Slide 1

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 2

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 3

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 4

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 5

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 6

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 7

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 8

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 9

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 10

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 11

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 12

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska


Slide 13

Walka z nałogiem
Uzależnienie nikotynowe

Sposobów na rzucanie palenia jest mniej więcej tyle
co osób, które kiedykolwiek próbowały wyjść z tego
nałogu. Jedni mają silną wolę, inni korzystają z odkryć
medycyny farmakologicznej.
Każda z tych metod jest skuteczna jeśli tylko pozwoli
rozstać się z paleniem.

Profilaktyka uzależnienia od nikotyny.

Nikotynizm to problem
społeczny, zatem walka z nim
leży w interesie zdrowia publicznego
i jest podejmowana w formie
profilaktyki ogólnospołecznej.
Profilaktyka zespołu uzależnienia
od nikotyny odbywa się
w trzech fazach.

Profilaktykę pierwszej fazy,
czyli zapobieganie rozwojowi uzależnienia

Profilaktyka pierwszej fazy oznacza edukację,
wychowanie, formowanie odpowiednich postaw,
sądów, stereotypów i skryptów postępowania.
Profilaktyka ta należy do powinności wszystkich:
rodziców i opiekunów, nauczycieli, psychologów,
duchownych, pracowników służby zdrowia, w tym
oczywiście do lekarzy

Profilaktykę drugiej fazy,
czyli zapobieganie w grupach ryzyka rozwoju
Profilaktyka drugiej fazy, czyli specjalne oddziaływanie
na osoby niepalące, szczególnie zagrożone nikotynizmem.
Istnieją bowiem grupy społeczne, w których narażenie
młodego pokolenia na ryzyko rozwoju nikotynizmu jest
bardzo duże.
Do grupy ryzyka uzależnienia od nikotyny należą
osoby: z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami
zachowania, zaburzoną osobowością, tzw. marginesu
społecznego związanego z patologią społeczną,
wychowywane w Domach Dziecka, związane z grupami
przestępczymi, zagrożone ubóstwem.

Profilaktykę trzeciej fazy,
czyli leczenie samego zespołu od nikotyny.
Profilaktyka trzeciej fazy
oznacza leczenie uzależnienia
od nikotyny i zapobieganie jego
nawrotom.
Według Stahla 70%
palaczy deklaruje chęć rzucenia
palenia, około 30% podejmuje
taką próbę, a zaledwie kilka
procent uzyskuje
długotrwałą abstynencję.
Dane te budzą duży
niepokój z powodu małej
skuteczności terapii.

Profilaktyka trzeciej fazy obejmuje następujące
metody:
-autoterapię, czyli zaprzestanie palenie przez chorego bez
wspomagania farmakologicznego lub psychoterapeutycznego,
-minimalną interwencję antynikotynową,
-psychoterapię behawioralno-poznawczą,
-farmakoterapię.

Motywacja
Decyzja o rzuceniu będzie
dojrzewała stopniowo. W zależności od
stopnia uzależnienia i osobowości, ten
proces trwa dni, tygodnie, a nawet całe
miesiące. Istnieje lista 11 punktów
autorstwa dr Nine Schneider
z Uniwersytetu w Los Angeles.
Odpowiadając na pytania można
dowiedzieć się jak silna jest motywacja
do rzucenia palenia. Czym częściej
udzielona zostanie odpowiedź “TAK ,
tym łatwiej przyjdzie pożegnanie się
z nałogiem.

Lista 11 punktów autorstwa dr Nine
Schneider z Uniwersytetu w Los Angeles
•

Czy chcesz rzucić palenie?

•
•
•
•

Czy znajdujesz chociaż jeden powód do rzucenia?
Czy podejmowałeś(aś) już próby rzucenia palenia?
Czy wiesz w jakich sytuacjach palisz najczęściej i dlaczego to robisz?
Czy możesz liczyć na pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych itp. w
momencie rzucania palenia?
Czy członkowie Twojej rodziny są osobami niepalącymi?
Czy w miejscu, w którym pracujesz nie pali się?
Czy Twoja praca i tryb życia, jaki prowadzisz są zadawalające?
Czy orientujesz się, gdzie i w jaki sposób szukać pomocy, gdyby wystąpił
problem z utrzymaniem abstynencji?
Czy wiesz, na jakie pokusy i trudności będziesz narażony(a) w okresie
abstynencji?
Czy wiesz, w jaki sposób samemu poradzić sobie w sytuacjach
kryzysowych?

•
•
•
•
•
•

Od czego zacząć?
Kontrola i stopniowe zmiany :
•
Wyznacz w domu tylko jedno miejsce do palenia
• Skończ z kupowaniem papierosów całymi kartonami
• Przestań palić przy dzieciach i innych osobach, które nie palą
• Nie pal automatycznie. Gdy poczujesz ochotę - odczekaj parę minut
• Obserwuj swoje zachowanie gdy wyciągasz z paczki kolejnego papierosa
• Nie pal gdy masz zajęte ręce (przy komputerze, podczas prac ogrodowych)
• Nie pal przed śniadaniem i bezpośrednio po skończonym posiłku
• Staraj się nie palić kiedy na kogoś czekasz, lub stoisz na przystanku.
• Nie pal podczas oglądania telewizji, czytania, albo rozmowy przez telefon
• Każdego dnia opóźniaj zapalenie pierwszego papierosa i nie pal przed
snem

Jak powinny wyglądać pierwsze dni bez
nikotyny ?
W pierwszych dniach bez papierosa najlepiej, na ile to
możliwe, zmienić otoczenie oraz tryb dnia. Unikać osób palących,
zadymionych pomieszczeń i tych w których zwykliśmy palić. Unikać
także czynności, przy których sięgaliśmy po papierosa.
Jeśli do tej pory popielniczki i zapalniczki nie zostały
pochowane to czym prędzej ściągnij je z widoku.
Wskazane jest picie dużej ilości wody mineralnej i soków
owocowych. Warto wprowadzić do swojej codziennej diety więcej
tłuszczów roślinnych i potraw rybnych. Nie powinno tez zabraknąć
świeżych i soczystych owoców oraz surówek warzywnych.
Skoro już nie palisz, jest to świetna okazja by odwiedzić
dentystę. Zrób przegląd swojego uzębienia, nie opieraj się by
usunąć z nich kamień i tytoniowy osad.
Postaraj się nie pić wysokoprocentowych trunków. Po pierwsze
alkohol osłabia silną wolę. Po drugie, jego spożywanie jest zapewne
jedną z tych sytuacji, której towarzyszył papieros.

Mechanizmy obronne
Mechanizmy obronne to pojęcie używane we współczesnej
psychologii, oznaczające nawykowe i nieuświadomione procesy radzenia
sobie z wewnętrznymi konfliktami. Aby zmniejszyć frustrację i poczucie winy
z tytułu palenia, próbujemy uchronić naszą osobowość poprzez stosowanie
różnego rodzaju “sztuczek”.

Mechanizmy obronne palacza:
-zaprzeczenie – ignorowanie negatywnych konsekwencji palenia
Przykład: Wiem, ze palenie powoduje raka płuc i inne choroby, ale mi się to nie zdarzy

-racjonalizacja palenia jako środek do wyższego dobra.
Przykład: Kiedy nie palę staję się nerwowy i więcej jem. Lepiej palić niż przytyć i być nerwowym.

-eufemizmy – operowanie mniej negatywnymi nazwami podczas rozmowy o
paleniu
Przykład: Idę sobie puścić dymka. Zapalę sobie papierosika

-porównania – porównywanie naszego nałogu z jeszcze gorszymi nałogami
innych ludzi
Przykład: Palę tylko pół paczki dziennie, niektórzy palą kilka razy więcej i do tego piją i zażywają narkotyki.

-rozmycie odpowiedzialności – dzielenie się winą z innymi
Przykład: Gdyby szef nie tworzył tak napiętej atmosfery w pracy, na pewno bym nie paliła.

Koniec
Ewa Leśnowolska