw i obowiązków.
Ze wszystkich sam jesteś
dzieckiem, które musisz poznać,
wychować i wykształcić przede wszystkim”.
„Pisma wybrane”Internat, tom I
Slide 21
„Dzieci – to przyszli ludzie.
Więc dopiero będą, więc jakby ich jeszcze
nie było. A przecież jesteśmy:
żyjemy, czujemy, cierpimy”.
„Pisma wybrane”Szare dni, tom I
Slide 22
„Umysł dziecka - las, którego
wierzchołki lekko się poruszają,
gałęzie splatają, liście drżąc dotykają”.
„Pisma wybrane”Momenty wychowawcze, tom III
Slide 23
„Gdyby dorośli nas zapytali,
my byśmy niejedno dobrze doradzili.
Przecież my lepiej wiemy, co nam dolega,
przecież my więcej czasu mamy,
żeby patrzeć i myśleć o sobie,
przecież my lepiej siebie znamy,
więcej razem jesteśmy.
Jedno dziecko wiele może nie wiedzieć,
a w gromadzie zawsze się ktoś znajdzie,
co lepiej rozumie”.
„Pisma wybrane”Miłość, tom III
Slide 24
„Żegnamy tych wszystkich, którzy już odeszli
lub niedługo odejdą, aby nie powrócić.
Żegnamy ich przed długą i daleką podróżą.
A imię tej Podróży - Życie.
Wiele razy myśleliśmy nad tym, jak żegnać, jakich rad udzielać.
Niestety słowa biedne są i słabe. Nic wam nie dajemy.
Nie dajemy Boga, bo Go sami odszukać musicie
we własnej duszy, w samotnym wysiłku.
Nie dajemy Ojczyzny, bo ją odnaleźć musicie
własną pracą serca i myśli.
Nie dajemy miłości człowieka, bo nie ma miłości bez przebaczenia,
a przebaczać – to mozół, to trud, który każdy sam musi podjąć.
Dajemy wam jedno:
Tęsknotę za lepszym życiem, którego nie ma,
ale kiedyś będzie, za życiem Prawdy i Sprawiedliwości.
Może ta tęsknota doprowadzi was do Boga, Ojczyzny i Miłości.
Żegnajcie nie zapominajcie.
(Tymi słowami żegnał J.Korczak wychowanków Domu Sierot
opuszczających Zakład w 1919 roku.)
Slide 25
Niniejszą prezentację przygotowano w ramach
przedmiotu
Historia myśli pedagogicznej
Wykładowca: doktor nauk humanistycznych
ROMAN GAWRYCH
DZIĘKUJĘ PAŃSTWU ZA UWAGĘ.
LENA POPEK- nauczycielka Przedszkola Niepublicznego Zgromadzenia
Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego im. „Dzieciątka Jezus”
w Grudziądzu.
Janusz Korczak
Slide 2
Janusz Korczak,
właściwe nazwisko Henryk Goldszmit,
pseudonim Stary Doktor.
Urodził się 22 lipca 1878r., albo 1879r. w Warszawie. Był lekarzem i pedagogiem. Pochodził
z rodziny zamożnego adwokata pochodzenia żydowskiego. Całe życie Korczaka związane
było z Warszawą. Już jako student medycyny zaczynał interesować się psychiką
i warunkami życiowymi dzieci biednych. Wkrótce podjął działalność społeczną w
Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności. W1903 r. Korczak po skończeniu medycyny
na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął pracę jako lekarz pediatra w szpitalu dziecięcym
w Warszawie. J. Korczak włączył się do działalności Towarzystwa „Pomoc dla Sierot”,
włączył się do starań o budowę domu przystosowanego do potrzeb sierocińca. Objął funkcję
dyrektora Domu Sierot i stał się jego mieszkańcem. Dom Sierot stał się warsztatem
samodzielnej pracy i badań Korczaka. Tam wypracował swój system wychowawczy ,a
wieczorami i nocami pisał dzieła pedagogiczne i powieści. Po odzyskaniu niepodległości
przez Polskę J. Korczak wspólnie z Marią Falską zorganizował zakład opiekuńczy dla dzieci
i sierot z ubogich przedmieść Warszawy. W okresie międzywojennym współpracował z
Polskim Radiem pod pseudonimem Stary Doktor, wygłaszał tam pogadanki o wychowaniu,
których słuchano całymi rodzinami. W 1942r. J. Korczak został zamknięty w getcie z
wychowankami Domu Sierot, odrzucił propozycję ocalenia i w sierpniu 1942 r. został
wywieziony wraz z dziećmi do obozu zagłady w Treblince, gdzie wraz z nimi zginął.
J. Korczak był prekursorem walki o prawa dziecka. Zwracał szczególną uwagę na
nierównoprawną pozycję dzieci w społeczeństwie, ich niewolniczą zależność od dorosłych.
Domagał się uznania dziecka za pełnowartościowego człowieka od chwili narodzin i na
każdym etapie swojego istnienia. Uważał, że dziecko ma prawo być sobą,
być takim, jakim jest.
Slide 3
Działalność literacka Janusza Korczaka.
Janusz Korczak pisał powieści i opowiadania przeznaczone
przede wszystkim dla człowieka dorosłego. Miały one za zadanie
uczulić społeczeństwo na krzywdę dziecka, na brak zrozumienia
dziecięcych problemów przez świat dorosłych i zwrócić uwagę
rodziców na przyczyny ich niepowodzeń w wychowaniu dzieci.
Najbardziej znane to:
- Bobo(1914)
- Spowiedź motyla(1914)
- Feralny tydzień(1914)
- Jak kochać dziecko(1920)
- Prawo dziecka do szacunku(1929)
- Momenty wychowawcze(1919)
- Prawidła życia(1930)
- Pedagogika żartobliwa(1939)
Slide 4
Janusz Korczak stworzył także wiele utworów
literackich, poetyckich, satyry obyczajowe, utwory
dramatyczne, naturalistyczne powieści społeczne,
felietony i pamiętniki:
- Dzieci ulicy (1901)
- Dziecko salonu (1906)
- Koszałki opałki (1905)
- Sam na sam z Bogiem (1922)
- dramat Senat szaleńców (wyst.1931)
Slide 5
W najbardziej twórczym, dojrzałym okresie
życia Janusz Korczak napisał utwory przeznaczone
wyłącznie dla dzieci i młodzieży.
Są to:
- Jośki , Mośki i Srule (1909)
- Józki, Jaśki i Franki (1910)
- Sława(1913)
- Kiedy znów będę mały (1925)
- Bankructwo małego Dżeka (1924)
- Kajtuś czarodziej(1933)
- Król Maciuś pierwszy (1922)
- Król Maciuś na wyspie bezludnej (1923)
Slide 6
Złote myśli
Janusza Korczaka
Slide 7
„Daj dzieciom dobrą wolę
daj wysiłkom ich pomoc,
ich trudom błogosławieństwo.
Ale najłatwiejszą prowadź ich
drogą, ale najpiękniejszą.
A jako prośby mej
zadatek przyjmij jedyny
mój klejnot:
Smutek.
Smutek i pracę.”
Modlitwa wychowawcy
Slide 8
„Dziecko jest pergaminem
szczelnie zapisanym drobnymi
hieroglifami, których część tylko zdołasz odczytać,
a niektóre potrafisz wytrzeć
lub tylko zakreślić
i własną zapełnisz treścią”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 9
„Niekiedy rodzice nie chcą
wiedzieć tego co, wiedzą i widzieć tego, co widzą.”
„Jak kochać dziecko”
Slide 10
„Nierozumną miłością można katować dzieci;
prawo winno je wziąć pod opiekę”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 11
„Dziecko chce aby traktowano je poważnie”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 12
„Dzieci nie będą dopiero, ale już są ludźmi
a nie lalkami,
można przemówić do ich rozumu,
odpowiedzą nam; przemówmy do ich serca
- odczują nas.”
„Prawo dziecka do szacunku”
Slide 13
„Wszystko co osiągnięte tresurą, naciskiem,
przemocą jest nietrwałe, niepewne zawodne”.
„Jak kochać dziecko”
Slide 14
„Małe dziecko, lekkie, mniej go jest.
Musimy pochylić, zniżyć ku niemu.”
„Prawo dziecka do szacunku”
Slide 15
„Ma dziecko przyszłość, ale ma i przeszłość,
pamięta zdarzenia, wspomnienia ,wiele godzin
najistotniejszych samotnych rozważań.
Nie inaczej niż my pamięta i zapomina, ceni
i lekceważy, logicznie rozumuje - i błądzi,
gdy nie wie. Rozważnie ufa i wątpi”.
„Pisma wybrane”Prawo do szacunku, tom I
Slide 16
„Człowiek dojrzały ma doświadczenie
nieudanych wysiłków, więc pogodził się z losem.
Dziecko chce być dobre.
Jeśli nie umie - naucz, jeśli nie może - pomóż!
Jeśli przy największym wysiłku dozna porażek,
należy tak pobłażać, jak pobłażliwie godzimy się
z naszymi własnymi wadami i nałogami”.
„Pisma wybrane”Jak wychowywać dzieci, tom II
Slide 17
„Wyrazy: dziecko głodne,
dziecko drżące z zimna,
dziecko sierota - można wypowiedzieć chłodno,
ale bez łez nie można być świadkiem naocznym
wielkich niedoli dziecięcych”.
„Pisma wybrane”Niedole dziecięce
Slide 18
„Szacunku dla bieżącej godziny,
dla dnia dzisiejszego. Jak będzie
umiało, gdy nie dajemy żyć dziś
świadomym, odpowiedzialnym życiem?”.
„Pisma wybrane”Prawo do szacunku, tom I
Slide 19
„Są błędy, które popełniać będziesz zawsze,
bo jesteś człowiekiem, nie maszyną”.
„Pisma wybrane”Internat, tom I
Slide 20
„Bądź sobą - szukaj własnej drogi.
Poznaj siebie, zanim zechcesz dzieci poznać.
Zdaj sobie sprawę z tego,
do czego sam jesteś zdolny,
zanim dzieciom poczniesz wykreślać
zakres ich praw i obowiązków.
Ze wszystkich sam jesteś
dzieckiem, które musisz poznać,
wychować i wykształcić przede wszystkim”.
„Pisma wybrane”Internat, tom I
Slide 21
„Dzieci – to przyszli ludzie.
Więc dopiero będą, więc jakby ich jeszcze
nie było. A przecież jesteśmy:
żyjemy, czujemy, cierpimy”.
„Pisma wybrane”Szare dni, tom I
Slide 22
„Umysł dziecka - las, którego
wierzchołki lekko się poruszają,
gałęzie splatają, liście drżąc dotykają”.
„Pisma wybrane”Momenty wychowawcze, tom III
Slide 23
„Gdyby dorośli nas zapytali,
my byśmy niejedno dobrze doradzili.
Przecież my lepiej wiemy, co nam dolega,
przecież my więcej czasu mamy,
żeby patrzeć i myśleć o sobie,
przecież my lepiej siebie znamy,
więcej razem jesteśmy.
Jedno dziecko wiele może nie wiedzieć,
a w gromadzie zawsze się ktoś znajdzie,
co lepiej rozumie”.
„Pisma wybrane”Miłość, tom III
Slide 24
„Żegnamy tych wszystkich, którzy już odeszli
lub niedługo odejdą, aby nie powrócić.
Żegnamy ich przed długą i daleką podróżą.
A imię tej Podróży - Życie.
Wiele razy myśleliśmy nad tym, jak żegnać, jakich rad udzielać.
Niestety słowa biedne są i słabe. Nic wam nie dajemy.
Nie dajemy Boga, bo Go sami odszukać musicie
we własnej duszy, w samotnym wysiłku.
Nie dajemy Ojczyzny, bo ją odnaleźć musicie
własną pracą serca i myśli.
Nie dajemy miłości człowieka, bo nie ma miłości bez przebaczenia,
a przebaczać – to mozół, to trud, który każdy sam musi podjąć.
Dajemy wam jedno:
Tęsknotę za lepszym życiem, którego nie ma,
ale kiedyś będzie, za życiem Prawdy i Sprawiedliwości.
Może ta tęsknota doprowadzi was do Boga, Ojczyzny i Miłości.
Żegnajcie nie zapominajcie.
(Tymi słowami żegnał J.Korczak wychowanków Domu Sierot
opuszczających Zakład w 1919 roku.)
Slide 25
Niniejszą prezentację przygotowano w ramach
przedmiotu
Historia myśli pedagogicznej
Wykładowca: doktor nauk humanistycznych
ROMAN GAWRYCH
DZIĘKUJĘ PAŃSTWU ZA UWAGĘ.
LENA POPEK- nauczycielka Przedszkola Niepublicznego Zgromadzenia
Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego im. „Dzieciątka Jezus”
w Grudziądzu.