Ryby – zwierzęta wodne Autor: Patryk S. Osiąga długość do 1,5 m i masę do około 10 kg.
Download ReportTranscript Ryby – zwierzęta wodne Autor: Patryk S. Osiąga długość do 1,5 m i masę do około 10 kg.
Slide 1
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 2
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 3
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 4
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 5
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 6
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 7
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 8
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 9
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 10
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 2
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 3
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 4
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 5
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 6
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 7
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 8
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 9
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna
Slide 10
Ryby – zwierzęta wodne
Autor: Patryk S.
Osiąga długość do 1,5 m i masę do
około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są
rzadkie. Notowany rekord masy
wynosił 35 kg[5]. Ciało szczupaka
pospolitego jest spłaszczone,
opływowe. Głowa wydłużona, ze
zwężającymi się szczękami i bardzo
szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby
szczupaka na żuchwie są skierowane
do środka i bardzo ostre, szczęka jest
ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby
występują na kości podniebiennej,
kościach międzyszczękowych,
lemieszu, kości gnykowej oraz łukach
skrzelowych. Łuski są dosyć małe,
owalne, mocno osadzone w skórze.
Największa ryba
słodkowodna Europy.
Osiąga długość ponad 2 m
i masę ciała ponad 100 kg
(maksymalnie 5 m i wagę
306 kg)[4]. Ciało długie
pozbawione łusek, głowa
duża, otwór gębowy duży
silnie uzębiony. Nad górną
szczęką znajdują się dwa
długie, a pod dolną cztery
krótkie wąsy. Płetwa
grzbietowa jest silnie
zredukowana, posiada
tylko 3-5 promieni,
natomiast płetwa
odbytowa jest bardzo
długa i sięga prawie do
zaokrąglonej płetwy
ogonowej. Ogon bardzo
długi, stanowi 3/5
długości ciała. Oczy małe,
nozdrza zakończone
krótkimi mięsistymi
rurkami.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4
kg.Ciało wysokie, bocznie spłaszczone.
Łuski małe, ktenoidalne, mocno
osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe
zakończone ostrymi kolcami, a ich górna
krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy
duży, przedni, tylna krawędź szczęki
sięga do oka.
Grzbiet ciemnoszary do
oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze .
Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych,
ciemnych smug, brzuch biały lub
wchodzący w czerwonawy kolor o
srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa
grzbietowa szara z ciemną plamą w
tylnej części, druga płetwa
zielonkaszara, lekko przezroczysta,
płetwy piersiowe żółtawoszare,
pozostałe płetwy jaskrawoczerwone.
Pstrąg – zwyczajowa nazwa kilku
drapieżnych ryb z rodziny łososiowatych
(Salmonidae), zasiedlających słodkie wody o
bystrym prądzie, zwłaszcza górne odcinki
rzek. Grupa ta obejmuje blisko spokrewnione
gatunki i podgatunki ryb katadromicznych i
anadromicznych, mające oliwkowobrunatny
grzbiet, boki złotawe z czarnymi plamkami i
srebrzysty brzuch. W krajach anglosaskich
określane są nazwą trout, a w
niemieckojęzycznych – Die Forelle. W języku
polskim formy wędrowne tych samych
gatunków lub podgatunków określane są
zazwyczaj jako "trocie". Pstrągi są cenionymi
rybami konsumpcyjnymi. Są hodowane w
gospodarstwach rybackich, wprowadzane do
rzek i jezior. Przez wędkarzy są uważane za
atrakcyjne ryby sportowe. Od nazwy tej
grupy ryb pochodzi nazwa jednej z tzw. krain
rybnych rzek – kraina pstrąga.
Rekiny osiągają
długość od 0,15 m do
20 m, a masę ciała
nawet do 12 ton.
Najgroźniejsze
gatunki, Np. żarłacz
biały czy tygrysi
posiadają ostre i
spiczaste zęby,
ułożone w szeregi,
stopniowo zużywane i
zastępowane nowymi.
Inne gatunki mogą
mieć również
postrzępiony brzeg
zębów. Ich szkielet
zbudowany jest z
chrząstki. Nie
posiadają pęcherza
pławnego i gdyby
przestały pływać,
opadłyby na dno
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy
ciała i do 82 cm długości.
Rekordowy okaz złowiony w 1912
w Finlandii ważył 11,5 kg. Ciało
silnie wygrzbiecone oraz bocznie
spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo
usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy
dolny, tworzy charakterystyczny,
wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii
bocznej powyżej 50 łusek. W
płetwie odbytowej powyżej 23
promieni, w płetwie grzbietowej 910 miękkich promieni. Grzbiet
leszcza jest ciemny, z zielonkawym
odcieniem, brzuch białawy, płetwy
szaroniebieskie, jego boki zaś u
młodych osobników srebrzyste, z
wiekiem często uzyskują złotawy
połysk.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i
wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od
samic i osiągają długość do 60 cm (tzw.
sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Największego węgorza w Polsce złowiono
w 1994 roku na Jeziorze Jaśkowickim i
ważył on 6,43 kg[4]. Ciało wydłużone,
wężowate, w przekroju poprzecznym
prawie okrągłe. Skóra węgorza pokryta
jest grubą warstwą śluzu. Łuski są
drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone.
Linia boczna dobrze rozwinięta. Otwór
gębowy końcowy, silnie uzębiony
sięgający tylnej krawędzi oka. Otwór
skrzelowy kończy się tuż przed nasadą
płetw piersiowych. Płetwa grzbietowa i
odbytowa połączone są z płetwą
ogonową. Nie ma płetw brzusznych. U
osobników wędrujących na tarło znacznie
powiększają się oczy.
Ubarwienie grzbietu ciemnoszarozielone,
czasem niemal całkowicie czarne, boki
jaśniejsze, brzuch szarawo- lub
żółtawobiaławy.
Długość 50–75 cm i waga 6-8kg , maksymalnie
120 cm (masa ciała do 12 kg). Długie,
wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało.
Brzuch lekko zaokrąglony, za płetwami brzusznymi
biegnie pozbawiony łusek kil. Głowa spiczasta,
oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór
gębowy sięgający poza przednią krawędź oka.
Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu
garbikowate zgrubienie, chowające się we
wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64–76
wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11
promieni, w odbytowej 15–18. Krawędź płetwy
odbytowej głęboko sierpowato wcięta, płetwy
piersiowe ostro zakończone, płetwa grzbietowa
stosunkowo wysoka. Zęby gardłowe dwurzędowe.
Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z
stalowoniebieskim połyskiem. Boki jaśniejsze,
żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała.
Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są
czerwonawe, pozostałe
Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna