Transcript „My z niego wszyscy . . . „ Zygmunt Krasiński 27 września 2014 roku Pamiętamy o 75.
Slide 1
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 2
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 3
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 4
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 5
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 6
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 7
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 8
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 9
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 2
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 3
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 4
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 5
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 6
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 7
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 8
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.
Slide 9
„My z niego wszyscy . . . „
Zygmunt Krasiński
27 września
2014 roku
Pamiętamy o 75. rocznicy
powstania Polskiego Państwa Podziemnego
i jego bohaterach.
75 lat temu, 27 września 1939 roku,
w oblężonej przez wojska niemieckie Warszawie
zaczęto tworzyć Polskie Państwo Podziemne*.
Państwo Podziemne –
jest to państwo, które
posiada urzędy, sądy,
szkoły, siły zbrojne,
lecz działają one
w warunkach okupacji,
czyli zajęcia terytorium
tego państwa
przez obce wojska.
Pomimo zajęcia terytorium państwa polskiego przez wojska
niemieckie, Polacy nie zrezygnowali z dalszej walki z najeźdźcą.
Tworzyli tajne, nielegalne dla władz okupacyjnych* organizacje
wojskowe. Spośród nich najliczniejszą była Armia Krajowa
[w skrócie AK].
Opaska noszona przez żołnierzy AK
podczas powstania warszawskiego
W skład Armii Krajowej
[14 II 1942 – 19 I 1945] wszedł
Związek Walki Zbrojnej
i wiele mniejszych organizacji
wojskowych.
Najważniejszym celem AK było jawne
wystąpienie przeciwko okupantowi
niemieckiemu w najbardziej
sprzyjającym momencie wojny.
Taki moment nastąpił 1 VIII 1944 roku,
kiedy wybuchło w Warszawie
powstanie.
Kiedy wojska radzieckie
dotarły do przedmieść
Warszawy, z rozkazu
dowódcy AK,
gen. Tadeusza
Komorowskiego
[pseud. Bór] wybuchło
w stolicy 1 sierpnia 1944
roku powstanie. Słabo
uzbrojonym żołnierzom
polskim udało się
opanować część
lewobrzeżnej Warszawy.
Trwający 63 dni zryw
został brutalnie stłumiony
przez okupanta
niemieckiego.
W trakcie walk o niemal
każdą kamienicę poległo
lub zaginęło ok. 16 tys.
powstańców i ok. 180 tys.
cywilów. Z rozkazu Adolfa
Hitlera Warszawę
zrównano z ziemią.
Czerwoną linią są zaznaczone na mapie
tereny kontrolowane przez powstańców
w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku.
Pomnik Małego
Powstańca znajduje się
w Warszawie
u zbiegu ulic Podwale
i Wąski Dunaj,
przy zewnętrznym
murze obronnym
Starego Miasta
w Warszawie.
Upamiętnia
najmłodszych uczestników
powstania warszawskiego,
którzy nierzadko
wykazywali się większą
odwagą i sprytem
niż niejeden dorosły.
Pomnik
Małego Powstańca
Inną niż walka
formą oporu przeciwko
okupantowi
niemieckiemu był
mały sabotaż,
stosowany przede
wszystkim przez
harcerzy z Szarych
Szeregów.
Polaku, pracuj powoli,
pracujesz dla okupanta!
W ramach małego sabotażu
umieszczano na murach hasła i rysunki
patriotyczne lub ośmieszające władze okupacyjne,
zastępowano flagi niemieckie polskimi,
rozpylano w kinach niemieckich gazy łzawiące.
Armią Krajową dowodził Komendant Główny,
podlegający Naczelnemu Wodzowi Polskich
Sił Zbrojnych. Władze polskie przeniosły
swoją siedzibę z, zajętej przez wojska
niemieckie, Warszawy najpierw do Francji,
a potem do Wielkiej Brytanii.
Zdjęcie
Komendanta
Głównego AK
Naszywka noszona przez żołnierzy
Polskich Sił Zbrojnych poza granicami
Polski na rękawach kurtek i płaszczy.
Imię
i nazwisko
Pseudonim
Stopień
wojskowy
Okres
dowodzenia
Michał
Karaszewicz
– Tokarzewski
Torwid
generał dywizji
27 IX 1939 –
III 1940
Kazimierz
Sosnkowski
Godziemba
generał
broni
III 1940 –
18 VI 1940
Stefan
Rowecki
Grot
generał dywizji
18 VI 1940 –
30 VI 1943
Tadeusz
Komorowski
Bór
generał dywizji
lipiec 1943 –
2 X 1944
Leopold
Okulicki
Niedźwiadek
generał brygady
3 X 1944 –
19 I 1945
Po II wojnie światowej przywódcy Polskiego Państwa
Podziemnego, a wśród nich gen. Leopold Okulicki
„Niedźwiadek” – ostatni Komendant Główny AK,
stanęli przed sądem radzieckim. Zarzucano im
nielegalną i zbrodniczą działalność oraz ukarano
więzieniem. Niektórzy nie przeżyli okresu odbywania
kary.
gen. Leopold
Okulicki
„Niedźwiadek”
Po zamknięciu przez władze okupacyjne
szkół średnich i wyższych Polacy zaczęli
organizować tajne nauczanie, zwane
tajnymi kompletami. Obejmowało ono
wszystkie etapy edukacji,
od szkoły podstawowej po studia wyższe.
Lekcja języka polskiego
podczas tajnych kompletów
Tajne nauczanie było
bezwzględnie zwalczane
przez okupanta
niemieckiego. Groziła
za nie wywózka do obozu
koncentracyjnego. Mimo to
dzieci chętnie uczyły się
i osiągały bardzo dobre
wyniki w nauce.