WYNALAZKI XIX WIEKU Radio Radio – dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych. Za wynalazcę radia uważa się powszechnie Guglielmo Marconiego. Syn.
Download ReportTranscript WYNALAZKI XIX WIEKU Radio Radio – dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych. Za wynalazcę radia uważa się powszechnie Guglielmo Marconiego. Syn.
WYNALAZKI XIX WIEKU Radio Radio – dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych. Za wynalazcę radia uważa się powszechnie Guglielmo Marconiego. Syn włoskiego inwestora z Lombardii rozpoczął doświadczenia z przesyłaniem i odbiorem fal radiowych w roku 1894. Pracując w amatorskich warunkach – i częściowo w tajemnicy przed ojcem – uzyskał we wrześniu 1895 roku łączność radiową na odległość 1 kilometra. Nie widząc zainteresowania swoim wynalazkiem we Włoszech, wyjechał w lutym 1896 do Anglii. Z pomocą krewnych (matka Guglielma, Annie była Irlandką) trafił do naczelnego inżyniera Poczty Brytyjskiej. 27 lipca 1896 roku zainstalowano sprzęt nadawczy na dachu Poczty Głównej w Londynie. Odbiornik z drukarką Morse'a umieszczono na dachu odległego o kilometr budynku. Sam Guglielmo operował kluczem telegraficznym, a widzowie przy drukarce mogli odczytać przekazywany tekst. Zdarzenie to uznane zostało za pierwszą publiczną próbę radia. Następnie, w roku 1899 odbyła się próba przekazu sygnału przez kanał La Manche. Jeszcze później, w roku 1901 przekazano wiadomość przez Ocean Atlantycki z Kanada do Anglii. Pierwszym sygnałem, który przesłano przez Atlantyk była litera „S„ alfabetu Morse’ a. Samolot Samolot – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), utrzymujący się w powietrzu dzięki wytwarzanej sile nośnej za pomocą nieruchomych, w danych warunkach względem statku, skrzydeł. Ciąg potrzebny do utrzymania prędkości w locie poziomym wytwarzany jest przez jeden lub więcej silników. Ludzie w zamierzchłych czasach myśleli o lataniu. Na podstawie obserwacji ptaków Leonardo da Vinci (14521519) zaprojektował pierwszą Lotnie. Pionierzy latania tacy jak Niemiec Otto Lilienthal (1848-1896) udowodnili, że szybowiec może wynieść człowieka w powietrze. Czajnik elektryczny Czajnik elektryczny – urządzenie do gotowania wody za pomocą energii elektrycznej. Pierwszy czajnik elektryczny powstał w 1891 roku i został wyprodukowany przez firmę Carpenter Electric Company of. St. Paul z Minnesoty. Pierwsze takie czajniki gotowały wolno oraz posiadały niewymienialne elementy grzewcze umieszczone w podstawach. Obecnie czajniki elektryczne gotują wodę bardzo szybko i nie powodują dużych kosztów eksploatacji. Niemniej jednak posiadają one dużą moc (zwykle ok. 2000-2200 W chociaż zdarzają się nawet do 3000 W) i używając ich należy zwrócić uwagę na to, czy instalacja elektryczna jest dostosowana do takich obciążeń, gdyż często powodują one zadziałanie bezpieczników lub wyłączników instalacyjnych. Karabin maszynowy Karabin maszynowy – samoczynna , zespołowa broń palna strzelająca amunicją karabinową o kalibrze do 20 mm. Karabiny maszynowe bardzo często są zasilane taśmą nabojową, gdzie umieszczona jest amunicja. W 1862 roku powstał pierwszy nadający się do użytku w praktyce karabin maszynowy, który skonstruował Richard Gatling; Hiram Stevens Maxim w 1883 roku zbudował pierwszy karabin maszynowy w pełni automatyczny. Początkowo była to broń defensywna, dopiero wprowadzone ręczne karabiny maszynowe nadawały się do działań zaczepnych, mógł je bowiem obsługiwać jeden żołnierz. Zasada działania polega na krótkim odrzucie lufy lub zdecydowanie częściej długim odrzucie lufy albo odprowadzaniu części gazów prochowych przez specjalny otwór w lufie i przewód gazowy. ta ostania metoda współcześnie dominuje. Chłodzenie zapewniała ciecz (starsze konstrukcje), obecnie stosuje się chłodzenie powietrzem i łatwo wymienne lufy. Gramofon Gramofon – urządzenie do odtwarzania dźwięku zapisanego na płytach gramofonowych. W Polsce często mylnie nazywany adapterem. Gramofon wyewoluował z fonografu i odziedziczył jego zasadę działania. Nośnikiem informacji jest obracająca się płyta z wyżłobionym spiralnym rowkiem, w którym prowadzona jest igła. Drgania igły przetwarzane są we wkładce na impulsy elektryczne. W innych, znacznie nowszych rozwiązaniach konstrukcyjnych zamiast igły stosuje się promień lasera. Rewolwer Rewolwer – wielostrzałowa broń powtarzalna, w której funkcję magazynka niewymiennego spełnia obrotowy bęben z kilkoma komorami nabojowymi. Rewolwer został wynaleziony w 1835r. Przez Samuela Colta. Pierwsza udana konstrukcja rewolweru autorstwa Colta umożliwiała obrót i ustalenie bębna we właściwej pozycji poprzez odciągnięcie kurka. W wyniku obrotu bębna wokół osi równoległej do osi lufy, poszczególne komory nabojowe ustawiają się kolejno na przedłużeniu osi lufy. Po odpaleniu spłonki naboju za pomocą kurka, pocisk opuszcza komorę nabojową w bębnie, przedostając się do lufy i następnie wylatując z niej. Żelazko elektryczne Żelazko elektryczne – urządzenie służące do prasowania, czyli wygładzania tkaniny za pomocą wysokiej temperatury i nacisku. Prasowanie działa, gdyż pod wpływem temperatury rozluźniają się więzy w cząsteczkach polimerów tworzących włókna tkaniny. Kiedy włókna są gorące, rozprostowują się pod naciskiem żelazka i zachowują kształt po ochłodzeniu. Niektóre tkaniny jak np. bawełna wymagają też zastosowania wody. Żelazko elektryczne zostało wynalezione w 1882 r. przez Henriego Seelyiego. Żelazko na węgiel drzewny Wieczne pióro Wieczne pióro — przyrząd do pisania na papierze, w którym materiałem pisarskim jest płynny atrament, spływający pod wpływem siły grawitacji przez kapilarę do metalowej końcówki zwanej stalówką. Zostało wynalezione przez Lewisa Edsona Watermana w 1884r. Obecnie wieczne pióra są rzadziej używane ze względu na swoją cenę. Długopisy są o wiele tańsze w produkcji , jednak przez wiele osób są cenione ze względu na mniejsze zmęczenie dłoni osoby piszącej (pióro wymaga mniejszego nacisku niż tradycyjny długopis) oraz ze względu na większą estetykę kreślonych znaków. Dynamit Dynamit – materiał wybuchowy wynaleziony przez Alfreda Nobla opatentowany w 1867 roku. Początkowo zawierał 75% nitrogliceriny i 25% ziemi okrzemkowej. Wykorzystanie tego ostatniego składnika i wytworzenie dynamitu było właściwie dziełem przypadku - ziemia okrzemkowa zwykle służyła do uszczelniania metalowych naczyń, w których przechowywano alkoholowy roztwór nitrogliceryny. Ziemia okrzemkowa nasycona nitrogliceryną ma ciastowatą konsystencję i można ją rolować w laski bez ryzyka przedwczesnego wybuchu. Nowoczesny dynamit zawiera ok. 10% nitrogliceryny, a pozostałymi składnikami użytymi w jego produkcji mogą być: materiał porowaty, materiał palny oraz substancje wybuchowe. Materiał wybuchowy typowo owinięty jest osłonką warstwową, posiada spłonkę, lont, a dodatkowe laski dynamitu przymocowane są taśmami. A. Materiał porowaty, nitrogliceryna, materiał palny, nitroceluloza i azotan amonu B. Ochronna warstwa otaczająca materiał wybuchowy C. Spłonka D. Lont E. Paski metalu utrzymujące laski dynamitu Źródła – tekst i grafika http://pl.wikipedia.org/wiki/Radio http://pl.wikipedia.org/wiki/Samolot http://pl.wikipedia.org/wiki/Czajnik_elektryczny http://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy http://pl.wikipedia.org/wiki/Gramofon http://pl.wikipedia.org/wiki/Rewolwer http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBelazko_elektryczne http://pl.wikipedia.org/wiki/Wieczne_pi%C3%B3ro http://pl.wikipedia.org/wiki/Dynamit Koniec Autorzy: Kinga Birówka i Sandra Orzechowska